Join the new world

Κάτι προσωπικό:
Εξ απαλών ονύχων, υπήρξα Εραστής της Πληροφορίας. Είναι μια μετρέσα που μου χάρισε άπειρες στιγμές ηδονής όλα αυτά τα χρόνια.
Έχω όμως εξ αρχής μία συμφωνία μαζί της: ΠΟΤΕ δεν πρέπει να την ρωτήσω που αλήτευε πριν να έλθει σε μένα.
ΕΚΕΙΝΗ, αφού την απολαύσω, είναι που μου αποκαλύπτει με κάθε λεπτομέρεια τις παρέες, τους κύκλους και τους κολασμένους έρωτες της.
Είναι μία ξεχωριστή ηδονή, να αποπλένω το κορμί της από τους ρύπους του εκχυδαϊσμού, της διαστρέβλωσης και της συγκάλυψης.
Και τότε, με τρίβει εκείνη με σκληρή βούρτσα στην αρχή και με απαλό αιγυπτιακό σφουγγάρι στη συνέχεια και με καθαρίζει από την μισαλλοδοξία, την εμπάθεια και την μονομέρεια που με έχουν διαποτίσει όσον καιρό λείπει μακρυά μου.







Ξέρετε πιο είναι το άκρον άωτον της ανατριχίλας για έναν άντρα; Να κάνει τσουλήθρα πάνω σ’ ένα ξυράφι και να βάζει για φρένο εκείνο που τον χαρακτηρίζει σαν τέτοιο. Η αναλογία είναι ακριβής όπως φαίνεται για γνωστό μας κόμμα με σήμα ολίγον από ήλιο και την ακόμη γνωστότερη ηγεσία του, η οποία καθήμενη επί των ακίδων του επιθυμεί να τον καταργήσει για να μην τσουρουφλίζονται τα ευαίσθητα οπίσθια της.

Τώρα, αν το ξυράφι που λέγεται ανανέωση διχάζει άλλους πολιτικούς οργανισμούς μεταξύ φθινοπώρου (σύριζα αποψίλωση ανομοιογενών εταίρων και όμαιμων μικρών γειτόνων) και χειμώνα (παλαιολιθικά απολιθώματα της παγετωνικής περιόδου ξαναζεσταμένα στα πολιτικοκομματικά μαγειρείο), είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Έτσι μαντάρα που μας τάχει κάνει ο καιρός, πώς να ξεχωρίσεις τις εποχές;

Και μια που γίνεται πολύς λόγος για τους παπάδες και το εργασιακό καθεστώς τους, ελπίζω να ανατριχιάζετε επαρκώς με τις προοπτικές που η σεβαστή μας ιεραρχία θέτει προ των πυλών δια των εκλεκτικών επαφών του αρχιεπισκόπου μας με την κοσμική εξουσία. Με την επαναφορά στις αγκάλες της μητέρας εκκλησίας, του πάνσεπτου Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως του οποίου οι ιερωμένοι είναι υποχρεωτικώς Τούρκοι υπήκοοι και δημόσιοι υπάλληλοι, όσοι Χριστιανοί εκ των Ελλήνων θα εξαρτώνται εις ολίγας από την καλή διάθεση της Τουρκικής πρεσβείας για να βαπτιστούν, να έλθουν εις γάμου κοινωνία ή να ταφούν σύμφωνα με τις παραδόσεις και τα έθιμα…

Αυτό, ούτε ο γνωστός υπέργηρος σήμερα μουσικοσυνθέτης που δήλωνε τον θαυμασμό του για τον σόφρωνα στρατηγό Εβρέν όσο και ο πρώτος διδάξας τσέλιγκας ο εκ Μετσόβου, ούτε λοιπόν και αυτός ο γνωστός μουσικοσυνθέτης δεν θα τολμούσε να το προτείνει ακόμη και αν οι Τούρκοι θαυμαστές αγόραζαν ένα επιπλέον εκατομμύριο δίσκους του. Έτσι για να μην λέμε μόνο για την Άντζελα...
Βέβαια, η προοπτική του ελέγχου της Ελληνοχριστιανικής μας εκκλησίας από τον κύριο Ερντογάν, δεν είναι περισσότερο ανατριχιαστική από το άλλο διαφαινόμενο - ως περιπλανώμενη εκδοχή - ελέω προοδευτικότητας ενδεχόμενο, της εκλογής των μητροπολιτών και του αρχιεπισκόπου από τον λαό. Εκεί να δεις γλέντι οι ανά την επικράτεια σπαρμένες από τον Περισσό, την Κουμουνδούρου, την Χ. Τρικούπη, την Πειραιώς, αλλά και την Λ. Μεσογείων δενδροστοιχίες. Και εκεί να δεις μετά χριστιανομαρξιστές στον Άθω, να τρώνε πάπια που την ευλόγησαν να γίνει ψάρι. Όχι δηλαδή να κοκορεύονται μόνο οι μουσουλμάνοι που προσηλύτισαν τον Γκαροντί. Αυτό θα πει επιστροφή στις ρίζες.

Οπωσδήποτε ο επί των Θρησκευμάτων και της Παιδείας αρμόδιος υπουργός δεν είναι τόσο κακός όσο τον φαντάζεται ο κόσμος. Και με τους παπάδες όλα τα βρήκε άψογα αλλά και στον άλλο τομέα των αρμοδιοτήτων του είναι τρυφερός σαν τόννος Ρίο Μάρε. Τον επισκέφθηκε η καρδιά ενός μαρουλιού, με συγχωρείτε η συνδικαλιστική ηγεσία των εκπαιδευτικών και του είπε:
"Συγγνώμη κε προϊστάμενε αλλά μας φαίνεστε λίγο χλωμός. Επιθυμία μας, προκειμένου να μην αλληλοκουραζόμαστε, είναι να μας ξαλαφρώσετε από το εκπαιδευτικό έργο".
"Τι λέτε βρε παιδιά" απήντησε ο υπουργός. "Με κάνετε και ανατριχιάζω. Εντάξει άστε να πάμε φέτος στις εξετάσεις χωρίς απεργίες και καταλήψεις κι εγώ θα τα φτιάξω έτσι που νάχουμε όλοι μόνιμες διακοπές". Έτσι ακριβώς έγιναν τα πράγματα και κάθε φημολογία για υποταγή σε εκβιασμούς και προεκλογικές παραχωρήσεις στην "σπουδάζουσα νεολέρα" είναι παντελώς αβάσιμη.

Και βέβαια, όταν ένας υπουργάκος ορθώνει έτσι περήφανα το ανάστημά του, είναι δυνατόν ολόκληρος αρχηγός της εκτελεστικής εξουσίας και κατά την άποψή του μόνιμος πρωθυπουργός, να αφήνει να του κουνιούνται; Πήρε λοιπόν τη χατζάρα και άρχισε να τη γυρίζει πάνω από τα κεφάλια των αμνοεριφίων του.
Από δω τα πρόβατα που δίνουν και μαλλί από κει τα ερίφια που το γάλα τους βρωμάει και κάνουν μόνο για κρέας. Βρέθηκαν και κάτι κριάρια στη μέση που κατάλαβαν τα σκούρα και πήγαν και τρύπωσαν στις σκοτεινές γωνιές του στάβλου. "Καλύτερα εδώ στα σκοτεινά κι ας μυρίζει, παρά η χατζάρα του Ροζ Λαδοπόντικα. Άλλωστε τώρα βρέχει, κάνει και παγετό, που να τρέχει κανείς στα βουνά και στα λαγκάδια να πολιτικοπροβληματίζεται".
Και να χαρές από κει πάνω η ψυχή του εθνικού μας εκ Μετσόβου τσέλιγκα, που τόχε πει πως όποιος φεύγει απ’ το μαντρί τον τρώει ο λύκος. Δικαιώθηκε κι αυτουνού η παρόλα. Κι από δηλώσεις πια για την ενότητα και τον αγώνα ο εθνικός μας λαδοπόντικας... Μέλι τρέχουν τα χειλάκια του, μέλι σαν και αυτό που τον τάΐζε ο αγαπούλης του ο ψεκασμένος με τις στρατιωτικές φόρμες, όταν ήταν στις γλύκες και χαίρονταν τον έρωτά τους.

Τώρα βρέθηκαν κάτι κακόπιστοι που είπαν πως κι ο ίδιος με κάτι νεοφιλελεύθερους και με κάτι αριστεριστές της κακιάς ώρας έκανε παρέα όλα αυτά τα χρόνια, μέχρι που τον συμμάζεψε ο Αλαβάν μπέης και τον έκανε σώγαμπρο στο μαγαζί του μέχρι που του τόφαγε στη στροφή' και πως τον κρατάνε όπου τον κρατάνε για να μην χάσει και καεί κανένας άλλος, μέχρι να σηκωθεί κάποιο Τσακάλι μουστερής να αναλάβει το κόμμα, να κάνουνε χαΐρι…
Ανατρίχιασε ο Ροζ Λαδοπόντικας.
"Θες - λέει - να γίνει κανένα τέτοιο αστείο και να ψαχνόμαστε; Άντε μετά να βουλώσεις το στόμα της Μπέτυς της εξουσιάστριας, που όσο πιο σινιέ ντύνεται τόσο παραξενεύει". Βγάζει λοιπόν μια σφυρίχτρα, μαζεύτηκε το κοπάδι, ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης, φλόμωσε η Αθήνα στην προβατίλα, αναβαπτίστηκε κι αυτός στην κοινοβουλευτική εντολή, να μην τον μουντζώνουν ο Φλάμπουρας ο μέντοράς του και το Θείον Βρέφος που τον έφτιαξε μέγα και τρανό και όλα πάνε καλά και μυρωμένα.

Εδώ που τα λέμε δίκιο έχει και καλά κάνει το παιδί και η απόδειξη είναι πως τα βλέπει ο γελαστούλης ο αρχιαξιωματικοαντιπολιτευόμενός μας και παίρνει θάρρος και βγαίνει και πετάει κάτι κουβέντες περί "τέρμα η ασυλία" και στέλνει και βουλευτές να μαζεύουν μαργαρίτες από τώρα για τον Μάη...

Τα άκουσαν και οι χουνταίοι και οι λοιπές γκλάμορους και σελέμπρυτι δυνάμεις που έχει μαζέψει ο κοντόχοντρος μαυριδερός μας αρχιάρειος και νόμισαν πως θα ξανανοίξουν τα άσυλα, κάτι Γιούρα, κάτι Μακρονήσια, καταχαρήκανε οι άνθρωποι, "ο αγώνας τώρα δικαιώνεται" και άλλα τέτοια, ο λήντερ όμως άλλα εννοούσε…

Να κάτι σαν Γκορμπατσώφ το είδε ο μεγάλος και για μια περεστρόικα και για μια
γκλασνόστ ζούμε σ’ αυτόν τον κόσμο. Δε θυμάστε οι γηραιότεροι τη Γκορμπατσωφολαγνεία είχε πέσει στην Ελλάδα τότε την δεκαετία του ’80; Δεν είχε προλάβει να πει ο άνθρωπος πως θα δώσει στο λαό του αυτά που ο Κρόμβελ έδωσε στους Εγγλέζους από το 1650 και γίναν όλοι οπαδοί του.
Έτσι σου λέει κι ο δικός μας ο γόνος της εκ μεγαλονήσου εξορμούσης εκλεκτής οικογένειας. Μ’ αυτά και μ’ αυτά πραγματώθηκε η εθνική συναίνεση των Ελλήνων στο καραφλικό σημάδι του τελευταίου Σοβιετικού Τσάρου, εμάς θα μας ξεφύγει; Τώρα όμως που τα θυμάμαι κι εγώ, περίεργα πράγματα γίνονταν βρε παιδί μου. Μόλις ο Μητσοτάκης ο πρεσβύτερος και ο κακόμνηστος Αντρέας άρχισαν να ορκίζονται στο όνομα του Γκορμπατσώφ, σηκώθηκε το γνήσιο από αγνό παρθένο μαλλί Κόμμα του Εργαζόμενου Λαού (όχι το άλλο το ερζάτς που έκανε την πρώτη φορά αριστερά κυβέρνηση με τον Μπαρουφάκη από τη μια και τον Καμμενοψεκασμένο απ' την άλλη) και δήλωσε ανεξάρτητο κι ότι δεν θέλει να τον ξέρει τον μπαγάσα.

Μυστήρια φρούτα αυτοί οι κομμουνιστές. Έτσι τότε, έτσι και τώρα. Δεν πρόλαβε το παιδάκι ο Λαδοπόντικας να χαρεί το Μαξίμου που του χάρισε ο φίλος του ο στρατιωτικοφορμάτος και πετάχτηκε σύμπας ο Περισσός με το φαρμάκι στο στόμα. Άσε τον άνθρωπο να χαρεί λιγάκι, να παίξει με τα λαγουδάκια του, να ξεκολλήσει το αυτί από κανένα αρκουδάκι, να πνίξει κανένα βατραχάκι, να νοιώσει Αρχηγός και Πάπας.
Εσύ δηλαδή κυρά Παπαρήγκω που σούδωσε ο Φλωράκης τον Συνασπισμό ενιαίο - αντί να τον δώσει στον Μίμη που τον είχε τάξει - και τον έκανες φύλλο και φτερό, είσαι καλύτερη; Αμ' ο λογιστής που την διαδέχτηκε με τη σειρά του, που όταν ανοίγει το στόμα του πέφτεις για ύπνο ακόμη κι αν έχεις πιει 8 εσπρέσο υπερενισχυμένους, τι σου λέει;
Άστε τον να χαλάσει τα παιγνίδια του μονάχος του. Εσείς να κοιτάζετε τα δικά σας. Όχι που μου καθαρίσατε το Ένα το Κόμμα από κάθε έναν που θα μπορούσε να πει κάτι διαφορετικό από τη γραμμή και τώρα δεν υπάρχει κανένας να γκρινιάζει και να μπορείς να τον διαγράψεις σαν άνθρωπος και σκουριάζει η ηλεκτρική σφραγίδα με το Χ και έχουν πιαστεί τα χέρια σας από την αχρηστία κι από τα νεύρα σας θα περιβουτήξετε κανένα από τα γερόντια που είναι και ευαίσθητα και σπάνε εύκολα και τι θα πει μετά η Λιάνα που θα της παραδώσετε τους μισούς από τους μετρημένους;

Κι αυτά όμως τα παιδιά τα Κιναλάτα σε κάνουν και ανατριχιάζεις. Μεγάλα πειραχτήρια.
Ετοιμάζονται σου λέει για Προγραμματικές Συμφωνίες με όποιον κάτσει στην πρωτιά και θα μπουν λέει με τα τέσσερα στην εξουσία. Τόσο Πρόγραμμα πια, που σούρχεται να βγάλεις φιλοδώρημα για την ταξιθέτρια. Μέχρι που δεν θέλουνε μόνο υπουργεία αλλά και την αντιπροεδρία της κυβέρνησης και τον επόμενο Πρόεδρο Δημοκρατίας. Αχ καημένε Προκόπη πας και συ.
Και σε κάνουν να θυμάσαι ότι για πρώτη φορά τη φράση "καιρός να δούνε άσπρη μέρα και τα δικά μας παιδιά" δεν την είπε κάποιος δεξιός ρεμουλαδόρος και ρουσφετοδιανομέας, αλλά ο προειρηθής Μίμαρος, τότε Συνασπισμένος και υποψήφιος πρώτος εκ μεταγραφής Γ. Γραμματέας του Κόμματος του Εργαζόμενου Λαού και νυν Ηλιοκράτωρ και ηλιοκαμένος και υποψήφιος υπουργός στην αεί μέλλουσα κυβέρνηση του κακού "νεοφιλελέ"...

Ανατριχιαστικά πράγματα δηλαδή, μη στεναχωριέστε όμως.
Χρησιμοποιήστε σωστά το φρένο που είπαμε στην αρχή και μη φοβάστε. Καμιά διαφοροποίηση δεν περνάει στην Ελλάδα όσο θα το κάνετε...
Κι αν σκέφτεστε αυτά που θα ακολουθήσουν τη χρήση του, πάλι δεν υπάρχει πρόβλημα. Η σύγχρονη χειρουργική κάνει θαύματα.
Εκτός βέβαια αν παρέμβει η σηψαιμία. Εν πάσι περιπτώσει κάπως πρέπει να ζήσουν και τα Γραφεία Τελετών...