Persia Times - روزنامه پرشیا تایمز / No 1

Day 2,344, 04:51 • Published in Iran Iran • by Persia Guard
Day 2,344 of the New World روز 2,344 دنیای جدید

No 1 شماره یک

سلام ! افتخار بزرگی برای ماست که با اولین شماره روزنامه پرشیا تایمز در خدمت شما باشیم. از مدت ها قبل تصمیم داشتیم روزنامه ای جامع منتشر کنیم که شهروندان عزیز ایران مجازی بتوانند آخرین اخبار و تغییر و تحولات کشور و جهان ایریپابلیک را از طریق آن دنبال کنند.
سعی ما بر این خواهد بود که محتوا و مطالب روزنامه را در آینده بر اساس سنجش میزان استقبال شما مخاطبین عزیز از آن ها تهیه و تنظیم کنیم و امیدواریم که بتوانیم در این راه رضایت شما عزیزان را جلب کنیم.

در پایان از همه کسانی که تمایل به همکاری در انتشار این روزنامه را دارند صمیمانه دعوت می کنم تا با ارسال پیامی خصوصی بنده را در جریان بگذارند.

با احترام فراوان
پرشیا گارد



همانطور که در جریان هستید طی روز های قبل 4 کشور جدید به بازی اضافه شدند: کوبا ، گرجستان ، ارمنستان و نیجریه
دو کشور اول با رای گیری بین کاربران و دو کشور دوم یعنی ارمنستان و نیجریه با انتخاب مدیریت ایریپابلیک به بازی اضافه شدند.
از بین کشورهای مذکور کشور ارمنستان با توجه به قرار گیری در همسایگی ایران و ترکیه تاثیر بسیاری بر سیاست خارجی ایران و بر هم زدن معادلات منطقه ای خواهد داشت.
مقاله زیر که توسط پیمان عزیز نگاشته شده تحلیلی است بر این رویداد و تاثیرات آتی و بالقوه آن بر کشور ما.


با عرض درود و سلام خدمت خوانندگان گرامی این روزنامه و مقاله

هدف از نگارش این متن نگاهی تحلیلی بر اوضاع منطقه و تاثیرات ایجاد کشور ارمنستان بر معادلات سیاسی و روابط نهان و آشکار دول ایران و ترکیه است
همانطور که اکثرا مستحضر هستید به دلیل مشکلات دنیای واقعی و اتفاقات دهه ی شصت میلادی که منجر به قتل عام وسیع ارمنی ها و در ادامه آذری ها شد روابط بسیار سردی بین بازیکنان ارمنی و ترک وجود دارد.

کشور ترکیه همواره به داشتن مردمی شهرت داشته است که انگیزه های سیاسی و جناحی خود را در این بازی از واقعیت های دنیای بیرون الهام می گیرند.
مشکلات شدید قدیمی با یونان ، بلغارستان و صربستان ، کینه از نژاد پارس و احساس سرپرستی و محافظت از کشورهای قدیمی جدا شده از امپراطوری عثمانی یا تحت نفوذ آن زمان مانند بوسنی ، آلبانی ، کرواسی و تاتارهای اوکراینی همه مثال هایی بر این واقعیت هستند

از طرف دیگر تاریخ مشترک صمیمانه و بسیار قدیمی میان ایران و ارامنه و اتحاد آنها در جنگ های صفویان و آل عثمان و پس از آن اتحاد استراتژیک و سیاسی ارمنستان قفقاز با ایران در برابر جمهوری آذربایجان متحد با ایالات متحده آمریکا و عربستان سعودی و ادامه ی این روند در ارپابلیک با جنگ های میان ایران و ترکیه کاملا سبب شده است تا در ذهن هر بازیکن ایرانی ، ارامنه به عنوان یک متحد بالفعل و طبیعی جلوه کند حتی اگر با هیچکدام از آنها آشنایی دست اول نداشته باشند.

از طرف دیگر شهروندان ترک دقیقا به همان میزان مشتاق اضافه شدن ارمنستان به بازی هستند. برای ترک هایی که به عنوان یکی از ابرقدرت های بازی مطرح هستند ، حمله و حذف و تحقیر یک دشمن قدیمی که مسلما ضعیفتر خواهد بود لذتی وصف ناپذیر دارد.

در دوسال گذشته و با بروز مشکلات گاه و ناگاه بین ایران و ترکیه شاهد بودیم که ارامنه همیشه در صفوف ایران به میدان جنگ رفته و بر علیه دشمن طبیعی خود جنگیده اند. هرچند ایران همواره دچار یک نبرد نابرابر نظامی با ترکیه بوده است اما به جرئت می توان گفت که در زمینه ی تحریکات منطقه ای و جنگ های سیاسی ایران همواره دست برتر را نسبت به ترکیه در اختیار داشته است.

ولیکن با ایجاد تحولات منطقه ای و روی کار آمدن دولت های افراطی در کشورهای منطقه ، ایران نیمه خواسته و نیمه ناخواسته حمایت کرواسی و کشورهای بالکان را از دست داد. پس از این تحول و برای عقب نماندن از کورس رقابت سیاسی که تنها تضمین سلامت مرزهای کشور در برابر همسایه ی غربی است ، ایران با تحریک و حمایت از ارامنه بازی که قشر عظیمی از آنها ساکن یونان بوده و پایگاه اجتماعی و رای بالایی در این کشور دارند سعی در کاهش حمایت و صمیمیت بین یونان و ترک ها کرده و با کمک ارمنی ها ، که توسط ایران تجهیز به ارتش و ادوات نظامی و لابی های سیاسی میشدند تقریبا به این مهم دست یافت.

در ادامه و با جدا شدن راه های سیاسی ترکیه و ایران از هم در دو اتحاد مخالف ، این حمایت و قدرت بخشی به صورت علنی تری دنبال شد.

حال از نظر نگارنده ایجاد کشور ارمنستان در کوتاه مدت باعث به وجد و هیجان آمدن جنگجویان ترکیه خواهد شد اما در بلند مدت و از آنجایی که هیچ دولتی در ترکیه به خاطر فشار افکار عمومی قادر به ایجاد صلح یا آتش بس با ارمنستان نخواهد بود ، عملا توان و کمک مضاعفی بر بازوی ایران در جهت ایجاد فشار نظامی و محدودسازی ترکیه از ورود به جنگ با قدرت های دیگر خواهد افزود.

در این حالت دولت ترکیه یا مجبور به امتیاز دهی بیشتر به ایران جهت ایجاد صلح و امنیت مرزهایش خواهد شد و یا بالاجبار همواره مشغول سرکوب انقلاب های ایرانی و ارمنی و عربی در منطقه بوده و هیچگاه توان ورود به جنگ های استراتژیک و مهم اتحادی را که نمک بازی برای هر بازیکنی هستند را نخواهد داشت که در این صورت کم کم با ریزش قدرت و جمعیت و کمبود انگیزه مواجه خواهد شد

نباید از یاد برد که با اضافه شدن ارمنستان به نقشه ، تمامی شهروندان جمهوری آذربایجان در بازی فورا به ترکیه نقل مکان کرده و به این کشور کمک خواهند کرد ، منتها کمک صرف نظامی و محدود شده در امکانات یک کشور در برابر وجود 2 دولت و 2 پانل ریاست جمهوری دشمن در کنار هم برابری نخواهد کرد.

بازیکنان ارمنی ارپابلیک با توجه به کمک ها و حمایت های ایران از آنان مسلما از اکنون میتوانند به عنوان متحد طبیعی فرض شوند ، اما بهبود روابط دولت-دولت و دیپلماتیک با دولت تازه تاسیس آنها و ارائه ی مشاوره های استراتژیک حهت بهبود موضع و قدرت این کشور در منطقه بر دوش دولت های آینده ی ایران خواهد بود.

مسئله ی سومی که باید مورد توجه قرار گیرد امکان حمله ی روسیه به این کشور قبل از ترکیه با انگیزه ی تصاحب و حق مالکیت پس ذهنی مربوط به شوروی سابق است که عملا بیشترین ضربه را بر پیکره ی اتحاد ایرانی – ارمنی خواهد زد.

پس با این وجود موضوع ارمنستان باید تبدیل به یکی از اولویت های اصلی دول ایران در بعد سیاسی شود و مسئولیت نزدیک کردن دیپلمات ها و سیاسیون بی تجربه ی این کشور جدید به مردم دنیا و ایجاد مقبولیت برای آنها بر دوش هیچ کشور دیگری به اندازه ی ایران سنگینی نخواهد کرد.

نویسنده: آلبوس



ملقب به پدرخوانده، رییس جمهور مادام العمر ایران؛ بنیانگزار جبهه سوسیالیست ملی ایران، معاون اول رئیس جمهور، فرمانده دوم ارتش پرشین آرمی، یکی از ده نفر اول ایران در رنکینگ میزان تجربه، استرنج و تعداد مدال های وطن پرستی؛ از مورد اعتماد ترین مشاورین حزب دلپی و به گواهی بسیاری یکی از پر نفوذ ترین و قدرتمند ترین رجال سیاسی ایران. همه این عناوین متعلق به یک نفر است !
سوابق سیاسی وی: 3 دوره رئیس جمهور ایران، 24 دوره نماینده مجلس، بیش از ده دوره رئیس و نایب رئیس مجلس ایران، بیش از ده دوره سابقه همکاری با دولت ایران به عنوان معاون رئیس جمهور، وزیر امور خارجه ، تیم وزارت دفاع ، مشاور دولت و عضو شورای عالی امنیت ملی.
دکتر هزاردستان با بیش از 6 سال سابقه حضور در ایریپابلیک یکی از قدیمی ترین بازیکنان ایرانی بازی است. در این مقاله نگاهی داریم به سابقه فعالیت وی در بازی ایریپابلیک.

دکتر هزاردستان در ماه می سال 2010 با اکانت فعلی اش در بازی ثبت نام کرد. البته به گفته خودش پیش از آن نیز با دو اکانت دیگر نیز در ایریپابلیک حضور داشت. او برای اولین بار در ماه نوامبر 2011 با ائتلاف شش حزب در انتخابات ریاست جمهوری به پیروزی رسید. به گمان بسیاری این دوره به خاطر جنگ ایران با قبرس بر سر صحرای سینا که با پیروزی قاطعانه ایران به پایان رسید یکی از درخشان ترین و موفقیت آمیز ترین دوره های ریاست جمهوری تاریخ ایران است. این جنگ که موسوم به عملیات قبرس است در بین ایرانیان شهرت بالایی دارد. ایران در این جنگ موفق شد طی یک عملیات نظامی سنگین و طاقت فرسا در مقابل قبرس و متحدینش ایستادگی کند و صحرای سینا را به تصرف خود در آورد.

پس از آن، وی در دولت های پس از خود نیز در کابینه بسیاری از دولت ها حضور فعال داشت. 5 ماه پس از اولین دوره ریاست جمهوری اش، یعنی در ماه آپریل 2012، با حمایت احزابی مانند دلپی و حزب جمهوری خواه مجددا در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کرد و به پیروزی رسید.

این دوره به خاطر جدایی ایران از اتحاد وان یکی از جنجالی ترین دوره های ریاست جمهوری تاریخ ایران به شمار می رود. در این دوره دکتر هزار دستان با انتشار مقاله ای بین المللی با صراحت موضع ایران در صحنه سیاست خارجی را بی طرفانه و خروج رسمی این کشور از اتحاد وان را اعلام کرد. این مقاله باعث به وجود آمدن جنجال های بسیاری در عرصه داخلی و خارجی شد. بسیاری از متحدین سابق ایران این کشور را به خیانت و دو رویی در صحنه سیاست بین الملل متهم کردند و این کشور را غیر قابل اعتماد خواندند. در مقابل، بسیاری از کشور هایی که در جبهه مقابل وان قرار داشتند از این تصمیم استقبال کردند. در داخل ایران نیز اوضاع به همین شکل بود. بسیاری از هم وطنان این تصمیم رئیس جمهور وقت را خود کامگی و بی اعتنایی به رای و خواست عمومی مردم تعبیر کردند و خواستار برگزاری رفراندوم و نظرسنجی های عمومی در این زمینه شدند و عده ای از مجلسیان نیز طرح سوال و استیضاح رئیس جمهور را مطرح کردند. البته این رویداد طرفدارانی نیز داشت که می توان به حزب دلپی به عنوان یکی از مهم ترین آن ها اشاره کرد. خروج ایران از وان و چالش های دیپلماتیک ایران و ترکیه در ماه های بعد از آن منجر به گرویدن ایران به اتحاد ادن شد که البته به خاطر حضور ترکیه در ادن باز هم مشکلات قدیم به قوت خود باقی ماند. در هر حال این تصمیم، یعنی جدایی ایران از وان، یکی از بحث برانگیز ترین رویداد های تاریخ ایران شمرده می شود و هنوز هم بحث ها و جنجال ها بر سر آن به قوت خود باقیست. مدتی پس از جدایی ایران از وان مجلس ایران قانونی را تصویب کرد که دولت را برای تغییر رسمی اتحاد ملزم می کرد که یک نظرسنجی عمومی بین صد نفر اول در رنکینگ کشور برگزار کند.

یک ماه پس از آن، یعنی دقیقا در ماه می 2012 نیز وی مجددا در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شد. در این دوره نیز ایران پس از مدت ها از حذف در آمد و از این حیث یکی از دوره های موفق ریاست جمهوری ایران شمرده می شود.

در ماه اکتبر 2012 فریبرز از حزب مافیا به ریاست جمهوری رسیده بود به علت مشکلات فراوان با مجلس وقت که اکثرا از حزب دلپی و احزاب موتلفه بودند استیضاح شد. استیضاح وی به این دلیل بود که ایران توسط کشور های ترکیه، چین و صربستان در حذف کامل بود و مجلس از دادن بودجه جنگی به دولت خودداری می کرد. فریبرز پس از آن که از مجلس نا امید شد با دادن تیکتی به ادمین، خزانه را از رئیس مجلس وقت (پژمان) گرفت تا بودجه جنگ را تامین کند. از آن جایی که این اقدام وی خلاف قانون بود توسط مجلس استیضاح شد. پس از فریبرز، آرین فگیان رقیب انتخاباتی وی و کاندیدای رسمی حزب دلپی به ریاست جمهوری رسید که تنها چند روز پس از آن مجددا کار فریبرز را تکرار کرد و با دادن تیکتی به ادمین خزانه را به دست گرفت. وی علت این کارش را عصبانی بودن از دست مردم به خاطر عدم فرمانبرداری از دستورات جنگی اش اعلام کرد و مجلس را تهدید کرد که اگر وی را استیضاح نکند همه چیز را به گند خواهد کشید. فگیان 700 هزار ریال از خزانه برداشت کرد و به همین دلیل توسط مجلس استیضاح، 6 ماه محروم از خدمات کشوری و لشکری و نامش به عنوان بدهکار به خزانه اعلام شد. در چنین شرایطی، دکتر هزار دستان که کاندیدای سوم انتخابات ریاست جمهوری از جبهه سوسیالیست ملی ایران بود به قدرت رسید. در چند روز پایانی که وی کرسی ریاست جمهوری را در اختیار داشت با انتشار مقاله ای جنجالی و بین المللی از اتحاد ادن عذر خواهی کرد و دو رئیس جمهور اسبق ایران، مجید و فریبرز را به تبانی و همکاری با کشور های ضد ادن و به نوعی خیانت متهم کرد. این مقاله نیز چه در عرصه داخلی و چه در عرصه خارجی جنجال های بسیاری بر پا کرد.

پس از آن، دکتر هزار دستان با انتشار رنج نامه ای با عنوان “سخن آخر... خداحافظ” خروجش از بازی برای همیشه را اعلام کرد و اکانتش را نیز به برادرش واگذار کرد.
اما این خداحافظی وی خیلی دوام نداشت. تنها چند ماه بعد وی با برگشتن به بازی به به عنوان رئیس مجلس ایران انتخاب شد. از آن زمان تا کنون وی بار ها و بار ها در دولت و مجلس دارای پست های حساس و مهم کشوری بوده است.

اما با همه این ها سکوت وی کماکان پا بر جاست. مقاله ای منتشر نمی کند. به ندرت کامنت، شات و یا کوچکترین فعالیت رسانه ای از وی دیده می شود. با همه این ها، او مانند مردی در سایه در لایه های قدرت ایران حضور دارد. او جزء مورد اعتماد ترین مشاورین حزب دلپی است و از محرمانه ترین تصمیمات و رویداد های این حزب خبر دارد. حزب او در ائتلافات و لابی های سیاسی نقش مهمی را ایفا کرده است. وقتی که دولتی از جناح وی به قدرت می رسد، وی بدون شک در کلیدی ترین لایه های تصمیم گیری و مشاوره دولت قرار دارد.

وی در حال حاضر معاون اول رئیس جمهور ایران است و مهم ترین تفاوتش با هم جناحی های خود داشتن چهره ای معتدل تر و بی طرفانه تر است. چیزی که عده ای از مخالفین سر سختش تنها نوعی ظاهر سازی برای پیشبرد اهداف سیاسی اش می دانند.
با همه این ها، او بدون شک یکی از قدرتمند ترین و پر نفوذ ترین مردان ایران است. مردی که سکوت اعتقاد و باور اوست.

نویسنده: پرشیا گارد

به روز رسانی: آقای دکتر هزار دستان در رابطه با این مقاله پاسخی برای ما فرستادند که ما طبق عرف مسائل حقوقی و ژورنالیستی این پاسخ را به طور کامل همینجا منتشر می کنیم:

سلام
چمد نکته
1- تمام مقاله رو خوندم و در کل ایدهخ بسیار خوبی بود و امیدوارم با همین صراحت ادامه پیدا کنه
2- در مورد خودم کوچکترین گلایه یا ایرادی ندیدم
بنظرم نقطه نظرات شما کاملا بیطرفانه و ژورنالیستی بود و خالی از ایراد از نظر من
3- یک ایراد در نقل قول
در پاراگرافی که درباره خروج از وان نوشتین درباره اوریل 2012 این نکته رو سهوا اشتباه نوشتین
ما در ماه می 2012 بعد از 6 ماه مجلس دار شدیم
واونهم بخاطر این بود که من از وان خارج شدم
یعد تونستم بر سر معاهده تهران کاری کنم که چین حاضر نشه علیرغم عضویت ترکیه در ادن از اونا حمایت کنه
و بعد اینکه ازاد شدیم در چند مرحله
میخوام اون قسمت رو که نوشتین توسط نمایندگان احتمال استیضاح مطرح شد رو اصلاح بفرمایید چون در مقطع خروج از وان و لابی با چین هنوز مجلس نداشتیم
و از 25 ماه می 2012 اولین مجلس بعد از ازادی باز شد
این تنها نکته تاریخی مقاله بود که درست نبود
شاید بهتر باشه بگیم اگر مجلسی بود حتما هزار استیضاح میشد و دوستداران وان به نشانه اعتراض به ارتشهای صرب و غیره بعنوان نشان دادن حمایت از وان پیوستند تا مخالفت خود را با کار یکطرفانه سی پی وقت نشان بدهند

باز هم ممنون
و سپاسگزار
====
پی نوشت
این مطلب رو برای خودتون میگم نه مقاله
هدف من از مقاله برای ادن متهم کردن دوستانم به خیانت نبود
من از ابتدای ورودم به ادن ایمان داشتم که دبیر کل ادن فردی است خائن و وامدار ترکیه
اما هرگز نتونستم اینو به هموطنام اثبات کنم
ایشون مطمئن بود ما بخاطر غرورمون هرگز از اشتباهمون در راه دادن به صربستان و حمله اونها به چین معذرت نمیخواهیم
این سنگ بزرگ رو در مذاکره جلوی پای من گذاشت
منهم با زدن مقاله معادلاتش رو بهم زدم تا بهش ثابت کنم تو دروغ میگی و هدفت دفاع از ترکیه هست
بعدها کسی به این نکته نگاه نکرد اما اگه الان به این صفحه نگاه کنید میبینید که دبیر گل سابق ادن علنا شده موفای ترکیه!!! و یعنی تایید خیانت
http://www.erepublik.com/en/country/politics/Turkey

ارزوی موفقیت



در گفتگوی کوتاهی که با امیر عزیز داشتیم از او خواستیم ارزیابیش را از ساختار نظامی و دفاعی کشور به طور کوتاه بیان کند. او با 16 دوره سابقه وزارت دفاع کشور رکورد دار بیشترین سرپرستی یک وزارتخانه در تاریخ ایران هست.

با سلام خدمت دوستان عزیز امیدوارم حالتون خوب باشه
اگه بخوام در مورد ساختار نظامی ایران طی سال های گذشته و این مدتی که توی بازی بودم حرف بزنم شاید خنده دار باشه براتون و شاید به نظر بعضی ها خوش نیاد، ولی ایران چیزی به عنوان ساختار منسجم نظامی نداشته که کشور بتونه روش حساب باز کنه. فقط سر یک سری جنگ های خیلی مهم مردم دور هم جمع میشن و فایت میزنند و میشه گفت تا حدودی ساختار مند میشن.
ولی در کل نتیجه اغلب جنگ های مهم ایران رو که یا پیروز میشه یا شک میخوره در وحله اول بودجه اختصاص یافته به جنگ رقم میزنه و دوم دولت یا وزیر دفاع که بر اساس رابطشون میتونن ارتش های خوب رو واسه جنگیدن بیارن.
الان حزب های قدرتمند برای خودشون یه ارتش ساختند. من با اصل این کار مخالف نیستم ولی اگه به این چند سال گذشته نگاه کنید این ارتش ها کار خاصی انجام ندادن و نتونستن نتیجه جنگ رو عوض کنند. البته به اون ها هم نمیشه خورده گرفت، چون هیچوقت هماهنگ نبودن.
به عنوان مثال اگه توی کشور های دیگه رو نگاه کنید همیشه ارتش ها دمیج فروشی داشتند و هماهنگ تو یک جنگ میزدند. اینطوری هم برای اعضا خوب میشد هم برای ارتش و هم برای کشوری که ارتش توش هست. ولی متاسفانه توی ایران هیچوقت از این کارا نشد چون 90 % کسایی که ارتش های بزرگ ایران دستشونه هیچ سابقه خاص نظامی نداشتند و از ارتش داری فقط اردر گذاشتن رو یاد گرفتند. البته امیدوارم از این حرف من ناراحت نشن.
کسی که میخواد ارتش مدیریت کنه باید یک ارتش بزرگ رو الگو قرار بده و راه و چاه رو ازش یاد بگیره. ولی توی ایران هیچوقت این کار رو نمیکنند.
به هر حال ما راه بازیمون رو اینطوری پیش گرفتیم و همینطور هم داره پیش میره. البته ما هم تنها نیستیم، خیلی از کشور های دیگه هم همینطور هستند.
اگه بخوام خلاصه بگم باید تاسف خورد به حال اون کشوری که انتظار داره نتیجه جنگش رو اتحادی که توش عضویت داره رقم بزنه. چون این نشون دهنده ضعف اون کشوره. کشوری که میخواد اسمش به عنوان یه کشور قوی و بدون ترس جلوه بده باید یک قدم خودش برداره و بعد منتظر قدم اتحاد باشه. یادتون باشه هیچوقت به بچه ای که گریه نکنه شیر نمیدن.



دوستان عزیز !
در صورتی که از ما راضی بودید با وت دادن به مقاله و شات کردن لینک زیر حمایت خود را از ما اعلام فرمایید.

Persia Times - روزنامه پرشیا تایمز / No 1
http://www.erepublik.com/en/article/persia-times-no-1-2393421/1/20