Άρση Γραφών

Day 1,751, 08:54 • Published in Greece Greece • by Asterios C

Τρεις μέρες έγραφα αλλού… Όχι στάσου, ψέματα! Δυο νύχτες κι ένα πρωινό, έγραφα αλλού, θαρρείς θα είχα αδειάσει. Ίσως και να ‘χω. Εγώ πάλι λέω φορτώθηκα κι άλλα. Δεν ξέρω πώς μα κάθε φορά γελιέμαι. Γράφω ν’ αλαφρύνω, να ‘μαι κομψός, ν’ αρέσω στις κυρίες, όμως κάθε φορά βαραίνω. Περίεργος μεταβολισμός! Γιατί –να στο σταυρό που σας κάνω- δεν τρώω και πολύ. Ίσα που κολατσίζω. Η ζυγαριά δε με συμπαθεί γι’ αυτό κι εγώ δεν της μιλάω. Το βάρος μου όμως το ξέρω κι έτσι. Κάθε που γράφω το λοιπόν το άτιμο αυξάνει! Το νιώθω σαν τα γυαλιά κυλούν αργά στην ιδρωμένη μύτη, σαν τα δάχτυλα χτυπούν το πληκτρολόγιο με κρότο πιο μεγάλο, σαν ο δρομέας καρδιοχτυπά κι εγώ τον ετυρβάζω μη ξέροντας αν δεξιά θα τον εσπρώξω πάλι.

Ακούγεται αντιδιαισθητικό, ε; Πώς γίνεται ν’ αφήνεις κάτω κομμάτια εαυτού κι αντάμα όχι μονάχα να μη ξαλαφρώνεις, αλλά να νιώθεις διπλός και τρίδιπλος. Εμένα θα μου πεις; Σπαζοκεφαλιάζω όσο με θυμάμαι να γράφω. Σε ενδοκρινολόγο έφτασα μην είναι ο θυρεοειδής και φάρμακα με σώσουν. Τζίφος! Θηριώδης, ήταν η διάγνωση αλλά δεν είμαι και σίγουρος πιο όργανο εξέτασε. Δεν σπούδασα εγώ γιατρός –σάματι αυτός που σπούδασε, τα είδαμε τα χαΐρια του, θα με πεις και άδικο δε θα ‘χεις. Είπα να πάρω βότανα μήπως αυτά την κάνουν τη δουλειά και μπω κι εγώ ο άνθρωπος στο κοστούμι μου το γαμπριάτικο. Να τα βράσω! Χμμ… κοίτα να δεις που αυτό μ’ είπαν να κάνω. Δεν έπιασε –όπως περίμενα- κι είπα στα τσάγια «Τσάγια!».

Μάνα, εσύ φταις που μ’ έμαθες να μαγειρεύω σάλτσες, κατέληξα ένα μεσημέρι. Υγιεινή διατροφή, όλοι αυτό φωνάζουν. Εννοείται και άσκηση μαζί. Α, αυτήν την κάνω! Δε πάω ποτέ με τ’ ασανσέρ, μονάχα με τις σκάλες. Μα μένεις στον πρώτο! Ε και πού ήθελες να μένω με τα λεφτά που παίρνω, σε ρετιρέ; Αυτοί που μένουν ρετιρέ γερνάνε γρηγορότερα… να ‘δεις πού το διάβασα αυτό;… Κρίμα μου διαφεύγει! Λες κι εκείνος που το ‘γραψε να ψάχνει διαιτολόγο; Να νιώθει κι αυτός στους ώμους του σαν κάποιος να εθρονιάστει και μια ανάσα γνώριμη, εκτός απ’ τη δικιά του, να του ψελλίζει στο αυτί: «Γράψε να ελαφρύνεις!»;

Γιατί αν είμαστε πολλοί , ν’ αλλάξω το τροπάρι. Ν’ αποδεχτώ τα μάγουλα, τη στρογγυλή κοιλίτσα –που είναι και γοητευτική όπως εσχάτως έμαθα. Τα πάχη μου τα κάλλη μου κι όπου χοντρός και μάλαμα. Ή κάπως έτσι πάντως. Αν πάλι γιατρός –κανονικός, όχι κομπογιαννίτης σαν τον άλλο- συστήνει δίαιτα αυστηρή έμφραγμα να μην πάθω, έστω στεγνά και στον ατμό το λέω και το υπογράφω: Αρσιβαρίστας θα γενώ να με σηκώνω λόρτο και μ’ αρασέ και μ’ άρεσε να γράφω και θα γράφω!