Join the new world

این که ایران یکی از پرمصرف ترین کشورهای جهان در زمینۀ لوازم آرایش است، البته که چیز خوبی نیست که بشود با آن قیافه گرفت و گفت: ما اینیم!...

هرچیزی یک حد و حدود تعریف شده ای دارد. آرایش هم به اندازۀ متعارف و معمولی اش خوب است. چرا که خدا فی نفسه، انسان را زیبا آفریده و نیاز به گریم کردن چندان چهره نیست. مگر این که کسی قصد ماستمالی کردن گذشت عمرش را داشته باشد و بیش از حد به حساب صورتش برسد. جوری که هنرپیشه ها هم نمی رسند.

و این یعنی همان پیری و معرکه گیری که از قدیم گفتند.هم به نثر گفتند، هم به نظم. ملاحظه بفرمایید:

آرایش پیران بود افزون ز جوانان

تعمیر ضرور است بناهای کهن را!

شنود یک دعوای غلط خانوادگی:

...غلط می‌کنی تیپ خود را خفن

نمایی خلاف نظرهای من
غلط می‌کنی ماهپاره شوی

و بدتر از این ماهواره شوی
غلط می‌کنی هی به دهها قلم

بزک می‌کنی صورت عین کلم
غلط می‌کنی آن چنان «روژ» زنی

که لب گم شود توی این روژزنی
غلط می‌کنی خارج از شأن من

به چشمت زنی لنز خیلی خفن
غلط می‌کنی روی انگشت ناز

نشانی تو ناخن، درشت و دراز
غلط می‌کنی موی سر را به رنگ

برای دل خود نمایی قشنگ...

حالا شما این معضل اجتماعی و فرهنگی را که نیاز به تحقیقات همه جانبۀ کارشناسی و جامعه شناختی دارد، داشته باشید؛ این مشکل قوز بالاقوز را هم به آن اضافه کنید که گویا بیش از 60 تا 70 درصد از لوازم آرایشی ــ بهداشتی مملکت قاچاق است. این مطلب را ما عرض نکردیم که از گوشه و کنار، مقابل ما در آیند که شما چه کاره اید که این حرفها را از خودتان در می آورید؟...

آنچه عرض کردیم، دقیقاً عین همان عرایضی بود که جناب رئیس سازمان غذا و دارو به تازگی در رسانه های مملکت اعلام کرده و سپس در راستای چاره جویی برای رفع این مشکل نیز اضافه نموده که وزارت بهداشت اقدام به طراحی «برچسب اصالت» برای تشخیص استاندارد بودن کالا و وزارت صنعت ومعدن و تجارت نیز اقدام به طراحی«برچسب شبنم» برای لوازم آرایشی غیرقاچاق نموده است. اما ظاهراً مشکل جدید التأسیس دیگر این است که گویا این برچسب شبنم بر روی برخی لوازم آرایشی قاچاق هم دیده شده است که علی القاعده نبایست دیده می شده است.

بستۀ پیشنهادی: اگرچه که بنده به استثنای ناخنگیر،هیچ نوع لوازم آرایشی و پیرایشی موردداری مصرف نمی کنم و نباید هم بکنم؛ اما بالاخره مشکل بقیه،مشکل ما هم هست. بنی آدم شایع کردند که اعضای یک پیکرند به هر حال. فلذا به اجمال، عرایضی دارم:

1ــ دایورت کردن: در راستای کاهش مصرف لوازم آرایش، بد نیست که مقداری از گرانی برخی کالاها و خدمات، از قبیل مسکن و خودرو و نخود و لوبیا و شلغم را به اصطلاح کسانی که گوشی دستشان است، روی قیمت لوازم آرایش دایورت کنیم. ببینم باز کسی با قیمتی دوبله ــ سوبله(دولا ــ سه لای سابق) حاضر است فرت و فرت سرش را مش بزند یا آن قدر صورتش را پودر بزند که هیچ گچکاری هیچ دیواری را این شکلی سفید نکرده باشد؟

2ــ تبلیغات درست: یعنی چی که هرکه با چند مثقال پودر و کرم و غیره، رنگ و لعابی تصنعی به خودش می دهد، اطرافیان،بیخودی زبان به تعریف باز کنند که مثلاً: کی تو رو قشنگت کرده/هست و ملنگت کرده؟» و از این مزخرفات!...باید رویکرد اطرافیان در این خصوص عوض شود؛ چنان که طرف خجالت بکشد زیادی آرایش کند. فی المثل می توانند به او بگویند:«کی تو قشنگت کرده/زشت و مشنگت کرده؟». شما جناب حافظ را ببینید که با چه زبان لطیفی، دلبران نباتی و آب و رنگ دار را کم ارزش قلمداد می کند و چه می گوید:«دلفریبان نباتی،همه زیور بستند/دلبرماست که با حسن خداداد آمد».(حالا این «دلبر ماست» و «حسن خداداد» کی هستند؛ بنده بی اطلاعم!)

3ــ برچسب شبنم و شبدر: حالا که احتمال سوء استفاده از «برچسب شبنم» که مخصوص کالای غیرقاچاق است هست؛ به نظرم برای کالای قاچاق باید به فکر طراحی یک برچسب، با عنوان مثلاً «برچسب شبدر» بود. نه که اکثر کالاهای قاچاق را هم شب ها از انبارها در می آورند؛ از این نظر عرض می کنیم.