Join the new world

Ακολουθεί σεντόνι


Με αφορμή την ολιγοήμερη επίσκεψη κάποιων φίλων μου από την Ολλανδία και τη συζήτηση μαζί τους, πήρα την απόφαση να γράψω το εξής άρθρο.

Για να προλάβω τις αντιδράσεις κάποιων προκατειλημμένων, θα ήθελα να διευκρινίσω ότι τα παιδιά είναι γεννημένα και μεγαλωμένα στην ΕΛΛΑΔΑ, στην οποία έμεναν μέχρι πέρυσι, πριν αναγκαστούν να φύγουν για το Brunsum, μια κωμόπολη στα σύνορα Ολλανδίας-Γερμανίας, λόγω μίας μετάθεσης του πατέρα τους.

Η συζήτηση άρχισε γρήγορα και εύκολα, μιας και είχαμε τόσα να πούμε. Αρχικά τους ρώτησα για το αν δυσκολεύονται στο σχολείο, μιας και κανένα από αυτά δεν πάει σε ελληνικό(τα δύο σε αγγλικό και τα άλλα δύο σε γερμανικό). Η απάντηση όπως την είχα φανταστεί: δυσκολίες ως εκεί που δεν πάει άλλο. Όμως υπάρχουν και κάποια θετικά...Όπως χαρακτηριστικά μου ανέφεραν 'εκεί εκτιμούν πολύ την προσπάθεια...δηλαδή ακόμα και στα μαθήματα που δεν τα καταφέρνουμε τόσο, μας βάζουν σχετικά καλούς βαθμούς γιατί ξέρουν το πόσο προσπαθούμε και το αναγνωρίζουν.' Ύστερα ήθελα να μάθω για τα σχολεία εκεί και γενικότερα για το εκπαιδευτικό σύστημα. Μου είπαν ότι όταν έγινε δεκτή η αίτηση για το σχολείο τους, δήλωσαν διαδικτυακά ποια θα ήθελαν να είναι τα επιλεγόμενα μαθήματα. Αφού τελείωσαν, αμέσως τους εμφανίστηκε στην οθόνη το εβδομαδιαίο πρόγραμμα...Όμως σε αυτό υπήρχαν κάποια κενά ανάμεσα στις διδακτικές ώρες.. Όταν λοιπόν ρώτησαν τον διευθυντή του σχολείου αναλογικά με αυτά τα κενά, αυτός γεμάτος φυσικότητα τους απάντησε ότι τότε μπορούν να βγούν εκτός σχολείου με τους φίλους τους, καθώς είναι υπεύθυνα άτομα και τους εμπιστεύονται…Αυτό που άκουσαν ούτε οι ίδιοι δεν το πίστευαν, καθώς εδώ όποτε είχαν κενό, οι καθηγητές δεν τους άφηναν ούτε στο προαύλιο να κυκλοφορούν, φοβούμενοι την σωματική τους ακεραιότητα…

Ύστερα ρώτησα για τη ζωή εκεί…’Η ζωή είναι πολύ φθηνή εκεί’ ήταν η απάντηση που πήρα. Να σκεφτείς, το γάλα κοστίζει από 0.55 ευρώ το λίτρο, ενώ το ακριβότερο είναι 0.90 και αυτό είναι το βιολογικό…Την στιγμή που στην Ελλάδα η αντίστοιχη τιμή είναι για το απλό γάλα πάνω από ένα ευρώ, χωρίς να μιλήσουμε για το βιολογικό…Ακόμη, η βενζίνη κοστίζει γύρω στο 1,60 το λίτρο, ενώ εδώ έχει φτάσει τα 2 ευρώ…Επιπλέον, εκεί δεν κάνουν περιττές αγορές: ας πούμε, δεν αγοράζουν ένα κιλό μήλα, αλλά υπολογίζουν πόσα μήλα θα φάνε σαν οικογένεια και αγοράζουν τον αντίστοιχο αριθμό. Και οι συνήθειές τους είναι πολύ πιο διαφορετικές από τις δικές μας…Στις 22.00 όλα τα φώτα στην γειτονιά έχουν σβήσει και πέφτουν για ύπνο. Βγαίνουν ελάχιστα έξω, αλλά κάνουν αρκετά ταξίδια το χρόνο! Για να τονίσουν τη διαφορά που υπάρχει με την χώρα μας, μου ανέφεραν δύο αληθινά, καθημερινά συμβάντα…Οι γονείς τους τους είχαν πει να μην ανεβαίνουν δύο άτομα μαζί στο ποδήλατο, γιατί κάτι τέτοιο εκεί απαγορεύεται, αυτοί όμως πέρασαν στα ψιλά αυτή την παρατήρηση…Μία μέρα λοιπόν πού έκαναν βόλτα δύο από τα παιδία καβάλα σε ένα ποδήλατο, δεν άργησε η ώρα που ένα περιπολικό τους πήρε στο κατόπι…Τους σταμάτησε και ενημέρωσε αμέσως τους γονείς τους να τα παραλάβουν από το τμήμα της περιοχής…Το άλλο συμβάν τώρα…Κάθε πρωί, ο πατέρας πηγαίνει τα παιδιά σχολείο με το αμάξι και ύστερα πηγαίνει στο σταθμό του τραίνου, με το οποίο πάει στη δουλειά του…Το αμάξι το παρκάρει εκεί, στο σταθμό. Το αυτοκίνητό του όμως είχε κάποιες γρατσουνιές. Έτσι, όταν γύρισε βρήκε σημείωμα από την αστυνομία να επικοινωνήσει το συντομότερο με το πλησιαίστερο τμήμα της περιοχής…Πηγαίνει λοιπόν την άλλη μέρα ανήσυχος να ρωτήσει το λόγο του σημειώματος. Η απάντηση ήταν αποστομωτική : ‘ Παρατηρήσαμε τις γρατσουνιές στο αυτοκίνητό σας. Θα θέλαμε να μάθουμε αν είχατε ατύχημα και δεν ξέρετε τον ένοχο και επιθυμείτε να τον αναζητήσουμε εμείς…’

Φυσικά δεν θα μπορούσα να μην ρωτήσω πως βλέπουν τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα οι Γερμανό-Ολλανδοί. Λένε ότι οι Έλληνες είναι ατίθασοι, αλλά με το δίκιο τους, καθώς οι φόροι είναι υπερβολικοί και όλα αυτά τα χρόνια έχει κατασπαταληθεί πολύ δημόσιο χρήμα…Βέβαια λένε πως φταίμε και εμείς για αυτούς που ψηφίζαμε, αλλά…Τέλος, επειδή και εγώ μαθητής είμαι και σκέφτομαι το μέλλον μου, ρώτησα αν μπορεί κάποιος να σπουδάσει στην Γερμανία…Ναι μου είπαν αρκεί να ξέρει τη γλώσσα. Βέβαια τα πανεπιστήμια εκεί είναι πολύ δύσκολα, αλλά αν το προσπαθήσεις και το θέλεις πολύ και δεν πας με την νοοτροπία που επικρατεί εδώ, δηλαδή θα περάσω το πανεπιστήμιο μέσω ‘πλαγίων τρόπων’ κλπ, σίγουρα θα τα καταφέρεις…

Αυτά λοιπόν συμβαίνουν στις Κάτω Χώρες… Και βέβαια θα συμφωνήσω με αυτούς που θα παρατηρήσουν ότι είναι υπερβολικά όλα αυτά…Αλλά κάποια είναι για καλό και πολύ θα θέλαμε να υπάρχουν και εδώ…Και ίσως είναι αυτή η διαφορά νοοτροπίας που μας κάνει να διαφέρουμε τόσο…Αλλά ίσως όχι μόνο…Διαφορετικός τρόπος σκέψης, συνήθειες, καταστάσεις…Το μόνο σίγουρο είναι ότι εμείς (καλώς ή κακώς δεν μπορώ να το πω) ποτέ δεν πρόκειται να φτάσουμε εκεί…
Συγνώμη αν σας κούρασα, αλλά αυτή η συζήτηση στάθηκε τροφή για σκέψη…Περιμένω τα σχόλια σας, παρατηρήσεις, επισημάνσεις και ό,τι άλλο θέλετε…Vote, sub,shout δεν είναι απαραίτητα αλλά πολύ χρήσιμα…

Σας ευχαριστώ για το χρόνο που διαθέσατε για την ανάγνωση του άρθρου.