ژانر - جدی

Day 2,559, 08:47 Published in Iran Iran by Behnam MDN

این ژانر خنده دار نیست،کاملا جدیه.عکسم نذاشتم چون نیازی ندیدم

(برای خنده نیست)
این تشنگان دموکراسی، "آزادی بیان"، "جاج نکنیم همو"، مهربون بباشیم، "به هم نخندیم، با هم بخندیم" و اینا، که همه جا هستن. لباسای رنگی خوشگل می‌پوشن، لبخند به لب دارن همیشه، کظم غیظ می‌کنن و گاهی هم با ژست مصلح اجتماعی کامنت میذارن "من فکر میکنم تا امثال شما وجود دارن، این مملکت به جایی نمیرسه... خانه از پای بست ویران است...". اینا که نازن و همیشه آرزوی نزول یه روز خوب رو دارن، اما در کُنهِ وجودشون یه فاشیست کوچولو هست که دائم قلقلکشون میده. وقتی فلان بازیگر میگه فلان خواننده‌ که تازه فوت کرده رو نمی‌شناخته، گله گله حمله میکنن که گوه میخوری نمی‌شناسی.
کسی هم نیست کونشون رو اّره کنه که به تو چه نمی‌شناسه؟ اصلاً خوشش هم نمیومده، مگه تو مامور تفتیش عقایدی؟
وحشیایی که دوست دارن فضا آروم باشه. اخه کیپ کالم خوووووو! البته آروم بودنِ فضا برای اینا به اون معناست که همه باهاشون موافق باشن. نانازای دوست داشتنی‌ای که خودشون بخشی از ماشین سرکوبن. جلادهای خفه کردنِ مخالفا و منتقدا. اخیراً هم گوشت قربونیشون شده روشنفکر. هرکی کمی اعتراض کنه به باوراشون درجا کامنت میذارن "باز روشنفکر بازی در آوردی؟". کیهان می‌نویسه "فضا را متشنج نکنید"، اینام میگن "آرامش همدیگه رو بر هم نزنیم".
اما وقتی میگن "آرامش همدیگه رو بر هم نزنیم" یعنی چی؟ یعنی "آرامش ما رو بر هم نزنید". تا وقتی به مخالفاشون بتوپّی دوستت دارن، "آرامش" هم به تخمشون نیست، اما وقتی باهاشون همراه نباشی، دیگه اون ژست "احترام به عقاید همدیگر" رو فراموش میکنن و کفگیر از کونشون میکشن بیرون و میزنن سر کسی که بهشون انتقاد کرده.
حالا میون این فاشیستای آنکادر، یه سری بازیگر هم هستن. بازیگرایی که همزمان سفیر صلحن، نویسنده‌ن، بفرمایید شام ایرانی شرکت میکنن، خندون‌ن، طراح لباسن. بازیگرایی که نگران حقوق بشر و آزادی بیانن. همینا که اگه دو خط درباره ذات جاه طلبشون یکی بنویسه، یهو نانچیکو رو در میارن و میرن قوه قضاییه شکایت میکنن. توجیه اختگی‌شون هم اینه که "آخه میدونی نقد فرق داره با توهین".
به اینا آدم باید بگه کالیبرت رو یه کم ببر بالا، تا وقتی یکی حقیقت‌ت رو بهت نشون داد، به کونت فشار نیاد.