Salade Diplomatique

Day 2,256, 08:21 Published in Greece Greece by Asterios C

Πάντα η φάση με τις νέες συμμαχίες μου θύμιζε το τραγουδάκι του πολυαγαπημένου Κηλαηδόνη "Πού βαδίζουμε, κύριοι;". Είναι πραγματικά τόσοι πολλοί και πολυσχιδείς οι αλληλοσυσχετισμοί μεταξύ των χωρών που ζαλίζουν! Ζαλίζουν όμως αναζωογονητικά και εύθυμα καθώς ένα σταυρόλεξο για πολύ δυνατούς λύτες μας παρουσιάζεται για άλλη μια φορά και σπαζοκεφαλιάζουμε πώς θα μπορέσουμε να ταιριάξουμε όλα τα οριζόντια και τα κάθετα της διεθνούς διπλωματίας. Το ευτυχές γεγονός είναι πως ως κοινότητα έχουμε και το δικαίωμα να μαυρίσουμε κουτάκια.

Άντρες με τετράγωνη λογική λένε να το παίξουμε ρόμβο με το Ελλάδα-Ρουμανία-Τουρκία-Αργεντινή και να κυριαρχήσουμε άνετα στο κέντρο. Αυτό σημαίνει πως θα έχουμε συντριπτική κατοχή μπάλας και χρειαζόμαστε μεγάλη φυσική αντοχή για να ανταπεξέλθουμε σ' αυτές τις απαιτήσεις. Κάποιοι, ίσως πιο διορατικοί, θέλουν κι ένα καλό σέντερ μπακ, μη φάμε γκολ στο άκυρο και τρέχουμε να τα μαζεύουμε μετά. Λογικό κι αν κάτι μάθαμε από τον Χερ Όττο είναι πως η άμυνα είναι η καλύτερη επίθεση! Πεντάγωνο λοιπόν το ορθότερο σχήμα και ήδη αναδύεται ένα πολύ ισχυρό σύμβολο, με πλούσιες εννοιολογικές προεκτάσεις. Βέβαια στο Νέο Κόσμο τα καλά μπακ σπανίζουν και ίσως είναι και υποτιμημένα και όχι και τόσο γνωστά.

Άρα το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι βρούμε εκείνο το πέμπτο μέλος, έτσι; Χμμμ... όχι ακριβώς. Όχι ακριβώς γιατί ο ρόμβος δυστυχώς δεν είναι τόσο συμπαγής. Και τη σάλτσα τη χαλάει απ' όλες τις χώρες, η χώρα δίχως όνομα, η χώρα κακός μπελάς, που νομίζω πως όρισε το παιχνίδι για πολύ περισσότερο απ' όσο της αξίζει. Η Αργεντίνοι ρίξαν δίχτυα στους Ινδονήσιους κάποτε (ένα καλό μπακ ίσως) και πέσαμε να τους φάμε γιατί οι Ινδονήσιοι κάτι λέγαν για λιοντάρια και αετούς με το βόρειο γείτονα που πάσχει από κρίση ταυτότητας.

Οι Τούρκοι ήρθαν όταν φλιπάρανε οι Βούλγαροι -ή για να φλιπάρουν, εξαρτάται πώς το βλέπεις. Ξέρουμε όλοι πως για να έχουμε την Αραπιά και το κεφάλι μας ήσυχο, έναν από τους τρεις ισχυρούς γείτονες τον θέλουμε σύμμαχο. Οι Τούρκοι μας ήρθαν λουκούμι. Σε κάποιους κόλλησε στη μασέλα, βέβαια, αλλά ατυχήματα γίνονται. Από την άλλη, για να φτάσουμε στο πραγματικό μεγαλείο και την κατάσταση αυτοκρατορίας, πρέπει να περάσουμε από πάνω τους! Η Ινδία δε φτάνεται αλλιώς. Και η Ινδία δε κρατιέται και χωρίς παίχτες σε όλα τα Divisions. Αν το 'χουμε πάρει απόφαση πως το 100/100 δεν το θέλουμε να το κυνηγήσουμε ούτε καν για το γαμώτο, δε βλέπω κανένα λόγο να μην κρατήσουμε τους Τούρκους.

Οι Ρουμάνοι είναι η ανάμνηση της EDEN. Ο παλιός ο φίλος που έχετε φάει ψωμί κι αλάτι και που και καμιά λαλακία να κάνει δε σε πάει καρδιά να του την πεις. Θα μες πεις έτσι ήταν και οι Κροάτες -σωστό κι αυτό, αλλά μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται και οι Κροάτες πίνανε τσάι και παίζανε κρίκετ λίγο παραπάνω απ' όσο χρειάζονταν. Οι Ρουμάνοι δεν κάνουν χωριό με τους Ούγγρους. Οι Ούγγροι απ' την άλλη είναι το δεύτερο συνθετικό της Serbhun, το αντίπαλο δέος στη Spoland. Οπότε για να κρατήσουμε Ρουμάνους, πρέπει να στεναχωρήσουμε τα ορθόδοξα αδέρφια μας, τους Σέρβους, αλλά έτσι θα μας βλέπουν με καλό μάτι οι Πολωνοί. Δεδομένου πως οι Σέρβοι ήταν το λιγότερο επιφυλακτικοί μαζί μας (και δεν αντέχουν μία και τους Τούρκους), εμένα δε με χαλάει να κρατήσουμε Ρουμάνους και να έχουμε και από κοντά την Πολωνία.

Άρα τι; Παίζουμε πάνω στο ρόμβο μας και ό,τι μαζέψει κι ο καθένας μας από τους τριγύρω φίνα. Ελλάδα-Τουρκία-Ρουμανία-Αργεντινή-(Ισραήλ)-[Χιλή]-[Ινδονησία] και από κοντά η Spoland. Μένουν για απέναντι οι Σκοπιανοβούλγαροι, οι Σερβο-ούνοι, οι Βραζιλιάνοι και το Αμέρικα που δείχνει εσχάτως να κοιμάται αλλά είναι πάντα υπολογίσιμος παίχτης. Pas mal, pas mal.