Artık Spor Konuşmayalım, Çünkü Beceremiyoruz

Day 2,692, 16:05 Published in Turkey Spain by onurd34


Saatlerdir valiyi, bakanı, basını, sosyal medyayı ve burayı takip ediyorum. Aklıselim yorumlar da var, saçma sapan yorumlar da var…

Sonra bir an durup düşündüm; olay ne, ne oldu orada???

Bir spor kulübünün otobüsü, bir deplasman dönüşü bir viyadükte silahlı saldırıya uğruyor. Doğrudan şoför hedef alınıyor ki, otobüs devrilsin... Devrilsin ki, kırk insan hayatını kaybetsin, intikam alınsın... Kırk insan, kırk can… Eşleri, çocukları, aileleri, sevenleri hiç düşünülmedi. Bu olayın neler yaratabileceği hiç düşünülmedi. İki hafta önce “Çanakkale Geçilmez!” deyip, birlik beraberlik mesajları verirken; şimdi insanlarımızı kendimiz öldürüyoruz. Ne için??? Bir maç için, bir lig için, bir kupa için… Yani koskoca bir hiç için…

Ve yorumlara bakın:
"Niye lastiklere sıkmadınız, burası Trabzon akıllı olun, şanslıydınız kurtuldunuz, yarım kalan iş tamamlanacak, kupamızı vereceksiniz, önce Emre ve Volkan'ı öldürün..."

Elbette aklıselim yorumlar da vardı. Onların hepsine teşekkür ederim, hepimiz etmeliyiz de zaten. İçine düştüğümüz bu berbat durumdan, o insanlar sayesinde kurtulacağız. Olay artık Fenerbahçe-Trabzon değildir. Olay Trabzon şehrine ve insanlarına yıkılmak istenen “Futbolun teröristleri” yaftası da değildir. Bu yaşadıklarımız zaten spor değildir. Fakat bunu, o akılsızlar bilmiyorsa da; biz bilmek zorundayız.

Şu yaşıma kadar küfür etmedim, bu oyunda bile… Yine etmeyeceğim ve bahsettiğim aklıselim insanlardan olmaya gayret edip, sabırla insanların da böyle davranmasını bekleyip buna çalışacağım…

Bu saatten sonra; 2010-2011 şampiyonluğunun da, 1996’da yaşananların da; benim için artık hiçbirisinin bir önemi yok. Fenerbahçeliliğimden elbette vazgeçmiyorum. Maçları evimde seyretmeye devam edeceğim, Fenerium’dan alışveriş yapmaya devam edeceğim. Ama en yakın arkadaşlarım hariç kimseyle, futbol ya da basketbol; hiçbir sporu konuşmayacağım.

Çünkü biz sporu bile beceremedik. Eğlenmek için başlamıştık. İşin içine para girince, hırsımız arttı. Hırs artınca, tutkuya dönüşmüş sevgi; fanatizme, kapitalizme esir oldu. Ve işte, spor orada aramızdan ayrıldı.

Düşüncesiz kulüp başkanları her fırsatta ortamı gerdi, koltuk sevdaları için milyonların sevgilerine kan bulamayı göz aldı. Taraftar kulübe olan aşkıyla onların arkasında durdukça; onlar korumalarıyla çevrili iş merkezlerinden “Kulübüm için varım!” deyip, yeni ihaleler aldı…

Dediğim gibi, bu saatten itibaren Fenerbahçe’nin zaferleri ile ilgili bir shout bile atmayacağım. Benim birilerini kızdırma isteğim; hiçbir zaman kırk kişinin canından daha değerli olmayacak çünkü. Madem ben birilerini kızdırdığımda, onlar benim onlara yenilmemi beklemeyip birilerine zarar vermeye çalışacak; ben de onlara hiçbir şey demeyip birilerinin zarar görmesini en baştan engelleyeyim.

Lütfen, bu makalenin altında birbirinize küfür etmeyin. Bari bu makalenin altında, insanların kalbini kırmayın. Çünkü insanlar düşünemiyor, kendini kontrol edemiyor. Klavyeye dokunurken, insan olduğunu unutanlar var. Yaşamını bilgisayar dışında bırakan insanlar var. Bir cenaze omuzlamaktansa; birbirimize bir süre futboldan, spordan bahsetmeyelim.

Herkese olabildiği kadar iyi geceler… Umarım, sabah daha güzel bir ülkeye uyanırız. Umarım sabah, güzel ülkemdeki tüm insanlar düşünebilmeye başlarlar. Çünkü düşünebilmek güzeldir, düşünülebilen yerler de güzelleşecektir… o/

Shout Metni:
Artık Spor Konuşmayalım, Çünkü Beceremiyoruz
http://www.erepublik.com/tr/article/2513583/1/20