Join the new world

Είναι προσωπικό το δράμα που εκτυλίσσεται μπροστά σας αγαπητή μου κυρία και αγαπητέ μου κύριε.
Μη με προσπερνάς, ακουσε λίγο την πονεμένη ιστορία μου...


Έχοντας κλείσει 10+ χρόνια στο "game" αυτό, (κλάψτε ελεύθερα ή γελάστε μαζί μου - πάλι ελεύθερα), κάποια στιγμή βαρέθηκα, και δεν κρύβω ότι μπαίνω πολλές ημέρες μόνο για τα βασικά (φως, νερό, τηλέφωνο).


Αυτά τα 10 χρόνια όμως μάζεψα ένα εξαιρετικό ποσό χρημάτων τα οποία απλά δεν ξόδευα, και όταν έβγαινε η υπερφανταστική ρουλέτα, έπαιζα ως κλασσικός ελληνάρας, από αυτούς τους μεγαλοβιοτέχνες με τη χρυσή καδένα και τη μερτσεντέ (ξέρεις, δεν ξέρεις; 😉 ποντάροντας μεγάλα φράγκα για να κάτσουν τα μεγάλα φράγκα.

Πέραν αυτής της "μικρής απόλαυσης" όμως, δεν ξόδευα, αλλά ούτε και κοιτούσα ποτέ πόσα είχα γιατί ήξερα ότι ήταν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δραχμές...

Μία ημέρα λοιπόν κύριέ μου, πριν από λίγους μήνες, πήγα να κάνω work ως μέγας εισοδηματίας και τα σχετικά, και εκεί που πατώ το κλικ μου εμφανίσθει το εξής
Μ-Α-Γ-Ι-Κ-Ο μήνυμα: Το μέσατζ έλεγε: "Δεν έχεις σάλιο μάνα μου", σε λίγο διαφορετική γλώσσα, όχι τη δικη μου, αλλά η ουσία παρέμενε η ίδια: Ήμουν ξαφνικά ΑΠΕΝΤΑΡΟΣ. Ποιος; Εγω! Εγω ο μεγαλογαιοκτήμων με τις 20 εταιρίες ξένων συμφερόντων!!!

Long story short που λένε και στο χωριό μου κυριέ μου, μετά από έντονη επικοινωνία και λογοφεράντζα με το support, ΑΚΟΥΣΤΕ ΑΚΟΥΣΤΕ, απεφάνθυσαν πως ΔΕΝ με είχαν χακέψει!!!

Η αιτία λέγαν ήμουν εγώ!

Εγώ, εγώ το πυρότουβλο, εγώ ο τσιμεντόβλακας έφταιγα που δεν έβλεπα ότι μου τα έφαγε το κράτος της Ιταλίας.
(Δεν είναι μόνο η Ελλάς κύριέ μου κράτος του λήσταρχου Νταβέλη, έχουμε και στη γείτονα Ιταλία τους ενδόξους απογόνους της Kosa Mostra ή της Κοζα Νοστρα, (πάντα με μπέρδευαν τα γαλλικά) οι οποίοι Ιταλιάνοι, με περισσή ευκολία - και αρκετή άγνοια και αδιαφορία εκ μέρους μου - με υπέρογκη φορολογία και με δικαιολογία τον καλλωπισμό της Φοντάνα ντο Τρέβι, μου άδειασαν τη μπάνγκα, το βιός μου, το αποκούμπι μου για την εποχή των ισχνών αγελάδων, το κομπόδεμα για τα γεράματα μου.

Ως εκ τούτου δεν μπορούσαν να μου επιστρέψουν τίποτε κύριέ μου, παρά με φίλησαν σταυρωτά, με μούτζωσαν - γιατί είμαι βλάξ κύριε μου -, και με έστειλαν να πουλάω κάστανα και πασατέμπος στη γωνία Αριστοτέλους με Εγνατία, γέρο άνθρωπο, ρακένδυτο και πένητα, σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα.

Γι’ αυτό κύριε μου , γι’ αυτό καλή μου κυρία , ταπεινά σου ζητώ το endorse σου.

Ένας ξεπεσμένος αριστοκράτης είμαι, που αποζητά να μαζέψει λίγα φραγκάκια, να πάρω κι εγώ σαν άνθρωπας ξανά, λίγο κρασί κι ας είναι παλιό, λίγο τυρί, κι ας είναι μουχλιασμένο, λίγο χαβιάρι κι ας είναι μαύρο, λίγο αστακό κι ας είναι ψόφιος....