Join the new world

Το άρθρο αφορά αποκλειστικά και μόνο το παιχνίδι erepublik και τους λογαριασμούς-χαρακτήρες του.
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και γεγονότα της πραγματικής ζωής είναι τελείως συμπτωματική“❗



Η eGreece έχει μετά από καιρό και πάλι πολιτική σκηνή!

Ποιά επιτέλους είναι αυτή η “Πολιτική σκηνή “ που πολύ συχνά ακούμε ή διαβάζουμε


Στο άκουσμα της φράσης,το μυαλό κάνει αυτομάτως συνειρμούς με ό,τι πιο οικείο ηχητικά,πάει δηλαδή στη θεατρική σκηνή.
Θέατρο και πολιτική μοιάζουν “σαν ίδια”
Ισχύει;
Πόσο αλήθεια ομοιάζουν οι δυο αυτές σκηνές;


Η πολιτική σκηνή είναι ένα παιχνίδι για μεγάλα παιδιά ή αλλιώς μια παράσταση για σοβαροφανείς
Το πολιτικό σανίδι (όχι σανίδα σωτηρίας βεβαίως βεβαίως) επάνω στο οποίο δίνουν οι πολιτικοί τη δική τους παράσταση,προϋποθέτει κι αυτό όπως και το θεατρικό σανίδι ,σενάριο,σκηνοθέτη,
ρόλους που καλούνται να ενσαρκώσουν οι πολιτικοί(πρωταγωνιστές,
κομπάρσοι) και όλα τα απαραίτητα δια να παιχτεί το έργον,η παράστασις!
Σκηνικά,παρασκήνια,
κοστούμια,υποβολείς!
Είναι τόσο μελετημένη και καλοστημένη η παράσταση,ώστε να μπορεί να απευθυνθεί σε όλους ανεξαρτήτως μορφωτικού επιπέδου,ανεξαρτήτως κοινωνικής τάξεως.

Είναι βέβαιον ότι ο θεατής,μέσα από πληθώρα ρόλων,θα ταυτιστεί με κάποιον.

Ως εκ τούτου,το βασικότερο όλων δια να παιχτεί το έργον,είναι η ύπαρξις κοινού,δεν υπάρχει λόγος οι ηθοποιοί ή οι πολιτικοί εν προκειμένω,να παίζουν μπροστά σε κενές θέσεις,χωρίς θεατές.
(Μόνον εις τις πρόβες!
Ισχύει άρα γε το αυτό και για τις δυο περιπτώσεις;! )

Στη θεατρική παράσταση το σενάριο συνήθως είναι γνωστό από πριν,όλο ή σχεδόν όλο το κοινό πηγαίνει διαβασμένο,γνωρίζει ότι παρακολουθεί μια παράσταση με πλοκή προδιαγεγραμμένη,που δεν αλλάζει ακόμα κι αν κριθεί (δια βοής)από το κοινό ως αποτυχία .
Η επιτυχία επιβραβεύεται με παρατεταμένα χειροκροτήματα
Φυσιολογικό ακούγεται


Στην πολιτική παράσταση τα πράγματα έχουν κάπως αλλιώς.
Ας γίνει αντιληπτό ότι σε αυτή την περίπτωση υπάρχουν δυο σενάρια,ένα γνωστό στο κοινό κι ένα κρυφό που το γνωρίζουν μόνον οι σκηνοθέτες,οι σεναριογράφοι και οι ηθοποιοί.
Συνήθως παίζεται το κρυφό..
Το παράδοξον όμως της υποθέσεως,εκτός των δυο σεναρίων,είναι η ύπαρξις δυο κοινών!
Το πρώτο κοινό (που είναι τα φανατικά κομματόσκυλα εκτός κλίκας,από ιδεοληψία)το οποίο παρακολουθεί από τις πρώτες και μέχρι το μέσο συνήθως θέσεις.
Επιλέγει συνειδητά πού θα καθίσει(δεξιά,κεντρικά ή αριστερά της σκηνής).
Πρόκειται για το κοινό το οποίο δεν αντιλαμβάνεται ότι παρακολουθεί άλλη παράσταση από αυτή που του υποσχέθηκαν ότι θα δει.
Παρά ταύτα συνεχίζουν να πιστεύουν ότι η πολιτική σκηνή είναι μια πραγματικότητα και είναι αυτοί που χειροκροτούν παρατεταμένα πάντα μαζί με τους ακροβολισμένους “επαγγελματίες” χειροκροτητές… στο τέλος της παραστάσεως.
Ακόμα κι όταν οι ταξιθέτες τους πετούν έξω με τις κλοτσιές,αυτοί συνεχίζουν να χειροκροτούν και πιστεύουν ακράδαντα ότι είδαν την παράσταση που πίστευαν ότι θα δουν,ενώ είδαν άλλη.
Αυτή είναι τέχνη!

Το δεύτερο κοινό είναι πιο δύσκολο,βρίσκεται από τη μέση και πίσω,στον εξώστη και στη γαλαρία,είναι οι σκεπτόμενοι ψηφοφόροι με κρίση,που μπορούν να αντιληφθούν ότι η παράσταση που παίζεται είναι άλλη από αυτήν που του υποσχέθηκαν,είναι αυτοί που θα αντιδράσουν δια βοής όταν οι επι της σκηνής παρεκκλίνουν του σεναρίου,είναι εκείνοι που δεν θα χειροκροτήσουν εάν δεν μείνουν ικανοποιημένοι.
Την επόμενη φορά θα επιλέξουν μιαν άλλη παράσταση,ελπίζοντας σε κάτι καλύτερο,μα πιστεύοντας κι αυτοί ότι πρόκειται περι πραγματικότητος.
Θεωρούν ότι αλλάζοντας παράσταση(κόμμα),επιλέγουν άλλη “πραγματικότητα”.
Όσον αφορά δε τους διαπιστευμένους κριτικούς,ας μη το συζητήσουμε,στην πλειοψηφία τους είναι μισθωμένα όργανα της παραγωγής.

Κάποιοι όμως συνεχίζουν να λείπουν…

Ούπς,μόλις προέκυψε και τρίτο κοινό.

Πρόκειται για το κοινό που έχει αντιληφθεί ότι η παράσταση είναι κανονική ερμηνεία ρόλων και ότι το θεατρικό σανίδι δεν διαφέρει διόλου από το πολιτικό σανίδι.
Δεν θα το βρεις σε καμία θέση εντός του “θεάτρου”,ακόμα κι όταν τα εισιτήρια είναι δωρεάν,
ίσως να βρεις λίγους από αυτούς να διαμαρτύρονται έξω από την είσοδο με κάποια πλακάτ στα χέρια ενώ ψεκάζονται από τις δυνάμεις καταστολής.
(Οι δυνάμεις υποβολής βρίσκονται εντός.)
Αυτό το κοινό πολύ συχνά έρχεται σε ρήξη με το φιλοθεάμον κοινό,προσπαθώντας να τους ανοίξει τα μάτια.
Το ίδιο κοινό έρχεται επίσης σε ρήξη και με το άλλο του μισό που δεν σταματά να του φωνάζει
Το μυαλό βλέπει,όχι τα μάτια,μην προσπαθείτε μάταια
Το τελευταίο αυτό μισό κοινό έρχεται έπειτα σε ρήξη με το άλλο του μισό που ασχολείται με το πρώτο μισό.
Δευτερεύουσες επιπλέον αιτίες
δημιουργούν νέες ρήξεις στα “υγειή” αποδεκατισμένα απομεινάρια του τρίτου κοινού,και η ρήξη συνεχίζεται μέχρι μονάδος.
Κοινωνική σχάση!





Για στάσου μια στιγμή,τι λάμψη ήταν αυτή;
Ένα νέο αστέρι “γεννιέται”.!


Σσσσσ,κάτι ακούγεται:
Ακούσατε!Ακούσατε!
Κυκλοφόρησαν τα εισιτήρια για τη νέα παράσταση που ανεβαίνει,σωστό υπερθέαμα!
Pay in cash..