Join the new world

Για όσους δεν με γνωρίζουν, θα ήθελα να πω κάποια πράγματα για μένα. Γεννήθηκα λοιπόν στη e-Αττική στις 30 Ιανουαρίου 2009 και σύντομα θα γιορτάσω τα πρώτα μου e-γενέθλια.

Γεννήθηκα λοιπόν σε μια εποχή όπου η Ελλάδα ήταν υπό κατοχή ... θυμάμαι ακόμα την απογοήτευση μου όταν μπήκα στο παιγνίδι και αντί ελληνικά έβλεπα όλα τα μηνύματα και συζητήσεις στα τούρκικα. Ήταν πραγματικά μια σκληρή εποχή για κάθε νέο παίκτη. Δεν υπήρχε καμιά καθοδήγηση και αναγκαζόμουν να δουλεύω σε τουρκικές εταιρείες για ένα ψορομισθό!

Χρειάστηκε αρκετός κόπος αλλά και χρόνος για να μάθω τους κανόνες του παιγνιδιού και να καταφέρω να μείνω ζωντανός! Φανταστείτε λοιπόν την χαρά που ένοιωσα όταν κατάφερα να έρθω σε επαφή για πρώτη φορά με τους λιγοστούς Έλληνες της e-Greece οι οποίοι διέμεναν στην μοναδική τότε ελεύθερη περιοχή, την Θράκη. Ακόμη μεγαλύτερη ήταν η χαρά μου όταν μου στείλανε το εισιτήριο για να εγκατασταθώ στη Θράκη. Ήταν τόσο ακριβό που με τον πενιχρό μισθό μου ήταν αδύνατο να το αγοράσω μόνος μου!

Όταν εγκαταστάθηκα στη Θράκη τότε άρχισα σιγά σιγά να γνωρίζω και του υπόλοιπους e-πολίτες. Τον Geokos, τον Che Greko, τον Makoulian, τον Myronas και άλλους. Αυτοί με βοήθησαν και με στήριξαν σε κάθε μου βήμα δείχνοντας μου εμπιστοσύνη και βάζοντας με στους κόλπους της αντίστασης. Ήταν η εποχή που η e-Greece ήταν ένα καζάνι που έβραζε. Ήταν ή εποχή πριν το Big Bang!



Όταν έγινε το μεγάλο μπαμ ήταν η ωραιότερη στιγμή που ένοιωσα ποτέ στην e-Greece. Τα θυμάμαι όλα τόσο ζωντανά. Αλήθεια, που βρήκα άραγε τόσο θάρρος? Παρά την σχεδόν ανύπαρκτη στρατιωτική μου κατάρτιση (ήμουν μόνο lvl 5) κατατάγηκα σαν εθελοντής στην εφεδρεία του e-λληνικού στρατού. Είχα την τιμή να πολεμήσω δίπλα σε άτομα που ζούσαν και ανάπνεαν e-Greece, δίπλα από αυτούς πού θα γίνονταν οι ηγέτες της ελεύθερης e-Greece. Σύντομα με την κατάλληλη εκπαίδευση και με τις πρώτες μάχες προάχθηκα στο βαθμό του λοχία, κάτι που μου ανέβασε το ηθικό ακόμα πιο ψηλά.

Η μάχες ήταν πολλές και σκληρές. Η θέληση μας για ελευθερία ήταν μεγαλύτερη όμως από κάθε μάχη. Μαζί με την βοήθεια της e-USA και των άλλων συμμάχων βλέπαμε μια μια τις περιουσίες μας να επιστρέφουν στους κατόχους τους. Όσοι έζησαν αυτές τις στιγμές, ξέρουν τι εννοώ. Είμαι περήφανος που έβαλα κι εγώ το μικρό μου λιθαράκι για να κτιστεί το σημερινό οικοδόμημα που λέγεται e-Greece.



Αξέχαστη θα μου μείνει η μάχη της Κρήτης. Όταν κάναμε το ντου και αφού ελευθερώθηκε το νησί, ό κύριος όγκος του ελληνικού στρατού πήγε σε άλλα μέτωπα που είχαν άμεση ανάγκη, αφήνοντας ένα λόχο πολεμιστών να κρατήσουν το νησί. Είμαστε δεν είμαστε καμιά 100σταριά πολεμιστές. Αποστολή μας ήταν να κρατήσουμε το νησί. Το βράδυ δεχτήκαμε αιφνιδιαστική επίθεση από τα επίλεκτα σώματα του τουρκικού στρατού. Μεγάλη η ελληνική ψυχή όμως ... απλωθήκαμε σε όλες τις απόκρημνες βουνοκορφές του Ψηλορείτη, και οι Τούρκοι νόμισαν πως είχαν να αντιμετωπίσουν ολόκληρο σύνταγμα 🙂 Το σχέδιο λειτούργησε περίφημα και οι Τούρκοι, με την πρώτη πιστολιά που ρίξαμε τράπηκαν άτακτα σε φυγή.

Ο JoeBones κατάφερε να τραβήξει μια υπέροχη φωτογραφία, στην οποία στέκομαι απέναντι στον φοβερό τούρκο αρχιστράτηγο BattalGazi, ο οποίος βλέποντας τα παλικάρια μου εγκαταλείπει την μάχη οπισθοχωρώντας!

http://www.erepublik.com/en/battles/show/7197

......... είχα μόλις προαχθεί στο βαθμό του λοχία και ήμουν ο νεότερος έλληνας στον οποίο απονεμήθηκε το μετάλλιο Battle Hero! Την επομένη βούιξε όλος ο τύπος του e-republik για το κατόρθωμα του νεαρού τότε λοχία του ελληνικού στρατού που με το μυαλό ενός νέου Οδυσσέα κράτησε την e-Greece ζωντανή. Χαρακτηριστικό το άρθρο του JoeBones:

http://www.erepublik.com/en/article/the-making-of-a-hero-or-how-we-retook-crete--892823/1/20

Έχει περάσει πολύς καιρός από τότε και χρειάστηκαν πολλές θυσίες από όλους για να φτάσει σήμερα η Ελλάδα στη ζηλευτή θέση που βρίσκεται. Τώρα πολεμάμε για την ειρήνη, πολεμάμε στο πλευρό τον συμμάχων για να αποτρέψουμε τα επεκτατικά σχέδια της Phoenix αλλά και για να πάρουμε εκδίκηση για τα δεινά που μας προξένησαν.


Τώρα έχουμε να αντιμετωπίσουμε ολόκληρη την συμμαχία, γι αυτό απαιτείται ομόνοια και συνεργασία μεταξύ μας. Όλα αυτά τα βρήκα στην νέα μου οικογένεια, τους Ακρίτες: περήφανοι πολεμιστές, ζηλευτοί συνεργάτες και πάνω απ όλα έμπιστοι φίλοι. Μαζί τους βοήθησα και βοηθώ είτε πολεμώντας, είτε χρησιμοποιώντας τις διασυνδέσεις μου στην μακρινή Ασία προμηθεύοντας τον στρατό με πολύτιμα όπλα από την μαύρη αγορά. Είμαι περήφανος που συμμετείχα μαζί τους στην επική μάχη της υπεράσπισης του Αιγαίου από τους Τούρκους. Το τελευταίο ντου ήταν όλα τα λεφτά. Όταν η επίθεση καμικάζι των Ακριτών ενώθηκε με την δύναμη του υπόλοιπου στρατού, το τείχος εκτοξεύθηκε στις 150000 και Τουρκικός στόλος βυθίστηκε στο Αιγαίο!

Δυστυχώς μια σφαίρα με πέτυχε χαμηλά στο αριστερό πόδι και βρίσκομαι σήμερα στο Hospital της Μακεδονίας για ανάρρωση. Χθες όμως ένοιωσα απερίγραπτη χαρά όταν ο συναγωνιστής μου JohnBaron με επισκεύτηκε για να μου δώσει τα νέα μου παράσημα. Ο Ελληνικός στρατός αποφάσισε να μας προάγει και του δύο στον βαθμό του General σαν αναγνώριση της προσφοράς μας στη πατρίδα.

Αφού λοιπόν δεν μπορώ προς το παρόν να πολεμήσω, αποφάσισα να προσφέρω με άλλους τρόπους στην ευημερία της e-Greece κατεβαίνοντας σαν υποψήφιος ακόμα μια φορά με το Εθνικό Ενωτικό Κίνημα, το κόμμα πού ήταν από την αρχή υπέρ μιας ελεύθερης e-Greece. Πρόκειται για το κόμμα που κατάφερε να ενώσει όλους του e-λληνες σαν μια γροθιά και να φέρει την e-Greece στην ζηλευτή θέση που βρίσκεται σήμερα!

Τώρα γνωρίζεται ποιός είμαι. Ελπίζω να μου δείξετε την εμπιστοσύνη σας για να βοηθήσω την e-Greece όπως έκανα μέχρι σήμερα!

Savvas Thomas