ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΟΥ ΕΠΟΥΣ ΤΟΥ '40
Day 4,360, 01:14
•
Published in Greece 
•
by
•
by Count Miden
Οι προκλήσεις
8 ΙΟΥΛΙΟΥ 1940: Αεροσκάφος βομβαρδισμού τύπου S.M. 79 της 41ης σμηναρχίας (Gruppo) με έδρα το Μπρίντεζι πραγματοποιεί αναγκαστική προσγείωση στην Κρήτη. Τα πέντε μέλη του πληρώματος συλλαμβάνονται.
12 ΙΟΥΛΙΟΥ 1940: Τρία Ιταλικά αεροσκάφη βομβαρδίζουν και πολυβολούν μικρό σκάφος που χρησιμοποιούσε το πολεμικό μας ναυτικό για την εξυπηρέτηση των φάρων στό Ιόνιο ενώ αμέσως μετά επιτείθενται και στο αντιτορπιλικό “Υδρα” που έσπευσε για βοήθεια. Οι Ιταλοί προβάλουν σαν δικαιολογία την παρουσία Αγγλικών πλοίων στην περιοχή και την κατά συνέπεια εσφαλμένη αναγνώριση από τα πληρώματα.
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1940: Οι δικαιολογίες “πέφτουν στο κενό” όταν Ιταλικά αεροσκάφη βομβαρδίζουν τα αντιτορπιλικά “Βασιλευς Γεώργιος” και “Βασίλισσα Ολγα” στον Κορινθιακό κόλπο και κατόπιν επιτείθενται εναντίον δύο Ελληνικών υποβρυχίων που βρισκόντουσαν στον κόλπο Λεπαντό.
Τελευταία και ευρέως γνωστή πρόκληση
15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1940: Τορπιλισμός του ελαφρού καταδρομικού “Έλλη” στο λιμάνη της Τήνου. Το πλοίο βυθίζεται την 09:45 ενώ κατά την επίθεση σκοτώθηκε ένα μέλος του πληρώματος και τραυματίστηκαν 29. Δύο τορπίλες που δεν βρήκαν το στόχο τους εξεράγησαν στην αποβάθρα με αποτέλεσμα τον ελαφρό τραυματισμό πολλών παρευρισκομένων και τον θάνατο μίας γυναίκας από καρδιακή προσβολή. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας στις 18:20 δύο Ιταλικά αεροσκάφη πολυβολούν Ελληνικό πλοίο που έπλεε δύο μίλια ανοικτά των ακτών της Κρήτης. Οι Ιταλοί αρνούνται κατηγορηματικά κάθε ανάμιξη αλλά μετά το τέλος του πολέμου αποκαλύπτεται και επίσημα ότι η επίθεση στην Τήνο πραγματοποιήθηκε από το Ιταλικό υποβρύχιο “Delfino”.
Παράλληλα, οι Ιταλοί άρχισαν να κάνουν λόγο για την "αλύτρωτη" και "καταπιεσμένη" από τους Έλληνες Τσαμουριά και στην Αλβανία κυκλοφόρησαν χάρτες με ενσωματωμένη την Τσαμουριά!
Οι πολεμικές προετοιμασίες της Ελλάδας
Μετά τη μικρασιατική καταστροφή και ως περίπου το 1935, ο ελληνικός στρατός βρισκόταν σε άθλια κατάσταση. Από τότε, άρχισε η αναδιοργάνωσή του και η αγορά πολεμικού υλικού. Να αναφέρουμε μόνο χαρακτηριστικά την… ιδιωτική πρωτοβουλία για την ενίσχυση της (τότε) "Ελληνικής Βασιλικής Αεροπορίας". Ο Αιγυπτιώτης Κονταρέλλης δώρισε το 1936 δύο αεροπλάνα δίωξης Avia 534 και το 1938, ο επίσης ομογενής από την Αίγυπτο Στυλιανός Σαρπάκης, δύο καταδιωκτικά Gloster Gladiator.
Παράλληλα έγιναν οχυρωματικά έργα, αρχικά προς την πλευρά της Βουλγαρίας, που θεωρούνταν ο υπ' αριθμόν ένα κίνδυνος - εχθρός και στη συνέχεια κοντά στην ελληνοαλβανική μεθόριο.
Η κήρυξη του πολέμου
Στις 26 Οκτωβρίου 1940, ήταν καθορισμένη από καιρό μία ιταλική βραδιά με την παρουσίαση της "Μαντάμ Μπατερφλάι" με την παρέμβαση του γιου του Πουτσίνι και μία μεγάλη δεξίωση στην ιταλική πρεσβεία. Παράλληλα, στη διάρκεια της νύχτας, έφτασαν τα κρυπτογραφημένα τηλεγραφήματα που περιείχαν τη διακοίνωση που έπρεπε να παραδώσει ο πρεσβευτής Γκράτσι στον Ιωάννη Μεταξά στις 3 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου. Η στιχομυθία Μεταξά-Γκράτσι είναι γνωστή. Οι Ιταλοί ξεκίνησαν την επίθεση στις 5.30 π.μ. μισή ώρα πριν τη λήξη του τελεσίγραφου.
Οι πολεμικές επιχειρήσεις στην Ήπειρο
Στις 5.30 π.μ. ξεκίνησε η ιταλική επίθεση στην Ήπειρο. Η μεραρχία "Σιένα" κινήθηκε στον δυτικό τομέα με δύο φάλαγγες, η μεραρχία "Φεράρα" με δύο φάλαγγες προς την κατεύθυνση του Καλπακίου, με σκοπό να διασπάσει την ελληνική άμυνα και να κατευθυνθεί προς τα Γιάννενα και στην Πίνδο, η μεραρχία "Τζούλια", με πέντε φάλαγγες, με σκοπό την κατάληψη του Μετσόβου και την περικύκλωση των ελληνικών δυνάμεων. Επικεφαλής των ελληνικών δυνάμεων, ανέλαβε ο αντιστράτηγος Αλέξανδρος Παπάγος.
Η αρχική σύμπτυξη των ελληνικών δυνάμεων προκάλυψης που έγινε βάσει σχεδίου ερμηνεύθηκε από τους Ιταλούς ως υποχώρηση και εγκατάλειψη του αγώνα. Στις 2 Νοεμβρίου εκδηλώθηκε η επίθεση των Ιταλών προς το Καλπάκι. Να σημειωθεί ότι στη μεραρχία "Φεράρα" υπήρχαν και αλβανικές μονάδες.
Λυσσαλέες ήταν οι μάχες στο ύψωμα Γκραμπάλα, το οποίο κατόρθωσαν τελικά οι ελληνικές δυνάμεις να μην περάσει σε εχθρικά χέρια. Παράλληλα, οι προσπάθειες ιταλικών αρμάτων (50-60) και 80 μοτοσικλετιστών να διασπάσουν την ελληνική αμυντική διάταξη, απέτυχε παταγωδώς - 9 άρματα και 30 μοτοσικλέτες καταστράφηκαν.
Γνωστή λίγο πολύ η συνέχεια με λυσσαλέα αμυνα των Ελλήνων μαχητών και μαεστρική διοικηση των αξιωματικών που εκμεταλλεύτηκαν στο επακρο τoυς λιγοστούς τους πόρους και απώθησαν μετά από τιτάνιο αγώνα τους υπερτερους και καλύτερα εξοπλισμένους εισβολείς.
Ο πρώτος νεκρός Έλληνας αξιωματικός
Στις 30/10/1940 πέντε ιταλικά αεροπλάνα Fiat CR 42 επιτέθηκαν σε δύο ελληνικά Henschel, που εκτελούσαν αναγνωριστικές πτήσεις. Η ιταλική επίθεση είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο του παρατηρητή ανθυποσμηναγού Ευάγγελου Γιάνναρη, του χειριστή ανθυποσμηναγού Λάζαρου Παπαμιχαήλ και του πολυβολητή σμηνία Κωνσταντίνου Γεμενετζή.
Ο Γιάνναρης θεωρείται ο πρώτος αξιωματικός μας που σκοτώθηκε στη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου. Τιμήθηκε, μετά θάνατον, όπως και ο Παπαμιχαήλ, με τον Σταυρό Ιπταμένου, ενώ ο Γεμενετζής τιμήθηκε με το Μετάλλιο Ιπταμένου.
Μαρίνος Μητραλέξης: Ο πρώτος «καμικάζι»
Στις 2 Νοεμβρίου ελληνικά PZL εμπλέκονται σε αερομαχία πάνω από τον Λαγκαδά με 27 ιταλικά βομβαρδιστικά που κατευθύνονταν προς τη Θεσσαλονίκη.
Ο υποσμηναγός Μαρίνος Μητραλέξης, όταν εξαντλήθηκαν τα πυρομαχικά του, "πήρε την ουρά" ενός ιταλικού βομβαρδιστικού. Παρά τα συνεχή πυρά, ο παράτολμος αξιωματικός με την έλικα του αεροσκάφους του έκοψε το πηδάλιο ουράς του εχθρικού βομβαρδιστικού, το οποίο μετά από περιδίνηση συνετρίβη στο έδαφος. Ο χειριστής του ιταλικού αεροσκάφους σκοτώθηκε, ενώ τα 4 άλλα μέλη του πληρώματος το εγκατέλειψαν με τη χρήση αλεξίπτωτου.
Ο πραγματικά απίστευτος υποσμηναγός Μητραλέξης, παρά το ότι η έλικα του αεροσκάφους του είχε στρεβλώσει, κατάφερε να προσγειωθεί κοντά στο σημείο όπου είχε συντριβεί το ιταλικό βομβαρδιστικό και έπειτα, με το ατομικό του περίστροφο, συνέλαβε (!) τους έκπληκτους Ιταλούς(!!!)
Για την ενέργειά του αυτή τιμήθηκε με το Αριστείο Ανδρείας, την ανώτατη ηθική διάκριση που απονέμεται σε καιρό πολέμου.
Το συμβάν, το οποίο απασχόλησε για ημέρες τον ελληνικό και ξένο τύπο, επιβεβαίωσε με συνέντευξή του στην εφημερίδα "Πρωία" της 17/11/1940 ένας από τους Ιταλούς διασωθέντες-αιχμαλώτους, ο ανθυποσμηναγός Μπρουσόλο Γκαριμπάλδο.
Ο Θάνατος ενός ήρωα
Ο Κωνσταντίνος Δαβάκης γεννήθηκε στα Κεχριάνικα Λακωνίας το 1897. Φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και το Παρίσι. Διακρίθηκε στις μάχες της Δοϊράνης και του Σκρα και τη μικρασιατική εκστρατεία.
Όταν, τον Αύγουστο του 1940, συντελέστηκε η μερική επιστράτευση, ο Δαβάκης ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία και τοποθετήθηκε διοικητής του 51ου Συντάγματος Πεζικού και στη συνέχεια του Αποσπάσματος Πίνδου (αποτελούμενου από το 51ο ΣΠ υπό άλλον διοικητή και διάφορες μικρομονάδες) το οποίο είχε ως έδρα το Επταχώριο Πίνδου. Η διοίκηση των ελληνικών δυνάμεων ανατέθηκε στον Βασίλειο Βραχνό. Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου του 1940, οπότε εκδηλώθηκε η ιταλική εισβολή, ο Δαβάκης αντιμετώπισε την 3η Ιταλική Μεραρχία Αλπινιστών ΤΖΟΥΛΙΑ με ένα απόσπασμα 2.000 ανδρών, υπό τις εντολές και τις οδηγίες του Τμήματος Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας. Η τακτική του σε ολόκληρη την έκταση της ζώνης ευθύνης του (35 χιλιόμετρα) ήταν αμυντική, και μάλιστα έκανε υποχωρητικό ελιγμό, αναμένοντας ενισχύσεις. Την 1η Νοεμβρίου 1940, οπότε έφτασαν οι ενισχύσεις που περίμενε ο Δαβάκης, οι ελληνικές δυνάμεις έκαναν αντεπίθεση και κύκλωσαν τις ιταλικές, που αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Κατά την αντεπίθεση αυτή, και συγκεκριμένα την 6η ημέρα από την έναρξη των επιχειρήσεων, στον Προφήτη Ηλία Φούρκας ο Δαβάκης τραυματίστηκε στο στήθος[1]. . "Στον αξιωματικό που τον πλησίασε για να τον περιποιηθεί πρόσταξε, μαζεύοντας όσες δυνάμεις τού 'μεναν ακόμα: "Άσε με εμένα, πες με πεθαμένο! Και κοίτα να μη σου πάρουν τις θέσεις! Τράβα!" Στη συνέχεια τον μετέφεραν αναίσθητο με το φορείο στο Επταχώρι. Ο τραυματισμός του τού προκάλεσε προβλήματα σε συσχετισμό με την παλαιά στηθική του νόσο. Έτσι χρειάστηκε να αποχωρήσει από το μέτωπο, όπου τον αντικατέστησε ο τότε ταγματάρχης Ιωάννης Καραβίας.
Η νίκη του αποσπάσματος του Δαβάκη είχε αποφασιστική σημασία στην έκβαση του πολέμου. Μάλιστα θεωρήθηκε η πρώτη ήττα του άξονα. Η επιτυχία του Δαβάκη συνίσταται "στην άμεση διάγνωση ενός τακτικού λάθους που έκανε ο Ιταλός μέραρχος να προχωρήσει γοργά προς τη Σαμαρίνα χωρίς να καλύψει το πλευρό της φάλαγγάς του". Ο Δαβάκης το είδε αμέσως και από τη δεύτερη μέρα του σκληρού αγώνα ήταν σίγουρος ότι χάρη σ' αυτό το λάθος "θα μάντρωνε τους Ιταλούς"
Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης νοσηλείας του Δαβάκη, οι πολεμικές επιχειρήσεις έληξαν και η χώρα βρέθηκε υπό κατοχή. Τον Δεκέμβριο του 1942, και ενώ ακόμα νοσηλευόταν στην Αθήνα, ο Δαβάκης συνελήφθη ως όμηρος από τις ιταλικές αρχές κατοχής, μαζί με πολλούς διακεκριμένους αξιωματικούς, γιατί θεωρήθηκαν ύποπτοι αντιστασιακής δράσης. Οι συλληφθέντες επιβιβάστηκαν στην Πάτρα στο ατμόπλοιο Τσιττά ντι Τζένοβα (Πόλη της Γένοβα) για να μεταφερθούν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ιταλία. Το πλοίο αυτό τορπιλίστηκε από συμμαχικό υποβρύχιο και βυθίστηκε στα ανοιχτά των νότιων αλβανικών ακτών, με αποτέλεσμα οι επιβαίνοντες να πνιγούν στα νερά της Αδριατικής. (Ιανουάριος 1943). Το πτώμα του Δαβάκη περισυνελέγη, αναγνωρίστηκε και ετάφη στον Αυλώνα. Μεταπολεμικά τα οστά του διακομίστηκαν και ενταφιάστηκαν στην Αθήνα.
Να σημειωθεί πως το ιταλικό πλοίο έφερε σηματοδοσία του ερυθρού σταυρού ως πλοίο νοσοκομείο, παρανόμως διότι μετέφερε αιχμαλώτους, και όχι πολέμου, αλλά ομήρους στην ουσία. Το αγγλικό υποβρύχιο το τορπίλισε μετά από πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών ότι μεταφερει στρατευματα. Κατά την ανάδυση του έκπληκτο το πλήρωμα περισυνέλλεξε Έλληνες αξιωματικους που μετέφερε στην Αίγυπτο, τώρα πόσο υπήρχε δόλος και από τους Αγγλους για να αποτρέψουν την μετάφορα εμπειρων αξιωματικών σε εχθρικό έδαφος. Το συμβάν απ'οσο γνωρίζω δεν έχει αποχαρακτηριστεί μεχρι σήμερα από το Αγγλικο Foreign Office, διότι αποτελεί παραβίαση του διεθνούς δικαίου (βολή κατά νοσοκομειακου οχήματος-σχηματισμου) (Σ.τ.Ε.)
Άλλα
Όταν κηρύχτηκε ο πόλεμος συνελήφθησαν αμέσως 1000 κατάσκοποι των Ιταλών τους οποίους γνώριζε το καθεστώς της 4ης Αυγούστου.
Ο «μακαρονάς και δειλός Ιταλός» είναι ένας μύθος που γέννησε η σάτιρα της εποχής. Οι Ιταλοί πολέμησαν με επιμονή, σε αρκετές περιπτώσεις έδειξαν γενναιότητα και γι’ αυτό είχαν μεγάλες απώλειες.
Όταν έγινε γενική επιστράτευση, οι άνδρες είχαν 5 μέρες για να παρουσιαστούν. Σχεδόν όλοι παρουσιάστηκαν την πρώτη μέρα.
Ένα πλήθος από διάσημους και «παιδιά καλών οικογενειών» έβαλε μέσο για να πάρει μετάθεση στην πρώτη γραμμή του πυρός. Ανάμεσα τους οι ακαδημαϊκοί Αλέκος Λιδωρίκης, Σπύρος Μελάς. Οι Οδυσσέας Ελύτης, Νικηφόρος Βρεττάκος, Άγγελος Τερζάκης, Νίκος Καββαδίας καθώς και όλοι οι γνωστοι ηθοποιοί των ελληνικών ταινιών
Αντιαρματική κουβέρτα(!)
Τα "τανκ" των Ιταλών ήταν περισσότερο αυτό που χαρακτηριζόταν τενεκεδοκουτα οι τανκετες, στην πλειοψηφία τους.
Μετά την αρχική εκπληξη στο νεο όπλο η εφευρετικότητα του Έλληνα φαντάρου βρήκε πως μια κουβέρτα στις ερπύστριες αρκούσε για να το ακινητοποιήσει
ο Κατσιμήτρος επέλεξε να δώσει μάχη στην τοποθεσία Ελαία, που ήταν μια κοιλάδα σε σχήμα πετάλου που την περικύκλωνε ο ορεινός όγκος του Καλπακίου. Στα χαμηλότερα σημεία της τοποθεσίας υπήρχαν έλη που δημιούργησε ο ποταμός Καλαμάς. Μεταξύ 4-6 Νοεμβρίου 1940 τα ιταλικά τεθωρακισμένα παγιδεύτηκαν σε αυτή την τοποθεσία με αποτέλεσμα οι Έλληνες να καταστρέψουν εννέα ιταλικά άρματα μάχης και να κυριεύσουν άλλα 15 ανέπαφα, καθώς και 50 μοτοσυκλέτες, φορτηγά κ.ά. Με τα 15 ιταλικά άρματα μάχης που πήρε στον Καλαμά, ο ελληνικός στρατός συγκρότησε την πρώτη μηχανοκίνητη μονάδα στην ιστορία του (ΧΙΧ Μηχανοκίνητη Μεραρχία). Η μονάδα αυτή πολέμησε τους Γερμανούς εισβολείς στη Μακεδονία, μεταξύ 7-9 Απριλίου 1941....
Αξιον εστί
Στις 23 Φεβρουαρίου του 1941 ο Οδυσσέας Ελύτης είναι άρρωστος με υψηλό τυφοειδή πυρετό. «Από το Μπόρσι με υγειονομικό όχημα, μέσω Αγίων Σαράντα, ο ανθυπολοχαγός Οδυσσέας Αλεπουδέλης μεταφέρεται στο Δέλβινο, έδρα του Α1 Ορεινού Νοσηλευτικού Τμήματος και του Α2 Ορεινού Χειρουργείου, ένας "Σωτήρας άγγελος της ζώνης των πρόσω". Τελικά, στις 2 Φεβρουαρίου, μέσω της καροποίητης οδού Δέλβινο-Γεωργουτσάδες και κατόπιν της αμαξιτής οδού Μπουλαράτ-Ελαία (Καλπάκι)-Γιάννενα, ο Ελύτης μεταφέρεται στο Νοσοκομείο Αξιωματικών Ιωαννίνων, το λεγόμενο "Ρουμανικόν" όπου νοσηλεύεται μέχρι τον Απρίλιο του 1941. Εκεί, στο 406 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων "η ιδέα ενός βιβλίου" κρατούσε τον ποιητή, "όπως άλλους ένα εικόνισμα", κι όταν επιτέλους ξύπνησε απύρετος, και "είχε περάσει η μεγάλη κρίση", πίστεψε πως "το βιβλίο που ονειρευόμουνα θα μπορούσε ίσως να γίνει"».
"Δεν απέμενε παρά να κρατήσω τον όρκο μου και να δώσω υπόσταση στον Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας, αυτόν που είχε δοκιμαστεί σ' όλα τα ανεβοκατεβάσματα της ελληνικής ιστορίας και που προχωρούσε ολοένα για να φτάσει μέσα και πέρα από το θάνατο... [...] Λίγοι ξέρουνε ότι το κύριο βάρος του πολέμου το σήκωσαν οι ανθυπολοχαγοί. Και συμβολικά αυτό θέλησα να δείξω ηρωοποιώντας έναν ανθυπολοχαγό, με το "Ασμα" που έγραψα. Από το άλλο μέρος, έγινε αιτία ο πόλεμος να συνειδητοποιήσω τι είναι ο αγώνας, ο ομαδικός πλέον και όχι ο προσωπικός. Θέλω να πω τι σημαίνει να μάχεσαι και συ γι' αυτά. Χωρίς την εμπειρία αυτή, πιστεύω δεν θα μου είχε ανοιχτεί ο δρόμος για το "Αξιον Εστί"».
Οδυσσέας Ελύτης
Πηγές: -"Η Ιστορία του Ελληνικού Στρατού" (1833-1949), Ι. Παπαφλωράτος, 2 τόμοι, εκδόσεις Σάκκουλα 2014,
-"Πόσο Αλήθεια Γνωρίζουμε το 1940;" Ν. Γιαννόπουλος, εκδόσεις Historical Quest, 2016, Υπεύθυνος Έκδοσης Γ. Κ. Χρονόπουλος
8 ΙΟΥΛΙΟΥ 1940: Αεροσκάφος βομβαρδισμού τύπου S.M. 79 της 41ης σμηναρχίας (Gruppo) με έδρα το Μπρίντεζι πραγματοποιεί αναγκαστική προσγείωση στην Κρήτη. Τα πέντε μέλη του πληρώματος συλλαμβάνονται.
12 ΙΟΥΛΙΟΥ 1940: Τρία Ιταλικά αεροσκάφη βομβαρδίζουν και πολυβολούν μικρό σκάφος που χρησιμοποιούσε το πολεμικό μας ναυτικό για την εξυπηρέτηση των φάρων στό Ιόνιο ενώ αμέσως μετά επιτείθενται και στο αντιτορπιλικό “Υδρα” που έσπευσε για βοήθεια. Οι Ιταλοί προβάλουν σαν δικαιολογία την παρουσία Αγγλικών πλοίων στην περιοχή και την κατά συνέπεια εσφαλμένη αναγνώριση από τα πληρώματα.
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1940: Οι δικαιολογίες “πέφτουν στο κενό” όταν Ιταλικά αεροσκάφη βομβαρδίζουν τα αντιτορπιλικά “Βασιλευς Γεώργιος” και “Βασίλισσα Ολγα” στον Κορινθιακό κόλπο και κατόπιν επιτείθενται εναντίον δύο Ελληνικών υποβρυχίων που βρισκόντουσαν στον κόλπο Λεπαντό.
Τελευταία και ευρέως γνωστή πρόκληση
15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1940: Τορπιλισμός του ελαφρού καταδρομικού “Έλλη” στο λιμάνη της Τήνου. Το πλοίο βυθίζεται την 09:45 ενώ κατά την επίθεση σκοτώθηκε ένα μέλος του πληρώματος και τραυματίστηκαν 29. Δύο τορπίλες που δεν βρήκαν το στόχο τους εξεράγησαν στην αποβάθρα με αποτέλεσμα τον ελαφρό τραυματισμό πολλών παρευρισκομένων και τον θάνατο μίας γυναίκας από καρδιακή προσβολή. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας στις 18:20 δύο Ιταλικά αεροσκάφη πολυβολούν Ελληνικό πλοίο που έπλεε δύο μίλια ανοικτά των ακτών της Κρήτης. Οι Ιταλοί αρνούνται κατηγορηματικά κάθε ανάμιξη αλλά μετά το τέλος του πολέμου αποκαλύπτεται και επίσημα ότι η επίθεση στην Τήνο πραγματοποιήθηκε από το Ιταλικό υποβρύχιο “Delfino”.
Παράλληλα, οι Ιταλοί άρχισαν να κάνουν λόγο για την "αλύτρωτη" και "καταπιεσμένη" από τους Έλληνες Τσαμουριά και στην Αλβανία κυκλοφόρησαν χάρτες με ενσωματωμένη την Τσαμουριά!
Οι πολεμικές προετοιμασίες της Ελλάδας
Μετά τη μικρασιατική καταστροφή και ως περίπου το 1935, ο ελληνικός στρατός βρισκόταν σε άθλια κατάσταση. Από τότε, άρχισε η αναδιοργάνωσή του και η αγορά πολεμικού υλικού. Να αναφέρουμε μόνο χαρακτηριστικά την… ιδιωτική πρωτοβουλία για την ενίσχυση της (τότε) "Ελληνικής Βασιλικής Αεροπορίας". Ο Αιγυπτιώτης Κονταρέλλης δώρισε το 1936 δύο αεροπλάνα δίωξης Avia 534 και το 1938, ο επίσης ομογενής από την Αίγυπτο Στυλιανός Σαρπάκης, δύο καταδιωκτικά Gloster Gladiator.
Παράλληλα έγιναν οχυρωματικά έργα, αρχικά προς την πλευρά της Βουλγαρίας, που θεωρούνταν ο υπ' αριθμόν ένα κίνδυνος - εχθρός και στη συνέχεια κοντά στην ελληνοαλβανική μεθόριο.
Η κήρυξη του πολέμου
Στις 26 Οκτωβρίου 1940, ήταν καθορισμένη από καιρό μία ιταλική βραδιά με την παρουσίαση της "Μαντάμ Μπατερφλάι" με την παρέμβαση του γιου του Πουτσίνι και μία μεγάλη δεξίωση στην ιταλική πρεσβεία. Παράλληλα, στη διάρκεια της νύχτας, έφτασαν τα κρυπτογραφημένα τηλεγραφήματα που περιείχαν τη διακοίνωση που έπρεπε να παραδώσει ο πρεσβευτής Γκράτσι στον Ιωάννη Μεταξά στις 3 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου. Η στιχομυθία Μεταξά-Γκράτσι είναι γνωστή. Οι Ιταλοί ξεκίνησαν την επίθεση στις 5.30 π.μ. μισή ώρα πριν τη λήξη του τελεσίγραφου.
Οι πολεμικές επιχειρήσεις στην Ήπειρο
Στις 5.30 π.μ. ξεκίνησε η ιταλική επίθεση στην Ήπειρο. Η μεραρχία "Σιένα" κινήθηκε στον δυτικό τομέα με δύο φάλαγγες, η μεραρχία "Φεράρα" με δύο φάλαγγες προς την κατεύθυνση του Καλπακίου, με σκοπό να διασπάσει την ελληνική άμυνα και να κατευθυνθεί προς τα Γιάννενα και στην Πίνδο, η μεραρχία "Τζούλια", με πέντε φάλαγγες, με σκοπό την κατάληψη του Μετσόβου και την περικύκλωση των ελληνικών δυνάμεων. Επικεφαλής των ελληνικών δυνάμεων, ανέλαβε ο αντιστράτηγος Αλέξανδρος Παπάγος.
Η αρχική σύμπτυξη των ελληνικών δυνάμεων προκάλυψης που έγινε βάσει σχεδίου ερμηνεύθηκε από τους Ιταλούς ως υποχώρηση και εγκατάλειψη του αγώνα. Στις 2 Νοεμβρίου εκδηλώθηκε η επίθεση των Ιταλών προς το Καλπάκι. Να σημειωθεί ότι στη μεραρχία "Φεράρα" υπήρχαν και αλβανικές μονάδες.
Λυσσαλέες ήταν οι μάχες στο ύψωμα Γκραμπάλα, το οποίο κατόρθωσαν τελικά οι ελληνικές δυνάμεις να μην περάσει σε εχθρικά χέρια. Παράλληλα, οι προσπάθειες ιταλικών αρμάτων (50-60) και 80 μοτοσικλετιστών να διασπάσουν την ελληνική αμυντική διάταξη, απέτυχε παταγωδώς - 9 άρματα και 30 μοτοσικλέτες καταστράφηκαν.
Γνωστή λίγο πολύ η συνέχεια με λυσσαλέα αμυνα των Ελλήνων μαχητών και μαεστρική διοικηση των αξιωματικών που εκμεταλλεύτηκαν στο επακρο τoυς λιγοστούς τους πόρους και απώθησαν μετά από τιτάνιο αγώνα τους υπερτερους και καλύτερα εξοπλισμένους εισβολείς.
Ο πρώτος νεκρός Έλληνας αξιωματικός
Στις 30/10/1940 πέντε ιταλικά αεροπλάνα Fiat CR 42 επιτέθηκαν σε δύο ελληνικά Henschel, που εκτελούσαν αναγνωριστικές πτήσεις. Η ιταλική επίθεση είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο του παρατηρητή ανθυποσμηναγού Ευάγγελου Γιάνναρη, του χειριστή ανθυποσμηναγού Λάζαρου Παπαμιχαήλ και του πολυβολητή σμηνία Κωνσταντίνου Γεμενετζή.
Ο Γιάνναρης θεωρείται ο πρώτος αξιωματικός μας που σκοτώθηκε στη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου. Τιμήθηκε, μετά θάνατον, όπως και ο Παπαμιχαήλ, με τον Σταυρό Ιπταμένου, ενώ ο Γεμενετζής τιμήθηκε με το Μετάλλιο Ιπταμένου.
Μαρίνος Μητραλέξης: Ο πρώτος «καμικάζι»
Στις 2 Νοεμβρίου ελληνικά PZL εμπλέκονται σε αερομαχία πάνω από τον Λαγκαδά με 27 ιταλικά βομβαρδιστικά που κατευθύνονταν προς τη Θεσσαλονίκη.
Ο υποσμηναγός Μαρίνος Μητραλέξης, όταν εξαντλήθηκαν τα πυρομαχικά του, "πήρε την ουρά" ενός ιταλικού βομβαρδιστικού. Παρά τα συνεχή πυρά, ο παράτολμος αξιωματικός με την έλικα του αεροσκάφους του έκοψε το πηδάλιο ουράς του εχθρικού βομβαρδιστικού, το οποίο μετά από περιδίνηση συνετρίβη στο έδαφος. Ο χειριστής του ιταλικού αεροσκάφους σκοτώθηκε, ενώ τα 4 άλλα μέλη του πληρώματος το εγκατέλειψαν με τη χρήση αλεξίπτωτου.
Ο πραγματικά απίστευτος υποσμηναγός Μητραλέξης, παρά το ότι η έλικα του αεροσκάφους του είχε στρεβλώσει, κατάφερε να προσγειωθεί κοντά στο σημείο όπου είχε συντριβεί το ιταλικό βομβαρδιστικό και έπειτα, με το ατομικό του περίστροφο, συνέλαβε (!) τους έκπληκτους Ιταλούς(!!!)
Για την ενέργειά του αυτή τιμήθηκε με το Αριστείο Ανδρείας, την ανώτατη ηθική διάκριση που απονέμεται σε καιρό πολέμου.
Το συμβάν, το οποίο απασχόλησε για ημέρες τον ελληνικό και ξένο τύπο, επιβεβαίωσε με συνέντευξή του στην εφημερίδα "Πρωία" της 17/11/1940 ένας από τους Ιταλούς διασωθέντες-αιχμαλώτους, ο ανθυποσμηναγός Μπρουσόλο Γκαριμπάλδο.
Ο Θάνατος ενός ήρωα
Ο Κωνσταντίνος Δαβάκης γεννήθηκε στα Κεχριάνικα Λακωνίας το 1897. Φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και το Παρίσι. Διακρίθηκε στις μάχες της Δοϊράνης και του Σκρα και τη μικρασιατική εκστρατεία.
Όταν, τον Αύγουστο του 1940, συντελέστηκε η μερική επιστράτευση, ο Δαβάκης ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία και τοποθετήθηκε διοικητής του 51ου Συντάγματος Πεζικού και στη συνέχεια του Αποσπάσματος Πίνδου (αποτελούμενου από το 51ο ΣΠ υπό άλλον διοικητή και διάφορες μικρομονάδες) το οποίο είχε ως έδρα το Επταχώριο Πίνδου. Η διοίκηση των ελληνικών δυνάμεων ανατέθηκε στον Βασίλειο Βραχνό. Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου του 1940, οπότε εκδηλώθηκε η ιταλική εισβολή, ο Δαβάκης αντιμετώπισε την 3η Ιταλική Μεραρχία Αλπινιστών ΤΖΟΥΛΙΑ με ένα απόσπασμα 2.000 ανδρών, υπό τις εντολές και τις οδηγίες του Τμήματος Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας. Η τακτική του σε ολόκληρη την έκταση της ζώνης ευθύνης του (35 χιλιόμετρα) ήταν αμυντική, και μάλιστα έκανε υποχωρητικό ελιγμό, αναμένοντας ενισχύσεις. Την 1η Νοεμβρίου 1940, οπότε έφτασαν οι ενισχύσεις που περίμενε ο Δαβάκης, οι ελληνικές δυνάμεις έκαναν αντεπίθεση και κύκλωσαν τις ιταλικές, που αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Κατά την αντεπίθεση αυτή, και συγκεκριμένα την 6η ημέρα από την έναρξη των επιχειρήσεων, στον Προφήτη Ηλία Φούρκας ο Δαβάκης τραυματίστηκε στο στήθος[1]. . "Στον αξιωματικό που τον πλησίασε για να τον περιποιηθεί πρόσταξε, μαζεύοντας όσες δυνάμεις τού 'μεναν ακόμα: "Άσε με εμένα, πες με πεθαμένο! Και κοίτα να μη σου πάρουν τις θέσεις! Τράβα!" Στη συνέχεια τον μετέφεραν αναίσθητο με το φορείο στο Επταχώρι. Ο τραυματισμός του τού προκάλεσε προβλήματα σε συσχετισμό με την παλαιά στηθική του νόσο. Έτσι χρειάστηκε να αποχωρήσει από το μέτωπο, όπου τον αντικατέστησε ο τότε ταγματάρχης Ιωάννης Καραβίας.
Η νίκη του αποσπάσματος του Δαβάκη είχε αποφασιστική σημασία στην έκβαση του πολέμου. Μάλιστα θεωρήθηκε η πρώτη ήττα του άξονα. Η επιτυχία του Δαβάκη συνίσταται "στην άμεση διάγνωση ενός τακτικού λάθους που έκανε ο Ιταλός μέραρχος να προχωρήσει γοργά προς τη Σαμαρίνα χωρίς να καλύψει το πλευρό της φάλαγγάς του". Ο Δαβάκης το είδε αμέσως και από τη δεύτερη μέρα του σκληρού αγώνα ήταν σίγουρος ότι χάρη σ' αυτό το λάθος "θα μάντρωνε τους Ιταλούς"
Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης νοσηλείας του Δαβάκη, οι πολεμικές επιχειρήσεις έληξαν και η χώρα βρέθηκε υπό κατοχή. Τον Δεκέμβριο του 1942, και ενώ ακόμα νοσηλευόταν στην Αθήνα, ο Δαβάκης συνελήφθη ως όμηρος από τις ιταλικές αρχές κατοχής, μαζί με πολλούς διακεκριμένους αξιωματικούς, γιατί θεωρήθηκαν ύποπτοι αντιστασιακής δράσης. Οι συλληφθέντες επιβιβάστηκαν στην Πάτρα στο ατμόπλοιο Τσιττά ντι Τζένοβα (Πόλη της Γένοβα) για να μεταφερθούν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ιταλία. Το πλοίο αυτό τορπιλίστηκε από συμμαχικό υποβρύχιο και βυθίστηκε στα ανοιχτά των νότιων αλβανικών ακτών, με αποτέλεσμα οι επιβαίνοντες να πνιγούν στα νερά της Αδριατικής. (Ιανουάριος 1943). Το πτώμα του Δαβάκη περισυνελέγη, αναγνωρίστηκε και ετάφη στον Αυλώνα. Μεταπολεμικά τα οστά του διακομίστηκαν και ενταφιάστηκαν στην Αθήνα.
Να σημειωθεί πως το ιταλικό πλοίο έφερε σηματοδοσία του ερυθρού σταυρού ως πλοίο νοσοκομείο, παρανόμως διότι μετέφερε αιχμαλώτους, και όχι πολέμου, αλλά ομήρους στην ουσία. Το αγγλικό υποβρύχιο το τορπίλισε μετά από πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών ότι μεταφερει στρατευματα. Κατά την ανάδυση του έκπληκτο το πλήρωμα περισυνέλλεξε Έλληνες αξιωματικους που μετέφερε στην Αίγυπτο, τώρα πόσο υπήρχε δόλος και από τους Αγγλους για να αποτρέψουν την μετάφορα εμπειρων αξιωματικών σε εχθρικό έδαφος. Το συμβάν απ'οσο γνωρίζω δεν έχει αποχαρακτηριστεί μεχρι σήμερα από το Αγγλικο Foreign Office, διότι αποτελεί παραβίαση του διεθνούς δικαίου (βολή κατά νοσοκομειακου οχήματος-σχηματισμου) (Σ.τ.Ε.)
Άλλα
Όταν κηρύχτηκε ο πόλεμος συνελήφθησαν αμέσως 1000 κατάσκοποι των Ιταλών τους οποίους γνώριζε το καθεστώς της 4ης Αυγούστου.
Ο «μακαρονάς και δειλός Ιταλός» είναι ένας μύθος που γέννησε η σάτιρα της εποχής. Οι Ιταλοί πολέμησαν με επιμονή, σε αρκετές περιπτώσεις έδειξαν γενναιότητα και γι’ αυτό είχαν μεγάλες απώλειες.
Όταν έγινε γενική επιστράτευση, οι άνδρες είχαν 5 μέρες για να παρουσιαστούν. Σχεδόν όλοι παρουσιάστηκαν την πρώτη μέρα.
Ένα πλήθος από διάσημους και «παιδιά καλών οικογενειών» έβαλε μέσο για να πάρει μετάθεση στην πρώτη γραμμή του πυρός. Ανάμεσα τους οι ακαδημαϊκοί Αλέκος Λιδωρίκης, Σπύρος Μελάς. Οι Οδυσσέας Ελύτης, Νικηφόρος Βρεττάκος, Άγγελος Τερζάκης, Νίκος Καββαδίας καθώς και όλοι οι γνωστοι ηθοποιοί των ελληνικών ταινιών
Αντιαρματική κουβέρτα(!)
Τα "τανκ" των Ιταλών ήταν περισσότερο αυτό που χαρακτηριζόταν τενεκεδοκουτα οι τανκετες, στην πλειοψηφία τους.
Μετά την αρχική εκπληξη στο νεο όπλο η εφευρετικότητα του Έλληνα φαντάρου βρήκε πως μια κουβέρτα στις ερπύστριες αρκούσε για να το ακινητοποιήσει
ο Κατσιμήτρος επέλεξε να δώσει μάχη στην τοποθεσία Ελαία, που ήταν μια κοιλάδα σε σχήμα πετάλου που την περικύκλωνε ο ορεινός όγκος του Καλπακίου. Στα χαμηλότερα σημεία της τοποθεσίας υπήρχαν έλη που δημιούργησε ο ποταμός Καλαμάς. Μεταξύ 4-6 Νοεμβρίου 1940 τα ιταλικά τεθωρακισμένα παγιδεύτηκαν σε αυτή την τοποθεσία με αποτέλεσμα οι Έλληνες να καταστρέψουν εννέα ιταλικά άρματα μάχης και να κυριεύσουν άλλα 15 ανέπαφα, καθώς και 50 μοτοσυκλέτες, φορτηγά κ.ά. Με τα 15 ιταλικά άρματα μάχης που πήρε στον Καλαμά, ο ελληνικός στρατός συγκρότησε την πρώτη μηχανοκίνητη μονάδα στην ιστορία του (ΧΙΧ Μηχανοκίνητη Μεραρχία). Η μονάδα αυτή πολέμησε τους Γερμανούς εισβολείς στη Μακεδονία, μεταξύ 7-9 Απριλίου 1941....
Αξιον εστί
Στις 23 Φεβρουαρίου του 1941 ο Οδυσσέας Ελύτης είναι άρρωστος με υψηλό τυφοειδή πυρετό. «Από το Μπόρσι με υγειονομικό όχημα, μέσω Αγίων Σαράντα, ο ανθυπολοχαγός Οδυσσέας Αλεπουδέλης μεταφέρεται στο Δέλβινο, έδρα του Α1 Ορεινού Νοσηλευτικού Τμήματος και του Α2 Ορεινού Χειρουργείου, ένας "Σωτήρας άγγελος της ζώνης των πρόσω". Τελικά, στις 2 Φεβρουαρίου, μέσω της καροποίητης οδού Δέλβινο-Γεωργουτσάδες και κατόπιν της αμαξιτής οδού Μπουλαράτ-Ελαία (Καλπάκι)-Γιάννενα, ο Ελύτης μεταφέρεται στο Νοσοκομείο Αξιωματικών Ιωαννίνων, το λεγόμενο "Ρουμανικόν" όπου νοσηλεύεται μέχρι τον Απρίλιο του 1941. Εκεί, στο 406 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων "η ιδέα ενός βιβλίου" κρατούσε τον ποιητή, "όπως άλλους ένα εικόνισμα", κι όταν επιτέλους ξύπνησε απύρετος, και "είχε περάσει η μεγάλη κρίση", πίστεψε πως "το βιβλίο που ονειρευόμουνα θα μπορούσε ίσως να γίνει"».
"Δεν απέμενε παρά να κρατήσω τον όρκο μου και να δώσω υπόσταση στον Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας, αυτόν που είχε δοκιμαστεί σ' όλα τα ανεβοκατεβάσματα της ελληνικής ιστορίας και που προχωρούσε ολοένα για να φτάσει μέσα και πέρα από το θάνατο... [...] Λίγοι ξέρουνε ότι το κύριο βάρος του πολέμου το σήκωσαν οι ανθυπολοχαγοί. Και συμβολικά αυτό θέλησα να δείξω ηρωοποιώντας έναν ανθυπολοχαγό, με το "Ασμα" που έγραψα. Από το άλλο μέρος, έγινε αιτία ο πόλεμος να συνειδητοποιήσω τι είναι ο αγώνας, ο ομαδικός πλέον και όχι ο προσωπικός. Θέλω να πω τι σημαίνει να μάχεσαι και συ γι' αυτά. Χωρίς την εμπειρία αυτή, πιστεύω δεν θα μου είχε ανοιχτεί ο δρόμος για το "Αξιον Εστί"».
Οδυσσέας Ελύτης
Πηγές: -"Η Ιστορία του Ελληνικού Στρατού" (1833-1949), Ι. Παπαφλωράτος, 2 τόμοι, εκδόσεις Σάκκουλα 2014,
-"Πόσο Αλήθεια Γνωρίζουμε το 1940;" Ν. Γιαννόπουλος, εκδόσεις Historical Quest, 2016, Υπεύθυνος Έκδοσης Γ. Κ. Χρονόπουλος
Facebook
Twitter
Discord
Comments
... Ενώ το χιόνι πύκνωνε όλο και περισσότερο και το κρύο δυνάμωνε, ενώ ο χειμώνας έμπαινε με το βήμα του βαρύ, κρουσταλλιασμένο, ο φαντάρος είχε σηκώσει το γιακά της χλαίνης, που την έφαγαν οι βροχές, έχωσε το κράνος πάνω στη μάλλινη κουκούλα που του είχε πλέξει και του έστειλε εδώ πάνω μια γυναίκα -μάννα, αδερφή, στεφανωτή- και με το μάλινχερ στη χούφτα, όπλο και ραβδί, προχωρούσε από τα κάτασπρα καταράχια ... Έπρεπε τώρα να διώξει τον εχθρό από το εθνικό έδαφος, να τον κυνηγήσει όσο πιο μακριά γινόταν. Στο μέτωπο, σε όλη τη γραμμή, από τη γαλανή θάλασσα του Ιονίου ίσαμε ψηλά στις παγωμένες Πρέσπες, ο ελληνικός στρατός άρχισε να έχει παντού το ίδιο όραμα: Έβλεπε τις νύχτες μια γυναίκεια μορφή να προβαδίζει, ψηλόλιγνη, αλαφροπερπάτητη, με την καλύπτρα της αναριγμένη από το κεφάλι στους ώμους. Την αναγνώριζε, την ήξερε από πάντα, του την είχαν τραγουδήσει σαν είτανε μωρό κι ονειρευότανε στην κούνια. Είταν η μάνα η μεγαλόψυχη στον πόνο και στην δόξα, η λαβωμένη της Τήνου, η υπέρμαχος στρατηγός».
*Άγγελος Τερζάκης «Ελληνική εποποιία 1940-1941»
προσθέτω αυτό, κατα αλλά Άριστος Χρονια Πολλα ο7
Ολόκληρο σεντόνι κι ούτε αναφορά για το ύψωμα 731
http://www.topontiki.gr/article/213288/upsoma-731-ekei-poy-tsakistike-i-italiki-epithesi-stin-pindo-o-iroas-tagmatarhis-poy?fbclid=IwAR2r--LqPNEj8uHUxGyd3CVC60IUXiKiy4qjLBKbEpvJT4lJUiq_85M4kOQ#.XbahzTCi84I.facebook
Γιατί άραγε; Μήπως γιατί ο Καλσας δεν ήταν αρκετά εθνικόφρων ταγματασφαλίτης;
δεν εγραψα όλη την ιστορια του Αλβανικου μετώπου, και δεν θα μου άρεσε να βαλω κατι διχαστικο σαν αυτό που αναφέρεις, όποιος πολεμαει για την πατριδα του το κάνει γιατι έτσι πιστεύει
όπως θα δεις στο αρθρο μου δεν αναφερονται ουτε κουμουνιστοσυμμοριτες ουτε ταγματασφαλιτες αυτά τα αφήνω σε εσάς τους "προοδευτικους"
Με την ίδια λογική θα μπορούσα στα "περιεργα" να προσθέσω το διαγγελμα του Ζαχαριαδη που έλεγα να μην πολεμήσουμε του Ιταλους γιατί τότε ακόμη ήταν σύμμαχοι του πατερουλη (αμα θες σου παραθετω και τα αναλογα αποσπασματα) αλλά είπαμε, το όχι ήταν από τις σπάνιες φορές που υπήρξε εθνική ομοψυχία γιατι να την μαγαρίζουμε με στριφνές ιδεολογικές μονολιθικότητες;
πάλι παπαριές λες
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=6512265
Μη αποδεκτή αίτηση
Είτε ζητήσατε ανύπαρκτη ιστοσελίδα, οι παπαριες του ριζοσπαστη δηλαδη θεωρουνται αξιοπιστες;
https://www.pare-dose.net/4999
https://bit.ly/2PqWeRO
γιαυτο τον στειλαν στα γκουλαγκ
Ναι ρε δίκιο έχεις δεν πρέπει να μαθαίνουμε την Ιστορία όπως είναι αλλά όπως θα θέλαμε να είναι Της Κεραμέως βεβαίως βεβαίως
https://www.pare-dose.net/4999
Να υποθέσω πως σημαια στο μπαλκόνι δε βγαζετε γιατι είναι φασιστικο
τι κάνεις Γιάννη κουκιά σπέρνω άλλα λόγια να αγαμιόμαστε Καλά κρασά Αλλα ντ άλλα της Παρασκευής το γάλα
εγώ γραφω για το 40 και συ μου λες για ταγματασφαλίτες εγώ φταιω που η επαφη με την πραγματικοτητα τελικά σε έκανε να παραμιλας;
[removed]
Ξέχασες να γράψεις για το ότι αργοπόρησαν οι Γερμανοί εδώ πέρα και τους έπιασε ο ρώσικος χειμώνας για αυτό έχασαν τον πόλεμο
φυσικα θα αναφέρεσαι στην δήλωση του Joseph Vissarionovich Tzougasvili Stalin εχεις δίκιο αλλά δεν ήταν ο σκοπος του αρθρου
Πηγή παρακαλώ,πρωτογενείς φυσικά μην μου λινκάρεις κανένα στόχο και αλληθωρίσω
Ραδιοφωνικός Σταθμός Μόσχας: «Επολεμήσατε άοπλοι εναντίον πανόπλων και ενικήσατε. Μικροί εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε. Δεν ήτο δυνατόν να γίνει άλλως, διότι είσθε Έλληνες. Εκερδίσαμε χρόνον δια να αμυνθώμεν. Ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευγνωμονούμε».
Στάλιν, Joseph Vissarionovich Tzougasvili Stalin 1879-1953
Αρχηγός τής Σοβιετικής Ενώσεως από τό 1924 έως 1953
"Λυπάμαι διότι γηράσκω και δεν θα ζήσω επί μακρόν διά να ευγνωμονώ τον Ελληνικόν Λαόν, τού οποίου ή αντίστασις έκρινε τον 2ον Παγκόσμιον Πόλεμον."
(Από ομιλία του πού μετέδωσε ο ραδιοφωνικός σταθμός Μόσχας τήν 31η Ιανουαρίου 1943 μετά τη νίκη τού Στάλιγκραντ και τη συνθηκολόγηση τού στρατάρχου Paulus.)
Γεώργης Ζουκώφ, Georgy Constantinovich Joucov 1896-1974
Στρατάρχης τού Σοβιετικού Στρατού
"Εάν ό Ρωσικός λαός κατόρθωσε να ορθώσει αντίσταση μπροστά στις πόρτες τής Μόσχας, να συγκρατήσει και να ανατρέψει τον Γερμανικό χείμαρρο, το οφείλει στον Ελληνικό Λαό, πού καθυστέρησε τις Γερμανικές μεραρχίες όλον τον καιρό που θα μπορούσαν να μας γονατίσουν. Η γιγαντομαχία τής Κρήτης υπήρξε το κορύφωμα τής Ελληνικής προσφοράς."
(Απόσπασμα από τα απομνημονεύματά του για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.)
Είναι Dzugasvili γαμώ το ηλίθιο κεφάλι σου που προσπαθείς να το παίξεις και intellectual σκατό-μπετόβλακα
Bla black vlakas
Οι μπουκωμένες δε μιλάνε. Μώκο βλάκα και ρούφα
ουτε μυγα δεν μπουκώνεις, βλαβερο εντομο, φυγε φέρνω τέζα
Μη σε πετύχω Αθήνα τα Χριστούγεννα και σου σπάσω το κεφάλι μεσήλικα φλώρε πελάτη ΟΑΕΔ
θα μου κλασεις τον άσσο με την όπισθεν κοντοχοντρε μπουλη
Καλα όταν θα τρέχεις αιμοφυρτος στη παραπληγική τη μάνα σου να βρείτε δικηγόρο θα σου πω εγώ φλώρε
με τη μανα μου τι ασχολείσαι ρε μίασμα; αντε σαλτα και γαμησου, δε θα σε αναλαμβανει πλαστικος αμα σε πετυχω
[removed]
ειναι νομιζω πλεον προφανες σε ολους οτι ο βλακσατ ειναι ενας ηλιθιος, ανθελληνας, πανιβλακας, και ενα κινουμενο εκτρωμα με φασιστικες τασεις.
ο βλακσατ ειναι η ντροπη της ελλαδας*, και καλα κανει και ζει σαν (βδελλα) του εξωτερικου.
μονο τους φινλανδους λυπαμαι που τον εχουν καθημερινα στην μαπα και πεφτει η εντυπωση τους για τους ελληνες απανταχου.
βλακσατ, παρε τον μπουλο και τρεχα να δεις αν ερχομαστε.
μοκο και νανι σε παρακαλω.
*διοτι αν και ανθελληνας, μας ντροπιαζει ολους με την βλακεια του.
αντε σαλτα και γαμήσου παρε κανα τηλεφωνο τον πατερα σου να σου στείλει κανα εμβασμα να πληρώνεις τους αραπηδες που σε πηδανε στη σκατοπολη που ζεις
το ότι είσαι αδύναμο ανθρωπακι χωρίς επιχειρήματα το έχω καταλαβει, το να προσβάλεις γονείς που δεν ξέρεις καποιου που δεν ξέρει σε κατατασει απλά στην κατηγορία του πατημενου σκατου
Εγώ φταίω που σου θυμίζω τι αποτυχία είσαι και πως κατέληξες ένα ενήλικο-παιδί που ζεί για το σκατοπαίχνιδο;
Επίσης διακρίνω mommy issues σκατόφλωρα;
εισαι απλά αξιολυπητος, οταν ενηλικιώθεις μπουχεσα τα λεμε, απλα δεν μιλάω με κουραδες
> απλα δεν μιλάω με κουραδες
Ναι αλλά δεν αντέχεις να μην απαντήσεις και να μην έχεις τον τελευταίο λόγο, τσουτσου μαιντανέ
πες μου οτι εισαι και γαυρος
Καλά ρε έτσι αισχρά που βρίζει αυτός ο ψυχοπαθής δεν μπλοκάρετε από το παιχνίδι;Εγώ ένα μουνί έχω γράψει ένα χρόνο που είμαι στο παιχνίδι και αυτό χωρίς να το εννοώ σε ύφος τρολαρίσματος και μου έστειλαν ειδοπόιηση
καλα τα λες φιλε nobody!
ο βλακσατ ειναι ενας ψυχοπαθης ηλιθιος, και απορω πως δεν τον εχουν κλεισει ακομα σε κανενα ιδρυμα φρενοβλαβων.
και φυσικα ειναι αποριας αξιο το πως δεν τον εχουν κανει ακομα report στο παιχνιδι.
και εγω μια φορα αποκαλεσα καποιον μ@λ@τα, και μου εστειλαν αμεσω προειδοποιηση.
περιεργα πραγματα...
[removed]
@blacksat: τι εγινε ρε βλακσατ?
θιχτηκες που σε ειπα ψυχοπαθη? αφου εισαι!
μας πρηζεις τα... παπουτσια μας οτι ''το παιχνιδι ειναι νεκρο'', και ψαχνεις κοσμο για να ''φαγωθεις'', για να μαλωσεις και για να προσβαλλεις οποιον ειναι φυσιολογικος Ελληνας.
δηλαδη σκεψου ΠΟΣΟ βλακας εισαι ρε βλακσατ:
μαλωνεις σε ενα νεκρο παιχνιδι, που ο κοσμος πληρωνει για να πολεμαει/κτλ.
φωναζεις σε αδεια ''δωματια''.
ΤΟΣΟ βλακας.
επισης το μονο εκτρωμα που βλεπω εδω, εισαι εσυ, βλακσατ.
ανοιξε κανα βιβλιο ρε νεαντερνταλ*, και ισως δεν παραμεινεις ζωο με IQ αμοιβαδας*
οσο για το εξτρα υστερογραφο σου:
να πας εσυ ρε πορδη.
παρε τα κακαλα μου, χοντρε φλωρε.
εισαι, ησουν και παντα θα εισαι ενα μηδενικο.
*ζητω συγγνωμη απο καθε νεαντερνταλ+αμοιβαδα που τους/τις παρομοιασα με τον βλακσατ, ο οποιος ειναι μια κατωτερη μορφη ζωης.
Ρε ψυχασθενή chris δε μιλάω σε εσένα.
σκεψου ρε ποσο ξεφτιλας ειναι ο βλακσατ για να βριζει τις μαναδες του κοσμου.
πρεπει να εχει προσωπικα θεματα, δεν εξηγειται αλλιως. στο προβληματικο του κεφαλι.
εμ, κεφαλι με αχυρα μεσα δεν δουλευει, πως να το κανουμε!
μικροψυχος και μικρομυαλος ο βλακσατ.
καθολου περιεργο.
GREECE AND THE SECOND WORLD WAR
79th Anniversary of Repulsion of Fascist Forces by the Greek Armed Forces(28/10/2019).
DAYS OF RESISTANCE to NAZI-FASCIST INVASION
Greece: 219*
Norway: 61
France: 43(Superpower of that time)
Polan😛 30
Belgium: 18
The Netherlands : 4
Yugoslavia: 3
Denmark: 0 days
(The Danes surrendered to one of Hitler's motorcyclists who was
delivering to the Danish King Hitler's request for passage of Nazi
troops. The Danish King in a gesture of submission handed over his
crown to the motorcyclist so he could take it to Berlin for Hitler
Czechoslovakia: 0
Luxembourg: 0
* Greece was the only country that was obligated to simultaneously confront four armies: those of Germany , Italy , Bulgaria and Albania .
Ελα πες και πως την έλεγαν την οργάνωση που έκανε κυρίως αντίσταση μη ντρέπεσαι
Μην μπερδεύεσαι για την αντισταση σε καιρό πολέμου λέει όχι σε καιρό κατοχής
το "κυρίως αντίσταση" πολύ καλό, γιατι το 1ο μελημα της ήταν να ξεφορτωθει τις υπολοιπες και όχι τον κατακτητη, πουσαι και για τον Ψαρρο δεν εγραψα στο αρθρο
Τι θες μωρή αριστερή κουράδα;
ειναι αληθεια και γεγονος, οτι οι Ελληνες πολεμησαν τοσο γενναια και ηρωικα εναντια στους ιταλο-γερμανους του αξονα!
ενα ενδοξο ΟΧΙ στον χιτλερ και στον μουσολινι.
ηρωες!
και φυσικα, οι αναμεσα στον απλο κοσμο, μπηκαν το πεδιο της μαχης και οι ποιητες, ξεκινωντας με: o μεγας οδυσσεας ελυτης, ο ''ανθυπολοχαγος απο την αλβανια'', ο οποιος ηταν ''αξιος εστι'', οπως και ο νικηφορος βρεττακος, ο αγγελος τερζακης, ο νικος καββαδιας, και πολλοι αλλοι.
ειναι τρομερο το οτι ολοι σχεδον οι Ελληνες ενωθηκαν σε μια γροθια εναντιον του εχθρου.
και τους απωθουσαν για 210+ ημερες!
ευγε σε ολους τους ηρωικους μας προγονους, και χρονια πολλα στην Ελλαδα μας!
ωραίο άρθρο !!!
οπως παντα,τα κουμουνια βλεπουν παντου φασιστες,αναμεσα και σε αυτους που πολεμησαν και εδωσαν την ζωη τους στα βουνα της Αλβανιας.παλι καλα που υπηρχε ο ΕΔΕΣ και εμποδισε τους αλβανους στα επεκτατικα τους σχεδια...οσο για τα κουμουνια,φαινονται ποσο περηφανοι ειναι με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ και τα ανηλικα παιδακια που εριξαν μεσα στην πηγαδα...καταρα στον Ναζισμο,στον Φασισμο και κυριως στον Κουμουνισμο..
Πες τα! Ετοίμασε αν μπορείς και ένα άρθρο για αύριο που είναι η επέτειος της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης από τον ΕΔΕΣ
Ρε μη προβοκάρεις λυπήσου τα ματάκια μας
Δεν προβοκαρω ρε συ. Αν δεν προλαβαίνει ο άνθρωπος, μπορεί να γράψει για την απελευθέρωση της Φλώρινας από τον ΕΔΕΣ, που έχει επέτειο μεθαύριο 1/11
προφανως θα αναφερεσαι στην περιφημη απελευθερωση της Θεσσαλονικης απο τον Ελας...ναι οντως ηταν και γαμω τις απελευθερωσεις..κατοπιν συμφωνιας φυσικα, της Ομαδας Μεραρχιων Ελας και της Γερμανικης Στρατιας Μακεδονιας και Αιγαιου.οπου συμφωνησαν οι γερμανοι να φυγουν ανενοχλητοι παραδιδοντας τον οπλισμο τους. ειναι γνωστη η συμφωνια Καπεταν Κιτσου και Ταγματαρχη Φεσκε.μηπως θελετε να μιλησουμε και για τις αλλες ηρωικες συμφωνιες της Ελας με τους βουλγαρους?ή μηπως με τους σλαβους με σκοπο την αυτονομη Δημοκρατια του Ηλιντεν στα εδαφη της Μακεδονιας... θελετε να μα πειτε δηλαδη πως ολοι αυτοι πολεμησαν εν τελη για την Ελλαδα?προδοτες του κερατα ηταν...και πηραν αυτο που τους αξιζε στον Γραμμο και στο Βιτσι..και ως σημερα τους ποναει ακομη...
Είστε τόσο βλάκες, που αν και στρατόκαυλοι ως δήθεν πατριώτες, δεν μπορείτε να αντιληφθείτε τα βασικά. Ο ηττημένος παραδίδεται σε οργανωμένο στρατό εξ ου και παραδίδεται στο ΕΛΑΣ. Άλλη είναι η περίπτωση όπου ο κατακτητής όταν δεν βρίσκει αντίσταση, κάνει συμφωνία με ανύπαρκτη οντότητα , η οποία ενίοτε είναι και η επόμενη δοσιλογική κυβέρνηση.