Mia diaforetiki ipopsifiotita

Day 1,923, 09:38 Published in Greece Croatia by Tasos 1917

Καλησπέρα σ’ όλους. Μετά από μία περίοδο –συνειδητής- αποχής από τα πολιτικά πράγματα της κοινότητας, είπα να χωθώ γι άλλη μια φορά στην πολιτική αρένα. Με τις ευλογίες του Σοσιαλιστικού Μετώπου φυσικά, μιας και χωρίς αυτήν δεν μπορώ να κάνω τίποτα.

Θα ήθελα να γράψω ένα απλό άρθρο υποψηφιότητας, ξεδιπλώνοντας τις αρετές μου και δεσμευόμενος δύο αόριστα πράγματα που θα φρόντιζα να φέρω εις πέρας για να αποδείξω ότι είμαι ένας σοβαρός πολιτικός για κάποιους και ένας εμετικός πολιτικάντης για τους αντιπάλους μου. Μη φοβάστε. Θα το κάνω πιο κάτω.

Βρίσκω όμως την αφορμή, εφόσον κάθομαι και γράφω ένα σοβαρό πολιτικό άρθρο να αρθρώσω τη γνώμη μου σε διάσπαρτα πολιτικά τεκταινόμενα. Θα καταπιέσω τις ανάγκες μου και δεν θα τοποθετηθώ. Μήπως επειδή έχω συνυπάρξει με τον παρόντα πρόεδρο στη κυβέρνηση του Κλάρα; Σίγουρα παίζει και αυτό ένα ρόλο. Όχι ότι συμφωνούσαμε και τότε. Αλλά έμαθα να σέβομαι έναν έντιμο άνθρωπο. Και γιατί τον λέω έντιμο; Γιατί από τότε –και πιθανώς από πολύ πιο πριν- έλεγε ότι θα έκανε αυτά τα οποία έκανε. Δεν με ξάφνιασε τίποτα από τη θητεία του. Δεν με έπιασε στον ύπνο καμία προγραμματική του αξία και φυσικά δεν με ξάφνιασε τίποτα απ’ ό,τι υλοποίησε. Το αν συμφωνώ με την ασκούμενη πολιτική αυτό είναι γνωστό. Το αν μας είχε προειδοποιήσει ότι θα τα κάνει στη θητεία του είναι επίσης γνωστό. Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο δεν θέλω να ρίξω λάδι στην -φουντωμένη- φωτιά είναι και ο σημαντικότερος. Τον πρώτο θα μπορούσα να τον κάμψω και τον περιφρονήσω. Τον δεύτερο όμως δεν μπορώ να τον προσπεράσω.

Όταν κατέβηκα για βουλευτής τη πρώτη φορά τα πράγματα ήσαν απλά. Υπήρχε κλίκα και αντί-κλίκα. Είχαμε τεράστιες διαφορές. Μα πραγματικά τεράστιες! Από τον τρόπο που παίζαμε το στρατιωτικό κομμάτι, μέχρι και τον τρόπο οργάνωσής μας στα κόμματά μας. Και οι διαφορές φαίνονταν αγεφύρωτες. Ποια διαλεκτική θα μπορούσε να ενώσει αυτούς τους πόλους; Ποια σύνδεση ή χημική ένωση θα μπορούσε να επιφέρει την συνδυαστική προσέγγιση; Όταν μας δόθηκε η ευκαιρία άσκησης της «επάρατης» εξουσίας, ορισμένοι τολμηροί προσπάθησαν να στήσουν γέφυρες. Και τα κατάφεραν. Σε πάρα πολλά σημεία στάθηκαν δίπλα- δίπλα.

Το μόνο που δεν έβλεπαν και δεν ήταν ικανοί να αντικρύσουν είναι ότι το νέο «υποσχόμενο» μόρφωμα μας βγήκε ελαττωματικό. Σαν ένα τερατούργημα που όμοιό του δεν ξανά είδαμε ποτέ. Είδαμε ότι το βλαβερό κομμάτι κατέτρωγε το υγιές. Είδαμε το καρκίνωμα να αλλοιώνει όλο το σώμα. Η περιβόητη «ενότητα» κέρδισε. Εάν αυτό είχαν στο μυαλό τους όσοι την ευαγγελίζονταν, τότε πάσο. Εάν όχι, να βγουν και να το πουν. Να βγουν και ξανά δώσουν τη μάχη για τα πιστεύω τους.

Στο προκείμενο τώρα. Γιατί κατεβαίνω σ’ αυτές τις εκλογές; Γιατί δεν αντέχω πια τον ίδιο μου τον εαυτό που σιωπά. Γιατί και εγώ υποσυνείδητα συμβιβάστηκα και ας λεν τα γραπτά μου διαφορετικά. Γιατί θέλω να θυμηθώ και να θυμίσω ότι εμείς έχουμε δίκιο. Ότι το παιχνίδι μπορεί να παιχτεί πολύ πιο διαφορετικά. Γιατί, με συγχωρείτε, αλλά απλώς δεν μπορώ να στέκομαι στο ίδιο χαράκωμα και να δίνω τις μάχες μου, με κάποιους που πιστεύουν ότι το χρήμα και η άσκηση πολιτικής προτεκτοράτου είναι και ο μόνος τρόπος να παίξουμε.

Αυτό που επείγει είναι ο εκδημοκρατισμός της κοινότητας. Έχουν έλθει αλλαγές που εάν λάμβαναν χώρα πρίν ένα χρόνο, δεν θα είχαν καμία απολύτως τύχη. Μία μόνο θα πω. Κρυφό κομμάτι στο φόρουμ της κοινότητας μοναχά για τους άξιους βουλευτές μας. Η κατάργηση του οποίου απαιτεί μία τέτοια πλειοψηφία που απλώς καθιστά τη σκέψη και μόνον απαγορευτική. Την ευθύνη αυτής της συντηρητκής αναδίπλωσης τη φέρει δυστυχώς και το «στρατόπεδό» μου.

Για όλα αυτά τα γιατί επέλεξα να κατέβω αυτό το μήνα. Θα τα καταφέρω; Πιστός στο πρόταγμα ότι «ένας κούκος ποτέ δεν φέρνει την άνοιξη» γνωρίζω ότι δεν έχω πολλές πιθανότητες. Άλλωστε πότε οι πιθανότητες ήταν με το μέρος μας; Θα δώσω όμως μία μάχη στην οποία όλοι μας θα πρέπει να δώσουμε το παρών. Άλλωστε καμία μάχη δεν είναι χαμένη αν πρώτα δεν δοθεί. Νομίζω ότι ένας τέτοιος λόγος είναι αρκετός για να ξανά πιάσουμε το νήμα από κει που το αφήσαμε. Τι λέτε;

ΥΓ. Θέλω να ευχαριστήσω τη Νέα Πορεία για τη φιλοξενία τους. Είναι πολύ καλά παιδιά και αξίζουν συγχαρητηρίων.