[TR/RU/EN] Concerning hereditary principalities. | Machiavellianism #8

Day 4,203, 05:23 Published in Turkey United Kingdom by GaziMustafaKemal



Soydan gelen hükümdarlıklar. | Makyavelizm


Cumhuriyetlerden söz etmeyeceğim, çünkü bir başka yerde uzun uzun anlattım. Hükümdarlıklardan söz edeceğim ve yukarıda ele aldığım biçimleriyle bu hükümdarlıkların nasıl yönetilmeleri ve nasıl elde tutulmaları gerektiğini tartışacağım.

Yeni hükümdarlıklara oranla, soydan gelme ve hükümdarın aile yönetimine alışık hükümdarlıkları elde tutmak çok daha kolaydır. Çünkü atalarının koyduğu düzeni bozmamak; ve beklenmedik olaylar karşısında zaman kazanmak yeterlidir. Ve eğer hükümdar olağan bir yeteneğe sahip bir hükümdar ise, olağanüstü ve aşırı bir güç tarafından yerinden edilmediği sürece egemenliğini korumak konusunda hiçbir sorunu olmaz; egemenliğini yitirse de, yerine geçen hükümdarın en ufak bir tökezlemesinde yeniden iktidarı elde eder.

İtalya’da, örneğin, Ferrara dükü var. Dük 1484’de Venediklilerin, 1510’da da Papa II. Giulius’un saldırılarına karşı koyamadı. Bu yenilgilerin, onun, o eyalette soydan gelme bir hükümdar oluşuyla ilgisi yoktur, başka nedenleri vardır. Çünkü doğal yollarla iktidar olmuş hükümdarların halkını incitmek gibi bir neden ve zorunlulukları olamaz. Yeni hükümdarlara göre daha çok sevilirler. Ve eğer olağanüstü yanlışlar yapmaz; halkının nefretini kazanmazsa sevilen biri olması kadar doğal bir şey olamaz. Zaten soydan gelme ve kalıcı iktidarlarda yeniliklerin anısı artık silinmiş ve yenilik yapmak gibi bir gerekçe kalmamıştır, çünkü yenilik yenilik çekmiştir her zaman.


О наследственном единовластии. | Макиавеллизм


Я не стану касаться республик, ибо подробно говорю о них в другом месте. Здесь я перейду прямо к единовластному правлению и, держась намеченного выше порядка, разберу, какими способами государи могут управлять государствами и удерживать над ними власть.

Начну с того, что наследному государю, чьи подданные успели сжиться с правящим домом, гораздо легче удержать власть, нежели новому, ибо для этого ему достаточно не преступать обычая предков и в последствии без поспешности применяться к новым обстоятельствам. При таком образе действий даже посредственный правитель не утратит власти,если только не будет свергнут особо могущественной и грозной силой, но и в этом случае он отвоюет власть при первой же неудаче завоевателя.

У нас в Италии примером может служить герцог Феррарский, который удержался у власти после поражения, нанесенного ему венецианцами в 1484 году и папой Юлием в 1510-м, только потому, что род его исстари правил в Ферраре. Ибо у государя, унаследовавшего власть, меньше причин и меньше необходимости притеснять подданных, почему они и платят ему большей любовью, и если он не обнаруживает чрезмерных пороков, вызывающих ненависть, то закономерно пользуется благорасположением граждан. Давнее и преемственное правление заставляет забыть о бывших некогда переворотах и вызвавших их причинах, тогда как всякая перемена прокладывает путь другим переменам.


Concerning hereditary principalities. | Machiavellianism


I will leave out all discussion of republics, and will address myself only to principalities. In doing so I will keep to the order indicated above, and discuss how such principalities are to be ruled and preserved.

There are fewer difficulties in holding hereditary states, particularly those long accustomed to the family of their prince, than new ones. The reason is that in such states it is sufficient only for the prince to maintain the customs of those who ruled before him, and to deal carefully with circumstances as they arise. In this way a prince of average powers can maintain himself in his state unless he loses it by some extraordinary and excessive force. If he loses it in this way, whenever anything unfortunate happens to the one who took it from him, he will get it back.

We have in Italy, for example, the Duke of Ferrara, who lasted against the attacks of the Venetians in 1484, and those of Pope Julius in 1510, only because he had been long established in his principality. The hereditary prince has less cause and less necessity to offend, hence it happens that he will be more loved. Unless extraordinary wickedness causes him to be hated, it is reasonable to expect that his subjects will be naturally well disposed towards him, and the longer the duration of his rule, the more likely that the memories and motives that encourage change are lost. One change always increases the possibility of another.




Yeni Ulus Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni
127. Dönem eTürkiye Milletvekili
TURAN Partisi Sözcüsü

" GMK "



24 Mayıs 2019 | "İlham ve kuvvet kaynağı, milletin kendisidir." | Fiyat: 50 Krş