Το σκοτε&io ta;νό δάσος

Day 1,923, 07:34 • Published in Greece Greece • by Kostas S. Stav

Το άρθρο που ακολουθεί είναι καθαρά αλληγορικό και συμβολικό.


Το σκοτεινό δάσος ήταν κάποτε ένα μέρος γεμάτο μύθους και θρύλους, ένα θαυμαστό τέμενος της μαγείας και της διαφορετικότητας. Πλέον, θεριεύει παραμελημένο λίγο έξω από την πόλη, ξεχασμένο απ’ όλους, θαμμένο στη λήθη του καθενός..

Εν τω μεταξύ, η ζωή στην πόλη είναι ένα πρωτάθλημα ανίας. Τη σκέψη των κατοίκων της μονοπωλούν οι άσκοπες φιλοδοξίες τους… Ζουν μέσα στη ρουτίνα και μισούν ότι ξεφεύγει από τα συνηθισμένα. Η ζωή τους είναι αφόρητα πληκτική, δίχως περιττές περιπέτειες.

Και αυτή;

Η μοίρα που οδήγησε τις ζωές των υπόλοιπων στην αποτελμάτωση, κατατρέχει τώρα και την ίδια… Αισθάνεται παγιδευμένη στην ανιαρή καθημερινότητα της πόλης. Καταρρέει… Η διάγνωση είναι ότι πάσχει από μονοτονιακό αποσυντονισμό: αρνείται πεισματικά να αποδεχθεί την περιρρέουσα ανία, κάτι που βλάπτει την υγεία της. Η θεραπεία: ένας ήσυχος περίπατος στην εξοχή.

Η καρδιά της είναι ανήσυχη και η ίδια λαχταράει να περιπλανηθεί στην απεραντοσύνη του κόσμου. Δεν καταλαβαίνει όμως γιατί βάλτωσε και εκείνη… Σκεπτόμενη αυτά, καταλήγει μπροστά στο σκοτεινό δάσος… Και παραβαίνοντας την εντολή του γιατρού, ακολουθεί το παλιό μονοπάτι που οδηγεί στο άγνωστο και βαδίζει προς το εσωτερικό του δάσους… Ήταν η μοίρα που οδήγησε τα βήματά της; Ήταν η φωνή της καρδιάς της; Ήταν ίσως η ανάγκη να απαντήσει σε ένα βασανιστικό ερώτημα…

Και καθώς προχωράει σε ένα ξέφωτο, μια ηλιαχτίδα αποκαλύπτει ένα θέαμα που την ξαφνιάζει.. Δεν ήταν πια μόνη της… Υπάρχει και άλλος που ζει το ίδιο μαρτύριο. Της πιάνει την κουβέντα και της εξομολογείται ότι το δάσος είναι καταφύγιο για κάθε διαφορετικό και αντισυμβατικό πλάσμα, γιατί ο έξω κόσμος τους περιφρονεί… Όταν όμως νιώθει αυτή την ανία να εισβάλλει ακόμα και εκεί, στο δάσος, αυτό μετατρέπεται σε μια στενή φυλακή. Και τι δεν θα έδινε για να γυρίσει το δάσος απ’ τη μια άκρη στην άλλη, να ανακαλύψει τις πιο απρόσιτες και μυστικές γωνιές του!!! Και αυτή του αποκρίνεται ότι διψάει για λίγη δράση και περιπέτεια, είναι όμως φυλακισμένη στην αφόρητη πλήξη της καθημερινότητας. Γι’ αυτό άρχισε να νιώθει το δάσος σαν το σπίτι της…

Μα μόλις μαθαίνει ότι το μυστικό του δάσους κινδυνεύει, τρέχει να προλάβει το κακό! Μπορεί η ανία να την έχει αποχαυνώσει, όμως πλέον έχει λόγο να αγωνιστεί και να παλέψει. Πρέπει να συνέλθει και να βρει τον εαυτό της, γιατί πρέπει να κρατήσει μυστικό το καταφύγιό τους από τους ανθρώπους του έξω κόσμου, που το θεωρούν, όπως και τους ίδιους, επικύνδινο! Αφού με αγώνα τα καταφέρνει και τα όνειρα των επικριτών τους γκρεμίζονται, οι φίλοι μας αρχίσουν και πάλι να ζουν τα δικά τους όνειρα! Και ορκίζονται να προστατέψουν το πολύτιμο μυστικό του σκοτεινού δάσους με κάθε θυσία…

Αργότερα, την ρουτίνα της πόλης ταράζει ένα αλλόκοτο και ανεξήγητο περιστατικό για τους κατοίκους της… Μα ναι, είναι η φίλη μας, που όλο χαρά, έχοντας ξεφύγει πλέον από την παγίδα την ανίας, τρέχει στους δρόμους και φωνάζει ευτυχισμένη! Βλέποντάς τη, οι συμπολίτες της νιώθουν έκπληξη, άλλοι εξοργίζονται, κοιτώντας τη με τα επικριτικά μάτια τους να κάνει πράγματα αλλόκοτα γι’ αυτούς. Τόση ενεργητικότητα βλέπετε δεν την έχουν συνηθίσει…

Η φίλη μας όμως δεν είχε παράπονο από την μοίρα. Μια καρδιά που διψάει για συγκινήσεις, δεν μπορεί να φυλακιστεί μες τη ρουτίνα. Όποιος είναι γεννημένος για περιπέτεια, επιλέγει πάντα τα ανεξερεύνητα μονοπάτια.

Έτσι, το σκοτεινό δάσος εξακολουθεί να θεριεύει παραμελημένο πάνω από την πόλη, παρά τις προσπάθειες ορισμένων να το καταστρέψουν, αφού το μυστικό του πλέον το γνωρίζουν μόνο άτομα που που μπορούν να το υπερασπιστούν.

Αυτό ήταν η αλληγορική ιστορία , που δεν αναφέρεται μόνο στο προφανές που περιγράφεται στην ιστορία. Θα σας παρακαλούσα να αφήσετε από κάτω τα σχόλια, παρατηρήσεις και απόψεις σας. Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται (v,sub αντε και shout!)

Kostas S. Stav ακα Κωνσταντίνος