Της ενηλικίωσης

Day 3,464, 06:46 • Published in Greece Greece • by Mamoute

Καλησπέρα φίλοι μου. Σήμερα είναι μια σημαντική ημέρα για την αφεντιά μου, καθώς συμπλήρωσα 50 strength και κατάφερα να ενηλικιωθώ. Αυτό σημαίνει ότι μπορώ να γίνω βιομήχανος, να παίζω στο χρηματιστήριο, να ψηφίζω, να οδηγήσω το LADA του πατέρα μου και μετά τις πανελλαδικές να πάω camping με τους κολλητούς στη Χαλκιδική. Έφτασα επομένως σε ότι αντιστοιχεί στα RL δεκαοκτώ, μόλις πέντε ημέρες μετά την e-γέννησή μου, όπερ μεθερμηνευόμενον εστί, η ηλικία των e-συμπολιτών που γεννήθηκαν πριν το 2010 προσεγγίζει αυτή των δεινοσαύρων…

Προ εικοσαετίας λοιπόν, στα δεκαοκτώ της πραγματικής μου ζωής, η πρώτη παράδοση που παρακολούθησα ως πρωτοετής φοιτητής, έμελλε να είναι και η σημαντικότερη. Ενας μικροκαμωμένος μαθουσάλας καθηγητής γενετικής μπαίνει φουριόζος στο κατάμεστο από ψάρακες αμφιθέατρο, ακουμπάει στην έδρα το ψάθινο καπέλο του και φωνάζει:
Όσοι πιστεύουν ότι οι Σκωτσέζοι είναι τσιγκούνηδες να σηκώσουν το χέρι τους. Πόσοι από σας θεωρείτε ότι οι Ιταλοί είναι θερμοί εραστές; Ότι οι Εβραίοι είναι τρομεροί έμποροι; Λοιπόν, θα σας αποδείξω επιστημονικά ότι δεν υπάρχουν κληρονομούμενα εθνικά ή φυλετικά στερεότυπα, πλην ίσως ενός… της διχόνοιας μεταξύ των Ελλήνων.
Φυσικά επρόκειτο για ευφυολόγημα με σκοπό να κεντρίσει το ενδιαφέρον ενός νεανικού ακροατηρίου και ποτέ δε θα ανακαλυφθεί το γονίδιο της διχόνοιας σε κανέναν Έλληνα. Ωστόσο, ιστορικά η φυλή μας έχει να επιδείξει αξιομνημόνευτες τάσεις αυτοκαταστροφής, ως φρικτή επιβεβαίωση του εθνικού μας ποιητή:



Η Διχόνοια που κρατάει ένα σκήπτρο η δολερή, καθενός χαμογελάει «πάρ’το» λέγοντας «κι εσύ».

Είναι φυσικό να μη γνωρίζω την ιστορία της e-Greece. Οσο κι αν έψαξα δεν βρήκα σχετική αρθογραφία κι αυτό ίσως είναι μια πρόκληση γι αυτούς που ακολουθούν το παιχνίδι από παλιά. Ωστόσο δε χρειάζεται κάποιος νεος παίκτης να είναι ιδιαίτερα οξύνους για να αντιληφθεί ότι πολλά άσχημα- αν όχι θλιβερά- έχουν συμβεί στο παρελθόν, με συνέπεια τη σταδιακή ερημοποίηση της e-Greece. Το αρνητικό κλίμα σε μια κοινότητα, οδηγεί τα μέλη της στην αποστασιοποίηση, με βαθύ αίσθημα απογοήτευσης και τελικά στη διάλυση της ομάδας. Δε θα κλείσω με προτροπές για ενότητα, ομόνοια και άλλα ωραία λόγια. Απλά θα καλέσω όλους εκείνους που τους δένει κάτι με το παιχνίδι, ακόμη κι αν αυτό είναι μονάχα το τιτάνιο προφίλ τους, να σκεφτούν πονηρά και εντελώς ωφελιμιστικά. Ότι με μια e-Greece στην εντατική δεν έχουν αίγλη τα επιτεύγματά τους και πως όταν πέσει η αυλαία, η παράσταση τελειώνει όχι μόνο για τους κομπάρσους, αλλά και για τους πρωταγωνιστές.