«ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΕΥΠΡΑΞΙΑΣ ΜΗΤΗΡ»

Day 1,844, 00:45 • Published in Greece Australia • by Lonely Fighter

Το πρώτο πράγμα που μαθαίνει κάποιος που εντάσσεται στο Στρατό, είτε είναι στρατεύσιμος, εθελοντής ή μαθητής Στρατιωτικής Σχολής, είναι η ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ και η ΥΠΑΚΟΗ στις εντολές των ανωτέρων. Όπως κάθε οργανωμένο σύνολο, έτσι και η Εθνική Φρουρά έχει κάποιους συγκεκριμένους κανόνες συμπεριφοράς, ούτως ώστε να εξασφαλίζεται η μέγιστη δυνατή ευταξία, ευποιία, ευπρέπεια και λειτουργικότητα. Η συμπεριφορά προς τους ομοιόβαθμους, τους ανώτερους, αλλά και τους κατώτερούς μας πρέπει να είναι άψογη από όλες τις πλευρές, αφού είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας συνεργασίας και καλής λειτουργίας του Στρατεύματος. Ας θυμηθούμε και το ρητό της ΣΣΑΣ (Στρατιωτικής Σχολής Αξιωματικών Σωμάτων): «ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΕΥΠΡΑΞΙΑΣ ΜΗΤΗΡ» (η πειθαρχία είναι η μητέρα της ευπραξίας).

Σύμφωνα με το Στρατιωτικό Κανονισμό 20-1 (Περί εσωτερικής υπηρεσίας του Στρατού), η πειθαρχία ορίζεται ως εξής:

Η πειθαρχία είναι η κύρια δύναμη του Στρατού: Εφαρμόζεται σε όλους γενικά, χωρίς διάκριση βαθμού ή θέσης. Προσδιορίζει το καθήκον του καθενός και δεν επιτρέπει την αποδιοργάνωση του Στρατεύματος.

Κάθε στρατιωτικός, είτε είναι Στρατιώτης/ Ναύτης/ Σμηνίτης, είτε είναι Στρατηγός/ Ναύαρχος/ Πτέραρχος, οφείλει να υπακούει στους ανώτερούς του και να εκτελεί τις καθορισμένες ή άλλες διαταγές που του δίνονται και αφορούν τους στρατιωτικούς κανονισμούς και υπηρεσίας αναντίλεκτα και χωρίς κανένα μορφασμό, αντιλογία, γογγυσμό ή μορφασμό. Η πειθαρχία, όπως αναφέρεται πιο πάνω, είναι η βάση του Στρατού: χωρίς αυτή δεν μπορεί να λειτουργήσει το Στράτευμα, ούτε εσωτερικά, ούτε εξωτερικά.

Στο Στρατό πρέπει να γνωρίζουμε ότι πάντοτε υπάρχει κάποιος ανώτερός μας: οι απλοί κληρωτοί βρίσκονται κάτω από τους βαθμοφόρους κληρωτούς· οι κληρωτοί Υπξκοί βρίσκονται κάτω από τους εθελοντές Υπξκούς, οι οποίοι με τη σειρά τους τελούν υπό τους μόνιμους Υπξκούς. Οι μόνιμοι Υπξκοί υπακούουν στους Ανθυπασπιστές και τους κατώτερους Αξιωματικούς, οι οποίοι με τη σειρά τους υπακούουν στους ανώτερους Αξκούς και, παρόμοια, οι ανώτεροι υπακούουν στους ανώτατους Αξκούς. Οι δε ανώτατοι Αξκοί υπακούουν στον Αρχηγό και την πολιτική ηγεσία.

Οι παραπάνω υπάγονται στον Αρχηγό του Επιτελείου, ο οποίος υπάγεται στον Υπουργό Άμυνας που, με τη σειρά του, υπάγεται στον Πρόεδρο. Όλα αυτά, χωρίς να συνυπολογίζονται ο Διοικητής και ο Αρχηγός της κάθε Ομάδας. Όπως καταλαβαίνετε, άπαντες οι στρατιωτικοί βρίσκονται επί μόνιμης βάσης κάτω από ανώτερούς τους.

Η πειθαρχία είναι η κύρια δύναμη του Στρατού. Η πειθαρχία διακρίνεται σε δύο είδη:

1). Την εσωτερική πειθαρχία: Αυτή η μορφή της πειθαρχίας υφίσταται από την προσωπική και ενσυνείδητη εφαρμογή των κανονισμών και των διαταγών, αποτελώντας την άμεση υλοποίηση της πειθαρχίας και του στρατιωτικού πνεύματος. Βασίζεται στη συναίσθηση της αξιοπρέπειας και της τιμής, τη συνείδηση της ευθύνης και της ηθικής υποχρέωσης, αλλά και τη σύνδεση του κατώτερου με τον ανώτερο με δεσμούς σεβασμού και εμπιστοσύνης. Η πειθαρχία αυτή αποτελεί την πιο υγιή μορφή της πειθαρχίας, στον εφικτό βαθμό, αφού είναι πανταχού παρούσα, ανεξάρτητα από το περιβάλλον που υφίσταται.

2). Την εξωτερική πειθαρχία: Η μορφή αυτή της πειθαρχίας υφίσταται όχι λόγω της ευσυνείδητης εφαρμογής των κανονισμών και των διαταγών, αλλά πηγάζει από το φόβο της επιβολής ποινών ή τις τιμές και είναι επιφανειακή, αφού «υπάρχει» μόνο όσο υπάρχουν και οι λόγοι για τους οποίους υφίσταται (ανώτεροι, επίβλεψη κτλ).

Η στρατιωτική πειθαρχία σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να συντρίβει την προσωπικότητα, ούτε να καταργεί την πρωτοβουλία, αλλά έχει σκοπό τη δημιουργία αρμονικών σχέσεων μεταξύ των στρατιωτικών, συντονίζοντας τις προσπάθειες για την επίτευξη ενός κοινού σκοπού. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, ο ανώτερος πρέπει να είναι παράδειγμα προς μίμηση για τον κατώτερο. Η πειθαρχία σε καμιά περίπτωση δεν επιτρέπεται να ασκείται με μεροληψία ή έλλειψη αντικειμενικότητας.

Η σημασία της εξάσκησης της εφαρμογής της πειθαρχίας είναι μεγαλύτερη στον καιρό της ειρήνης, παρά στον καιρό του πολέμου για τον εξής λόγο:

Η ουσιαστική αποστολή του Στρατού είναι, εάν και εφόσον αυτό απαιτηθεί, να προτάξει τα μέλη του στην υπηρεσία της πατρίδας, όπου άλλοι θα βρίσκονται στο μέτωπο και άλλοι θα παρέχουν λογιστική ή διοικητική υποστήριξη στα μαχόμενα στρατεύματα. Όταν στην ειρήνη η πειθαρχία ασκείται αυτόβουλα και ενσυνείδητα, είναι σχεδόν βέβαιο ότι στον πόλεμο δεν θα υπάρξει τόσο μεγάλο πρόβλημα υπακοής, παρά όταν η πειθαρχία στον καιρό της ειρήνης είναι επιφανειακή ή μηδαμινή: η σημασία του βαθμού και της θέσης (από τα οποία απορρέουν και κάποιες ευθύνες, παράλληλα με τα δικαιώματα) είναι τόσο μεγάλη - κυρίως στον πόλεμο - αφού κάθε Μονάδα/ Συγκρότημα/ Σχηματισμός θα διοικείται από τον αρχαιότερο Αξκό.

Στην περίπτωση αυτή, οι διοικούμενοι θα πρέπει να μπορούν να εμπιστεύονται το Διοικητή τους με την ίδια τους τη ζωή, όπως αυτός θα πρέπει να τους σέβεται και να τους αντιμετωπίζει με αξιοπρέπεια. Ένα από τα βασικότερα σημεία της αρχικής εκπαίδευσης κάθε Στρατιωτικής Σχολής είναι και αυτή η αλληλεξάρτηση.

Η πειθαρχία και η υπακοή πρέπει να είναι τυφλή και απόλυτη, εκτός από τις πιο κάτω περιπτώσεις:

- Διαταγή που εκδίδεται από αναρμόδιο όργανο.
- Διαταγή που δεν αφορά την εκτέλεση στρατιωτικής υπηρεσίας
- Διαταγή για διάπραξη αξιόποινης πράξης.
- Διαταγή για κατάλυση του Συντάγματος ή για γενικά αντισυνταγματική πράξη.


Επειδή πολλοί θα βρεθούν να κατά κρίνουν το άνωθεν κείμενο και να πουν για πολλοστή φορά "είναι ένα παιχνίδι" , τότε να τους προ απαντήσω, ότι δεν έχετε το δικαίωμα να κρίνετε και να καταδικάζετε άλλους που τα ακολουθούν για το καλό της eΠατρίδας, να μην τους είστε εμπόδιο που προσπαθούν να τα εφαρμόσουν και αν δεν μπορείτε και ούτε και αυτά, τότε αλλάξτε υπηκοότητα και ενταχθείτε σε άλλη Κοινότητα.

Όταν βγαίνουν οδηγίες μάχης - μας αρέσουν ή όχι - τις ακολουθούμε και δεν κάνουμε του κεφαλιού μας και εκθέτουμε τους συμπαίκτες μας.

Εχθές όπου υπήρχαν σαφές οδηγίες για προτεραιότητα μάχης στην Ερυθρά Θάλασσα, η eΧώρα μας είχε ανοικτά άλλα 4 επαναστατικά μέτωπα.

Μετά λύπης μου, έπεσαν στην αντίληψή μου και όχι μόνο εμένα, παίκτες όλων των Μεραρχιών να βαράνε (ως συνήθως) όπου να 'ναι, την στιγμή που άλλοι προσπαθούσαν να κερδίσουν την Μάχη με την 1η προτεραιότητα.
Είδα παίκτες Έλληνες να κάνουν damage υπερβολικό σε RW μόνο και μόνο για να κερδίσουν ΒΗ έναντι σε άλλον Έλληνα ,σε μάχη μηδενικής σημασίας και σε σκορ 1700 - 0000 !!!!!! που εκείνη την στιγμή θα ήταν απαραίτητο αλλού.

Για της Μεραρχίες 3 & 4, είναι υπεύθυνος ο κάθε ένας ατομικά, για τους παίκτες της 1ης & 2ης Μεραρχίας όμως είμαστε Υπεύθυνοι ΟΛΟΙ , γιατί απλά δεν καταφέραμε να τους πειθαρχήσουμε να σέβονται το Σύνολο, την Κοινότητα, το Ομαδικό Παιχνίδι και την Προσπάθεια των Συμπαικτών τους.

Δεν υπάρχει δικαιολογία "μπροστά στα 20 -30 -40 Μύρια που πέφτουν , τι διαφορά θα έκανε το 0.5- 1- ή 2 Μύρια". Αν κάποιος δεν κάνει το 1 Μύριο που μπορεί, αναγκάζει τους παίκτες της 5άδας που Τανκάρουν, να καλύψουν και αυτό. Άλλο 5 παίκτες από 10 Μύρια ζημιά και άλλο 50 παίκτες από 1 Μύριο. Συμμετοχή από όλους και οικονομία για τους πρώτους.

Η Δύναμη της eGreece είναι ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.