Επιβιώνοντας στην Δικτατορία των Ηλιθίων

Day 2,666, 13:58 • Published in Greece Greece • by Pagourakios

Ένα από τα βεβαιότερα σημάδια πως διανύουμε πλέον τις Έσχατες Ημέρες, είναι η ολοκληρωτική επικράτηση της Δικτατορίας των Ηλιθίων, εν τω μέσω πανηγυρισμών και πυροτεχνημάτων. Ακόμη κι αν έχετε καταφέρει να βαστήξετε το πειρατικό σας πλεούμενο ελεύθερο και καθαρό, θα έχετε διαπιστώσει ότι γίνεται ολοένα και δυσκολότερο να αποφύγετε τους λαμπρούς εκπροσώπους του όχι και τόσο ευγενούς αυτού είδους.

Ακολουθούν μερικές πρακτικές και δοκιμασμένες στον χρόνο συμβουλές για την έγκαιρη ανίχνευση και αποφυγή τους:

Ο Ηλίθιος μιλάει δυνατά και σχεδόν πάντα αποκλειστικά για τον εαυτό του.
Αν μάλιστα από καθαρή σύμπτωση του έχει χρεωθεί οποιουδήποτε είδους επιτυχία, πλέκει ένα τέτοιο εγκώμιο στα μοναδικά του χαρίσματα, που στην αρχή θα ψαρώσεις και θα πιστεύεις ότι έχεις πετύχει έναν αληθινό γκουρού του αυτοσαρκασμού. Όταν όμως ξεπεράσει το τρίλεπτο και απλά *συνεχίζει*, εξηγώντας σου πώς ακριβώς η διατροφή του με Μίλκο και Κίντερ Μπουένο οδήγησαν στην όξυνση του νου του, ξέρεις πως είναι μια καλή στιγμή για να θυμηθείς σοβαρές επαγγελματικές υποχρεώσεις κάποιες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.



Ο Ηλίθιος ξέρει τα πάντα και είναι αρκετά μεγαλόψυχος ώστε να τα μοιραστεί μαζί σου, κοινέ θνητέ.
Έχετε προσπαθήσει ποτέ να ξεκινήσετε κάποιου είδους αμφίδρομη συζήτηση με έναν πραγματικό Ηλίθιο; Αν δεν μετανιώσατε μέσα στα πρώτα είκοσι πέντε δευτερόλεπτα, συγχαρητήρια , έχετε νεύρα από ατσάλι. Αν η ουσία του διαλόγου είναι η γόνιμη ανταλλαγή απόψεων μεταξύ δυο νοημόνων όντων και ιδανικά, η μεταβολή της αρχικής θέσης του καθενός, στο Οικοσύστημα του Ηλιθίου, διάλογος σημαίνει «Σας διαφωτίζω όλους για την αποψάρα που κληρονόμησα απ’το μπαμπά μου, πώς μπλά μπλά μπλά...». Πρωτότυπες σκέψεις και ιδέες ,είναι προαιώνιοι εχθροί του Ηλιθίου και είθε να βάλουν το χέρι τους οι Θεοί αν τολμήσετε να προτείνετε επαναστατικά κόνσεπτ όπως η σφαιρικότητα της Γης ή η αξιοκρατία στον δημόσιο βίο.



Ο Ηλίθιος θέλει απεγνωσμένα να είναι στο τρενάκι με τα κούλ παιδιά.
Αν υπάρχει ένα πράγμα που τρέμει ο αγνός, Ντοστογιεφκικός Ηλίθιος, είναι η εκφορά οποιασδήποτε άποψης περί του καλλιτεχνικού. Κάποια αμυδρά καμπανάκια στο κεφάλι του χτυπάνε κάθε φορά που ακούγονται στο περιβάλλον του άγνωστες λέξεις όπως «U2», «Ροντέν» και «Μπασκιά» και αισθάνεται μια απροσδιόριστη απειλή στα σώψυχά του. Είναι η μόνη περίπτωση που ενδέχεται να δείτε τον Ηλίθιο σιωπηλό. Καταβάλλει τη μέγιστη προσπάθεια να αφουγκραστεί το κοινωνικό βαρόμετρο τριγύρω του και όταν αντιληφθεί την άποψη της πλειοψηφίας (προφανώς δηλαδή και τη σωστή) την υπερασπίζεται με σχεδόν φανατικό ζήλο.



Ο Ηλίθιος ταξιδεύει πάντα σε κοπάδια.
Και για να κλείσουμε την σημερινή μας πραγματεία, εστιάζουμε στο χαρακτηριστικότερο ίσως γνώρισμα του Ηλιθίου : περισσότερο και από την Τέχνη, τρέμει τη μοναξιά. Λίγα λεπτά με τον αδειανό αγέρα που φυσά μέσα στο υπερβολικά βέβαιο κεφάλι του, αρκούν για να τον φέρουν στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Σοφά λοιπόν επιλέγει περιπλανώμενες αγέλες ή ορδές Oμοϊδεατών του Tίποτα, πιάνουν στασίδι σε τρρρρέντι (με γαλλικό αξάν για βέλτιστο αποτέλεσμα) καφετέρια και αρχίζουν να μιλάνε όσο πιο δυνατά μπορούν, για να μην ακούν τον αέρα που εξακολουθεί να σφυρίζει απτόητος ανάμεσα στ’αυτιά τους.

1ον)Το παρόν κείμενο είναι χιουμορίστικο...για μας τους έξυπνους μόνον !!
2ον)Δεν έχει καμιά σχέση με την δικτατορία στο παιχνίδι.
3ον) Όποιος έχει την μύγα....
4ον) Να τους αποφεύγετε σαν το γάλα, τη μύγα...ή το ανάποδο ??? κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
5ον) Κάντε και κάνα κομεντ...αποστολή είναι αυτή....