Η e-ΖΩΗ ΜΑΣ..ΑΠΕ ΚΤΗΣΕ ΝΟΗΜΑ!!!!

Day 1,720, 11:19 • Published in Greece Greece • by silSOK
ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟΟΟΟ

Σας προσκαλούμε στην ωραιότερη μέρα της ζωής μας.Θα χαλάσουμε πάρα πολλά χρήματα για νυφικά και λοιπά,για να σας ταΐσουμε μετά και να πάμε ταξίδι του μέλιτος.Βέβαια,αγαπιόμαστε για να παντρευτούμε.Ελάτε να μας δείτε τώρα που είμαστε στα μέλια,γιατί έτσι όπως πάνε τα πράγματα μπορεί και να χωρίζουμε κάποια στιγμή μετά απο πολλά χρόνια και στο διαζύγιο,δεν σας θέλουμε.

Φυσικα αστειευομαι...Παντρευομαι την αγαπημενη μου Antartissa...

το πραγματικο προσκλητηριο θα γραφει:

Η αγαπη ειναι ενα ομορφο λουλουδι στην ασχημια της ζωης.
Η αγαπη ειναι ενα αναζωογονητικο αρωμα στο αγχος της ημερας.
Η αγαπη ειναι η μαγεια της μελωδιας που αγκαλιαζει τα ονειρα μας.
Αγαπη ειναι απλα,να βλεπεις τη ζωη με τα ματια
των παιδιων και των ερωτευμενων.
Αγαπη νιωσαμε και ανθισαμε,αναζωογονηθηκαμε
μαγευτηκαμε κι ερωτευθηκαμε.
Αγαπη νιωσαμε και γιναμε παιδια.

Κουμπαρος: ListarxosNtavelis
Κουμπαρα: WorstNightmare

Μπομπονιερα-Προσκλητηριο


Βέρες


Νυφικό


Γαμπριατικο Κουστουμι



Στεφανα










Αφιερωμενο στη Ζωη (Εσυ εισαι τρυανταφυλλον....)


Έτσι μιλώ γιά σένα καί γιά μένα

Επειδή σ’αγαπώ καί στήν αγάπη ξέρω
Νά μπαίνω σάν Πανσέληνος
Από παντού,γιά τό μικρό τό πόδι σού μές στ’αχανή σεντόνια
Νά μαδάω γιασεμιά --κι έχω τή δύναμη
Αποκοιμισμένη,νά φυσώ νά σέ πηγαίνω
Μές από φεγγαρά περάσματα καί κρυφές τής θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δέντρα μέ αράχνες πού ασημίζουμε

Ακουστά σ’έχουν τά κύματα
Πώς χαιδεύεις,πώς φιλάς
Πώς λές ψιθυριστά τό "τί" καί τό "έ"
Τριγύρω στό λαιμό στόν όρμο
Πάντα εμείς τό φώς κι η σκιά

Πάντα εσύ τ’αστεράκι καί πάντα εγώ τό σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ τό λιμάνι κι εγώ τό φανάρι τό δεξιά
Τό βρεγμένο μουράγιο καί η λάμψη επάνω στά κουπιά
Ψηλά στό σπίτι μέ τίς κληματίδες
Τά δετά τριαντάφυλλα,καί τό νερό πού κρυώνει
Πάντα εσύ τό πέτρινο άγαλμα καί πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει
Τό γερτό παντζούρι εσύ,ο αέρας πού τό ανοίγει εγώ
Επειδή σ’αγαπώ καί σ’αγαπώ
Πάντα εσύ τό νόμισμα καί εγώ η λατρεία πού τό εξαργυρώνει:

Τόσο η νύχτα,τόσο η βοή στόν άνεμο
Τόσο η στάλα στόν αέρα,τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ’ουρανού με τ’άστρα
Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή

Πού πιά δέν έχω τίποτε άλλο
Μές στούς τέσσερις τοίχους,τό ταβάνι,τό πάτωμα
Νά φωνάζω από σένα καί νά μέ χτυπά η φωνή μου
Νά μυρίζω από σένα καί ν’αγριεύουν οί άνθρωποι
Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ’αλλού φερμένο
Δέν τ’αντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς,μ’ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ γιά σένα καί γιά μένα.


ΠΗΓΑ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΤΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΤΗΣ E-ΖΩΗΣ ΜΟΥ
12/8/2012 Η' ΑΛΛΙΩΣ DAY 1727
ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ!