ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ - ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΡΑ

Day 2,588, 00:33 Published in Greece Slovakia by SotirisA

Συνεχίζοντας την ανάλυση της η-Ελληνικής οικονομίας που ξεκίνησα στο προηγούμενο άρθρο μου (http://www.erepublik.com/en/article/2477240/1/20) θα προσπαθήσω, κάνοντας μια σειρά πολιτικο-οικονομικές παραδοχές, να περιγράψω συγκεκριμένα μέτρα οικονομικής (και όχι μόνο) πολιτικής που θα βοηθήσουν τη χώρα να συνεχίσει να αποτελεί μια από τις κυρίαρχες δυνάμεις μέσα στο παιχνίδι.

ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ-ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ
Με βάση τα μέχρι τώρα δεδομένα, για να μπορέσει η η-Ελλάδα να συνεχίσει να είναι ανταγωνιστική και να βρίσκεται ανάμεσα στις υπερδυνάμεις του παιχνιδιού, θα πρέπει να μπορεί να καλύπτει, σε μηνιαία βάση, τις παρακάτω δαπάνες:
1) Δαπάνες για εξυπηρέτηση αμυντικών αναγκών (Υπ. Άμυνας): περίπου 1 - 1,2 εκ. δρχ.
2) Δαπάνες για παραγωγή αγαθών κλπ. (Υπ. Οικονομικών): 100 χιλ. δρχ.
3) Δαπάνες για στήριξη νέων παικτών (Υπ. Νέων Παικτών): 200 - 300 χιλ. δρχ.
4) Δημιουργία αποθεματικού (20% των υπολοίπων εξόδων): 300 χιλ. δρχ.
ΣΥΝΟΛΟ: 1,8 εκ. δρχ. το μήνα.

Η μέχρι τώρα εμπειρία δείχνει ότι, για την εξασφάλιση της άμεσης ανταπόκρισης της χώρας στις εξωτερικές απειλές αλλά και την καλύτερη δυνατή εξυπηρέτηση της κάθε φορά ασκούμενης πολιτικής στο εσωτερικό, η λειτουργικότερη κατανομή των υπαρχόντων κεφαλαίων είναι να υπάρχει ανά πάσα χρονική στιγμή κεφάλαιο 1 εκ. δρχ. στη διάθεση του Υπ. Άμυνας για την υποστήριξη Εντολών Mάχης (CO) και άλλο 1,5 εκ. δρχ. στο Κρατικό Ταμείο (treasury), για την εξυπηρέτηση όλων των υπόλοιπων εξόδων.


ΜΕΤΡΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
Σε γενικές γραμμές, τα μέτρα μιας οικονομικής πολιτικής στην η-Ελλάδα μπορούν να χωριστούν σε τρεις κατηγορίες: μέτρα ενίσχυσης της παραγωγικής βάσης, μέτρα ενίσχυσης της κατανάλωσης και φορολογικά μέτρα.

1) Μέτρα ενίσχυσης της παραγωγικής βάσης
Η μεγαλύτερη αδυναμία που έχει σήμερα η χώρα και ταυτόχρονα η μεγαλύτερη απειλή που θα αντιμετωπίσει στο μέλλον (αν δεν την αντιμετωπίζει ήδη…) είναι ο μικρός αριθμός ενεργών παικτών, συγκριτικά πάντα με τις υπόλοιπες χώρες που αποτελούν μεγάλες δυνάμεις στο παιχνίδι. Ο μικρός αυτός αριθμός μελών της κοινότητας αναγκάζει τη χώρα να καταφεύγει σε υψηλότερες συγκριτικά φορολογίες, για να μπορέσει να έχει τα έσοδα εκείνα που θα της επιτρέψουν να συνεχίσει να είναι υπερδύναμη. Όσο η κατάσταση αυτή δεν αναστρέφεται, τόσο και θα κινδυνεύει η θέση της χώρας ανάμεσα στις υπόλοιπες υπερδυνάμεις του παιχνιδιού.

Βασική αρχή στα οικονομικά είναι ότι μια φορολογία, για να είναι αποτελεσματική και να αντέχει στο χρόνο, θα πρέπει να επιβάλλεται επί μιας σταθερής και υγιούς παραγωγικής βάσης. Κάτι που σημαίνει ότι η οποιαδήποτε φορολογική πολιτική είναι δευτερεύουσα σε σύγκριση με την παραγωγική βάση πάνω στην οποία επιβάλλεται. Αυτό το επισημαίνω για να τονίσω ότι οι προσπάθειες κάθε κυβέρνησης για αύξηση των κρατικών εσόδων πρέπει κατά κύριο λόγο να στοχεύουν στην αύξηση και ενίσχυση της παραγωγικής βάσης και μόνο δευτερευόντως να χρησιμοποιούν για το σκοπό αυτό την αύξηση της φορολογίας. Δυστυχώς, στην η-Ελλάδα έχουμε σταματήσει να το κάνουμε αυτό εδώ και πολύ καιρό…

Η ενίσχυση της παραγωγικής βάσης της χώρας μας μπορεί να γίνει με δύο τρόπους: (α) με την προσέλκυση νέων παικτών στο παιχνίδι και (β) με την απόδοση ελληνικής υπηκοότητας σε δυνατούς οικονομικά ξένους παίκτες.
Όλες οι υπερδυνάμεις που υπάρχουν στο παιχνίδι, οφείλουν την ύπαρξή τους στις μεγάλες σε αριθμό πολιτών κοινότητες που διαθέτουν. Η προσέλκυση νέων παικτών ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να αποτελεί, σε διαρκή και μόνιμη βάση, σταθερό πολιτικό στόχο κάθε κυβέρνησης αλλά και της κοινότητας ολόκληρης. Αν θέλουμε να συνεχίσουμε να είμαστε υπερδύναμη ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΥΞΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΜΑΣ. Δυστυχώς, το παιχνίδι το ίδιο δεν βοηθάει στην κατεύθυνση αυτή, μιας και οι παίκτες που το αφήνουν είναι όλο και περισσότεροι από εκείνους που το ξεκινάνε, αλλά για την η-Ελλάδα η προσέλκυση νέων παικτών θα πρέπει πάντα να αποτελεί προτεραιότητα.
Ένα δεύτερο μέτρο ενίσχυσης της παραγωγικής βάσης είναι η απόδοση ελληνικής υπηκοότητας σε δυνατούς οικονομικά ξένους παίκτες. Απαραίτητη προϋπόθεση για να γίνει αυτό, είναι η χώρα να διαθέτει υψηλά bonus παραγωγής. Γι’ αυτό το λόγο είναι εξαιρετικά σημαντικό να επιστρέψουμε στις περιοχές που κατείχαμε στη Νιγηρία, ή να βρούμε άλλες περιοχές για να αυξήσουμε τα bonus παραγωγής μας, ειδικά στα όπλα και τα σπίτια. Εφόσον το επιτύχουμε αυτό, τότε μπορούμε να κάνουμε ένα κάλεσμα σε έναν περιορισμένο αρχικά αριθμό ξένων παικτών (30-50) που έχουν στην κατοχή τους μεγάλο αριθμό εταιρειών. Άποψή μου είναι ότι το βάρος θα πρέπει να δοθεί στους παίκτες που διαθέτουν εταιρείες παραγωγής τελικών προϊόντων (όπλα, σπίτια, τρόφιμα) και όχι πρώτων υλών, μιας και η φορολόγηση των τελικών προϊόντων μπορεί να αποφέρει περισσότερα έσοδα από εκείνη των πρώτων υλών. Επιπρόσθετα, οι εταιρείες πρώτων υλών αποτελούν κατά κανόνα την κύρια πηγή εσόδων των νέων παικτών. Η είσοδος στην αγορά μεγάλων ποσοτήτων πρώτων υλών που θα μπορούσαν να επιφέρουν οι ξένοι παίκτες, θα λειτουργήσει ανταγωνιστικά και θα φέρει μείωση στο εισόδημα των νέων παικτών.

2) Μέτρα ενίσχυσης της κατανάλωσης
Η ενίσχυση της κατανάλωσης έχει σαν στόχο (από καθαρά οικονομική σκοπιά) την αύξηση των φορολογικών εσόδων μέσω της αύξησης την κατανάλωσης. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όσο περισσότερα προϊόντα παράγονται και καταναλώνονται, τόσο περισσότεροι είναι και οι φόροι που εισπράττει το κράτος. Επισημαίνω ότι, για να έχει νόημα μια τέτοια οικονομική πολιτική, θα πρέπει τα ποσά που δίνονται για ενίσχυση να είναι μικρότερα από τα ποσά που θα γυρνούν πίσω στο κράτος μέσω των αντίστοιχων φόρων.

Σε γενικές γραμμές, σαν χώρα δεν έχουμε δώσει πολύ βάρος σ’ αυτή την πολιτική. Βέβαια, είναι γεγονός ότι τα προγράμματα ενίσχυσης νέων παικτών (κατά κύριο λόγο) και οι επιδοτήσεις που δίνονται για training grounds και training contracts (δευτερευόντως) συμβάλλουν στη κατεύθυνση αυτή. Θα μπορούσαμε όμως να δούμε πιο επισταμένα συγκεκριμένα οικονομικά μέτρα που θα στοχεύουν σε μια τέτοια πολιτική (π.χ. επιστροφή του 50% του φόρου στους παίκτες που προμηθεύονται, μέσω της αγοράς, μεγάλες ποσότητες όπλων ή τροφίμων). Επισημαίνω εδώ ότι οι μηχανισμοί του παιχνιδιού δεν βοηθούν σε μια τέτοια προσπάθεια (η οργάνωση της αγοράς που υπάρχει είναι υποτυπώδης και έχει πολλές αδυναμίες, ενώ αναφέραμε και στην αρχή την παντελή έλλειψη αναλυτικών δεδομένων για τις οικονομικές συναλλαγές).

3) Φορολογικά μέτρα
Οι περισσότερες κυβερνήσεις, όταν χρειάζονται άμεσα επιπλέον χρήματα, καταφεύγουν στην αύξηση της φορολογίας. Αυτό γίνεται γιατί η αύξηση των κρατικών εσόδων από τη φορολογία είναι σημαντική και άμεση. Εντούτοις, οι συνεχείς αλλαγές στη φορολογία δεν βοηθούν στον προγραμματισμό των παικτών, και ειδικά για τους νέους και μικρομεσαίους παίκτες, μπορούν να επιφέρουν μεγάλη οικονομική επιβάρυνση. Για το λόγο αυτό, η φορολογική πολιτική θα πρέπει να είναι σωστά σχεδιασμένη και σταθερή σε βάθος χρόνου (ακριβώς το αντίθετο απ’ ότι κάνουμε εμείς δηλαδή…).

Όπως είπαμε και στο προηγούμενο άρθρο, ο φόρος εργασίας (work tax) έχει τη μεγαλύτερη συμβολή στα κρατικά έσοδα, αποτελώντας το 70-75% περίπου του συνόλου των φορολογικών εσόδων. Σαν φόρος, επιβαρύνει περισσότερο αυτούς που έχουν πολλές εταιρείες και τις δουλεύουν οι ίδιοι, κάτι που είναι και το σωστότερο.
Με βάση τα σημερινά δεδομένα, ένα ύψος φόρου 4-5% φαίνεται να αρκεί για να καλύψει τις ανάγκες λειτουργίας του κράτους. Σε περίπτωση που αυξηθεί ο αριθμός των πολιτών και η παραγωγική βάση της χώρας, μπορούμε να εξετάσουμε και ενδεχόμενη περαιτέρω μείωσή του. Στην παρούσα συγκυρία όμως αυτό αποτελεί ρίσκο και μπορεί να έχει άμεσες αρνητικές επιπτώσεις, κυρίως στην αμυντική ικανότητα της χώρας. Το σωστότερο στην παρούσα φάση θα ήταν να δούμε πως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε καλύτερα τα τυχόν οικονομικά πλεονάσματα, παρά να προχωρήσουμε σε μείωση του συγκεκριμένου φόρου.

Ένας ακόμη φόρος στον οποίο θέλω να σταθώ είναι ο φόρος εισαγωγής (import tax). Είναι ο φόρος που επιβάλλεται στα προϊόντα που εισάγονται στη χώρα από το εξωτερικό. Κατά συνέπεια, βαρύνει μόνο όσους εισάγουν προϊόντα και όχι τους έχοντες ελληνική υπηκοότητα. Πολλές χώρες τον φόρο αυτό τον έχουν πολύ υψηλά (ακόμη και στο 99😵, σε μια προσπάθεια να μειώσουν τις εισαγωγές και να τονώσουν τους ντόπιους παραγωγούς. Στο βαθμό που μια χώρα έχει επαρκή παραγωγική βάση, μπορεί δηλαδή να παράγει μόνη της το σύνολο των αγαθών που της χρειάζονται για να λειτουργήσει, αυτή η πολιτική όσον αφορά τον φόρο εισαγωγής είναι και η σωστότερη (σε αντίθετη περίπτωση, ο υψηλός φόρος εισαγωγής θα έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση των τιμών στην εγχώρια αγορά, ενώ μπορεί να οδηγήσει μέχρι και σε ελλείψεις προϊόντων και πρώτων υλών). Στην η-Ελλάδα ο φόρος αυτός κυμαίνεται σε σχετικά χαμηλά επίπεδα (1% στα όπλα, 3% στα σπίτια και 5% στα τρόφιμα - υπάρχει και το 20% στα εισιτήρια, αλλά η αγορά αυτή είναι περιορισμένη). Πιστεύω ότι στον φόρο αυτό και ειδικά στο όπλα, υπάρχουν περιθώρια αύξησης. Με βάση το γεγονός ότι η ελληνική αγορά είναι μια σχετικά φθηνή αγορά, πιστεύω ότι υπάρχουν τα περιθώρια για μια αύξηση του εν λόγω φόρου στο ύψος του 5%, ενιαία για όλα τα προϊόντα. Η αύξηση αυτή θα έχει σαν άμεσο αποτέλεσμα την οικονομική ενίσχυση των παικτών με ελληνική υπηκοότητα (μιας και θα μειωθούν οι εισαγωγές, άρα θα αυξηθούν οι πωλήσεις των προϊόντων που παράγονται στη χώρα), ενώ έμμεσο (και ίσως σημαντικότερο) αποτέλεσμα είναι η αύξηση των χρημάτων που μένουν να καταναλωθούν εντός της χώρας (και άρα αυξημένα έσοδα από τους φόρους επί των πωλήσεων). Πέρα όμως από τα όποια οικονομικά οφέλη, η αύξηση του φόρου αυτού πιστεύω ότι είναι ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ σαν κίνηση στήριξης των ελλήνων (και με ελληνική υπηκοότητα) παικτών.

Για το φόρο προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ-VAT) δεν μπορώ να πω πολλά, κυρίως λόγω έλλειψης οικονομικών δεδομένων. Το ύψος του υπολογίζω να ανέρχεται, με τα σημερινά δεδομένα, σε 10-12.000 δρχ. την ημέρα, δηλαδή σε 5-6 χιλ. δρχ. ανά εκατοστιαία μονάδα φόρου (σήμερα το ύψος του φόρου είναι 2% σε όλα τα προϊόντα, πλην των εισιτηρίων στα οποία είναι 5😵. Είναι ο φόρος με τον οποίο πρέπει να πειραματιζόμαστε λιγότερο, μιας και οι αλλαγές του έχουν άμεση επίπτωση στην αγορά και μπορούν να οδηγήσουν μέχρι και σε πλήρη απορρύθμισή της, δεδομένου ότι τυχόν αύξησή του θα οδηγήσει με βεβαιότητα σε άνοδο της “μαύρης” αγοράς και, συνεπακόλουθα, σε σημαντική μείωση των κρατικών εσόδων (αντί για την αύξηση που λογικά θα επεδίωκε μια τέτοια κίνηση...).

Σαν κατακλείδα και όσον αφορά τη φορολογία, πιστεύω ότι τα παρακάτω μεγέθη μπορούν να στηρίξουν το σημερινό επίπεδο κρατικών δαπανών της χώρας:
1) Φόρος εργασίας: 5% (με προοπτική περαιτέρω μείωσης).
2) Φόρος εισαγωγών: 5% για όλα τα προϊόντα.
3) Φόρος προστιθέμενης αξίας: 2% για όλα τα προϊόντα.


Με τις παραπάνω εκτιμήσεις ολοκληρώνεται και η πρώτη προσέγγισή μου στα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας. Πρέπει να τονίσω ότι η προσέγγιση αυτή γίνεται με βάση τα σημερινά δεδομένα και, όπως κάθε οικονομική προσέγγιση, οφείλει να προσαρμόζεται στα εκάστοτε οικονομικά δεδομένα (και όχι να προσαρμόζονται τα οικονομικά δεδομένα σε αυτή, όπως πολλοί θα θέλαμε… 😉). Επειδή οι μεταβολές στα οικονομικά έχουν άμεση επίπτωση και στα υπόλοιπα κομμάτια του παιχνιδιού (όπως και στην πραγματική ζωή, σχεδόν όλα εξαρτώνται από το χρήμα), η οικονομική πολιτική της χώρας πρέπει κάθε φορά να χαράσσεται με σύνεση και να έχει την ευρύτερη δυνατή συναίνεση της κοινότητας.

Ελπίζοντας να βοήθησα στο γενικότερο προβληματισμό περί τα οικονομικά, σας ευχαριστώ για την ανάγνωση και εύχομαι Καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές σε όλους 🙂.

SotirisA