To Εκκρεμές του Φου-Go!

Day 1,716, 10:29 • Published in Greece Greece • by Asterios C

Όταν η ζωντάνια εκκρεμεί, ζωντανεύουν τα εκκρεμή…

Σ’ έχει τύχει να νιώσεις πως ταλαντεύεσαι αποκλειστικά ανάμεσα σε δύο άκρα; Πώς και τα δύο είναι εξίσου πιθανά ενδεχόμενα και ταυτόχρονα είναι τα μόνα; Και να μένεις εκεί, αναποφάσιστα μετέωρος χωρίς πότε να τελεσιγνωμείς; Να σπαζοκεφαλιάζεις, να ιδροκοπάς, αλλά να μην κινείσαι προς οποιαδήποτε κατεύθυνση; Ε, λοιπόν εγώ, ναι… Πολλάκις, μάλιστα! Για την ακρίβεια και τώρα που γράφω κάπως έτσι νιώθω. Όπως είπα και στο φίλο Άγγελο στο chat του κόμματος τις προάλλες, είμαι σε μια φάση του «ή που τα παρατάω όλα και δεν ξανά-log-άρω για δυο-τρεις βδομάδες, ή που καταπιάνομαι με κάτι και λιώνω». Ακινησία και αεικινησία. Και τα δυο λογίζονται αφύσικα, αλλά είναι φορές που είναι τα μόνα που φαντάζουν να προκύπτουν φυσικά.

Φου! Η άναρθρη άρθρωση της αγανάκτησης. Βαριέμαι… Δεν υπάρχει τίποτα που να με γαλβανίζει. Κανένα ερέθισμα δεν επαρκεί να με ξυπνήσει από τον λήθαργο. Κοιμάμαι αδίκως τον ύπνο του δικαίου. Τώρα είμαι ξάπλα και βλέπω όνειρα κι αν θα προφτάσω –σ’ ό,τι έχω όσιο- διόλου με μέλει. Βολεύομαι. Δεν είναι κι άσχημα! Για την ακρίβεια, έτσι με θέλω.

Go! Η αρθρωτή άρθρωση της επανάκτησης. Ακόμα βαριέμαι… Αλλά «Ανία τέχνας κατεργάζεται». Δεν υπάρχει τίποτα που να μη με γαλβανίζει. Κανένα έθισμα δεν επαρκεί για να με ρίξει σε λήθαργο. Ξυπνάω ενδίκως από το δίκιο του ύπνου. Τώρα είμαι ορθός και πάλι όνειρα βλέπω μα αν θα προφτάσω μεγάλο συμπόσιο δόλου με μέλι… Βουλεύομαι. Δεν είναι κι άσχημα! Για την ακρίβεια, καλύτερα έτσι.

Φου! Εκπνοή, αέρας που τα πάντα δροσίζει. Ανάπαυση… Κενό, διεσταλμένο, που εγώ το προσκάλεσα, μου κρούει τη θύρα. Εμπρός; Έλα και κάθισε όπως είσαι. Δεν κρίνω, γιατί αυτό έμαθα. Είναι γλυκιά η άγνοια κι αυτή θέλω!

Go! Εισπνοή, φωτιά που τα πάντα πυρώνει. Προσοχή… Καινό, συνεσταλμένο, που ήρθε απρόσκλητα, το φεγγίτη μου σπάει. Πίσω! Σήκω και φύγε όπως είσαι. Δεν κρίνω, γιατί αυτό δεν το έμαθα. Είναι γλυκιά κι η έγνοια –άλλαξα γνώμη- αυτή διαλέγω!

Μια από’ δω, μια από ‘κει, μια πέρα και μια δώθε.
Τι είναι άραγε αυτό; Μα φυσικά, το εκκρεμές του Φου-go!