Η κάθοδος των Μυρίων (ΤΟ ΕΠΟΣ)
Philopoimin
Άνοιξη του 401 π Χ: Οι μισθοφόροι Έλληνες ξεκινούν από τις Σάρδεις μαζί με το στρατό του Κύρου, περνούν την Κιλικία και τη Μεσοποταμία και το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς συγκρούονται στα Κούναξα με το στρατό το βασιλιά Αρταξέρξη σε εναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο.
Μετά την ήττα και το θάνατο του Κύρου εκεί κοντά στη μυθική Βαβυλώνα και αφού αρνούνται να παραδώσουν τα όπλα τους στους Πέρσες, περνούν τον ποταμό Τίγρη και φτάνουν στις όχθες του ποταμού Ζαπάτα. Εκεί χάνουν τους στρατηγούς τους που τους σκοτώνουν με δόλο οι Πέρσες, αφού τους κάλεσαν στις σκηνές τους για να συζητήσουν τάχα. Εκλέγουν νέους στρατηγούς και ξεκινούν για την επιστροφή στην πατρίδα.
Αλλά δεν είναι τόσο απλό. Ο περσικός στρατός τους παρακολουθεί, τους στήνει ενέδρες, τους επιτίθεται. Είναι υποχρεωμένοι να ακολουθήσουν μια πολύπλοκη διαδρομή για να τον αποφύγουν και περιπλανιούνται σε άγνωστες και επικίνδυνες περιοχές.
Περνούν τον ποταμό Ζαπάτα και μπαίνουν στη χώρα των Καρδούχων (προγόνων των σημερινών Κούρδων). Συνεχίζουν προς τα βόρεια μέσα από τα δύσβατα και ψηλά βουνά της χώρας, ενώ οι Καρδούχοι, πολεμικός λαός μαθημένος να ζει σ’ εκείνες τις απρόσιτες περιοχές, τους επιτίθεται διαρκώς. Οι Έλληνες προχωρούν με δυσκολία μέσα στα παγωμένα βουνά, τους γκρεμούς και τις σφοδρές ανεμοθύελλες.
Επί τέλους τον Δεκέμβριο του 400 π Χ βγαίνουν από την Καρδουχία και στρατοπεδεύουν στην πεδιάδα του ποταμού Κεντρίτη, παραπόταμου του Τίγρη, στα σύνορα μεταξύ Καρδουχίας και Αρμενίας. Εδώ τους περιμένουν άλλοι εχθρικοί ιθαγενείς από την απέναντι όχθη. Είναι πεζοί και ιππείς Αρμένιοι έτοιμοι να τους επιτεθούν. Έχουν λοιπόν μπροστά τους Αρμένιους και πίσω τους Καρδούχους. Ξεφεύγουν με τέχνασμα και από τους δύο, περνούν τον Κεντρίτη ποταμό και διασχίζουν την Αρμενία.
Εδώ δοκιμάζονται από τις σκληρές κλιματολογικές συνθήκες, από την πείνα και από τις δύσβατες οροσειρές που πρέπει να περάσουν. Φτάνουν στον ποταμό Φάση, τον περνούν κι αυτόν κι έρχονται αντιμέτωποι με άλλους παραταγμένους ιθαγενείς, άγριους και ανυπόταχτους, τους Χάλυβες, τους Ταόχους και τους Φασιανούς. Τους νικούν κι αυτούς και μπαίνουν στη χώρα των Ταόχων. Μετά περνούν τη χώρα των Χαλύβων και φτάνουν στον ποταμό Άρπασο. Τον διαβαίνουν κι αυτόν. Διασχίζουν τη χώρα των Σκυθηνών και φτάνουν στην πόλη Γυμνιάδα, όπου για πρώτη φορά επί τέλους οι αλλόγλωσσοι ξένοι τούς υποδέχονται φιλικά. Εκεί πληροφορούνται ότι με πορεία λίγων ημερών θα φτάσουν στην ελληνική πόλη Τραπεζούντα. Πράγματι μετά από πορεία πέντε ημερών αντικρίζουν από το όρος Θήχη τον Εύξεινο Πόντο στο βάθος. Η χαρά τους είναι απερίγραπτη, βρίσκονται πια πολύ κοντά σε ελληνική πόλη. Είναι ήδη Μάρτιος του 400 π Χ.
Μπορεί να μην έχουμε ιδέα για τις φοβερές περιπέτειες αυτών των Ελλήνων που η ατυχία τους τους έφερε να περιπλανηθούν στις αφιλόξενες και δύσβατες χώρες της Ασίας, αλλά όλοι ξέρουμε την περίφημη φράση «Θάλαττα, θάλαττα!» που ξεφώνησαν, όταν είδαν τον Πόντο και με πόση συγκίνηση αγκαλιάζονταν και φιλιούνταν οι 8.600 άνδρες που βγήκαν ζωντανοί από αυτόν τον εφιάλτη. 4.400 Έλληνες χάθηκαν από τις κακουχίες και τις επιθέσεις των ιθαγενών πληθυσμών.
Αυτό που έκαναν ήταν ένας άθλος. Οι Έλληνες μισθοφόροι, στην ουσία μια χούφτα άνθρωποι σε σύγκριση με τον όγκο του εχθρικού στρατεύματος που τους περιέβαλλε, κατάφεραν να αποφύγουν τον περσικό στρατό, διέσχισαν ορεινές χώρες μέσα σε βαρύτατο χειμώνα, διάβηκαν ποτάμια, σκαρφάλωσαν σε όρη απόκρημνα, αντιμετώπισαν πληθυσμούς εχθρικούς που τους επιτέθηκαν με αγριότητα και έφτασαν σε ελληνικό έδαφος ύστερα από εφτά περίπου μήνες μετά τη μάχη στα Κούναξα και το θάνατο του Κύρου. Μεταξύ αυτών και ο Ξενοφών, ο γραμματισμένος κύριος. Χωρίς αυτόν οι συμπατριώτες του ίσως δεν θα τα κατάφερναν να γυρίσουν στην πατρίδα.
Μην ξεχνάμε ότι αυτοί οι 13.000 Έλληνες δεν ήταν και ό,τι καλύτερο είχε να επιδείξει η Ελλάδα εκείνης της εποχής. Στην πραγματικότητα το μισθοφορικό εκείνο στράτευμα έμοιαζε περισσότερο με συμμορία.
Περικυκλωμένοι από παντού από εχθρούς, σε μέρη άγνωστα όπου ζουν λαοί αλλόγλωσσοι και αφιλόξενοι καταλαβαίνουν ενστικτωδώς ότι πρέπει να είναι ενωμένοι, αν θέλουν να σωθούν. Αλλά ακόμα και τότε που ο κοινός κίνδυνος είναι προφανής, όσοι νομίζουν ότι μπορούν να σωθούν με τη λιποταξία, δεν διστάζουν να το κάνουν. Ωστόσο δεν είναι όλοι του ιδίου φυράματος. Υπάρχουν πολλοί ανάμεσά τους που έχουν το αίσθημα της τιμής και σε ορισμένες περιπτώσεις προσφέρονται να θυσιαστούν υπέρ του συνόλου.
Τι μόρφωση έχουν άραγε αυτά τα άτομα; Εντελώς αγράμματοι δεν φαίνεται να είναι, γιατί αναφέρονται στον Όμηρο πότε-πότε ή σε άλλους ποιητές συγχρόνους τους. Τα ήθη τους είναι αυτά που έχουν και οι άλλοι Έλληνες σε καιρό πολέμου. Πολλοί από αυτούς κουβαλούν μαζί τους γυναίκες που έχουν από κάπου αρπάξει ή πόρνες.
Μετά από όλα αυτά έχουμε πλέον σχηματίσει μια εικόνα περί που ποιού των Μυρίων. Δεν είναι οι Έλληνες που ξέρουμε από την Ιστορία, οι γενναίοι υπερασπιστές της ελευθερίας στο Μαραθώνα και στη Σαλαμίνα, οι υψηλόφρονες τραγικοί ποιητές που έκαναν το κοινό να δακρύζει, οι αρχιτέκτονες που έφτιαξαν τον Παρθενώνα, οι γλύπτες που απαθανάτισαν την ομορφιά του ανθρώπινου σώματος, οι ρήτορες που μιλούσαν στην Εκκλησία του Δήμου, οι φιλόσοφοι που ερευνούσαν με σοβαρότητα τα ανθρώπινα και τα θεία.
Πρόκειται μάλλον για κατακάθια της ελληνικής κοινωνίας. Αλλά τι κατακάθια! Γενναίοι, όταν χρειάζεται να υπερασπίσουν αυτό που κατέχουν, τη ζωή τους δηλαδή, ανθεκτικοί στις πάσης φύσεως κακουχίες, καρτερικοί, κατάφεραν να επιζήσουν από μια περιπέτεια που άλλους θα τους είχε στείλει στον άλλο κόσμο από την αρχή κιόλας της προσπάθειάς τους.
Προδόθηκαν από τον Κύρο που τους παρέσυρε σε ένα πόλεμο που αγνοούσαν, έχασαν τον αρχηγούς τους που τους παγίδεψαν και τους δολοφόνησαν οι Πέρσες, καταδιώχθηκαν από τον ασυγκρίτως υπέρτερο περσικό στρατό και παρ’ όλα αυτά κατάφεραν να ξεφύγουν από την καρδιά του περσικού κράτους, να περάσουν μέσα από ξένες χώρες και άγνωστους εχθρικούς λαούς και να επιστρέψουν στην πατρίδα. Ποτέ στρατός αποτελούμενος από στρατιώτες τόσο ανεξάρτητους δεν βρέθηκε τόσο χρόνο και σε τόσο κρίσιμες περιστάσεις σε συνεχή αγώνα προς τους εχθρούς του και δεν διαλύθηκε.
Δεν είναι επομένως παράξενο που ο Μέγας Αλέξανδρος μελέτησε την Κύρου Ανάβαση με προσοχή και διδάχτηκε από τη συνετή στάση του Ξενοφώντα απέναντι στους απείθαρχους στρατιώτες.
Παραθέτουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από την Κύρου Ανάβαση που αναφέρεται στις κακουχίες που δοκίμασαν οι θρυλικοί εκείνοι Μύριοι:
«Ακολουθούσαν μερικοί από τους εχθρούς και άρπαζαν όσα υποζύγια δεν μπορούσαν να προχωρήσουν και τσακώνονταν μεταξύ τους γι’ αυτά. Και όσοι στρατιώτες είχαν χάσει την όρασή τους (Σημ: λόγω του χιονιού) και όσων τα δάχτυλα των ποδιών είχαν σαπίσει από το ψύχος έμεναν πίσω. Για την όραση ένα βοήθημα κατά του χιονιού ήταν να προχωρεί κανείς κρατώντας μπροστά από τα μάτια του κάτι μαύρο. Για τα πόδια βοηθούσε να κινείται συνέχεια και να μη σταματά ποτέ και τη νύχτα να βγάζει τα παπούτσια του. Όσοι κοιμούνταν φορώντας τα παπούτσια τους, χώνονταν οι ιμάντες μέσα στα πόδια τους και τα παπούτσια κοκάλωναν γύρω- γύρω. Γιατί φορούσαν τσαρούχια φτιαγμένα από δέρμα νεόγδαρτων βοδιών, καθώς τα παλιά τους παπούτσια είχαν λιώσει».
(Ξενοφ. Κύρου Ανάβασις, βιβλ. Δ΄ , κεφ. ε, 12-14).
ΥΓ:στα καλά μας και στα άσχημα μας,ξέρουμε να βγαίνουμε νικητές.Όπως και στην πραγματική ζωή,έτσι και εδώ στην e-Greece δεν πρόκειται να το βάλουμε κάτω,οσο και αν προσπαθήσουν οι e-εχθροί μας. Θαρσείν χρή ταχ' αύριον έσετ΄ άμεινον
Comments
Εμπρός λοιπόν να φανούμε και εμείς αντάξιοι των προγόνων μας , ότι σόι και να ήταν 😉 . Μήπως ελευθερώσουμε και εμείς καμιά περιοχή και αρχίσουμε την κάθοδο ... τώρα για πού ; ;
το έπος του καλοκαιριου είναι εδώ
https://www.erepublik.com/en/military/battlefield-new/103001
Πως γίνεται να ηττηθηκαμε...
ψηφισθέν
Θαλαττα θαλαττα
Επειδή καλό είναι να τα λέμε ΟΛΑ, διαφορετικά η Ιστορία γίνεται παραμορφωτικός φακός, που καίει βλαμμένα μυαλά:
ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΠΕΡΙΓΥΡΟΣ:
Οι Σπαρτιάτες είναι σε πόλεμο με τους Αθηναίους.
Οι Πέρσες (ο Δαρείος δηλαδή) στηρίζει τους Σπαρτιάτες (με βασιλέα τον Λύσανδρο) και τους γεμίζει με χρυσάφι γιατί οι Αθηναίοι με τον Αλκιβιάδη απειλούσαν να ελέγξουν ολόκληρο το Αιγαίο.
Ο Δαρείος έχει δύο γιούς, τον Αρταξέρξη και τον Κύρο. Παρότι δευτερότοκος, ο Δαρείος προωθεί τον Κύρο, τον οποίον μάλιστα και τον χρήζει υπεύθυνο για την χρηματοδότηση/ενίσχυση της Σπάρτης.
Μετά την ήττα των Σπαρτιατών στη ναυμαχία των Αργινουσών, ο Κύρος με έναν ολόκληρο θησαυρό, ξαναέφτιαξε τον σπαρτιατικό στόλο και έτσι οι Σπαρτιάτες πήραν την οριστική ρεβάνς στην ναυμαχία στους Αιγός Ποταμούς - που σηματοδότησε και το τέλος της Αθηναϊκής ηγεμονίας.
Όταν πέθανε ο Δαρείος, στο θρόνο ανέβηκε ο Αρταξέρξης, ο οποίος φοβόταν τον αδελφό του Κύρο. Μάλιστα, ο Αρταξέρξης, αλλάζει εντελώς πολιτική και κυρήσει τον πόλεμο στην Σπαρτη! Ο Κύρος βλέποντας την κατάσταση να ζορίζει για τον ίδιο, μαζεύει στρατό, μεταξύ των οποίων και 13.000 Έλληνες μισθοφόρους -κατά πλειονότητα Σπαρτιάτες, με αρχηγό τον Σπαρτιάτη Κλέαρχο και επιτίθεται στον Αρταξέρξη στα Κούναξα.
Παρότι η μάχη στην αρχή πήγαινε καλά για τον Κύρο, λόγω παρορμητισμού, εξετέθη σε κίνδυνο και σκοτώθηκε, οπότε και τέλειωσε η μάχη, λόγω... ελλείψεως αντικειμένου!
Συμπέρασμα:
Τα "Έλληνες εναντίον Περσών" είναι μπούρδες! Κατά περίσταση διάφορες Ελληνικές πόλεις συμμαχούσαν με τους Πέρσες ενάντια σε άλλες ελληνικές πόλεις.
στο κειμενο αναφερεται πως επροκειτο για μισθοφορους και οχι για καποιον ενωμενο στρατο,οπως πχ αυτος που αντιμετωπισε τους περσες στις Πλαταιες.καλα τα ειπες και συ πιο πανω,αλλα δεν ειπαμε κατι διαφορετικο.αλλωστε ο αθλος δεν ειναι πως 13000 ελληνες πολεμησαν στα Κουναξα,αλλα οτι αυτοι μπορεσαν να επιστρεψουν στην Ελλαδα μεσα απο ενα πληρως αγνωστο και εχθρικο εδαφος..
Σωστά τα λες, αλλά δεν πρέπει να αποφεύγεται να λέγεται πως ο Κύρος και οι Σπαρτιάτες είχαν ιδιαίτερη σχέση.
Αν κάποιος δεν ξέρει την Ιστορία, μπορεί να υποθέσει πως οι μισθοφόροι (χρηματιζόμενοι ήσαν...) θα μπορούσαν να είχαν πάει και με το άλλο στρατόπεδο.
Έχει σημασία λοιπόν και το context.
Και κάτι άλλο:
Το επάγγελμα "στρατιώτης" -ιδιαίτερα για τις φτωχότερες περιοχές Κρήτη, Αρκαδία, Θεσσαλία- ήταν αρκετά διαδεδομένο, αλλά δεν πολεμούσαν με ότι-να-ναι. Προσέφεραν τις υπηρεσίες τους μόνο όταν ο... ΟΠΑΠ το έδινε 1.40 και κάτω!
στην τελική ανάλυση "Έλληνες εναντίον Περσών" ειναι και θα ειναι όπως και να το δεις οσα περιτυλιγματα και αν βγάλεις όσους παραμορφωτικούς φακους κι αν βαλεις, όταν φυγουν τα κινητρα οι προδότες, οι φιλαργυροι οι παρτακηδες μενεις να πολεμας για τη ζωη σου και συνήθως συνασπίζεσαι με τους ομοφυλλους σου εναντι των ξενων, τα υπόλοιπα περι ταξικης παλης ειναι φούμαρα και κουμαρα, αλήθεια έχεις φαει κούμαρα?
Την απάντηση στον προβληματισμό που θέτεις, μπορείς να την βρεις στην αντίστοιχη διαπάλη μεταξύ Ρωμαίων και Μακεδόνων (Φίλιππος Ε') όπου σχεδόν ΟΛΟΙ οι Έλληνες πολέμησαν ενάντια στους Μακεδόνες (στις Κυνός Κεφαλές) για να τους απελευθερώσουν οι ...Ρωμαίοι!
Αυτά δυστυχώς δεν μας τα μαθαίνουν στο σχολείο γιατί κάνουν τζιζ και δεν "βοηθούν" στο χτίσιμο του ... Εθνικού Μύθου...
Οι ρωμαιοι ήταν οι πρώτοι εφαρμογεις του "διαιρει και βασιλευε" και εκμεταλευτηκαν την εγγενη αντιπαλοτητα των Ελλήνων που άλλωστε δεν χρειαζόντουσαν αλλους για να σκοτωθουν μεταξύ τους όμως σου είπα και παραπανω όταν αφαιρεθουν τα περιτυλιγματα η καταληξη ειναι "Έλληνες εναντίον Περσών" και τελικα όλοι οι πρωην συμμαχοι των ρωμαιων αναγκαστηκαν να τους πολεμησουν ξεχωριστα και να ηττηθουν αφού πρώτα καταλαβαν το μεγεθος της ανοησίας τους, αλλά και ακόμη όταν είχαν ταχθει εναντιων των Ελλήνων της μακεδονίας δεν ελλειπαν οι περι του αντιθετου φωνες που δεν εισακουστηκαν από τους γνωστους και στις μερες μας ελληνοφωνους που εκτιμουσαν περισσότερο το περσικο ρωμαικο ή γερμανικο χρυσαφι από τον πατριωτισμό τους. λυπαμαι που οι γνώσεις μου δεν περιοριζονται στα σχολικα βιβλία και ελπίζω και του γιου μου να μην περιοριστουν γιατί θα μάθει για "συνωστισμούς" "σφαγες του ελληνικου στρατου" και μια "καποια Πηνελοπη Δ που ήταν εθνικίστρια"
δυστηχως η καταρα της φιλονικιας μεταξυ των ελληνων ειναι τοσο παλαιη,οσο η ιδια η υπαρξη της φυλης μας.ομως σε αυτο το αρθρο δεν πραγματευομαστε αυτη την καταρα,αλλα ενα επος το οποιο δεν ειναι ευρυτερα γνωστο.και δεν ειναι,ισως επειδη αυτο δεν διεξειχθη επι ελληνικου εδαφους,ουτε και για υπερασπιστει τα ιερα και τα οσια των ελληνων οπως εγινε στον Μαραθωνα και τις Πλαταιες.
Τη Μάχη του Μαραθώνα για έναν "κάποιο λόγο"... οι Σπαρτιάτες τον είδαν μέσω ...τηλεόρασης.
Όταν δε, έμαθαν την ανέλπιστη νίκη των Αθηναίων, τράβαγαν τα βυζγιά τους.
κανεις λαθος.οι σπαρτιατες ηταν πολυ θρησκοληπτοι και εδιναν τεραστια σημασια στα σημαδια.εστειλαν στρατιωτικη δυναμη μεν,η οποια εφτασε αργα δε.συγκεκριμενα εφτασε αφοτου η μαχη ειχε τελιωσει και μαλιστα οδηγηθηκαν απο τους αθηναιους στο πεδιο της μαχης οπου ειδαν και αυτοι με τα ματια τους την επιβλητικη νικη των αθηναιων.τωρα αν απο μεσα τους εσκασαν απο ζηλεια ή φθονο ειναι αλλο θεμα.
Το τι ρόλο θα έπαιζαν οι μόλις δύο χιλιάδες "αργοπορημένοι" Σπαρτιάτες, αν η μάχη είχε την ...φυσιολογική της τροπή (νίκη των Περσών), ευτυχώς ποτέ δεν θα την μάθουμε...
v
S_V
Προφανώς το άρθρο είναι σαφώς πολύ επιτυχημένο σε σχέση με την E-Greece.
Γιατί δεν έχουμε να κάνουμε με στρατό αλλά με συμμορία και φυσικά δεν υπάρχει θέμα νίκης αλλά επιβίωσης. (όπως ακριβώς έκαναν και οι μύριοι)
v
Εγώ δεν έχω καταλάβει γιατί σας έπιασε τόσο πολύ το πνεύμα των προγόνων μας, αφού δεν είσαστε ούτε μια τρίχα από τα............ τους, έτσι θα πάρετε τη χώρα πίσω; Φα σας πω λοιπόν ότι η χώρα θέλει 1000ευρω το μήνα και είναι ελεύθερη, εάν δεν ξέρετε πως; δώστε σε μας και σας την ελευθερωθουμε Αντέ γιατί με την...... δεν βγαίνει τιποτε
Μάλλον δεν φτάνουν τα 1000 το μήνα Χρήστο. Με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες μαύρης (αλλά κατάμαυρης) αγοράς είναι 20 εκατ. σε cc. Αυτά αρκούν για τα Σκόπια, αλλά υπολογίζω ότι δεν αρκούν για Σκόπια και Βουλγαρία. Γιατί όταν πλακώσουν τα δύσκολα θα φανούν οι Ρουμάνοι (ή και οι Ιρανοί που από μαύρα άστο καλύτερα)...