Join the new world

Bırakmak, terk etmek her zaman için zordur. Terk edip de arkasını merak etmeyen yoktur. İster kaybedenler olsun ister kazananlar, herkes sonrasını merak eder. Sonra çok önemlidir.

Akşam eve girip sabah işe-okula gitmek için çıkarken evden bunun bizim için bir anlamı olmaz. Evden çıkarken ev ahalisinin bunun farkında olup olmaması önemli değildir. Haber vermeniz iki kelimeyi geçmez. Uzak bir yola giderken sevdiğinizle vedalaşırken iş birazcık değişir. Vedalaşma süreniz, sevdiğinize tekrar dönüş tarihine göre doğru orantılı değişir, artar. Sevdiğinizle yüzyüze vedalaşmıyorsanız mesajla, mektupla, telefonla vedalaşıyorsanız sarfedilen şiirler, şarkı sözleri edebi anlamda zirvelere çıkar.

Sadece üzüntü ile terk-i diyar başkadır, üstüne kızgınlıkla yapılanı ise bambaşkadır.

Öfkeyle ve bir dolu ümitle ve bir aşkın hayat isteğiyle yazılan intihar mektupları olur ki, bunların samimi olanlarında yaşam istenmez. Hayat istenir ama yaşamak istenmez.

Son protesto, son bir hitabet duruşu ve son savaş vuruşudur bu son mektuplar.

Giden ister ki; protesto ettiği herşey kendi sonuyla beraber sonlansın. Giden ister ki; yaptığı bu şey benzersiz bir intikam olsun. Giden ister ki; bir daha gelişi olmasın ama ruhu orada asıl istediği şekilde sonsuza kadar yaşasın.

İşte bu yüzden gidenler mektuplar dizerler "gidiyorum, tanklarımı dağıtıyorum, gidiyorum paralarımı saçıyorum, gidiyorum be gidiyorum" diye. Bazen çok edebi bazen çok öfkeli bazen çok kırgın notlar olur her zaman masanın üzerinde, silahın ya da ipin yanında.

Yüksek bir yere çıkar gidici, seslenir histeriyle aşağıya. Kalabalıktan biri de bağırır espiriyle yukarıya.

"Panpa tanklarını bana yolla!"

Çeşit çeşit laflar ederler gidene, ederler de bu gidenin işi hiç de kolay olmayacaktır. Giden olmak ne zordur!