Join the new world

ادبیات پارسی
http://www.erepublik.com/en/article/-1-2398199/1/20

[removed]

V

شعر چه در زندگی مجازی و چه زندگی حقیقی می تونه به آدم چیز یاد بده.... اینجا هم درسته که فضای یک بازیه ولی یک شبکه اجتماعی هم هست ( واسه همین هم فیلترش کردن) بنابراین کار، کار درستیه..ممنون

آفرین به وزارت فرهنگ
اگر براتون مقدوره در زمینه های فرهنگی مسابقه با جایزه هم برگزار کنید

ممنون

والله ما داریم برگزار میکنیم .
مقالهی قبلیمو بخون

بسی رنج بردم در این سال سی
عجم زنده کردم بدین پارسی

خیلی عالیه
متشکرم

این بیت شعر جزء هجو نامه های کتاب شاهنامه است . زیرا توش گفته شده عجم زنده کردم . ادبیات دان ها میگن که اصلا پارس ها نمرده بودن که بخواد کسی زنده شون کنه و این بیت شعر را از طرف دشمنها میدونن که یعنی پارس ها مرده بودن تا فردوسی زنده شون کرد ( بخیال خودشون)

برداشت غلطی داری از این بیت .

اندکی پس از نیمهٔ سدهٔ نهم میلادی، در سیستان نخستین ابیات شعر جدید فارسی سروده شد. اما در فرارود و خراسان، و در دوران سامانیان، بود که نخستین آثار برجسته شعر فارسی به قلم شاعرانی چون شهید بلخی، رودکی، ابوشکور، دقیقی و فردوسی -که خود از سدهٔ دهم به بعد الهام‌بخش بسیاری از شاعران دیگر در جهان ایرانی و همچنین در هند، آسیای میانه و کشورهای ترکی‌زبان در آسیای کوچک بود- نوشته شد.[۳۹]

در این میان، فردوسی با سرودن شاهنامه در سدهٔ چهارم تاثیر مهمی بر بازیافت بسیاری از واژه‌های گم‌شدهٔ زبان فارسی داشت و خود این تاثیر را در شاهنامه اعلام کرده‌است. اگر کوشش‌های خودجوش فردوسی نبود، هویت فارسی امروز بسیار بیش از این به خطر می‌افتاد.

روند فارسی‌زبان شدن شهرهای اصلی در آسیای میانه در اواخر دوران سامانیان کامل شد و در زمان سامانیان و سپس قراخانیان، فارسی به‌جای عربی به عنوان زبان رسمی نوشتاری رسمیت یافت.

برای اطلاعات بیشتر
fa.wikipedia.org/wiki/زبان_فارسی

هجو نامه است اینجاش

رای

voted
عالی بود

کار خیلی قشنگی می کنی، دمت گرم

vote

شعر عشقی فقط این شعر

گفتم غم تو دارم گفتا غمت سر آید

گفتم که ماه من شو گفتا اگر برآید

گفتم ز مهرورزان رسم وفا بیاموز

گفتا ز خوبرویان این کار کمتر آید

گفتم که بر خیالت راه نظر ببندم

گفتا که شب رو است او از راه دیگر آید

گفتم که بوی زلفت گمراه عالمم کرد

گفتا اگر بدانی هم اوت رهبر آید

گفتم خوشا هوایی کز باد صبح خیزد

گفتا خنک نسیمی کز کوی دلبر آید

گفتم که نوش لعلت ما را به آرزو کشت

گفتا تو بندگی کن کو بنده پرور آید

گفتم دل رحیمت کی عزم صلح دارد

گفتا مگوی با کس تا وقت آن درآید

گفتم زمان عشرت دیدی که چون سر آمد

گفتا خموش حافظ کاین غصه هم سر آید

v