قلب من خانه ی من ................ خانه ای زخم به تن !

Day 1,650, 11:34 • Published in Iran Iran • by Persboy

سلام
اول مقاله یادآوری می کنم که این بازی یک بازی گروهی ، تیمی ، جهانی و البته و صد البته احساسی هست !
احساسی ناسیونالیستی !
در این بازی اغلب افراد با تعصبی که به کشور خودشون دارن برای پیروزی در نبردها تلاش می کنند و حتی خیلی از افراد هزینه های سرسام آوری انجام می دن !
اصلا بحثم این نیست که چه کسی و برای کجا می جنگه ! اصلا مهم نیست !
مهمتر اینه که می بینیم بازیکنان کشور های دیگه از جیبشون برای سربلندی کشورشون هزینه می کنند و برخی از هموطنان من حتی حاضر نیستند از یک مدال مجازی بگذرند و بازوکاها و انرژی بار های خودشون رو مصرف کنند !

نمی دونم چطور باید بگم اما تویی که داری این مقاله رو می خونی فکر کن که با این جمعیت کم اگر هر کسی به فکر خودش باشه دوباره وضعیت قبل دور از ذهن نیست ! نمی دونم چرا سازمان یافته تر عمل نمی کنیم !
واقعا برای ما ایرانی ها سخته اگر کسی که مدال هیرو راند رو می گیره به تاپ 5 همون راند نفری 1 گلد بده ! هیچ فرقی نمی کنه ! تو که همیشه هیرو نمی شی ! یه جا دیگه جبران می شه !!!!
من تا اونجا که تونستم به شخصه سعی کردم هر جا لازم باشه از بازوکاها و انرژی بارم استفاده کنم ! نمی گم جمع نکردم ! نمی گم مدال دوست ندارم ! نه اما بهتره تیم باشیم ! گروهی بازی کنیم ! لذت ببریم !!!

در پایان :
راز خوشبختی من خفته در قلب من است
تو کجا میگردی قلب من این وطن است

خاک مادرزادی ، خانه ی اجدادی
این وطن ارثیه ی پشت در پشت من است

هیچ ابرقدرتکی ، مرد تسخیرش نیست
زن اگر تهمینه ، مرد اگر تهمتن است ..

گریه ها کرده وطن ، تاب آورده وطن
مام پر درد وطن ، مادری شیرزن است

قلب من ! خانه ی من ، خانه ی زخم به تن
خسته ام از جانی که گرفتار تن است

من به مرگ آگاهم ، مرگ را میخواهم
هم وطن ها راهم ، دشمن آتش زدن است