Join the new world

ENGLISH

SERBIAN PUPPETRY
Puppet occupies an extremely prominent place in Serbian folklore tradition. Together with mask, it has a particularly dominant role in folk magic rituals and customs which have been preserved to the present day in some communities.
In 1881, the poet and physician Jovan Jovanović Zmaj published a puppet play Nesretna Kafina (Unfortunate Kafina) in Neven magazine. The text was accompanied by illustrations of puppets on sticks made of potatoes, and certain stage directions. The publication of this dramolette marked the beginning of contemporary Serbian puppetry, while Zmaj (Dragon) is considered to be its originator.

In the late 19th century, travelling puppeteers, fair, street and circus entertainers had the main role in spreading puppetry culture. The first known Serbian travelling puppeteer, Ilija Božić, was one of many who amused the present audience with the puppet Todor, Serbian version of the grotesque ‘man of the people’ character, street theatre hero after whom most of the travelling theatres of the time were named Kuku Todore. Quick-witted roisterer Todor, always in conflict with authority and his boisterous, garrulous wife who inspired the kuku (woe is me) in the name of the theatre, intertwined his fate with the Priest, Devil, Gendarme and, of course, Death, same as it was the case in the performances by travelling puppeteers throughout Europe, up to this day.

Alongside street theatre, between the two World Wars, the interest for this art has grown within the Sokol movement, under the influence of Sokols who had spent some time in Czechoslovakia, which had a long puppetry tradition. In the thirties of the 20th century starts the real expansion of puppetry on the whole territory of what was then Kingdom of Yugoslavia. Sokolska Prosveta (Sokol Enlightenment) magazineintroduced permanent puppet theatre column in 1932. Two years later, the 2nd Sokol Course for Puppeteers was held in Novi Sad (the first was organized in Ljubljana in 1932), which consisted of physical exercise, lectures on music and oratory, technology and history of puppetry. It was followed by open competitions for puppet plays and their publishing, as well as by establishment of puppet making workshops. Puppet scenes and troupes became active in the whole country, with puppeteers being more professionally organized in Novi Sad (1931) and Subotica (1934).

After the Second World War, puppet theatres with permanent ensembles and repertoires were founded in Serbia. First established as exclusively puppet theatres, they have over time transformed into theatres which cultivate not only puppetry but also dramatic repertoire, while, on the other hand, there are some in which priority is more often given to live actor.

Another peculiarity of Serbian puppet scene is domination of visiting artists, and the reason for that is the lack of an educational institution for future puppetry professionals in Serbia. In addition to puppeteers from Czech Republic and Poland, in past three decades dominant role have had those from neighbouring Bulgaria, where most of Serbian directors and puppeteers gained their education.

Today there are nine professional theatres for the youngest which are active in Serbia. The following have predominantly puppetry repertoire: Youth Theatre (Novi Sad), Children's Theatre Subotica, in Serbian, Hungarian and Croatian language, Toša Jovanović National Theatre's puppetry scene (Zrenjanin), in Serbian and Hungarian, Niš Puppet Theatre, Pinokio Puppet Theatre (Zemun) and Kragujevac Children's Theatre. Within the repertoire of the Little Theatre Duško Radović, which was founded as puppet theatre, puppet is increasingly less present. Boško Buha Theatre (Belgrade) and Puž Little Theatre (Belgrade) cultivate dramatic repertoire. Puppet and drama theatre performances in Serbian language are presented by Children's Theatre of the Republic of Srpska from Banja Luka as well.
Some drama theatres occasionally include dramatic and ballet productions for children in their repertoires, and there are also some independent and privately owned groups.
Besides that, Serbian puppet theatre is primarily aimed at children, while occasional attempts at puppetry productions for adults are extremely rare and such creations are, unfortunately, seen only at experimental and alternative theatre festivals. Thanks to individuals such as directors dedicated to this genre, fine and applied artists, talented actors-manipulators, Serbian puppetry marks exceptional creations of high artistic range.





[SERBIAN]



СРПСКИ ЛУТКАРСКО ПОЗОРИШТЕ

Марионета заузима изузетно значајно место у српској фолклорне традиције. Заједно са маском, он има посебно доминантну улогу у народним магијских ритуала и обичаја који су очуване до данас у неким заједницама.

У 1881., песник и лекар Јован Јовановић Змај објављено у марионета играју несретна Кафина (Несретни Кафина) у часопису Невен. Текст је био у пратњи илустрација лутке на штапиће направљене од кромпира, и одређеној фази правцима. Објављивање овог драмолетте означио почетак савремене српске луткарства, док Змај (Змај) сматра се њен творац.

У касном 19. веку, путујући луткара, фер, улица и циркуске естрадних звезда је имала главну улогу у ширењу луткарства културе. Први познати српски путовања луткар, Илије Божић, био је један од многих који забавља ову публику са лутком Тодор, српска верзија гротескни "човек из народа" карактера, улични театар хероју после којих је већина од путују позоришта из тог времена именовани су Куку Тодоре. Оштроуман галама Тодора, увек у сукобу са власти и његовог буран, гаррулоус супруга који је покренуо куку (зло ми је) у име позоришта, испреплетени своју судбину са свештеником, Девил, Гендарме и, наравно, Деатх, isto као што је био случај у наступима путују луткара широм Европе, све до данашњег дана.

Поред уличног театра, између два светска рата, интересовање за ове уметности је израстао у Соколског покрета, под утицајем Соколс који је провео неко време у Чехословачкој, који је имао дугу традицију луткарства. Тридесетих година 20. века почиње праву експанзију луткарства на целој територији тадашње Краљевине Југославије. Соколска Просвета (Сокол просветљење) магазинеинтродуцед трајно луткарско позориште колону у 1932. Две године касније, 2. Сокол Курс за луткара је одржан у Новом Саду (први је организован у Љубљани 1932. године), која се састојала од физичког вежбања, предавања о музици и говорништво, технологија и историја луткарства. То је праћено конкурса за луткарске представе и њиховог објављивања, као и успостављањем марионетских што радионица. Марионетска сцене и трупе постали активни у целој земљи, са луткара се више професионално организована у Новом Саду (1931) и Суботици (1934).
После Другог светског рата, пуппет позоришта са сталним ансамблима и репертоара су основане у Србији. Прво основана као искључиво отпадничких позоришта, они имају временом прерасла у позориштима који обрађују не само луткарство већ и драматичан репертоар, док је, с друге стране, постоје неки у којима се предност даје чешће да живи глумац.

Још једна специфичност српске марионетске сцене је доминација у посети уметника, а разлог за то је недостатак образовне установе за будуће луткарства професионалцима у Србији. Поред луткара из Чешке и Пољске, у протекле три деценије доминантна улога имале оне из суседне Бугарске, где је већина српских редитеља и луткара стекли образовање.

Данас има девет професионалних позоришта за најмлађе који су активни у Србији. Следећи има претежно Пуппетри репертоар: Позориште младих (Нови Сад), Дјечије позориште Суботица, на српском, мађарском и хрватском језику, Тоша Јовановић Народног позоришта лутака сцена (Зрењанин), на српском и мађарском, Ниш Позориште лутака, Пинокио ​​Пуппет Тхеатре (Земун ) и Крагујевац позоришта за децу. У оквиру репертоара Мало позориште Душко Радовић, која је основана као луткарско позориште, лутка је све мање присутан. Бошко Буха (Београд) и Пуж Мало позориште (Београд) неговати драматичан репертоар. Марионетска и драма позоришне представе на српском језику су представљени Дјечијег позоришта Републике Српске из Бања Луци.
Неки драма позоришта повремено укључују драматичне и балетских представа за децу у њиховим репертоара, а постоје и неки независни и приватне групе.

Поред тога, српски луткарско позориште је првенствено усмерена на децу, док повремени покушаји луткарства продукције за одрасле су изузетно ретки и такве креације су, нажалост, види само у експерименталне и алтернативних позоришних фестивала. Захваљујући појединцима као што су директори посвећена овом жанру, ликовних и примењених уметника, талентованих глумаца-манипулатора, српски луткарство обележава изузетне креације високе уметничке опсега.


[CROATIAN]
SRPSKI LUTKARSKA
Lutaka zauzima vrlo istaknuto mjesto u srpskoj folklornoj tradiciji. Zajedno s maskom, ona ima posebno dominantnu ulogu u narodnim magijskih rituala i običaja koji su sačuvani do današnjih dana u nekim zajednicama.
Godine 1881., pjesnik i liječnik Jovan Jovanović Zmaj objavio lutka igra Nesretna Kafina (Nesretni Kafina) u časopisu Neven. Tekst je popraćen ilustracijama lutke na štapićima od krumpira, i određene scenskih uputa. Objava ovog dramolette označio početak suvremenog srpskog lutkarstva, a Zmaj (Dragon) Smatra se da je njegov pokretač.
U kasnom 19. stoljeću, putujući lutkari, fer, ulica i cirkuske zabavljači imao glavnu ulogu u širenju lutkarsku kulturu. Prvi poznati srpski putovanja lutkar, Ilija Božić, bio je jedan od mnogih koji zabavlja sadašnje publiku s lutkom Todora, srpska verzija groteskne 'čovjek iz naroda' karaktera, uličnog kazališta heroj nakon kojih je većina putuju kazališta vremena Ime su dobili Kuku Todore. Dovitljiv galamdžija Todor, uvijek u sukobu s vlasti i njegov bučan, rječiti ženu koja očito su kuku (jao meni) u ime kazališta, isprepletena sudbinu sa svećenikom, vrag, policajac i, naravno, smrt, isto kao što je bio slučaj u nastupima putuju lutkari diljem Europe, sve do današnjeg dana.

Uz uličnog kazališta, između dva svjetska rata, interes za ovo područje je narasla u Sokol pokret, pod utjecajem Sokols koji je proveo neko vrijeme u Čehoslovačkoj, koja je imala dugu lutkarsku tradiciju. U tridesetim godinama 20. stoljeća počinje pravi širenje lutkarstva na cijelom teritoriju tadašnje Kraljevine Jugoslavije. Sokolska Prosveta (Sokol prosvjetiteljstvo) magazineintroduced trajno kazalište lutaka kolumnu u 1932. Dvije godine kasnije, 2. Sokol tečaj za lutkara u Novom održan Sad (prva organizirana je u Ljubljani 1932. godine), koji se sastojao od fizičke vježbe, predavanja o glazbi i oratorij, tehnologije i povijest lutkarstva. Nakon toga uslijedila je otvorena natjecanja za lutkarske predstave i njihova objavljivanja, kao i uspostavom lutkarskih izradu radionica. Lutkarska scena i trupa postala aktivna u cijeloj zemlji, a lutkari se više profesionalno organizirana u Novom Sadu (1931.) i Subotici (1934).

Nakon Drugog svjetskog rata, lutkarskih kazališta sa stalnim ansamblima i repertoaru su osnovane u Srbiji. Prvo osnovana kao isključivo lutkarskih kazališta, oni su s vremenom pretvara u kazalištima koji njeguju ne samo lutkarstvo, ali i dramatičan repertoar, dok je, s druge strane, postoje neke u kojima je prioritet češće daje živjeti glumca.
Još jedna specifičnost srpske Lutkarska scena je dominacija gostujućih umjetnika, a razlog za to je nedostatak u odgojnu ustanovu za buduće lutkarskih profesionalaca u Srbiji. Osim lutkara iz Češke i Poljske, u protekla tri desetljeća dominantna uloga imali oni iz susjedne Bugarske, gdje je većina srpskih redatelja i lutkara stekao svoje obrazovanje.
Danas postoji devet profesionalnih kazališta za najmlađe koji su aktivni u Srbiji. Sljedeći imaju pretežito lutkarsku repertoar: Mladi kazalište (Novi Sad), Dječje kazalište Subotica, na srpskom, mađarskom i hrvatskom jeziku, Tosa Jovanovic Narodnog kazališta lutkarska scena (Zrenjanin), na srpskom i mađarskom jeziku, Niš Kazalište lutaka Pinokio kazalište lutaka (Zemun ) i Kragujevac Dječje kazalište. U sklopu repertoara Malog kazališta Duško Radović, koja je osnovana kao kazališta lutaka, lutka je sve manje prisutan. Boško Buha kazalište (Beograd) i Puž Malo kazalište (Beograd) obrađivati ​​dramatičan repertoar. Lutaka i drama, kazališnih predstava na srpskom jeziku su predstavili Dječjeg kazališta Republike Srpske iz Banje Luke, kao dobro.
Neki drama kazališta povremeno uključuju dramatične i baletne produkcije za djecu u njihovim repertoara, a tu su i neke nezavisne i privatnom vlasništvu grupe.
Osim toga, srpski kazalište lutaka prvenstveno je usmjeren na djecu, dok su povremeni pokušaji lutkarskih produkcije za odrasle su izuzetno rijetki i takve tvorevine su, nažalost, vidio samo na eksperimentalnim i alternativnih kazališnih festivala. Zahvaljujući pojedincima poput direktora posvećena tom žanru, fino i primjenjuje umjetnika, talentiranih glumaca-manipulatori, Srbije lutkarstva obilježava izuzetne kreacije visoke umjetničke raspona.

[BOSNIAN]
SRPSKI LUTKARSKO POZORIŠTE
Marioneta zauzima izuzetno značajno mesto u srpskoj folklorne tradicije. Zajedno sa maskom, on ima posebno dominantnu ulogu u narodnim magijskih rituala i običaja koji su očuvane do danas u nekim zajednicama.
U 1881., pesnik i lekar Jovan Jovanović Zmaj objavljeno u marioneta igraju nesretna Kafina (Nesretni Kafina) u časopisu Neven. Tekst je bio u pratnji ilustracija lutke na štapiće napravljene od krompira, i određenoj fazi pravcima. Objavljivanje ovog dramolette označio početak savremene srpske lutkarstva, dok Zmaj (Zmaj) smatra se njen tvorac.
U kasnom 19. veku, putujući lutkara, fer, ulica i cirkuske estradnih zvezda je imala glavnu ulogu u širenju lutkarstva kulture. Prvi poznati srpski putovanja lutkar, Ilije Božić, bio je jedan od mnogih koji zabavlja ovu publiku sa lutkom Todor, srpska verzija groteskni "čovek iz naroda" karaktera, ulični teatar heroju posle kojih je većina od putuju pozorišta iz tog vremena imenovani su Kuku Todore. Oštrouman galama Todora, uvek u sukobu sa vlasti i njegovog buran, garrulous supruga koji je pokrenuo kuku (zlo mi je) u ime pozorišta, isprepleteni svoju sudbinu sa sveštenikom, Devil, Gendarme i, naravno, Death, isto kao što je bio slučaj u nastupima putuju lutkara širom Evrope, sve do današnjeg dana.
Pored uličnog teatra, između dva svetska rata, interesovanje za ove umetnosti je izrastao u Sokolskog pokreta, pod uticajem Sokols koji je proveo neko vreme u Čehoslovačkoj, koji je imao dugu tradiciju lutkarstva. Tridesetih godina 20. veka počinje pravu ekspanziju lutkarstva na celoj teritoriji tadašnje Kraljevine Jugoslavije. Sokolska Prosveta (Sokol prosvetljenje) magazineintroduced trajno lutkarsko pozorište kolonu u 1932. Dve godine kasnije, 2. Sokol Kurs za lutkara je održan u Novom Sadu (prvi je organizovan u Ljubljani 1932. godine), koja se sastojala od fizičkog vežbanja, predavanja o muzici i govorništvo, tehnologija i istorija lutkarstva. To je praćeno konkursa za lutkarske predstave i njihovog objavljivanja, kao i uspostavljanjem marionetskih što radionica. Marionetska scene i trupe postali aktivni u celoj zemlji, sa lutkara se više profesionalno organizovana u Novom Sadu (1931) i Subotici (1934).

Posle Drugog svetskog rata, puppet pozorišta sa stalnim ansamblima i repertoara su osnovane u Srbiji. Prvo osnovana kao isključivo otpadničkih pozorišta, oni imaju vremenom prerasla u pozorištima koji obrađuju ne samo lutkarstvo već i dramatičan repertoar, dok je, s druge strane, postoje neki u kojima se prednost daje češće da živi glumac.
Još jedna specifičnost srpske marionetske scene je dominacija u poseti umetnika, a razlog za to je nedostatak obrazovne ustanove za buduće lutkarstva profesionalcima u Srbiji. Pored lutkara iz Češke i Poljske, u protekle tri decenije dominantna uloga imale one iz susedne Bugarske, gde je većina srpskih reditelja i lutkara stekli obrazovanje.
Danas ima devet profesionalnih pozorišta za najmlađe koji su aktivni u Srbiji. Sledeći ima pretežno Puppetri repertoar: Pozorište mladih (Novi Sad), Dječije pozorište Subotica, na srpskom, mađarskom i hrvatskom jeziku, Toša Jovanović Narodnog pozorišta lutaka scena (Zrenjanin), na srpskom i mađarskom, Niš Pozorište lutaka, Pinokio ​​Puppet Theatre (Zemun ) i Kragujevac pozorišta za decu. U okviru repertoara Malo pozorište Duško Radović, koja je osnovana kao lutkarsko pozorište, lutka je sve manje prisutan. Boško Buha (Beograd) i Puž Malo pozorište (Beograd) negovati dramatičan repertoar. Marionetska i drama pozorišne predstave na srpskom jeziku su predstavljeni Dječijeg pozorišta Republike Srpske iz Banja Luci.
Neki drama pozorišta povremeno uključuju dramatične i baletskih predstava za decu u njihovim repertoara, a postoje i neki nezavisni i privatne grupe.
Pored toga, srpski lutkarsko pozorište je prvenstveno usmerena na decu, dok povremeni pokušaji lutkarstva produkcije za odrasle su izuzetno retki i takve kreacije su, nažalost, vidi samo u eksperimentalne i alternativnih pozorišnih festivala. Zahvaljujući pojedincima kao što su direktori posvećena ovom žanru, likovnih i primenjenih umetnika, talentovanih glumaca-manipulatora, srpski lutkarstvo obeležava izuzetne kreacije visoke umetničke opsega.


[TURKISH]
SIRP KUKLA SANATI
Kukla Sırp folklor geleneği son derece önemli bir yer tutmaktadır. Birlikte maske ile, bazı topluluklarda günümüze kadar muhafaza edilmiştir halk sihirli ritüelleri ve gelenekleri içinde özellikle baskın bir role sahiptir.
1881 yılında, şair ve doktor Jovan Jovanović Zmaj bir kukla Neven dergisinde Nesretna Kafina (Talihsiz Kafina) oynamak yayınlandı. Metin patates yapılmış sopalarla kuklaların çizimler ve bazı sahne yönlere eşlik etti. Zmaj (Dragon), onun yaratıcısı olarak kabul edilir ise, bu dramolette yayınlanması, çağdaş Sırp kukla başlangıcı oldu.
19. yüzyılın sonlarında, puppeteer, adil, sokak ve sirk entertainers seyahat kukla kültürünün yayılmasında ana rolü vardı. Bilinen ilk Sırp seyahat kuklacı, İlija Božić, kukla Todor, karakter grotesk 'halk adamı' Sırp versiyonu, sokak tiyatrosu kahraman ile mevcut seyirci eğlenerek birçok biriydi kime sonra zaman yolculuk tiyatro çoğu Kuku Todore adlandırılmıştır. Zeki şamatacı Todor, her zaman otorite ve onun taşkın, geveze eşi ile çatışma içinde, kuku tiyatro adına (vah bana), Ölüm Priest, Şeytan, Jandarma ile kaderini iç içe ve tabii ilham kim aynı bu güne kadar, Avrupa çapında puppeteer seyahat ederek performansları olduğu gibi.
sokak tiyatrosu yanı sıra, iki dünya savaşı arasındaki, bu sanatın faiz uzun bir kukla geleneği vardı Çekoslovakya'da biraz zaman, geçirmişti Sokols etkisi altında, Sokol hareketi içinde büyüdü. 20. yüzyılın otuzlu sonra Yugoslavya Krallığı ne olduğunu bütün topraklarında kukla gerçek genişleme başlar. Sokolska Prosveta (Sokol Aydınlanma) İki yıl sonra 1932 yılında kalıcı kukla tiyatrosu sütun magazineintroduced, kuklacı için 2 Sokol Ders müzik Novi Sad (ilk 1932 yılında Ljubljana'da düzenlenen), fiziksel egzersiz oluşuyordu, konferanslar düzenlendi ve hitabet, teknoloji ve kukla tarihçesi. Açık kukla oyunları ve yayınlanması ile ilgili yarışmalar yanı sıra tarafından kukla yapım atölyeleri kurulması izledi. Kukla sahneleri ve toplulukları Puppeteerler daha profesyonel Novi Sad (1931) ve Subotica (1934) düzenlenen edilmesiyle, tüm ülkede aktif oldu.

İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra, kalıcı topluluklar ve repertuarları ile kukla tiyatroları Sırbistan'da kuruldu. İlk olarak münhasıran kurulan kukla tiyatroları, sahip oldukları, diğer taraftan, öncelik daha sık aktör canlı verildiği bazı varken, kukla değil, aynı zamanda dramatik repertuarı sadece yetiştirmek tiyatro dönüştü zamanla.
Sırp kukla sahnesinin başka özelliği ziyaret sanatçıların hakimiyeti olduğunu ve nedeni Sırbistan'da gelecek kukla profesyonelleri için bir eğitim kurumu olmaması. Çek Cumhuriyeti ve Polonya kuklacı ek olarak, son üç yıl içinde baskın bir rol Sırp yönetmen ve kuklacı çoğu eğitimlerini kazanmış komşu Bulgaristan, gelen bu oldu.
Bugün Sırbistan'da faaliyet gösteren genç dokuz profesyonel tiyatrolar vardır. Aşağıdaki ağırlıklı kukla repertuarı var: Sırpça Macarca ve Hırvatça dilinde Gençlik Tiyatrosu (Novi Sad), Çocuk Tiyatrosu Subotica, Sırp ve Macar Niş Kukla Tiyatrosu, Pinokio Kukla Tiyatrosu (Zemun Tosa Jovanović Ulusal Tiyatro kukla sahnesi (Zrenjanin), ) ve Kragujevac Çocuk Tiyatrosu. kukla tiyatrosu olarak kuruldu Küçük Tiyatro, Dusko Radoviç, repertuarına içinde, kukla giderek daha az bulunur. Boško Buha Tiyatrosu (Belgrad) ve PUZ Little Theatre (Belgrad) dramatik repertuarı yetiştirmek. Sırp dilinde Kukla ve tiyatro tiyatro gösterileri yanı sıra, Banja Luka Sırp Cumhuriyeti Çocuk Tiyatrosu tarafından sunulmaktadır.
Bazı tiyatro tiyatrolar bazen kendi çizgilerinden çocuklar için dramatik ve bale temsilleri bulunmaktadır ve bazı bağımsız ve özel sektöre ait gruplar da vardır.
Yetişkinler için kukla yapımları, zaman zaman girişimler son derece nadirdir ve bu kreasyonlar, ne yazık ki, sadece deneysel ve alternatif tiyatro festivallerinde görülürken Bunun yanı sıra, Sırp kukla tiyatrosu öncelikle çocuklara yöneliktir. Bu tür yönetim bireyler sayesinde ince, bu tür adanmış ve sanatçıları, yetenekli aktörler-manipülatörler uygulanan Sırp kukla yüksek sanatsal aralık istisnai kreasyonlarını işaretler.