Παναγιά μου! Η τρόικα (και) στο e-DNA μας...

Day 1,970, 03:28 Published in Greece Greece by Cool Blood

Η αλήθεια είναι πως, όταν η καθημερινότητα στην πραγματικότητα σου δεν έχει πλούτο ιδεών, δεν είναι εύκολο να ξεφύγεις από την "εγκεφαλόπλυση"



Πληροφορηθήκαμε, λοιπόν, πως το ταμείο της e-χώρας είναι μείον και το αρμόδιο υπουργείο έδωσε τις προτάσεις του:

“Ακολουθώντας λοιπόν το παράδειγμα των υπόλοιπων ισχυρών οικονομιών του erep και επειδή οι φόροι των εμπορευμάτων είναι οριακά στην υψηλότερη τους τιμή και συνεπώς δεν επιδέχονται σημαντικών αλλαγών, θα προτείνω:
1) Την αύξηση του κατώτερου μισθού (minimum wage) στα 5grd
2) Την αύξηση του φόρου εισοδήματος (income tax) στο 20%”

(http://egreece.forumotion.com/t3354-topic)

Όταν διάβασα μάλιστα και τον τίτλο, που τις παρουσιάζει ως «Δημοσιονομική Προσαρμογή» πείστηκα πως «παραστεγνώσαμε» από ιδέες και το πολύ το τηλεπαράθυρο δημιουργεί εμμονές ακόμα και στη χρήση της ρημάδας της γλώσσας.

Πριν, λοιπόν, βιαστείτε (οι βουλευτές) να ξιφουλκήσετε και κατόπιν να ψηφίσετε, λέω να σκεφτούμε (-είτε) λίγο όλοι μαζί.
Τα συμμαζέψαμε όλα τα άλλα, πριν φτάσουμε στο income tax 20%? Έχουμε άλλες δυνατότητες πλην αυτών?



Προτάσεις λοιπόν:

1)Πριν "οριζοντοποιήσετε" τους φόρους, που θα σαρώσουν όλους και κυρίως τους αδύνατους παίχτες, οι οποίοι εδώ και καιρό ψάχνουμε να βρούμε ένα νόημα στο e-επιχειρείν, κατασταλάξτε στο σχέδιο σας. Το θέμα δεν είναι αν θέλουμε να κατακτήσουμε τον κόσμο, αλλά αν μπορούμε. Δεν βάζουμε μπροστά πρώτα τον στόχο και μετά κοιτάμε πάση-θυσία πως να τον υλοποιήσουμε. Όχι τίποτε άλλο, αλλά υπάρχει ο κίνδυνος να πάμε ακόμα πιο πίσω, αν αρχίσει να μας εγκαταλείπει πληθυσμός είτε με κατεύθυνση άλλες χώρες -αν έχουν προλάβει να μπουν στο πετσί του παιχνιδιού- ή εντελώς εκτός παιχνιδιού αν το βαρεθούν ακόμα πιο πολύ . Γιατί είναι καλά τα elite ινδάλματα στο παιχνίδι, αλλά όταν δεν μπορείς να κάνεις μια ονείρωξη πως κάποτε θα φτάσεις ως εκεί, μάλλον λειτουργούν αποτρεπτικά. Οι αποστάσεις μπορεί να γοητεύουν τους ισχυρούς, κινδυνεύουν όμως να μείνουν χωρίς ... απόσταση κάποια στιγμή.
2) Κοιτάξτε τη σχέση επένδυσης πόρων-απόδοσης. Πέραν του συναισθηματικού κομματιού και της εφήμερης κάθε φορά χαράς και των ψήφων στα άρθρα που ανακοινώνουν επιδοτήσεις ή ενισχύσεις, είστε σίγουροι πως το μεγάλο μέρος όσων επιδοτήθηκαν απέδωσε? Επειδή, λοιπόν, είναι πιθανό και λογικό να μην έχουμε συμπέρασμα εύκαιρο (ή και καθόλου), ας διακοπούν εν πρώτοις και μέχρις νεωτέρας οι επιδοτήσεις μέχρι να ορθοποδήσουμε οικονομικά. Ας δούμε την καθεμία ξεχωριστά αν και που αξίζει να την ρίχνουμε και μετά πάμε σε μια νέα φοροεισπρακτική πρόταση. ‘Όπου , βέβαια, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι «double or nothing».
Γιατί, εντάξει, μας κόστισε οικονομικά η στρατιωτική αποτυχία στη Σ. Αραβία (ας μην ανοίξουμε το πώς και γιατί), αλλά αυτό είναι και θα είναι μες το παιχνίδι. Προσφέρεται για χρήση μόνο για «μετά Χριστόν προφήτες». Αντίθετα, οι σταθμισμένες και προβλεψιμες σπατάλες μπορούν να αποφευχθούν.

Η κατάσταση, γενικά, θυμίζει της Ελλάδα των παχέων αγελάδων. Ειλικρινά. Το τελευταίο εξάμηνο μοιράστηκε τόσο gold, που ανάθεμα και αν έχουμε έστω και ένδειξη πως αξιοποιήθηκε και αν απέδωσε. Αν δει κανείς πως έχουν δοθεί τα χρυσά σε περίοδο ειρήνης, εκεί πράγματι δεν υπάρχει υποκειμενισμός. Δώσε μου και εμένα μπάρμπα! Καμμία πρόβλεψη για δυσκολότερες εποχές. Εκτός και αν κάποιος έπαιζε με την ιδέα της πανανθρώπινης και παντοτινής ειρήνης. Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας…

Ας κοπούν, λοιπόν, αυτά και ας αφεθεί στα unit η δυνατότητα να κρίνουν και να επιλέγουν ποιους και πότε θα ενισχύσουν. Και αν κάποια στιγμή ξανακαταφέρουμε κ΄ποιας μορφής ενίσχυση, η οποιαδήποτε τέτοια να περνάει στα unit και τότε θα έχουμε και (μια σχετική) εικόνα απόδοσης των ενισχύσεων. Μην μου πει κανείς για διαφάνεια κ.λπ. Πιο αδιαφανές από τα να μην μπορείς να ελέγξεις μερικούς εκατοντάδες –μεταξύ των οποίων και ο υποφαινόμενος- οι οποίοι επιδοτήθηκαν, δεν υπάρχει. Τουλάχιστον, στα unit θα έχουν γνώση τα μέλη τους, θα είναι και πιο εύκολος ο έλεγχος και τα ίδια τα MU έχουν καλύτερη κρίση για το ποιος και πόσο αξίζει να βοηθηθεί και είναι σαφώς προτιμότερο σε σχέση με την "λοταρία" που ακολουθούμε. Στο τέλος-τέλος ας δημιουργηθεί και μια σχετική άμιλα είτε σε συλλογικό ή ακόμα και σε ατομικό επίπεδο και ας "πιεσθούν" οι συλλογικότητες να λειτουργούν ... ως σύνολα και όχι ως χορός με δωροθέτες και ευγνωμονούντες χειροκροτητές.
3)Ας κοιτάξουμε αν έχουν εξαντληθεί όλες οι υπάρχουσες δυνατότητες εσόδων. Δεν θα επαναφέρω τα orgs με την γνωστή επωδό της κακοδιαχείρισης-ξεπλύματος αλλά για άλλο λόγο. Στους τελευταίους δύο μήνες, δύο φορές ρώτησα δημόσια τι συμβαίνει με τα υπόλοιπα που δεν εμφανίζονται με ιδιοκτήτες ή ενοικιαστές από τα 30 (31-1 EDEN)? Απάντηση δεν έχω πάρει. (Εδώ δέχομαι και την πιθανότητα να στοχώ λόγω απειρίας, που, πάντως, δεν φρόντισε κανείς να την μειώσει). Άρα, ή είναι παροπλισμένα ή δεν έχουμε στοιχεία ελέγχου σαν κράτος, στην κάθε περίπτωση υπάρχουν διαφυγόντα πιθανά ή σίγουρα κέρδη (το σίγουρα εφόσον μπορούσαν να νοικιαστούν).
4)Ας γίνει μια προσπάθεια να οργανωθούν κάπως οι δωρεές πολιτών. Ενώ είναι πολλές και διάσπαρτες είναι αδύνατο να ελεγχθούν και να ποσοστικοποιηθούν ως εισροή σε επίπεδο κοινότητας. Και αυτές, περισσότερο δείχνουν να προσφέρονται για προσωπικές ή κομματικές προβολές, παρά για συντονισμένη προσπάθεια κρατικής ενίσχυσης.

Είμαι 100% υπέρ της πρότασης για την αύξηση του κατώτατους μισθού. Η απόσταση του θεσμοθετημένου κατώτατου με τον πραγματικό, μόνο το «μαύρο» χρήμα βοηθάει. Εμείς χρειαζόμαστε, όσο το δυνατόν πιο πραγματικά δεδομένα.

Υ.Γ. Από τα παραπάνω, είναι σαφές πως , τελικά, το παιχνίδι δεν είναι μονοδιάστατο. Δεν είναι ούτε οικονομικό μόνο, ούτε στρατιωτικό. Βασικά θα το έλεγα πολιτικό, αλλά σε αυτή τη χώρα την έχουμε διασύρει τη λέξη και είναι φυσιολογικό να τρομάζει και γιαυτό δεν την χρησιμοποιώ , ενώ θα έπρεπε.
Υ.Υ.Γ. Να προλάβω και όποιους δεν εμπιστεύονται τους εκάστοτε διαχειριστές της κοινότητας και έτσι διαφωνούν με τα "συλλογικά" μέτρα. Αν έχει εξελιχθεί σε μανία, τότε η πιο τίμια στάση είναι αυτών που "ξενιτεύτηκαν" και βαράνε κριτική κατά μόνας και όποτε γουστάρουν με ξεκάθαρη , παρ' όλα αυτά, την απόσταση τους. Οι συλλογικότητες όπως έχουν ωφέλη, έχουν και κόστος. Και δεν μπορούν να πάνε μπροστά χωρίς λογική "συνέχειας".