Join the new world

Francis Albert Sinatra rodio se 12. decembra 1915. u Hobokenu u američkoj saveznoj državi New Jersey. Sin jedinac roditelja Italijana, Anthonya Martina Sinatre i Natalie Garaventi, nosio je kao malo dete odeću roze boje koju je majka kupila pre rođenja nadavši se kćerki. Mladog su Francisa već od malih nogu roditelji prilično razmazili. Otac je bio vatrogasac, a majka, visoki član demokratske stranke. Bila je ta koja je uvijek zaradjivala da Francis ima samo najlepše stvari za obući te je uvek i izgledao kao da je upravo iz izloga izašao. Već je s 15 godina imao polovni auto, a s 15 je godina napustio srednju školu sa željom da postane sportski novinar. Kroz celo se svoje školovanje aktivno se bavio svim sportovima, no posao novinara nije tako lako dobio, već je morao početi kao vozač kamiona za novine New Jersey Observer, te zatim i kao radnik u štampari. Kad mu je urednik rekao da radnik u štampari ne zna dovoljno da bi bio novinar, Francis je upisao večernju školu novinarstva gde je učio engleski jezik, daktilografiju i hvatanje beleški, te je nakon toga i uspeo dobiti toliko željeni posao sportskog novinara. Sinatrina je najveća strast tokom celog života bio boks i to onaj najčišći, ili možda najprljaviji, bez rukavica, ulični. Zasigurno je velikog uticaja u tome imao i njegov otac, Anthony Martin, nekadašnji ulični bokser umetničkog imena Marty O' Brien. Kad je bila reč o pevanju, Sinatra je bio potpuno samouk. Nikada nije poznavao note te se uvek oslanjao samo na svoj odličan sluh i savršen osećaj za ritam. Jedan od prvih pevačkih uzora mladom Francisu bio je Bing Crosby te je nakon što ga je prvi put čuo rekao svojoj tadašnjoj devojci, kasnije supruzi Nancy Barbato, kako pod svaku cenu mora postati pevač. Kao svoj najveći uzor do kraja života ipak je navodio Billie Holliday koju je u više navrata slušao u njujorškim klubovima 1930. Kako bi naterao ljude da ga slušaju nastupao je na lokalnim takmičenjima amatera gde su nagrade bile 10$ ili set posuđa, a u isto je vreme obilazio sve filmske studije u potrazi za prvim glumačkim angažmanom.

Nakon nekoliko kraćih pevačkih angažmana, 1939. godine na jednoj je zabavi Sinatri prišao veliki Tommy Dorsey i upitao ga, je li zainteresiran za mjesto pevača u njegovom big bandu, na što je Sinatra oduševljeno odgovorio kako već godinama pokušava pevati kao što on svira trombon. Tako je započela vrlo plodna trogodišnja saradnja tokom koje će si Sinatra prikupiti i razuzdanu hordu mladih obožavatelja što mu je kasnije i omogućilo prelazak u solo vode. Veliki patriota, Sinatra je zdušno htio služiti domovini, no u vojsku nije primljen zbog povrede koju je zadobio u tučnjave u kojoj ga je jedan momak udario lancem bicikla po glavi. 1939. godine ženi ljubav svog detinjstva Nancy Barbato koja će mu roditi svo troje dece – Franka mlađeg, Nancy i Christinu. U studenom 1946. izdavačka kuća Columbia Records objavljivala je jednu Sinatrinu ploču mjesečno, a još je fascinantnije to da su se u to vreme njegove ploče prodavale u 10 milijona primeraka godišnje. Pa ga je tako agencija za mlade talente koja se brinula za njegovu promociju reklamirala sloganom "The voice that thrilled millions", a novinari su mu u to vrijeme nadenuli, danas opšte poznati, nadimak "The Voice", odnosno Glas. Na vrhuncu slave 1945. godine, Sinatra osvaja i posebnu nagradu Američke filmske akademije za ulogu u filmu The house i live in, no otprilike od tada stvari se počinju kretati nizbrdo. Prvo su ga jedne novine prozvale da druguje s mafijaškim šefom Luckyjem Lucianom, a zatim ga je i čuveni Odbor za protuameričke aktivnosti optužio za saradnju s mafijom i komunistima, što je bio slučaj s velikim brojem javnih osoba u SAD-u tog vremena. Nakon što je udario novinara trač rubrike novina Hearst zbog toga što ga je nazvao "pederićem", iste se novine obrušavaju na njega, a slede otkazivanja koncerata u New Yorku te raskid ugovora s izdavačkom kućom Columbia. Uz sve to, veza s Avom Gardner postaje javni skandal pa se i Nancy rastaje od njega te nakon svih tih udaraca Sinatra 1949. u 34. godini života pada na samo dno.

Iako su ga prijatelji pokušavali naterati da se trgne, Sinatra sam je ipak bio taj koji je pokrenuo samog sebe. Pročitavši scenarijo za Odavde do večnosti (From here to eternity) uviđa da je uloga Maggia, malog Italijana koji odbija biti slomljen, kao stvorena za njega te odlazi do šefa Columbia Picturesa Henryja Cohna i uspijeva dobiti tu ulogu, koja mu donosi i Oscara. Iako je buđet od 8000$ koliko je dobio za taj film jako mala u odnosu na njegove ranije filmske honorare od 150000$, taj je trenutak Sinatru vratio na staze s kojih do kraja svoje profesionalne karijere, pa i samoga života, neće silaziti. Zaređali su filmovi Guys and Dolls, The Tender Trap i The Man With The Golden Arm, a zatim i novi pevački ugovor s izdavačkom kućom Capitol records. Njegovo pevanje bilo je bolje no ikad, albumi se prodaju u milijone ploča, a TV kuća NBC nudi mu i multimilijonski ugovor. U to vrijeme Sinatra se intenzivno druži s Kennedyjevima te i radi na promociji Johna Kennedya tokom njegove predsedničke kampanje. Vođe demokratske stranke zabrinuti su zbog Sinatrinih navodnih mafijaških kontakata, no ipak Kennedy postaje predsednik, a poznata je tadašnja Sinatrina mačo gesta kada je kao nagradu Kennedyju javno ponudio da dele devojku Judith Campbell Exner što je JFK i prihvatio. Kap koja je prelila čašu bilo je Sinatrino upoznavanje Exner s čikaškim mafijaškim šefom Samom Giancanom nakon čega je vodstvo demokratske stranke, odnosno porodica Kennedy, odlučilo prekinuti sve odnose s Judith Exner, ali i sa Sinatrom. Nakon raskida veze s Avom Gardner Sinatra je bio u vezi s Lauren Bacall, udovicom Humphreya Boggarta, južnoafričkom plesačicom Juliet Prowse, a 1966. godine ženi se i za 30 godina mlađu, 21-godišnju Miu Farrow no i od nje se već nakon 16 mjeseci rastaje. 1976. godine ženi se za Barbaru Marx, bivšu ženu jednog od četvorice čuvene braće Marx, Zeppa Marxa, koja će ostati uz njega sve do smrti.

Umro je 1998. godine.