Join the new world

Όσο κυνηγάμε να δέσουμε με λέξεις το τι θέλουμε να γίνεται στην κοινότητα, τόσο οι λέξεις θα υποθάλπουν επί τούτου αντιρρησίες, γιατί είναι στη φύση τους το αντάρτικο. Οι λέξεις δεν είναι για δέσιμο -για μας πάλι δεν είμαι και τόσο σίγουρος. Χαρά στο κουράγιο όσων έχουν την όρεξη να γράφουν κατεβατά επί κατεβατών για κανονιστικές και ρυθμιστικές διατάξεις, όμως μάλλον διοχετεύουν τη δημιουργική τους ενέργεια σε λάθος κατεύθυνση. "Πες σε κάποιον τι πρέπει να κάνει, και θα ξέρει σίγουρα τι ΔΕΝ θέλει να κάνει!". Δε λέω μη γράφεται κείμενα που θέλουν ν' αλλάξουν το (Νέο) κόσμο - ίσα-ίσα παίζει να σας κρατούσα και μούτρα αν μπορούσατε και δεν το κάνατε. Λέω μη γράφεται κείμενα που λένε πως ο κόσμος πρέπει να αλλάξει!

Με άλλα λόγια, για το Θεώ, δε χρειαζόμαστε περισσότερους κανόνες -και κατ' επέκταση ούτε "δεσμοφύλακες" επί αυτών, δοτούς ή αιρετούς. Αυτό που έχουμε απελπισμένα ανάγκη είναι θεσμούς. Και εξηγούμε που τοποθετώ τη διαφορά. Ένας κανόνας εξαναγκάζει, ένας θεσμός ενθαρρύνει. Ένας κανόνας περιφρουρείται, ένας θεσμός επικονιάζεται. Ένας κανόνας στέκεται, ένας θεσμός αντιστέκεται. Ένας κανόνας ορίζει, ένας θεσμός ξεχωρίζει. Ο θεσμός είναι οργανικό μέρος του συλλογικού ασυνείδητου και όχι επιβαλλόμενη υπερδομή. Ας τέτοιο έχει εξ' ορισμού μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής και επομένως μεγαλύτερη ανταποδοτικότητα ως επένδυση. Βεβαίως είναι και τα δύο συμβάσεις και απαιτούν κάποιο βαθμό κοινωνικής συνοχής για να εγκαθιδρυθούν, όμως ο θεσμός τα καταφέρνει και σε χαμηλότερες στάθμες ενέργειας γιατί δεν ενεργοποιεί αντιδραστικά ανακλαστικά.

Δεν μπορούμε εκ των πραγμάτων να ορίσουμε το gameplay του συμπαίχτη μας. Τα κουμπιά του ο καθένας τα πατάει όπως του κάνει κέφι. Μπορούμε όμως να δώσουμε το παράδειγμα. Μπορούμε να τον προσκαλέσουμε να δει από μόνος τους πώς ο τρόπος παιχνιδιού που επιλέξαμε εμείς ωφέλησε εμάς τους ίδιους και την παρέα μας. Μπορούμε να του ζητήσουμε, αν του αρέσει, να τον υιοθετήσει και να συμβάλλει με τη σειρά του στην προσπάθεια ευρύτερης καθιέρωσής του. Μπορούμε να ζητήσουμε την συνδρομή του, αν το εγχείρημα βασίζεται στη μαζικότητα. Κι αν δεν το κάνει, καλή καρδιά, συνεχίζουμε την προσπάθεια ή αναρωτιόμαστε μήπως χρειάζονται μικρές ή μεγαλύτερες αναθεωρήσεις.

Αν προσπαθείς με τις λέξεις να υφάνεις δίχτυ για να πιάσεις τους "ατίθασους", τζάμπα ο κόπος σου. Οι "ατίθασοι" τα ξεσκίζουν τα δίχτυα για την πλάκα τους. Βασικά ό,τι κι αν κάνεις παίζει αυτοί να 'ρθουν να το γκρεμίσουν γιατί απλά μπορούν, οπότε δεν ασχολείσαι με αυτούς. Επικεντρώνεσαι το λοιπόν στους "πρόθυμους". Θέσε τον πήχη και προσκάλεσε τους άλλους να τον φτάσουν και να τον ξεπεράσουν. Δημιούργησε την παράδοση κι ας την να επενεργήσει στον περίγυρο. Είναι σχεδόν φολκλορικό, αλλά πίστεψέ με αν το καταφέρεις δουλεύει. Γιατί δεν μιλάς με όρος καταστολής, αλλά με όρους αποστολής. Είναι νομίζω απλό: Λιγότεροι κανόνες, περισσότεροι θεσμοί.

Καταθέτω τα παραπάνω ως Τροποποίηση για το Καταστατικό του μυαλού μας.