Çocukluk ve Gençlik
Onur Akinci
Hepimizin çocukluğumuzdan kalma iyi ya da kötü anıları vardır. Benim iyi anılarım çoğunlukta. En azından o zamanlar psikolojik sorunlardan muzdarip değildim.
Korkup heyecanlanmadan coşkuyla "23 nisanlara, 19 mayıslara" giderdim. Bu müsamerelerde korolarda flütler çalıp şarkılar söylerdim. Kürsüye çıkıp coşkuyla cumhuriyet şiirleri okurdum. piyeslerde oyunculuğumu konuştururdum. Folklör gurubunda halay başı bendim. Özgüvenim yüksekti. Her oyunda ben vardım. Maçlar bensiz olmazdı. Kışın kaymaya gideceksek arkadaşları ben toplardım. İstekliydim, hareketleydim, dinamiktim. Sorunlarım yoktu, çocuktum.
Şimdi sosyal fobim var. Düğünlerde en sığ köşeye saklanırım. İnsan içine öyle rahat karışamam. Ne halay çekebilirim ne de çiftetelli oynayabilirim. Depresyondayım. Hiç yerimden kalkacak, dışarı çıkıp arkadaşlarla buluşacak ne mecalim var ne de isteğim. Obsesifim; en ufak şeyleri takıp kendime dert yaratıyorum. Takıntılarımda boğuluyorum. Anksiyetem var. Hep kaygılıyım. Hayatım konusunda endişeliyim. Esansiyel tremor sahibiyim. Flüt çalabilmek artık benim için hayal. Gitarı elime aldığımda parmaklarım benden bağımsız çalıyor.
Değişen çok şey var. Bunlardan en önemlisi de şu: Büyüdük!!!
Değişmeyen şeyse umutlarım ve hayallerim.
Comments
[removed]
go ver gitsin kanky 🙁((, ben hep 23 nisanlardan 19 mayıslardan kaçardım xdxd
Değişmeyen şeyse umutlarım ve hayallerim.
v+s
v+s
küçükken de düğünlerde otururdum, şimdi de oturuyorum, çok zorla kaldıran olmazsa sittin sene kalkmam o sandalyeden 🙂 hani derler ya, oturmaya mı geldik, diye, evet ben oturmaya gidiyorum 🙂
http://prntscr.com/1uz0cd
xD
v+s
v+s
sal
ne güzel özetlemişin be panpa.😕
v+s
içindeki çocuk ölürse o zaman yandın demektir