Join the new world

Şekilsiz, rüzgâra kendini teslim etmiş, zaman zaman içinde beklenmeyeni saklayan kumla oynamak.

http://youtu.be/NrgcRvBJYBE İlk olarak videomuzu izliyoruz, izlemesek bile makale müziği olarak arka planda açıyoruz 😘



Çocukluğumun kum saatindeki kumların hızla akması gibi geçmesini sağlayan kumla oynama zamanlarım.

Hiç unutmayacağım kendi yapıtlarım, çukurlarım ve daha bir çok tepelerim.

Başlarda elimde hiçbir araç yoktu, sadece küçük küreğim ile birlikte belli belirsiz eşelemeler ve kazışlar yapardım. Evimizin önünde dozerler doğalgaz hattı döşemek için siper gibi çukurlar kazardı ben de onları izlerdim, milletimizin ata sporunu daha o zamanlar çok iyi icra ederdim. Hipnotize olurdum, hiç bitmesin isterdim ve tabii ki de kullanmak.

Benim hiç dozerim olmamıştı o zamanlar. Her pazartesi günü evimizin yakınındaki pazar alanına annemin elinden zorla tutarak gider illa bir oyuncak aldırırdım. Hiç bulamıyordum istediğim dozeri.

Küçük iki kalbin iç içe geçmesiyle oluşan bir kumbaram vardı, onun içini doldurmak için babam her akşam işten geldiğinde ondan bozuk para isterdim. Tabii ki de paranın değerini bilmezdim o zamanlar, paranın miktarı benim için önemliydi, üst üste koyduğum zaman kumbaranın boyunu geçiyorlarsa ben mutluydum 🙂 Büyük 5 kuruş, kağıt 250.000 bunları unutmuyorum; biri kocamandı, diğerinin rengi çok güzel gelirdi bana. Ancak her zaman 250.000 eskimiş, yırtılmış olurdu.

Elime geçen çoğu şeyi acaba bununla kumda nasıl oynarım diye değerlendirirdim.Ayakkabılığın sopalarını çıkarıp uç uca taktığım zaman uzun bir boru olurdu, bunu tıpkı gerçek dozerlerin kazdığı çukurlar gibi çukurlar kazarak içine yerleştirirdim, bir tarafı su koymak için biraz yüksekte olurdu diğer tarafına eskimiş bir musluk takardım, suyu doldurup musluğu açardım ve istediğim gibi bir döşeme yapmış olurdum 🙂 Ancak bir ara farkettim ki su koyuyorum ama su gelmiyor bende kesin kumun altındaki kısım açıldı derdim, kumu tekrar kazıp tekrar plastik boruları iyice birbirine takardım, böylesine de farklı şeyler deneyebilme şansım olurdu arada.

Haa nasıl bu kadar zaman harcıyordun, başka çocuklar hiç mi yoktu derseniz ben bunları bizim evimizin çatısında, kendi başıma önümde büyük bir kum yığını ile yapıyordum :/ Öğlenden akşama kadar ordaydım ve şekil vermek benim ellerimdeydi, bize en yakın park biraz uzaktaydı tabi, mahalleli çocukları da hiç sevmezdim.

Kumu iyice eleyip arasına kendi kolumu gömerdim zaman zaman, çok güzel bir duyguydu yumuşak ve biraz soğuk kumun tenimi sarması. Öylece bırakır yavaş yavaş parmaklarımı oynatarak çıkarırdım arasından, bazen bir dev örümcek olurdu elim bazen de üstündeki herşeyi yerle bir eden büyük bir deprem. Elimin üstündeki kumu dümdüz yapardım ki parçalandığı zaman arasındaki çatlaklar daha belirgin olurdu, daha büyük bir yıkım yapardım 😛

Ben böyle kuma dalmış oynarken çocukluğumdan gelen birşey midir nedir bilmem büyük ablalara aşık olurdum 😃 Evimizin ön sol çarprazında bulunan evdeki ablalara aşık olmuştum ve onlar bana baktığı zaman ben kendimi duvarın arkasına saklardım 🙂



Bazen de işi büyütürdüm büyük bir yol yapıyormuş gibi kumların ortasına dalardım, canım sıkılınca kum tepelerinden çalışma alanına heyelan yaptırırdım 😛 Kumlar usulca bütün herşeyi mahvederdi, bazen de küçük bir taş benim de gözümde kaya oluverirdi.

Güneşten vitamini bol aldım, dozerime hala kavuşamadım 😃

Hala o dozer aklımdadır olsaydı ne de güzel oynardım derim arada sırada 🙂



Okuduğunuz için tişikkür ederim 😘

Bi de shout'larsanız memnun olurum 😘