دو دسته آدمها من رو اذیت میکنند

Day 3,222, 16:23 • Published in Iran Iran • by arash irani 5

این مطلب بسیار زیبا رو دوست عزیزم آقا سورنای عزیز

از یک جای خوبی خونده بودند و به علت اینکه سرعت اینترنتشون خوب نبود

به من لطف کردند تا این مطلب رو چاب کنم

بنده هم انجام وظیف کردم


متن زیبایی هستش خودم به قسمت اولش اعتقاد ندارم ولی با قسمت دومش به شدت موافقم


دو دسته از آدم‌ها همیشه برای من غیر قابل درک بوده و هستند. دسته اول، آنهایی هستند

که از این بیلبیلک‌ها سر شیلنگ توالت می‌گذارند که فشار آب کم شود! هیچ وقت نفهمیدم که

چطور می‌شود یک نفر از فشار بالای آب لذت نبرد؟ و یا از فشار پایین آب لذت بیشتری

ببرد؟! ولی چون به پلورالیسم اعتقاد دارم، هیچ وقت این عزیزان را مجبور نکردم که

بیلبیک سر شلنگ توالت را بردارند. اگر چه که اصلا فلسفه وجودی گذاشتن بیلبیلک، سر

شلنگ توالت برایم قابل درک نیست، ولی به هرحال عصر، عصر آزادی بیان و عقیده و

اینهاست و تا وقتی که بیلبیکشان را در توالت خانه خودشان دارند، خطر خاصی ندارند و

درک نکردنشان زیاد آدم را اذیت نمی‌کند و ما فقط باید سعی کنیم که وقتی مهمانشان

هستیم، طوری غذا بخوریم که مواد زائد تولید نکنیم.


ولی دسته دوم آدم را اذیت می‌کنند؛ این دسته طرفداران استقلال هستند که به مراتب درک

کردنشان سخت‌تر از دسته اول است.

می‌دانم یک دهه می‌شود که پرسپولیس قهرمان لیگ برتر نشده، تاکنون اصلا قهرمان آسیا

نشده، ستاره‌ای روی لباسش ندارد و الخ! ولی مگر فوتبال فقط این است؟! اگر برتری در

فوتبال به تعداد جام‌های ثبت شده در کارنامه باشد که دیگر نیازی به نود دقیقه بازی

نیست. اینطوری رئال مادرید بهترین تیم دنیاست (که در کمال تعجب بعضی‌ها همین نظر را

دارند) و لیورپول هم باید برود غازهایی که آرسنال چرانده است را وزن کند و بایرن

مونیخ هم اول فصل جام را همراه با دست و جیغ و هورا بگیرد و هر چهار سال یک بار

قرعه‌کشی بشود که چه کشوری جام جهانی را به برزیل بدهد! اما اینطور نیست... فوتبال

کارنامه و وقایع گذشته نیست، بلکه اکنون و همین لحظه است!





به عبارتی ساده فوتبال،

بازی حماسه و اسطوره‌هاست؛ و الحق که پرسپولیس خالق هر دوی اینهاست. دیگر همه حماسه

ده ده سه و شیش تا و چهار تا و قهرمان لیگ شدن در دقیقه 94 را می‌دانند ولی این همه



ماجرا نیست. اصل ماجرا اتفاقا آنجایی‌ست که وقتی قرار است پرسپولیس نقش منفی سریال

لیگ باشد، باز هم حماسی بازی می‌کند! اگر قرار است قهرمان لیگ نشود، خودش را از ته

جدول (البته نه قعر جدول) خودش را بالا می‌کشد و در حالی که دو برابر همه‌ گل زده است،

به خاطر تفاضل گل جام را واگذار می‌کند، دقیقا مثل پابلو اسکوبار!

اگر قرار است ده

امتیاز را بخاطر تساوی در دقیقه نود از دست بدهد که در پایان فصل کارش به تفاضل گل

برسد، باز هم طوری نقش آفرینی می‌کند که هیچ راننده تاکسی زردی نتواند علیه‌اش حرفی

بزند، مثل فرانک آندروود! پرسپولیس همانطور که عابدزاده دارد، سوشا نیز دارد دقیقا

مثل باجناق والتر وایت! آری، فوتبال یعنی حماسه و اسطوره؛ که هر دو مترادف بلافصل



پرسپولیس هستند، و بخاطر همین است که پس از ده سال از آخرین قهرمانی پرسپولیس، باز

هم استادیوم برایش پر می‌شود؛ و فارغ از هر نتیجه‌ای که فردا برای پرسپولیس رقم بخورد،

باز هم برند ه است





ما سرخترین حادثه فوتبالیم

این سرخی افراشته را میبالیم

تاریخ درون دفترت ثبت بکن

ما ده نفره سرور استقلالیم