Join the new world

“Πρώτο άρθρο : 40 Έπαρση 60 Ανικανότητα .............Το μεγάλο πρόβλημα δημιουργείται συνήθως στην κρατική διακυβέρνηση όταν η ΕΠΑΡΣΗ συναντά την ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ. ” Day 966
Δεν είχε συμπληρώσει καλά καλά 60 μέρες στο παιχνίδι και με το πρώτο του άρθρο δείχνει αμέσως τις διαθέσεις του. Το άρθρο του είναι κόλαφος για την τότε πολιτικοστρατιωτική ελι της eκοινότητας.
Αντιμετωπίζεται από την τότε εκτελεστική εξουσία σαν..... troll, τους απαντάει αμέσως καταθέτοντας σειρά προτάσεων για την καλύτερη οργάνωση και ανάνπτυξη της eκοινότητας. Τίλτος του άρθρου : “Δέσμη προτάσεων από ένα σεσημασμένο troll”

Αρθρογραφεί σχεδόν καθημερινά, ο λόγος του καθαρός και ατίθασος.
“Πατρίδα μου είναι όπου απειλείται η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ και η ΑΞΙΑ ΤΟΥ eAΝΘΡΩΠΟΥ”
Δεν είναι διατεθειμένος να κάνει πίσω, να μασήσει τα λόγια του, “Δεν θα σας κάνω τη χάρη να πάψω να μιλάω”, γράφει κάπου αλλού.

Παίρνει πρωτοβουλίες, οργανώνει, βοηθάει συμπαίκτες και ρίχνει αμέτρητο damage για να μπορέσει να κρατηθεί όρθια η eχώρα σε εκείνη την δύσκολη περίοδο που έκανε τα πρώτα της βήματα.
“.......Καθώς μόνος μου δεν αρκούσα, χρηματοδότησα και φιλικό super τανκ να βοηθήσει. Κόστος απελευθέρωσης μόλις 550 χρυσά και μιά μέρα χωρίς ύπνο να πολεμάω σε 10 γύρους .....”

Είναι η επόχή που η Ελληνική eκοινότητα βρίσκει στο πρόσωπο του exohoriti έναν φύλακα άγγελο και ο exohoritis στη σχέση αυτή την αδρεναλίνη που ζητούσε.

Δεν θα μπορούσα να αντισταθώ στον πειρασμό να του ζητήσω μια συνέντευξη, χαίρομαι που ούτε αυτός αντιστάθηκε

Ερώτηση 1.
Στις 13 Μαίου 2015 κλείνεις 5 χρόνια στο παιχνίδι.Αλήθεια, όταν ξεκίνησες να παίζεις, το περίμενες ότι θα πάει τόσο μακριά ?

- Ναι, δυστυχώς το περίμενα. Και το λέω με τόση βεβαιότητα γιατί ερωτεύτηκα το παιχνίδι αυτό από την πρώτη ημέρα. Και το ερωτεύτηκα τότε με πάθος γιατί μου έλειπαν έντονα συναισθήματα στην κανονική μου ζωή σε εκείνη την περίοδο. Οπότε κάπως το ένα ερείπιο έγειρε και ακούμπησε στο άλλο. Το παιχνίδι από την πρώτη ημέρα μου έδωσε ισχυρή δόση αδρεναλίνης. Και έτσι κατάλαβα πολύ γρήγορα ότι έχω εξαρτηθεί από αυτό. Και οι εξαρτήσεις σου σε σημαδεύουν για πολύ καιρό.


Ερώτηση 2.
Υπάρχουν σήμερα πράγματα που σε συγκινούν στο παιχνίδι? που το κανουν ελκυστικό και ενδιαφέρον? ή για σένα είναι πλέον μόνο μια συνήθεια ?

-Σπάνια πλέον με συγκινεί το παιχνίδι. Για μένα το νόημα του erepublik ήταν κυρίως δύο πράγματα: 1) Να πολεμάς με τους φίλους σου από την Ελλάδα και το εξωτερικό για να γυρίσεις/κερδίσεις ένα γύρο μάχης, στέλνοντας παντού μηνύματα και μιλώντας σε σαράντα παράθυρα για να οργανώσεις το tanking και 2) Να βοηθάς τους νέους, φίλους και εχθρούς, να μείνουν στο παιχνίδι. Το πρώτο πλέον διαλύθηκε με την επιβολή ορίου στις δωρεές και την εισαγωγή των CO. Το δεύτερο δεν έχει νόημα, αφού δεν βλέπω λόγο να μείνει κάποιος νέος σε ένα παιχνίδι τόσο χαμηλού επιπέδου. Τι μένει; Κάποιες στιγμές που πολεμάς ξανά με φίλους από τα πολύ παλιά ή και νέους και κάποιες στιγμές που χαίρεσαι σα γέρος και αναπολείς το παρελθόν. Θλιβερή κατάσταση συνολικά. Μένω μάλλον χάριν των αναμνήσεων. Νομίζω ότι έτσι άλλωστε συντηρούνται και οι περισσότεροι γάμοι.


Ερώτηση 3.
Όπως καταλαβαίνω η συμμετοχή σου κάποτε στα κοινά ήταν αρκετά έντονη, η αποδοχή δε που είχες αλλά και εξακολουθείς να έχεις από τα υπόλοιπα μέλη της κοινότητας είναι καθολική παρόλα αυτά ποτε δεν εξελέγεις eπρόεδρος ή eβουλευτής της χώρας. Δεν τα διεκδίκησες ποτέ αυτά τα μετάλια. Θέλεις να μας πεις γιατί ?

-Θεωρώ την πολιτική και τους επαγγελματίες πολιτικούς μας μάστιγα της ηλεκτρονικής χώρας μας. Η μόνη σοβαρή εμπλοκή με την κομματική πολιτική και πάλι μάλλον πίσω από τις κουρτίνες ήταν στην ίδρυση του HMP. Δεν έχω μιλήσει πολύ για αυτό και μου δίνεις μιά καλή ευκαιρία. Το HMP είχε διάφορα ετερόκλητα στοιχεία κατά την ίδρυσή του. Άνθρωποι με εντελώς διαφορετικές φιλοσοφίες παιχνιδιού συνεννοηθήκαμε να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε κάτι καινούργιο. Πολύ γρήγορα φάνηκε ότι το πρόβλημα του ΗΜΡ δεν ήταν ότι δεν είχε προσωπικότητες, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Είχε πάρα πολλές και πολύ ισχυρές με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους. Και επίσης πολύ γρήγορα φάνηκε ότι θα καταντήσει ελιτίστικο, παρά τις καλές προθέσεις όλων μας. Προσοχή, όχι χουντικό, αλλά σίγουρα ελιτίστικο. Δυστυχώς η αίσθηση ότι έχεις ματώσει σε ώρες ή σε χρήμα για την εικονική χώρα δημιουργεί έπαρση. Και η έπαρση φέρνει την αλαζονεία και την ύβρη. Οι μεγαλύτεροι μύθοι της ανθρωπότητας έχουν πλεχθεί σε αυτόν τον καμβά. Το αποτέλεσμα ήταν λίγο ως πολύ αναμενόμενο. Βιαστήκαμε να αποδείξουμε κάτι, κακώς κάκιστα εξελέγη ο Earentir πάση θυσία τότε και ξενερώσαμε πολύ γρήγορα. Γνωρίζω ότι απογοήτευσα πολλούς φίλους τότε. Κι εγώ απογοητεύτηκα και πικράθηκα πάρα πολύ. Συνολικά έχω την αίσθηση ότι πρέπει να ζητήσω συγγνώμη από τον κόσμο και από όσους κρίνουν ότι έχω συμβάλει και εγώ στον οξύ διχασμό που ακολούθησε. Συγγνώμη λοιπόν παιδιά. Χωρίς αλλά και δικαιολογίες. Μιά αρχή ίσως είναι να αναλάβουμε κάπως τις ευθύνες μας για το χάλι μας.


Ερώτηση 4.
Day 1.182, δημοσιεύεις το άρθρο "Και τώρα τι?" μιλάς για έναν πόλεμο που κερδίσαμε, καταγράφεις τα συμπεράσματα σου, τις εκτιμήσεις σου και στο τέλος προτείνεις. Κάπου εκεί γράδεις:
"Η εποχή των ηρώων τελείωσε. Στα χέρια σας είναι η εξέλιξή σας και η απεξάρτηση της χώρας από 10 βαρώνους. Ενηλικιωθείτε παικτικώς, αυτοοργανωθείτε, μάθετε μπαλίτσα"
Έμαθε μπαλίτσα η eκοινότητα? υπάρχει η προοπτική να τα καταφέρει ακόμα καλύτερα ? Τι πιστεύεις ?

-Ήταν ένα άρθρο μετά από ένα πολύ έντονο δίμηνο μαχών με την Τουρκία και όταν λέμε δίμηνο εννοούμε πάρα πολύ σκληρή μάχη κάθε δύο μέρες είτε στα εδάφη μας, είτε στην Κύπρο, είτε στη Βουλγαρία, είτε στα εδάφη της Τουρκίας, την οποία και είχαμε καταλάβει ολόκληρη και κρατήσαμε σβηστή ώστε να μην εκλέξει Βουλή το Φεβρουάριο του 2011. Αυτό ήταν απλώς αδιανόητο βάσει του τότε συσχετισμού δυνάμεων. Η εποχή των ηρώων έχει τελειώσει εδώ και δύο χρόνια οριστικά, υπάρχουν ως ανάμνηση που ξεθωριάζει. Και καλύτερα έτσι, είναι φριχτό βάρος να νιώθεις ότι κουβαλάς μιά χώρα έστω και εικονική στις πλάτες σου. Πάντως, οι σχετικά λίγοι παίκτες της κοινότητάς μας έχουν οργανωθεί πολύ καλύτερα από παλιά. Συνολικά όμως είμαστε ένα πολύ γερασμένο e-κράτος, αλλά τα έχουμε πάει συγκριτικά καλύτερα σε σχέση με παραδοσιακούς εχθρούς μας. Πρόβλημα (σοβαρό) υπάρχει στη στήριξη των όποιων νέων παραμένουν στο παιχνίδι και στο κλίμα μέσα στην κοινότητα. Και υπάρχει πρόβλημα γιατί και δεν υπάρχει η διάθεση στήριξης νέων από τους παλιούς και επειδή το ίδιο το παιχνίδι τους διώχνει. Με ρωτάς επίσης για την προοπτική της κοινότητας. Νομίζω ότι πολλοί έχουμε κάνει τον κύκλο μας και μένουμε γιατί δεν μας κάνει καρδιά να φύγουμε. Προοπτική θα υπάρξει μόνο αν αποσυρθούμε οι παλιοί και αναλάβουν πολύ νεώτεροι. Και πέραν αυτού πρέπει να αλλάξει δομικά και το παιχνίδι για κεντρίσει το ενδιαφέρον του νέου και όχι το πορτοφόλι του παμπάλαιου. Οπότε όχι δεν βλέπω κάποια ιδιαίτερη προοπτική για την κοινότητά μας.


Ερώτηση 5.
Θυμάμαι ένα βράδυ ένας φίλος μου έγραψε, "είσαι ο πρώτος που το λέω. Ξέρω πόσο θα χαρείς. Βρήκα δουλειά, από αύριο ξεκινάω". Μάλλον ήταν από τις καλύτερες μου μέρες στο παιχνίδι.
Θα μου μιλήσεις για μια από τις καλύτερες σου μέρες στο παιχνίδι ? για κάτι που σου έχει μείνει αξέχαστο ?

-Αξέχαστα θα μου μείνουν πολλά βράδυα και πολλοί ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Επίσης πολλές οριακές μάχες. Όλα αυτά, όμως, δεν έχουν κανένα νόημα και με κάνουν να νιώθω ακόμη πιό καταθλιπτικός e-γέρος. Θα μιλήσω, όμως, για έναν έρανο το χειμώνα του 2010 για να βοηθήσουμε μιά οικογένεια. Τον είχε διοργανώσει ο Φωστήρας αν θυμάμαι καλά. Πολλά παιδιά είχαν δώσει το υστέρημά τους τότε. Εκεί κατάλαβα ότι δεν είναι ακριβώς "παιχνίδι" ο δεσμός που δημιουργείται εδώ. Νομίζω ότι είναι και τα μόνα χρήματα που δεν μετάνιωσα ποτέ που τα έδωσα εδώ. Γιατί δεν ξοδεύτηκαν σε μπάρες. Ίσως κάποιος να χαμογέλασε με αυτά. Να χαμογέλασε πραγματικά όχι εικονικά. Και θυμάμαι και την αγωνία μου για το βαφτιστήρι του Νίκου. Την αγωνία για να πάω να δώσω αιμοπετάλια ή αίμα. Μέσα σε όλο το βούρκο κάτι πάντα λάμπει. Η ανθρωπιά μας.


Ερώτηση 6.
Τι είναι το erepublik? μήπως είναι οι φίλοι που κερδίζουμε μέσα από την eκοινωνική συνανστροφή?, μέσα από τις μάχες και τις κοινές δράσεις? Αυτός που έχει χτίσει τις πιο δυνατές σχέσεις φιλίας, που έχει κερδίσει αναγνώριση, σεβασμό και εκτίμηση, μήπως αυτός τελικά είναι και ο νικητής του παιχνιδιού?

-Νικητής εδώ είναι όποιος αντέχει να θυμάται ότι γύρω μας υπάρχουν ακόμη παιδιά. Νικητής είναι όποιος έκανε ένα φίλο εδώ (είναι από την Ωδή της χαράς αυτό). Νικητής είναι όποιος χάνει περήφανα και όποιος σιωπά όταν αδικείται, κυρίως από τον εαυτό του. Πρέπει να προσπαθούμε να θυμόμαστε μέσα στην καθημερινή μιζέρια του άθλιου μικρόκοσμου΄μας ότι κάποιοι θυσιάστηκαν για να λεγόμαστε εμείς άνθρωποι. Και για ποιό λόγο θυσιάστηκαν. Ναι, ακόμη και σε ένα παιχνίδι. Γιατί ένα μέρος της ψυχής μας κατοικεί στον Άλλο. Αυτό λοιπόν πρέπει να μας κάνει να σκεφτόμαστε συνέχεια ότι ένα μέρος της ψυχής κάθε παιδιού γεννημένου ή αγέννητου κατοικεί ΚΑΙ σε εμάς. Όπως και ένα μέρος της ψυχής κάθε φασίστα, κάθε ρατσιστή, κάθε βιαστή, κάθε εκμεταλλευτή. Οπότε το κρίσιμο μάλλον δεν είναι αν γεννηθήκαμε άνθρωποι, αλλά αν θα προσπαθήσουμε να πεθάνουμε άνθρωποι.
Υπό αυτή την έννοια αυτό το παιχνίδι είναι όσα έδωσες χωρίς να περιμένεις τίποτα. Και οι άνθρωποι που χαμογελούν όταν σε θυμούνται.


Ερώτηση 7.
Για μεγάλο διάστημα η συμμετοχή σου στα κοινά ήταν ιδιαίτερα έντονη. Αρθρογραφούσες σχεδόν καθημερινά καταθέτωντας την άποψη σου, ασκώντας κριτική, καταθέτοντας προτάσεις και ανακοινώνοντας δράσεις. Μερικές από τις φράσεις σου ή τους τίτλος άρθρων σου που μου έκαναν εντύπωση:
"Δεν αντέχω να βλέπω την παράδοση της διακυβέρνησης της χώρας σε στρατηγούς μέσω ντεμέκ δημοκρατικών διαδικασιών. To Κοινοβούλιο είναι ήδη σαν δημοκρατικώς εκλεγμένη 20η Τεθωρακισμένη Μεραρχία. Λυπάμαι, δεν συμφωνώ ότι μόνοι οι στρατιωτικοί θα μας σώσουν."
"Λυπάμαι για την πολιτική ανυπακοή, αλλά θα πράξω όπως μου επιβάλει η συνείδησή μου και το πατριωτικό μου καθήκον, όπως το αντιλαμβάνομαι."
"Είναι μακέττο (trolling) το άρθρο αυτό ή κάποιοι είστε προπετείς και Πηλοφόροι;
"Ελάχιστη συναίσθηση πολιτικής ευθύνης και ιδίως ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ υφίσταται στη βαλκανική Μπανανία μας;"
"Δεν θα ξεμπλέξετε εύκολα από αυτήν εδώ τη φωνή, διότι ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ τίποτα από ΚΑΝΕΝΑΝ. Kαι γιατί όταν κάποιοι μάζευαν μελίσσα, κάποιοι τρώγαν γιαούρτι με μέλι και δαμάσκηνα Μέλανος Δρυμού. Και γιατί είναι ΚΑΘΑΡΗ, άμουλτη, ακομμάτιστη, πατριωτική."
Πολύ δυνατά άρθρα,βγάζουν ψυχή, πνέυμα ατίθασο , συγκρουσιακή διάθεση. Είσαι το ίδιο επαναστάτης και στην ζωή σου?


-Μου θυμίζεις τα νιάτα μου και νιώθω ακόμη πιο γέρος. Ξεκίνησα το παιχνίδι με πολλά όνειρα και ενέργεια, που δεν μπορούσα να διοχετεύσω στην κανονική ζωή μου. Φυσικά και έπασχα σοβαρά. Στην πορεία είδα ότι είναι πολύ δύσκολο και άχαρο να αναλώνεσαι και σε ένα παιχνίδι εκτός από τη ζωή. Πολλά παιδιά έχουν καταναλώσει πάρα πολύ χρόνο και χρήματα εδώ. Κάποιους τους έχω συμβουλεύσει να αναλύσουν λίγο την εμπειρία μου εδώ μήπως αποφύγουν τα ίδια λάθη.
Για την επανάσταση στη ζωή τώρα. Επανάσταση είναι να χαμογελάς στις δυσκολίες και επανάσταση είναι να βοηθάς χωρίς να περιμένεις ανταπόδωση. Επανάσταση σήμερα είναι να γελάς όταν ένα παιδί κάνει μιά ζημιά ή όταν σε υποτιμούν. Δεν με ενδιαφέρει καμιά επανάσταση που ξεχνά τον άνθρωπο. Ή ακόμη χειρότερο, τον θεωρεί ως δεδομένη και αναλώσιμη ποσότητα.


Ερώτηση 8.
Κάπου γράφεις ότι το "Κι ηθέλε ακόμα" του Μανόλη Αναγνωστάκη είναι "το ποιήμα που με στήριξε κάθε φορά που απογοητευόμουν στη ζωή μου (δηλαδή σχεδόν κάθε μέρα)."
Τι ειναι αυτό που σε απογοητεύει περισσότερο από όλα?

-Με απογοητεύει η μικροπρέπεια και η αχαριστία και με αρρωσταίνει η ανεξήγητη κακία. Μιά πλευρά του ανθρώπου είναι σίγουρα πολύ σκοτεινή. Δεν ξέρω αν "δαμάζεται", ίσως να μπορεί λίγο να φωτισθεί, αν προσφέρουμε λίγη απρόσμενη βοήθεια


Ερώτηση 9.
Πρότεινε μου ένα βιβλίο ή μια ταινία που έχεις διαβάσει ή έχεις δει και άγγιξε την ψυχή σου.
-Πολύ δύσκολη ερώτηση. Ένα βιβλίο; Μία ταινία; Λοιπόν, αν ήταν να σωθεί ένα βιβλίο για μένα, τότε αυτό μάλλον θα ήταν η Παλαιά Διαθήκη. Όχι για το Θεό ή την ύπαρξή του ή μη. Για τη φύση της ανθρώπινης αδυναμίας και την απογοήτευση της ελπίδας που πάντα θα ξαναγεννιέται για να πεθάνει. Ταινία το Come and See του Έλεμ Κλίμοφ. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Πολύ δύσκολη επιλογή, όμως, καθώς θεωρώ και το Stalker του Ταρκόφσκι τεράστια ταινία.


Ερώτηση 10.
Θα ήθελα με λίγα λόγια, να μου πεις:

α.Εάν αισθάνεσαι ότι έχεις αδικήσει κάποιον στο παιχνίδι.
-Δεν ξέρω αν έχω αδικήσει κάποιον συγκεκριμένο, τουλάχιστον περισσότερο από όσο εμένα. Σίγουρα έχω απογοητεύσει αρκετούς φίλους εδώ. Περίμεναν περισσότερα από εμένα και κυρίως πιό καθαρή και δημοκρατική στάση μου κάποιες κρίσιμες στιγμές. Προσπάθησα παραπάνω να ζητήσω μιά συγγνώμη. Ας εκτιμήσουν τουλάχιστον ότι έχω σωπάσει και αποτραβηχτεί σε ένα λήθαργο.

β.Εάν αισθάνεσαι ότι κάποιος από αυτούς που δεν το περίμενες, από αυτούς που θεωρούσες ότι είναι κοντά σου, σου γύρισε την πλάτη όταν τον χρειάστηκες.
-Όχι, δεν μου έχει γυρίσει κάποιος την πλάτη. Συνάντησα περισσότερη απρόσμενη καλοσύνη από αγνώστους εδώ από ό,τι από αρκετούς στην κανονική ζωή μου. Και είναι εκπληκτικό αυτό.

γ.Εάν πέρασες καλά. Εάν υπήρξαν στιγμές που καθόσουν μπροστά στην οθόνη σου και χαμογελούσες με κάτι που διάβασες. Εάν χάρηκες, εάν συγκινήθηκες.
-Ήταν πάρα πολλές οι στιγμές χαράς και συγκίνησης. Κυρίως κάποια πολύ καλά λόγια από αγνώστους μου. Δίπλα μας συμπαίζουν πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι.

δ.Μην μου πεις πολλούς αλλά, έναν ή μία που θα ήθελες να γνωρίσεις.
-Μεγάλη κουβέντα αυτή και θα αδικήσω κόσμο. Νιώθω τυχερός που έχω μιά ελάχιστη εικόνα από αρκετούς. Θα ήθελα να γνωρίσω από κοντά ή να πιώ καφέ με τον Romper, το Mithrantir, τον Αλέξη το Νάζγκουλ και το Στέφανο. Και για να μην περιοριστώ σε ντίβες, θα ήθελα επιτέλους να πιώ καφέ με τον Ανωνυμόπουλο, τον Πάνο, tuboflos (δεν ξέρω αν παίζει ακόμη...), τη Lithelon (διότι βοηθά τους πάντες), τον ASP και τον depici. Ξεχνάω πολλούς.

ε.Πεσμας κάτι θετικό για την νέα Χρονιά, όμορφο αλλά και ενωτικό, όπως :
"Ευτυχισμένο το 2015. Βαζελάκια θα φάτε καλά και φέτος"
-Τέλος, θα ήθελα ως ευχή μιά φορά να πολεμήσουμε όλοι, όσοι έχουμε απομείνει, ξανά μαζί. Ας χτυπήσουμε τα Σκόπια π.χ. ή την Πολωνία ή την Κίνα. Έτσι για την πλάκα μας. Που την χάσαμε.
Θέλω να σε ευχαριστήσω που μου έδωσες την ευκαιρία να γράψω κάποιες σκέψεις μου μετά από χρόνια.


Η επικοινωνίας μου με τον exohoriti κράτησε αρκετές ημέρες και ήταν για μένα ένα πολύ όμορφο ταξίδι. Βλέπετε ο exohoritis έχει ένα τρόπο να μαγνητίζει τον συνομιλητή του, να κερδίζει σεβασμό και θαυμασμό, όχι για τις γνώσεις του και τις ικανότητες που είναι αναμφισβήτητα μεγάλες και σημαντικές, αλλά με την απλότητα του, την ευγένια του, την ποιότητα του ως άνθρωπος. Διάβασα τα περισσότερα άρθρα του με μεγάλο ενδιαφέρον, όλα τους είναι εξαιρετικά, ξεχώρισα δύο, το ¨ΗΡΩΑΣ” και το “Κι ήθελε ακόμη...”

Τον επίλογο δεν τον έχω γράψει εγώ αλλά ένας φίλος, σας προτείνω να τον διαβάσετε ακούγοντας το παρακάτω τραγούδι.
www.youtube.com/watch?v=pwd7_y3kopQ

“Ο Εξωχωρίτης είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα ακάουντ (και άβαταρ) στο ερεπ. Μαζί με το Μεγαλέξανδρο σήκωσε το βάρος της ανάπτυξης μιας χώρας που έμελλε να εξελιχθεί σε μία από τις ισχυρότερες του παιχνιδιού. Απετέλεσε πρότυπο για τους περισσότερους, αν όχι για όλους, τους “καμένους” της γενιάς του 2010 που ξόδεψαν εκατομμύρια εργατοώρες στον υπολογιστή, οι οποίοι μαζί με τους 30-35 που έσταξαν τις 500 χιλιάδες ευρώ απελευθέρωσαν τη χώρα από τον Σκάιμεξ. Έπαιξε (και παίζει) το παιχνίδι ως γνήσιος ευπατρίδης του παλιού καιρού. Βοήθησε τους πάντες χωρίς το παραμικρό αντάλλαγμα. Δεν είναι τυχαίο που χαίρει τεράστιας εκτίμησης ακόμα και από τους φανατικότερους εχθρούς της χώρας. Θα μπορούσα να γράψω ένα μικρό βιβλίο με περιστατικά από την ε-ζωή του αλλά ο χώρος που μου παραχωρήθηκε είναι περιορισμένος. Άλλωστε ο Εξωχωρίτης φαίνεται από το ίδιο το προφίλ του. Ιδίως αν παρατηρήσει κανείς ποια μετάλλια ΔΕΝ έχει. “
Van Der Waal



Με εκτίμηση,
mourgoss


P.S.
Φιλιά στα παλιόπαιδια που πρόσφατα απογοήτευσα.