Συνοικία το Όνειρο.
GeorgeIV
Καλησπέρα στη κοινότητα.
Μιας και δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω αυτή τη στιγμή είπα να γράψω ένα από τα παλιά καλά σεντόνια , τα οποία με καταξίωσαν στο eΕκδοτικό στερέωμα (να ουμ).
Εκατό (100) ημέρες πέρασαν με τον Κούλη στα πράγματα. Παραπάνω από μια δεκαετία η χώρα σέρνεται σε αυτό που ονομάζουμε εμείς και ο υπόλοιπος κόσμος «Ελληνική Κρίση» . Δισεκατομμύρια άλλαξαν χέρια, διαγράφηκαν, έγιναν πεδίο διαλόγου και αντιπαραθέσεων μεταξύ ομάδων συμφερόντων, κόμματων και λαών. Πολλά ειπώθηκαν για μυρμήγκια και τζιτζίκια (και τζατζίκια μεταξύ άλλων, μιας και ο τουρισμός δείχνει να είναι προς το παρόν μια από τις ελάχιστες διεξόδους του πολυάριθμου ανειδίκευτου (τεχνολογικά) εργατικού δυναμικού της χώρας).
Μια Ελλάδα την οποία ο Ανδρέας ανέφερε κάποτε ως μια χώρα με τα γκαρσόνια της Ευρώπης παίρνει σάρκα και οστά, στον βωμό της παλαιοφιλελεύθερης λογικής του συγκριτικού πλεονεκτήματος. Με αδημονία ο Άδωνις διακηρύσσει την είσοδο της μπουλντόζας στο Ελληνικό ως ένα από τα βήματα της χώρας για τη ανάπτυξη. Ίσως με λίγες ακόμη τσιμεντωμένες παραλίες η χώρα θα καταφέρει να προσφέρει το γκρικ σάμμερ , αυτό το φοβερό τουριστικό προϊόν, για να πληρώσει τα ριάλια που της έδωσαν οι καλοί της φίλοι για να πληρώσει τα μάρκα που δανείστηκε πριν από κάποια χρόνια, στον βωμό του εκσυγχρονισμού. Μαζί με τη πώληση μερικών κρατικών μονοπωλίων ίσως τα καταφέρει η ταλαίπωρη Ελλάς και να ξελασπώσει. Άλλωστε, τα κράτη δεν έχουν ημερομηνία λήξης. Μόνο οι άνθρωποι πεθαίνουν.
Σε μια συνοικία , κάπου στην Αθήνα , μερικοί νέοι μαζεύονται σε ένα φιλικό σπίτι για να συζητήσουν το μέλλον τους. Ο Ανδρέας , γιος Οδοντιάτρου και εκπαιδευτικού , αρχίζει την κουβέντα λέγοντας σε όλους για τη προετοιμασία που κάνει για να φύγει για την Αγγλία. Ο Βασίλης, τελειόφοιτος του τμήματος Τουριστικών του ΤΕΙ Αθήνας προετοιμάζεται για μεταπτυχιακό στα ξενοδοχειακά στο πανεπιστήμιο του Μονακό. Ο πατέρας του ευτυχώς είχε μεριμνήσει και είχε κρατήσει ένα μανίκι στο εξωτερικό για την κακιά την ώρα. Η Άννα έχει τελειώσει Γαλλική Φιλολογία και ευτυχώς για αυτή ο Δικηγόρος πατέρας της έχει την οικονομική επιφάνεια να τη στείλει στο Παρίσι για το μεταπτυχιακό της στην Νεοελληνική Λογοτεχνία. Με λίγη καλή τύχη, αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, θα βρει το κατάλληλο γαμπρό για να γλυτώσει το φάντασμα της ανεργίας και της ανιαρής ζωής εις βάρος των εισοδημάτων του πατρός. Ίσως σε κάποια αίθουσα κινηματογράφου ή θεάτρου μιας και είναι εξ αίματος φιλόμουσος.
Σε μια άλλη συνοικία, όχι απαραίτητα μακριά από τη προηγούμενη,μια άλλη παρέα κάνει παρόμοια κουβέντα σε ένα συνοικιακό καφέ. Η Τζένη , ο Βαγγέλης και η Μαρία ετοιμάζονται για τη ζωή στην εργασία. Η Τζένη, κάτοχος πτυχίου Νομικής ,αλλά με πατέρα ταξιτζή και μάνα υπάλληλο σουπερμάρκετ θα αναγκαστεί να ψάξει να βρει δουλειά σε κάποιο τοπικό δικηγορικό γραφείο, με μισθό που θα της επιτρέψει να αγοράζει μερικά ταγιεράκια στο χρόνο , αλλά πάντα με την ελπίδα ότι τα νιάτα της θα τη σώσουν εμπρός στα μάτια κάποιου μεσόκοπου αγιογδύτη. Ο Βαγγέλης, ο οποίος άφησε το λύκειο γιατί οι γονείς του είναι το ίδιο αγράμματοι (τρου στόρυ) δουλεύει ήδη δύο δουλειές και ψάχνει για τρίτη μπας και καταφέρει να πιάσει τον μαγικό αριθμό 1000 ευρώ το μήνα για να πάρει καινούργιο αυτοκίνητο. Με αυτό θα ανέβει στην τροφική αλυσίδα των μικροαστών του μικρόκοσμου του και θα καταφέρει να ρίξει τη τοπική Λολίτα της γειτονιάς με το ολοκαίνουργιο Μπε εμβ ε του. Η Μαρία μόλις τέλειωσε το επαγγελματικό λύκειο και θα μαθητεύσει σε γνωστό ιδιωτικό ΙΕΚ τη τέχνη της ονυχοπλαστικής. Πιστεύει ότι θα βρει τρόπο να φύγει για την μακρινή Γερμανία όπου έχει κάτι συγγενείς για να εξασκήσει το επάγγελμά της εκεί. Κατά πάσα πιθανότητα θα γκαστρωθεί από τον Βαγγέλη που τη γουστάρει κρυφά στο δεύτερο έτος. Θα έχει δική της Μπε εμβ ε.
Σε μια γειτονιά του Κολωνακίου ο Κούλης μας ξυπνάει από έναν εφιάλτη , στον οποίο ο Άδωνις ήταν ο στρατηγός Αυτοκράτωρ των Αθηνών. Σκέφτεται τα προβλήματα που έχει στις πλάτες του. Ανασκουμπώνεται και για μια στιγμή μελαγχολεί. Γρήγορα χαλαρώνει. Οι κοντινοί συγγενείς έχουν έτοιμες δουλειές στο εξωτερικό και αρκετό μπακαγιόκο εντός και εκτός της χώρας. Ανοίγει τα προσχέδια. Υπολογίζει πως σε δέκα χρόνια θα καταφέρει να φέρει πίσω τα παιδιά των κουμπάρων, μιας και η χώρα έχει ανάγκη τα σπουδαγμένα τα παιδιά να γυρίσουν πίσω και να συνεχίσουν τα έργα των γονιών τους. Το αίμα δεν ξεχνά και δεν ξεχνιέται ποτέ. Η φάρα έχει φιλότιμο.
Και το ταξείδι στο Όνειρο συνεχίζεται
Με εκτίμηση,
Νέα της Ακουιτανίας
Comments
Δυστυχώς
Για την BMW ρε γαμωτο
Μπε εμβ ε παρακαλώ
well said all of it
ζούμε κάτι που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα και αυτό είναι το πιο τραγικό : δεν μας καίγεται καρφί!
για μια ακομη φορα, εγραψες ενα αληθινο, σωστο και αρτιο αρθρο σχετικα με την κατασταση εν καιρω της ελληνικης κρισης.
μου αρεσαν τα σχολια σου σχετικα με τους νεους που φευγουν στο εξωτερικο (ειτε απο βολεμα ειτε απο αναγκη), τους νεους που δουλευουν για να βγαλουν τα προς το ζην καθημερινα, για τον κουλη, αλλα και για το καθεστως νεποτισμου που υπαρχει στις οικογενειες των πολιτικων γενικοτερα.
καταπληκτικο και αληθινο το αρθρο σου, και σου δινω συγχαρητηρια.
επισης τρομερο το αποσπασμα που ειπες, οτι:
''Άλλωστε, τα κράτη δεν έχουν ημερομηνία λήξης. Μόνο οι άνθρωποι πεθαίνουν.''
αληθινο, και συναμα τραγικο. (υπαρχει η παρηγορια οτι τα κρατη ''κρατανε'' αιωνια, αλλα και το τραγικο οτι ποτε δεν θα δουμε την ορθοποδηση τους(ή τις νεες τους περιπετειες) εν ζωη)).
συνεχισε ετσι φιλτατε.
επισης πολυ μουρη πουλαει κανεις με μια BWM την σημερον ημερα.
τις βλεπεις πια παντου, και ειναι και γκομενο μαγνητης, οποτε το ολο φαινομενο εξηγειται ευκολα.
το θεμα ειναι: εκτιμαει κανεις την μηχανικη αρτιοτητα του αυτοκινητου, ή ειναι ολα ''μουρη, φιγουρα, και... φινιστρινι?''
ιδου η απορια.
Εξαιρετικος. Vote and sub
Όνειρο ζω μη με ξυπνάτε...
Ψ
Ως προς τα "γκαρσόνια" του κακόμνηστου Αντρέα τη γνώμη μου την εξέφρασα αρκετές δεκαετίες ενωρίτερα (το κείμενο που παραθέτω είχε δημοσιευθεί αρχικά στον ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ επί εποχής Μαρίνου):
tinyurl.com/y55tv7j5
Για τα υπόλοιπα, εκφράζεις ενδιαφέρον και καλόγουστο χιούμορ.
Ως προς τα αποτελέσματα της τρέχουσας διακυβέρνησης, συνιστώ την ελάχιστη δυνατή υπομονή.
Είμαι ο ίδιος - και μετέχει η οικογένειά μου - μέρος των στοιχείων της παρουσίασής σου.
Την μεν νυν σύζυγό μου την έστειλα στις ευδαίμονες Γιούζα από τότε που ο Γεωργάκιος ο Μικρός έκανε τα δικά του πειράματα, μαζί με τα μωρά που κυοφορούσε' και για χάρη τους.
Ο ίδιος, έμεινα στην Ελλάδα πεισματικά μέχρι την εκλογή του Ροζ Λαδοπόντικα ως πρωθυπουργού και της Ροζ Αριστεράς μετά των Καμμενοψεκασμένων ως κυβερνητική πλειοψηφία. ως κυβερνητική πλειοψηφία. Τότε, άφησα και εγώ το πεδίο' κατόπιν της εκφρασμένης ελεύθερα θέλησης των Ελλήνων για Ροζ περιπέτειες.
Περίπτωση επιστροφής μας φυσικά δεν υπάρχει' καθώς έχει στηθεί ένα επίπεδο και κατακτηθεί μια ποιότητα ζωής που είναι αδύνατον να αναπαραχθούν στην Ελλάδα.
Υπάρχουν όμως πολλοί άλλοι και άλλες ανά τον κόσμο, που θα μπορούσαν να βρουν ένα μέλλον σε αυτήν' εφόσον αναθεωρηθούν βασικές παράμετροι νοοτροπίας και χρόνιων αγκυλώσεων που την διακατέχουν. 🙂
Όσο παράδοξο και αν ακούγεται, δεν τα έχω με τον Μητσοτάκη.
Με τις κουμπαριές και το καρνάβαλο του κόμματός του όμως έχω θέματα.
Αγαπητέ μου, το πρόβλημα της Ελλάδας - στην οποία βρίσκομαι και τώρα για λόγους που αφορούν την εργασία μου - δεν έγκειται στην προσωπικότητα του εκάστοτε ηγέτη της' ή καλύτερα όχι μόνο σε αυτήν.
Αν και αρχικά προέκυψε ακριβώς από αυτές τις προσωπικότητες, έχει μεταλλαχθεί σε κοινωνική παθογένεια.
Ξεκινώντας από τον αποκαλούμενο "Εθνάρχη" Καραμανλή, ο οποίος από προσωπική εμπάθεια κρατικοποίησε την Εμπορική Τράπεζα και την Ολυμπιακή Αεροπορία και τον Αβέρωφ που εσκεμμένα κατέστρεψε την ΠΥΡΚΑλ, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την μετέπειτα λαίλαπα του κακόμνηστου Αντρέα.
Ο οποίος τερμάτισε κάθε προοπτική για ιδιωτική - και επομένως προσοδοφόρα - ανάπτυξη. αξιοποιώντας ακριβώς και μεγεθύνοντας στο έπακρο την ίδια κρατικιστική πρακτική.
Και αν στην περίπτωση των Κ. Καραμανλή και Ε. Αβέρωφ τα κίνητρα ήσαν προσωπικά ενώ στην περίπτωση Παπανδρέου ξεκινούσαν από την τροτσκιστική ιδεοληψία του, το αποτέλεσμα ήταν κοινό:
Η εμπέδωση στην κοινωνία μιας αντίληψης ότι μόνο στο Κράτος μπορούσε να βρεθεί η όποια ελπίδα ευημερίας' και μόνο το Κράτος ήταν υπεύθυνο για κάθε δυνατότητα ανάπτυξης. Και επομένως η αφαίρεση από την εξίσωση του παράγοντα της ατομικής υπευθυνότητας' πράγμα πολύ βολικό για την ανάπτυξη του λαϊκισμού και του ετσιθελισμού.
Σε αυτά προστέθηκαν οι αρρώστιες του επαγγελματικού συνδικαλισμού και της γραφειοκρατικής αυτοδιοίκησης. Η απόλυτη δηλαδή συνταγή, για διαρπαγή κάθε πόρου και μαρασμό κάθε προσπάθειας.
Αυτή η εγκαθιδρυμένη νοοτροπία είναι ο εχθρός που έχει να αντιμετωπίσει η όποια προσπάθεια ανατροπής των κανόνων και αναστροφής του καθοδικού ρεύματος. Η κυβέρνηση Σαμαρά, απέτυχε λόγω των τότε υφιστάμενων συσχετισμών.Το τι θα κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, εξαρτάται από το αν θα μπορέσει να ελέγξει τους υφιστάμενους σήμερα. Και ως προς αυτό, συμφωνούμαι υποθέτω για τα βαρίδια που σέρνει μαζί της,,, 🙂
Υπομονή Γιώργη και θα τον δεις τον Κούλη, απλά να ξεπληρώσει κάτι γραμμάτια στον ακροδεξιό Σαμαρά με το νέο εσάνς 89 που ξεκίνησε να στήνει όπως είδαμε προχθές στην Βουλή και μετά ακολουθούν και τα υπόλοιπα.
[removed]
Τόσο τσιγκούνης μπρε Μπακαρά; Ούτε ένα πρασινάκι ρεγάλο στον αρθρογράφο; Ντροπή! 🙁
Chaos τα κρατάω για να βάλω πλάτη στον Λάτση διότι όλοι οι "επενδυτές" έχουν πηδήξει από το καράβι που λέγεται "επένδυση Ελληνικού" και έχει μείνει μόνος του.
(τα 20 μύρια που είπε ότι ΘΑ βάλει ο Βασιλάκης ούτε για τα πόμολα δεν φτάνουν)
Η πτώση του Ανατολικού μπλοκ και των βαλκανικών λαϊκών δημοκρατιών εξαφάνισε οποιοδήποτε συγκριτικό πλεονέκτημα είχε η Ελλάδα γεωγραφικά,πλην του λιμανιού του Πειραιά και ίσως κάποιων αγωγών εκ Μέσης Ανατολής.
Από εκεί και πέρα ο συνεχής και ολοένα αυξανόμενος ανταγωνισμός σε υπηρεσίες,προϊόντα κλπ ταυτόχρονα με την μεσαία έως χαμηλή αγοραστική δύναμη του Έλληνα αλλά και το μικρό σχετικά πληθυσμό προδιέγραφαν και προδιαγράφουν ένα μέλλον αντίστοιχο των άλλων βαλκανικών χωρών.
Δυστυχώς αν δεν έχεις έναν δυναμικό πληθυσμό 25-30+ εκατομμυρίων δεν πας πουθενά πλέον στα της οικονομίας,η εγχώρια βιομηχανία σου δεν έχει αγοραστικό κοινό και οι εξαγωγές δεν μπορούν να ναι το ισχυρό σου χαρτί για πολλούς και διάφορους λόγους,έτσι λοιπόν σε συνάρτηση με την απουσία της αστικής σου τάξης που εδρεύει σε δυτικές χώρες αλλά και την κακοδιαχείριση είσαι αναγκασμένος να ζεις τη μέρα της μαρμότας και του δυτικού φθηνού ξενοδοχείου για πολλά πολλά χρόνια.
Προσωπικά εγώ νευριάζω γιατί ούτε ένας στησπου πολιτικός δεν βγαίνει να πει,μάγκες αυτοί είμαστε,μέχρι εκεί πάμε και αυτό είναι το ταβάνι μας και τέρμα τα αστεία περί επενδύσεων και άλλων παραμυθιών,ότι κάνουμε μόνοι και ξεκινάμε την ανασυγκρότηση από τον πρωτογενή τομέα και όσο κρατικά μονοπώλια μας έχουν μείνει.
Προοπτικές υπάρχουν.
Δεν είναι ανάγκη να ψάχνουμε για τα δωρεάν ριάλια του ΝΑΤΟ.
Το θέμα είναι πως δεν υπάρχει ούτε βούληση ούτε διάθεση για ουσιαστικές αλλαγές.
Αυτό είναι όλο.
Συμφωνώ για το πρόβλημα του πληθυσμού αλλά αναμένω να δω τι θα γίνει με τα εισοδήματα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Ίσως καταφέρουμε να πείσουμε τους εαυτούς μας να απομακρυνθούμε από τη λογική του Τσοβόλα και να ακολουθήσουμε τη ρότα της Νορβηγίας , αν είμαστε αρκετά τυχεροί.
Έμεινες πίσω τεχνολογικά και ψηφιακά,ακόμα και την καλύτερη κυβέρνηση να βρεις πάντα θα σαι βήματα πίσω από τις εξελίξεις.
Προοπτικές υπάρχουν σε πολύ συγκεκριμένα πράγματα που δεν θα σου δώσουν το κάτι παραπάνω και όσο για τα πετρέλαια προϋποθέτουν πόλεμο ή συνδιαχείριση ή ίσως και τα 2 μαζί για να πάρεις με τους Τούρκους ότι ποσοστό σου αφήνουν οι 7.
Πάντα ήμασταν πίσω.
Το θέμα είναι να προλαβαίνεις προτού κλείσει η πόρτα.
Για τα της Τουρκίας θα δείξει.
Δυστυχώς δεν έχουμε την ευχέρεια να τα βρούμε μόνοι μας όπως οι Νορβηγοί.
Ε καλά, δεν είμαστε και ουραγοί.
Δεκάδες Ελληνικές εταιρείες εξάγουν υψηλή τεχνολογία σε δεκάδες χώρες, κάποιες και σε όλες τις ηπείρους.
Μάλιστα στις περισσότερες δεν τους ενδιαφέρει η δική μας αγορά.
Το θέμα είναι να μην υπάρξουν διαρροές έδρας μ΄αυτές αλλά και να υπάρξουν βάσεις για δημιουργία νέων.
μάλλον συνοικία "σου γαμώ τ'ονειρο"
Μία φούσκα είναι το ελληνικό κράτος από δημιουργίας του μέχρι και σήμερα. Μία ζωή με δανεικά ζούσε και όποτε του ζητούσαν να πληρώσει τα χρωστούμενα ξεφούσκωνε με αποτέλεσμα να την πληρώνουν οι πολλοί.
Μεγάλοι ηγέτες με οράματα, γενικά σε όλο τον κόσμο, έχουν πάψει να υπάρχουν εδώ και δεκαετίες όπως έχουν ευτελιστεί και οι ιδεολογίες. Είτε προσαρμόζεσαι στο σύστημα είτε γίνεσαι γκασταρμπάιτερ στα ξένα.
Το σημειώνω
Ψήφος
Άριστη απεικόνιση της ελληνικής πραγματικότητος! Μακάρι να μην ήταν αλλά... V και S