Στον παράδεισο
Zi spiderwoman
Ισχνός, ταλαίπωρος. Γροθιές χαλαρές, χωρίς ίχνος αντίστασης. Γυρνάει στο πάρκο ψάχνοντας κάτι. Χώμα στεγνό. Δέντρα γυμνά. Πέτρες. Κεραίες ζαρωμένες στις κορυφές. Ο αέρας μόνο έχει τη δύναμη να τις κουνήσει. Δίνουν την εντύπωση πως αν ζαρώσουν λίγο ακόμη, θα τσακιστούν και θα πέσουν.
Κάποια στιγμή είχε δει κάτι, δεν θυμάται. Κάπως λεγόταν, φαγάνες ή δαγκάνες. Μάλλον το δεύτερο, όμως δεν ήξερε να μιλάει καλά και δεν μπορούσε να πει ποιά η διαφορά. Ό,τι κι αν ήταν, είχε χαθεί στο χώμα,όπως τα φύλλα. Δεν είχαν πια καμιά χρησιμότητα. Αυτός, δεν γνώριζε καν τι είναι.
Μάταιο. Ούτε βρέχει τελευταία. Πως να καθαρίσει την καμμένη γη από το καβούκι του; Έχει γίνει δεύτερο πετσί.
Ψάχνει κάτι. Οτιδήποτε. Μπα. Ούτε και σήμερα φαίνεται πως θα τους βρει. Μα είναι περίεργο, το πως τους είχε χάσει. Δεν είχε πάει και πολύ μακριά. Στο ίδιο πάρκο πάντα. Να, εκεί θυμάται, στη βρύση. Μα τώρα δεν υπάρχει ίχνος νερού. Ούτε και οι δικοί του. Κάθεται σε μια πέτρα. Θυμωμένος, οργισμένος. Αναρωτιέται αν και οι υπόλοιποι χαθήκανε. Ή μήπως τον είχαν παρατήσει εκεί επίτηδες. Φαγάνα ή δαγκάνα; Δεν ξέρει ποιά είναι η διαφορά και τρελαίνεται. Μα, τι σημασία έχει. Δεν είναι κανένας εκεί να του το εξηγήσει.
Οι κεραίες τσακίστηκαν τελικά. Πέσαν από μόνες τους κάποια στιγμή, όταν δεν είχαν πια καμιά πληροφορία να λάβουν. Άχρηστες, τις έφαγε το χώμα. Ή μήπως ήταν οι φαγάνες?
Όχι πολλή καιρό πριν, είχαν όλοι κεραίες. Εκεί στη βρύση δροσίζονταν και μάζευαν τροφή. Μιλούσαν ασταμάτητα και φτιάχνανε τον κόσμο. Το δικό τους κόσμο. Μετά ήρθαν οι φαγάνες και τους τάξανε τον Παράδεισο. Ψηλά στον ουρανό τον βλέπανε, σαν καρτ ποστάλ από το μέλλον. Μμμμ, θα φάμε καλά! λέγανε οι μεγαλύτεροι. Και οι μικροί τους πίστεψαν.
Αργά πια για να αντιδράσει, τώρα κατάλαβε πως όλα ήταν μια απάτη. Ο παράδεισος που θα γινόταν εκεί δεν ήταν γι' αυτόν και τους ομοίους του. Τι κορόιδο που είναι τελικά.
Και χωρίς κεραίες δεν μπορεί να φωνάξει. Χωρίς δαγκάνες δεν μπορείνα πιαστεί. Δεν έχει τίποτα να του προσφέρει το ξερό χώμα.
Περιπλανήθηκε λίγο ακόμα. Μια τελευταία προσπάθεια μήπως τους βρει. Τίποτα. Οι φαγάνες τα είχαν ισοπεδώσει όλα.
Το έργο του ΥΠΕΧΩΔΕ είχε μείνει στη μέση, λόγω οικονομικής κρίσης. Το πάρκο των ονείρων του έγινε ο τάφος του. Ο παράδεισος ήταν πολύ μακριά. Τι χαζός που ήταν που πίστεψε πως όλα αυτά γινόταν γι' αυτόν.
Βρήκε μια τρύπα και κουβαριάστηκε. Ένα μικρό μυρμήγκι, χωρίς κεραίες και δαγκάνες. Χωρίς μιλιά, χωρίς γροθιά να υψώσει στον ουρανό. Αυτό ήταν. Έμεινε εκεί χωρίς σκέψεις, περιμένοντας να τον φάει το χώμα.
Comments
1st
v
η αρθρογραφία συνεχίζει την ανοδική της πορεία
εύγε!
Οι φαγάνες που δαγκάνουν.
βου
ψ το ΔΝΤ μου ... 🙁
v
βου
εσεις οι κουλτουριαρηδες να γραφετε πιο κατανοητα.
βαριεμαι να ψαχνω τα νοηματα πισω απο τις λεξεις.
επισης οι κοφτες προτασεις τυπου "ισχνός, ταλαίπωρος. Γροθιές χαλαρές, χωρίς ίχνος αντίστασης. Γυρνάει στο πάρκο ψάχνοντας κάτι. Χώμα στεγνό. Δέντρα γυμνά. Πέτρες. Κεραίες ζαρωμένες στις κορυφές." δεν δημιουργουν ατμοσφαιρα αλλα σε κανουν να μοιαζεις καθυστερημενη
θα μιλαω και γω ετσι να μοιαζω ποιητης.
Μετριος φραπες. Πρωινο δευτερας. με καλαμακι. Σπαστο. Διχως παγακια, λιτος και αστολιστος. πηγα στου φουρνο και πηρα σαντουιτς. Κρυο σαντουιτς. συνηθσμενο χωρις πολλα υλικα. μουντο θα μπορουσες να το πεις.Αλλα το φαγα
v
v
v
v
Vromogeros καλά τα λες. Πρόλογο πουλάω. Όμως, πες μου, δεν έδωσες μια άλλη διάσταση στον φραπέ?
v
βρωμογερος εισαι για πτεραρχος
Νομιζω οτι εξακολουθει να ειναι τρισδιαστατος.
επισης καπνισα και ενα τσιγαρο.
η αν προτιματε...
Εβγαλα το τσαλακωμενο πακετο απο την τσεπη. Τραβηξα το προτελευταιο τσιγαρο κκαι το βαλα στο στομα. εμεινα για λιγο σκεπτικος. Μετα το αναψα και φυσηξα τον καπνο προς τα πανω ο οποιος εμεινε στατικος μεσα στο καταθλιπτικο δωματιο. Αφησα το τσιγαρο στο τασακι και ανοιξα το παραθυρο. ξανακατσα στην πολυθρονα. Ρουφηξα λαιμαργα το υπολοιπο τσιγαρι και το εσβησα στο πηλινο τασακι.
ψηφος
v
Τι τελικά δεν είναι ωραία στον παράδεισο?
εχει στον παραδεισο ουρανο;
vromogeros xaxaxaxa
+1 και ένα φραπόγαλο
ν
v
Zi, εσύ γράφε όπως σου βγαίνει και άστους να λένε. Τόχεις το άθλημα.
"Όλοι γίναμε κριτικοί πια" έλεγε μια σοφή ατάκα κάποτε.
Τόλμησε ο αγαπημένος Όσκαρ να διατυπώσει την άποψη ότι η Κριτική είναι η ύψιστη Τέχνη' και θεώρησαν οι πάντες ότι μπορούν να την εξασκούν αδόκιμα και ατιμωρητί, χωρίς να κατέχουν τις υπόλοιπες...
v+s
v
vtd
vtd!
v
Υπάρχουν στον παράδεισο έξοδοι κινδύνου;
voted
Ψήφος!
v
ψήφος!
Βρωμογερε το εψεις!Γραψε κ εσυ.
ψηφος
έχει στον παράδεισο......έχει σοκολάτες.
Ψ + ΖΙ
Vromogeros Γράψε κάτι όπως το θέλεις για να μη λένε ότι οι κριτικοί ξέρουν πως γίνεται αλλά θέλουν να το κάνει ο άλλος.
Καλό zi συνέχισε
βου λέμε!
v
voted
ψηφισθέν!!
Voted
V kathe neo arthro kai kalytero !!!
Voted
@ΖΙ
Μην τους ακους τον Chaos0,και τους αλλους που θελουνε να με βαλουνε φυλακη. Μονο εγω μπορω να σε βοηθήσω να ξεπεράσεις καποια στερεότυπα, και να βελτιωθεις.
Ψήφος...
σίγουρα το' χεις...
και εσυ και ο... wanabe Zi... Vromogeros....!
άντε κάντε κάτι εσείς που το χετε... γιατί "φοβάμαι μόνος εκει έξω"....!
α και reported γιατί δεν έχει σχέση με το παιχνίδι....!
ή
μήπως έχει...???????
vote για το μερμυγκα.
v88 + s479
Πάρα πολύ ωραίο. Τά μικρά μερμηγκάκια εν-δυο προσκυνάνε, εν-δυο τραγουδανε έως ότου αρχίσουν νά πεινάνε... Τά διαψευσμένα όνειρα είναι καλύτερο κίνητρο από τήν πείνα γιά ξεσηκωμό!