Δύο έτη Faethongr

Day 1,882, 06:11 • Published in Greece Greece • by Faethongr
Αγαπητοί Συμπολίτες,

δύο χρόνια πέρασαν από τότε που ο Faethongr, ο αγαπημένος σας εγώ, πρωτολόγγαρε στην ηλεκτρονική Πολιτεία. Στα δύο χρόνια έγιναν πολλά, και μέσα στο παιχνίδι και κυρίως στην «πραγματική» μας χώρα. Πολλά και διάφορα γεγονότα πυροδότησαν έντονες συζητήσεις, αντιδικίες αλλά και ενδιαφέρουσες αντιπαράθέσεις από τις οποίες μαθαίνουμε να ακούμε και άλλες απόψεις καθώς και να διατυπώνουμε όλο και με μεγαλύτερη σαφήνεια τις δικές μας. Αυτό υπήρξε και για μένα το μεγάλο κέρδος στο παιχνίδι, η επικοινωνία με άτομα που επιθυμούν να ανταλλάξουν απόψεις, να συλλογιστούν νέες ή παλιές ιδέες, να συζητήσουν έστω και εάν διαφωνούν. Ασφαλώς και δεν είναι όλοι έτσι, αλλά στο χέρι μας είναι να διαλέγουμε αυτούς οι οποίοι μας ταιριάζουν και με τους οποίους μπορούμε να μοιραστούμε πράγματα, να κουβεντιάσουμε, να κάνουμε χαβαλέ ανάλογα με τα γούστα και την αισθητική μας.



Ως παίκτης ήμουν και είμαι ένας μικρομεσαίος, βαρετός πολίτης της η-Ελλάδος, πατριώτης ως το κόκκαλο, χωρίς φανφάρες, χωρίς ιδιαίτερες φιλοδοξίες. Δεν έχω σκάσει λεφτά και μάλλον δεν πρόκειται να το κάνω, ακόμα και αν ενίοτε σκέφτομαι να το πράξω αναλογίζομαι με μιας όλα αυτά που μπορώ να αποκτήσω με τα ίδια λεφτά. Αφού λοιπόν περνάω καλά και έτσι, και αφού είμαι στο ερεπ με σκοπό να αμπελοφιλοσοφώ με τους υπολοίπους αμπελοφιλόσοφους, δεν σκοπεύω να αλλάξω τώρα, μιας και πέρασε άλλωστε και το μεγάλο ενδιαφέρον για το παιχνίδι. Ασφαλώς, μπορώ να καταλάβω μερικούς που τα χώνουν για να παίζουν, είναι προτιμότερο από το να κάνουν χίλια δυο άλλα πράγματα, είναι λογικό αν είναι οικογενειάρχες ή δουλεύουν διαρκώς με έναν υπολογιστή. Τους είμαι ακόμα και ευγνώμων που δίνουν στους υπολοίπους την δυνατότητα να παίζουμε. Η όποια αλαζονεία όμως από όσους έχουν μεγάλο....στρενγκθ μου προκαλεί μάλλον θυμηδία . δυστυχώς αδυνατώ να πάρω το παιχνίδι τόσο στα σοβαρά. από την άλλη πάντως ούτε σκοπεύω να ...αποχωρήσω (αν και θα ήθελα να έβλεπα από κάτω μηνύματα λατρείας τύπου «μεινε μαζί μας» κτλ...), ούτε θα ερχίσω να λέω τι μαλ**ία είναι το παίγνιον κτλ. Το παιχνίδι είναι μια χαρά για αυτό που είναι, ένα διάλειμμα στην μέση της δουλειάς, μια συντροφιά όταν μελετάς ή γράφεις κάτι για τις σπουδές σου, μια επαφή με συμπατριώτες για όσους είμαστε στο εξωτερικό, ένα φόρουμ ανταλλαγής απόψεων, μια ενδιαφέρουσα απεικόνιση ιδεολογικών τάσεων, μια μικρογραφία της κοινωνίας. Τουλάχιστον εγώ στα δύο χρόνια έμαθα να είμαι διαλλακτικότερος και πιο μετριοπαθής σε κάποια πράγματα. Και επειδή θεωρώ ότι η εξέλιξη είναι κάτι θετικό, κρίνω την παραμονή μου στο παιχνίδι ως μια καλή εμπειρία.



Το παιχνίδι θα το αφήσω ελπίζω όταν θα είμαι αρκετά απασχολημένος, ελπίζω με κερδοφόρες και λυσιτελείς ασχολίες, ώστε να μπαίνω μέσα καθημερινώς. Δεν υφίσταται κανέναν λόγος λοιπόν να ευαγγελίζομαι την Άγια Ημέρα που θα αποχωρήσω, άλλωστε η χώρα δεν εξαρτάται από εμένα. Ωστόσο, από την άλλη, ελπίζω η η-Ελλάς να αποκτήσει αρκετές εκατοντάδες παίκτες που θα χτίζουν την ραχοκοκκαλιά της χωρίς να αναμειγνύονται σε έριδες και ανώφελα πάθη ή τουλάχιστον εάν το κάνουν, να μην υπερβάλλουν, να μην χαλιούνται.



Tέλος μια παρατήρηση, ή μάλλον μια συμβουλή, ως απόσταγμα εμπειρίας των τελευταίων δύο χρόνων: είναι λογικό να μην γουστάρουμε άπαντες και να μην είμαστε αρεστοί σε όλους. Αυτό είναι σαφές, και είναι και αναπόδραστο γεγονός ότι κάποιοι μας βαριούνται, κάποιοι μας θεωρούν γελοίους, ηλίθιους, αντιδραστικούς και ό,τι άλλο, αναλόγως την περίσταση. Ξέρω ότι ο τρόπος μου και η αισθητική μου δεν κολλάει με τις επιλογές πολλών εδώ μέσα. Και εγώ βαριέμαι, αγανακτώ με πολλούς, και εγώ βρίσκω απόψεις και πρακτικές ως ηλιθιότητες. Εντούτοις είναι σημαντικό να παίζουμε το παιχνίδι όχι έχοντας ως επιδίωξη να την πούμε, να βριστούμε, να προσβάλλουμε αγνώστους κτλ. Σκοπός μας πρέπει να είναι να έρθουμε κοντά με άτομα με τα οποία έχουμε κάτι να μοιραστούμε, να συζητήσουμε, ίσως να γίνουμε φίλοι, ίσως κανείς βρει και το ταίρι του, ποιος ξέρει...Αυτό που εννοώ δηλαδή είναι ότι πρέπει να επιδιώκουμε την θετική, όχι την αρνητική επικοινωνία. Όποιον δεν μας κάνει μπορούμε άνετα να τον απομακρύνουμε. Τουλάχιστον εγώ έχω αντιληφθεί ότι αξίζει περισσότερο να καλλιεργείς παρά να δηλητηριάζεις σχέσεις. Συν τοις άλλοις το πρώτο μπορεί να σου αποφέρει κάτι, το δεύτερο είναι σπατάλη χρόνου και ψυχικών δυνάμεων.



Χρόνια μου Πολλά λοιπόν...