Join the new world

Εθνικός Ύμνος

Σε γνωρίζω από την κόψη ,
του σπαθιού την τρομερή
Σε γνωρίζω από την όψη ,
που με βιά μετράει τη γη

Απ ' τα κόκαλα βγαλμένη,
των Ελλήνων τα ιερά.
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
Χαίρε, Ώ χαίρε ελευθεριά!

The Greek National Anthem

Ι know you by the sharp edge,
the dreadful edge of the sword.
Ι know you by the apearance,
of the violently destroyed land.
Grown out from the bones,
the sacred bones of the Hellenes.
Valiant! as in our glorious past,
Hail, Oh! Hail, Oh Liberty!

Ο Ελληνικός Εθνικός Ύμνος γράφηκε από το Ζακυνθινό εθνικό ποιητή (και πεζογράφο) Διονύσιο Σολωμό το Μάιο του 1823, με τον τίτλο «Ύμνος εις την Ελευθερίαν». Αποτελείται από 158 τετράστιχες στροφές, γραμμένες σε τροχαϊκό μέτρο με πλεκτή ομοιοκαταληξία.

Το ποίημα υμνεί την Ελευθερία την οποία παρομοιάζει με γυναίκα και την ταυτίζει με την Ελλάδα. Είναι βγαλμένη μέσα από τα κόκαλα των Ελλήνων (κάτι που επαναλαμβάνεται συχνά μέσα στις 158 στροφές του ποιήματος).

Ο ποιητής κάνει αναφορά στην κατάσταση της Ελλάδας την περίοδο της Τουρκοκρατίας (δυστυχία, εμφύλιοι πόλεμοι, φοβέρα, σκλαβιά , άθλιες συνθήκες ζωής). Αναφέρει ότι το Ελληνικό Κράτος ζητά βοήθεια από τις ξένες δυνάμεις, η οποία δεν έρχεται ποτέ. Η κατάσταση ήταν ολέθρια, όμως το 1821 τα παιδιά της Ελλάδας χύθηκαν με ορμή στον αγώνα για την ελευθερία της πατρίδας. Λέει ότι οι ξένες δυνάμεις χαίρονται με την πορεία που έχουν πάρει τα πράγματα (επανάσταση). Είναι έτοιμες να την εκμεταλλευθούν, ενώ οι Τούρκοι σπέρνουν παντού φρίκη και θάνατο σαν τα θεριά. Όμως η Ελλάδα μένει ακλόνητη, υπομένει τα πάντα και από αυτή την κατάσταση αντλεί θάρρος και ανδρεία. Αποφασίζει να ξεσηκωθεί αψηφώντας την αριθμητική υπεροχή και τη δύναμη των Τούρκων, μόνη της, βασιζόμενη στα παιδιά της που είναι ισάξια με τους παλιούς Σπαρτιάτες. Η Επανάσταση ξεκινά από την Πελοπόννησο και στέφεται με επιτυχία, αλλά το τίμημα είναι βαρύ (θάνατοι, δυστυχία).

Ακόμα κάνει εκτεταμένη αναφορά και περιγράφει ζωντανά την πολιορκία και τη μάχη του δυνατότερου οχυρού των Τούρκων στην Πελοπόννησο, του κάστρου της Τριπολιτσάς.

Επίσης αναφέρεται και στην αυτοθυσία μερικών γυναικών που προτίμησαν το θάνατο από την ατίμωση.

Ακόμη ο ποιητής μνημονεύει και τη σημαντική μάχη των Δερβενακίων όπου δίνεται το τελειωτικό χτύπημα στους Τούρκους.

Τέλος ο συγγραφέας αναφέρεται σε ένα μεταγενέστερο πρόβλημα που ξέσπασε μετά την Επανάσταση και διήρκεσε πολύ καιρό: την διχόνοια και τον αλληλοσπαραγμό με σκοπό τη διεκδίκηση της εξουσίας. Τονίζει με έμφαση και σκληρά λόγια ότι όλοι οι αγώνες και οι θυσίες πάνε χαμένες και η πολυπόθητη Ελευθερία θυσιάζεται στο βωμό της πολιτικής. Ο Διονύσιο Σολωμός είναι συνεπαρμένος από το μεγαλείο της Ελληνικής Επανάστασης. Υμνεί τους αγνούς μαχητές για τους αγώνες και τις θυσίες τους για το υπέρτατο ιδανικό των λαών, την Ελευθερία. Νιώθει υπερήφανος ως Έλληνας, αλλά είναι ταυτόχρονα ρεαλιστής, περιγράφοντας με ζωντάνια τις καλές και τις κακές στιγμές της πορείας του Ελληνικού Έθνους. Αγωνιά και φοβάται για το μέλλον της Ελλάδας, τη φύση και τις αδυναμίες του Έλληνα.

Η μελοποίησή του έγινε από τον Κερκυραίο μουσουργό Νικόλαο Μάντζαρο το 1828, όταν γνωρίστηκε με το Σολωμό. Το μέτρο του (6/4) είναι σχετικά ασυνήθιστο για Ύμνο, συσχετιζόμενο άμεσα με την παραδοσιακή ελληνική χορευτική μουσική.

Η σύνθεση του Ύμνου εις την Ελευθερία, χρειάστηκε να μελοποιηθεί από το συνθέτη τρεις φορές ολόκληρη και δύο φορές αποσπασματικά.

Στις 5 Δεκεμβρίου 1844, έστειλε (ο Διονύσιος Σολωμός) τη μελοποίηση στην Αθήνα αφιερωμένη στον Όθωνα, ο οποίος από την πλευρά του την έστειλε στο Μόναχο για να εκτιμήσουν ειδικοί την αξία της. Η απάντηση ήταν: «αξιόλογον». Αυτή η κρίση είχε ως αποτέλεσμα, να απονεμηθεί στο συνθέτη ο ασημένιος σταυρός του Σωτήρα.

Κατά τα χρόνια του Καποδίστρια η Ελλάδα δεν είχε Εθνικό Ύμνο. Στα 1845 και 1849 ο Βασιλιάς Όθωνας συγχάρηκε τόσο το Σολωμό όσο και το Μάντζαρο για το έργο τους, αλλά δεν ήθελε ή δεν θεωρούσε σωστό να αντικαταστήσει το Βασιλικό Ύμνο - ο οποίος ήταν παραλλαγή του Γερμανικού και εξυμνούσε τον Όθωνα και τη Δυναστεία του - με αυτόν των δύο Επτανησίων. Μετά την εκδίωξη του Όθωνα, ο νέος Βασιλιάς Γεώργιος Α’ αποφάσισε να παραμελήσει την τακτική της εποχής και έψαχνε για κάτι καθαρά Ελληνικό για Εθνικό Ύμνο, τόσο όσον αφορά την ποίηση, όσο και τη μελωδία. Ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν ήταν ήδη εκεί, εξαιρετικά δημοφιλής κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, μεταξύ των φιλελλήνων αλλά και των πατριωτών στα μετά-επαναστατικά χρόνια. Για πρώτη φορά ανακρούστηκε επίσημα κατά το 1865 κατά τη μετάβαση του Γεωργίου Α’ στην Κέρκυρα, με την ευκαιρία της πρώτης επετείου της Ένωσης της Επτανήσου με την Ελλάδα (21 Μαΐου 1864). Έτσι, στις 4 Αυγούστου 1865 με Βασιλικό Διάταγμα οι 24 πρώτες στροφές του Ύμνου εις την Ελευθερίαν καθιερώθηκαν ως Εθνικός Ύμνος, μολονότι συνήθως ψάλλονται οι δύο μόνο πρώτες.


Η παρτιτούρα του Εθνικού Ύμνου http://home.planet.nl/~jschoone/gr.pdf
Ο εθνικός μας ύμνος http://www.youtube.com/watch?v=KPANtsXzLd8



Εθνικός Ύμνος και η σημασία του
http://tiny.cc/5tekew