My point is...

Day 792, 19:45 • Published in Greece Greece • by CybeRNerO

Τόσους μήνες που είμαι στο παιχνίδι, έχω ανταλλάξει απόψεις (όχι "αλλάξει"...) με πολλούς παίκτες.
Έλληνες και ξένους.
Έχω δει την Ελλάδα να βρίσκεται υπό Τουρκική κατοχή. Έχω δει την Ελληνική κοινότητα να διχάζεται.
Έχω δει άξιους και ειλικρινείς ανθρώπους να κατηγορούνται, για κατάχραση δημοσίου χρήματος, ανικανότητα διοίκησης και τα λοιπά αντίστοιχα.
Έχω δει πρόθυμους για το κοινό καλό παίκτες να καταλήγουν σε 2clicking, και άλλους απρόθυμους, παρά μόνο για την προσωπική τους δόξα, να διαφαίνονται ως οι πλέον κραταιοί στα κοινά.
Έχω δει πολίτες να τα "σκάνε" χοντρά για την Πατρίδα μας, και άλλους με multi να ζητάνε και τα "ρέστα".
Έχω κάνει πολλούς φίλους, έχω κάνει περισσότερους εχθρούς.
Έχω κάνει πολλούς παλιούς φίλους εχθρούς, και λιγότερους, πρώην εχθρούς φίλους.
Έχω χρησιμοποιήσει αρκετές προσεγγίσεις σε διάφορα θέματα, έχω αποτύχει στις περισσότερες μεθόδους.
Έχω κατηγορηθεί για άπατρις, προδότης και όλα τα συνώνυμα/ομώνυμα, και έχω κατηγορηθεί για ιμπεριαλιστής, συμφεροντολόγος καρεκλοκένταυρος
Έχω πάρει πολλές φορές την απόφαση να τα παρατήσω και έχω αναβάλει την αποχώρησή μου άλλες τόσες φορές!

Πραγματικά μπορώ να πω ότι ένας άνθρωπος με μηδενική υπομονή, θα είχε κάνει ένα εκ των δυο πραγμάτων στην περίπτωσή μου: Να το παρατήσει ή να το γυρίσει σε 2click, η καλύτερη των περιπτώσεων.
Όμως θα του έλειπε το όραμα, το όραμα της αλλαγής, το όραμα της επόμενης ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ημέρας. Γιατί τα οράματα σου δίνουν κουράγιο και υπομονή να κάνεις το αδύνατο, δυνατό!

Το δικό μου όραμα, είναι επιτέλους ΟΛΟΙ οι Έλληνες πολίτες, να ΠΑΙΖΟΥΝ το erepublik υπό αξιοπρεπείς όρους, για όποιον ευσεβή λόγο τους ευχαριστεί.
Είτε για να αναδείξουν την χώρα μας στην παγκόσμια κοινότητα πρώτη. Πρώτη σε στρατιωτική δύναμη, πρώτη σε αξιοπιστία, πρώτη σε οικονομικά δεδομένα.
Είτε βέβαια για να κάνουν φίλους (το erep είναι πρώτα απ'όλα social game και μετά στρατιωτικό/πολιτικό/οικονομικό), να περάσουν ευχάριστα την ώρα τους, και να ξεφύγουν από την σκληρή ρουτίνα της καθημερινότητας

Η χθεσινή κίνηση μας, να δώσουμε το περιθώριο στους Τούρκους μέχρι να αποκτήσουν πρόσβαση, ενώ μας έχουν κάνει τόσα, δέχτηκε θετική κριτική από την πλειοψηφία των Ελλήνων e-πολιτών, αλλά ακόμα και των συμμάχων τους (η αναγνώρισή από τον εχθρό σου έχει μεγαλύτερη αξία από αυτή των φίλων σου).
Αυτό εμένα μου δίνει δύναμη να πιστεύω ότι το όραμα το οποίο έχω (και είμαι σίγουρος ότι το ασπάζεται η συντριπτική πλειοψηφία της Ελλάδας) μπορεί να γίνει πραγματικότητα
Οι Έλληνες δέχτηκαν την απόφαση μας να παίξουμε fair-play, δέχτηκαν να δώσουμε την ευκαιρία να αποδείξουμε ότι έχουμε την δύναμη να ανατρέψουμε τα δεδομένα, ακόμα και χωρίς να εκμεταλλευόμαστε τις συγκυρίες (οι οποίες βέβαια θα μας προσέδιδαν την εικόνα του αηθούς αντιπάλου).

So what's my point?

Μπορούμε να παίξουμε αυτό το παιχνίδι χωρίς πάθη? Χωρίς την επήρεια ακραίων συναισθημάτων, και να προσπαθήσουμε να βγάλουμε τον άνθρωπο από μέσα μας?
Διαφορές ΠΑΝΤΑ θα έχουμε, ανθρώπινο είναι. Γίνετε να το κάνουμε σε πολιτισμένο επίπεδο?
Παίζουμε fairplay απέναντι στους εχθρούς μας και δεν μπορούμε να το κάνουμε με τους συμπατριώτες μας?

IT'S JUST A FRAKING GAME ANYWAY!

ΥΓ.Και ένα τραγουδάκι να γουστάρουμε 🙂
http://www.youtube.com/watch?v=A63VwWz1ij0