Αυτοί Πρέπει Να Είμαστε...

Day 2,293, 10:47 • Published in Greece Serbia • by Hyperiwn

Καλησπέρα στην e Κοινότητα,
Μετά από πολύ καιρό αποφάσισα να κάνω την είσοδο μου στον τομέα της αρθρογραφίας.
Η απόφαση νου αυτή δεν λήφθηκε εν θερμό αλλά κατόπιν ιδιαίτερα εντόνου προβληματισμού.

Η κοινότητα μας έχει να παρουσιάσει in game κάτι μοναδικό πραγματικά. Χωρίς να είναι η μεγαλύτερη, χωρίς να φαίνεται ότι είναι η ισχυρότερη χωρίς καν να είναι μια γροθιά αποτελεί τον ΚΑΤΑΛΥΤΗ των εξελίξεων στο eRepublik. (Κρατήστε το αυτό).
Είναι κοινό πιστεύω όλων μας πως το παιχνίδι αλλάζει μαζί με αυτό και η κοινότητα μας, ΟΦΕΙΛΟΥΝ όλοι οι παλαιότεροι να μαθαίνουν στους νέους την ιστορία της e-κοινότητας μας προς γνώσιν και παραδειγματισμό.
Χωρίς περιστολές την κατάσταση που ζούμε αυτό τον μηνά την έχουμε ξαναζήσει στο παρελθόν. Πρέπει όμως όλοι να ξέρουν κάποια απλά πράγματα που αποδεικνύουν ότι ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ ΜΑΣ ΕΝΩΝΟΥΝ παρά μας χωρίζουν.

Πρέπει όλοι να αναγνωρίσουν την πρόσφορα όλων εκείνων των συμπαικτών μας που δεν ακολούθου τις εντολές του MoD σε καιρούς δύσκολους για την e Greece που το μέλλον διαφαινόταν ζοφερό που η μπάρα είχε ρίξει άγκυρα και δεν κουνιόταν υπέρ μας ούτε για δευτερόλεπτο ποσό μάλλον για λεπτό. Τον χρόνο, την ενεργεία, την αγωνιά τους την προσπάθεια τους για να ελευθερωθεί η χωρά και αρχίσει να στέκεται στα πόδια της.
Αυτή είναι μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ η οποία δεν μπορεί να αλλάξει όσα χρόνια και αν περάσουν και ό,τι και αν συμβεί. Όπως ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ είναι ότι και οι υπόλοιποι είχαν συμμετοχή στην προσπάθεια είτε με recruitment νέων παιχτών είτε με τη συμμέτοχη τους στις μάχες.
Επέλεξα το πιο απλό και ξεκάθαρο παράδειγμα συνεργασίας για την κοινότητα όπου ΟΛΟΙ μας χαιρόμαστε τα αποτελέσματα της. Αυτές οι ενέργειες και η συνεργασία μας έκανε αυτό που όλοι μας είμαστε σήμερα σαν e-κοινότητα.
Η συνεργασία αυτή πρόεκυψε μπροστά στο αδιέξοδο της κατοχής υπήρχε αγανάκτηση, πάθος αλλά και ενθουσιασμός από όλους. Θέματα που υπήρχαν όμως μπροστά στο Εθνικό καθήκον και συμφέρον δεν συζητήθηκαν και ως εκ τούτου δεν λύθηκαν.

Σήμερα είμαστε ξανά στην ιδία δίνη. Έχουμε όμως την ωριμότητα και την γνώση του παρελθόντος υπέρ μας. ΜΠΟΡΟΥΜΕ να βρούμε λύσεις, ΜΠΟΡΟΥΜΕ να συζητήσουμε, ΜΠΟΡΟΥΜΕ να απαλλαγούμε από τα προβλήματα που διχάζουν, ΜΠΟΡΟΥΜΕ να γίνουμε αυτό που ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ. Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΤΕΛΟΣ. ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΙΤΕ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΟ MoD ΕΙΤΕ ΟΧΙ. Οφείλουμε αυτό που θα μείνει πίσω μας μετά το τελευταίο μας logout να είναι μια e- κοινότητα χωρίς βαρίδια και με προοπτική.

Tabula Rasa λοιπόν, ποια είναι τα θέματα που μας χωρίζουν; Τι είναι αυτό που θα μας δώσει την απαιτούμενη ευελιξία να προχωρήσουμε; Πως μπορούμε να τους χωρέσουμε όλους γιατί πολύ απλά δεν περισσεύει κανείς;
Το άρθρο αυτό απευθύνετε σε ΟΛΟΥΣ μας αλλά κυρίως σε αυτήν την «σιωπηρή ομάδα» παιχτών που δεν κάνουν κέφι να το πω απλά να παίζουν το παιχνίδι εντός μιας διχασμένης κοινότητας. Παικτών που έχουν άποψη, δεν εκφράζονται όμως και δεν επιθυμούν να ενταχτούν σε κανένα στρατόπεδο. Στα μάτια μου πέφτει το βάρος σε αυτούς προκειμένου να μεσολαβήσουν σε μια διαδικασία προσέγγισης και συμφωνίας για μια επανεκκίνηση της κοινότητας μας βασιζόμενοι σε αυτά που όλοι συμφωνούν. Την ανάπτυξη και την ευημερία της e-κοινότητας μας δανειζόμενος τα λόγια του ανεπανάληπτου, δυστυχώς, exohoritis “ It is only a game. Respect each other. Help the community. Protect the e-kids.”
Αυτός πρώτος πέρασε στην πράξη. ΕΜΕΙΣ; Όλοι μας κρύβουμε έναν exohoriti μέσα μας δεν χρειάζεται να μας είμαστε αυτός αλλά ΣΑΝ αυτόν, δεν πρέπει να το κάνουμε για την αναγνώριση, την προβολή ή το ευχαριστώ και την ευγνωμοσύνη αλλά γιατί απλά είναι το ΣΩΣΤΟ.
Στο χέρι μας είναι μπορούμε το μόνο ερώτημα για εμάς είναι πλέον αν θα το κάνουμε τα υπόλοιπα θα λυθούν στην πορεία.