Join the new world

Αισθάνομαι την ανάγκη να αναφερθώ σε ένα θεμα ‘’πολυπαιγμενο’’ ‘’πολυφορεμένο’’ που πιθανότατα να κουράζει τον μέσο συμπαίκτη μου, ο οποίος βρίσκεται 2 βήματα από τα κέντρα εξουσίας του παιχνιδιού 3 βήματα μακριά από κάθε είδους συνομωσίες και συνομοσιωλογιες αλλά βρίσκεται στην καρδιά της e-Greece. Είναι αυτός ο ανώνυμος ο σιωπηλός παίκτης που κάθε μέρα λίγο μετά τις 10:00 θα κάνει work+train, θα κάνει μια βόλτα από την αγορά και θα μελανχολισει διαβάζοντας όλα αυτά τα εκατέρωθεν πολεμικά άρθρα. Του ζητάω συγνώμη που θα πρέπει και εγώ να τον υποβάλλω στη βάσανο εξέτασης θεμάτων εξαιρετικά χαμηλής ηθικής που ενώ είναι αυταπόδεικτα, βλέπω ότι ορισμένοι κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν.
Υπάρχει λοιπόν το παιχνίδι
Παιχνίδι ονομάζεται οποιαδήποτε δραστηριότητα ανταποκρίνεται στην ανάγκη των ανθρώπων για διασκέδαση και ψυχαγωγία. Αυτή η ανάγκη υφίσταται ήδη από τα πρώτα χρόνια της ύπαρξής μας. Ψυχολόγοι δε υποστηρίζουν ότι η ύπαρξη του παιχνιδιού στην ζωή των ανθρώπων- ιδιαιτέρως των παιδιών- είναι ένδειξη ψυχικής υγείας και η απουσία του ένδειξη ψυχικής διαταραχής. Παιδια και πιο μεγάλα παιδιά λοιπόν καλώς παίζουμε. Πρέπει να ακολουθούμε κανόνες στο παιχνίδι μας ή όλα επιτρέπονται;
Η προδοσία είναι μέρος του παιχνιδιού;
Με τον όρο προδοσία, εκ του ρήματος προδίδω, χαρακτηρίζεται γενικότερα η οποιαδήποτε αθέτηση υποχρεώσεων έναντι διαπιστευμένων μέσα σε μια σχέση κοινωνική, μεταξύ ατόμων, ή οργανώσεων, ή μεταξύ και αυτών τούτων, ατόμων και οργανώσεων, ή ακόμα και σε διεθνείς σχέσεις, μεταξύ κυβερνήσεων συμμάχων χωρών, π.χ. προδοσία φίλων, συνεταίρων, σωματείων, συμβαλλομένων εταιρειών, ή μελών ή υπαλλήλων κ.λπ..
Κύρια αιτία μιας τέτοιας εκδήλωσης είναι η ηθική κατωτερότητα που μπορεί να οφείλεται σε βαθύτερα αίτια ψυχολογικής σύγκρουσης και που μπορεί να προβάλλεται, κατά τον δράστη, είτε ως εκδίκηση, είτε για διάφορους άλλους ιδιοτελείς σκοπούς π.χ. η «προδοσία του Ιούδα» για «τριάκοντα αργύρια».
Βαρύτερες, κατ΄ έννοια σπουδαιότητας, περιπτώσεις προδοσίας, σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία είναι αυτές που στρέφονται κατά της χώρας, ή κατά του ανωτάτου άρχοντα και του πολιτεύματος της χώρας που λαμβάνει και την ιδιαίτερη ονομασία «εσχάτη προδοσία», αμφότερες, και οι μόνες των περιπτώσεων, ποινικά κολάσιμες.
Όλες οι άλλες περιπτώσεις περιορίζονται (ή επαφίενται) στη λαϊκή κατακραυγή, όσο βέβαια επιτρέψει, στη πράξη, η τυχούσα δια παντός μέσου, αντιμαχόμενη προπαγάνδα, ιδιαίτερα αν πρόκειται για πολιτικά ή υψηλόβαθμα πρόσωπα.
Στην νομική επιστήμη, προδοσία είναι το ατομικό έγκλημα της μη αφοσίωσης στο έθνος ή στην πολιτεία. Ένα πρόσωπο που προδίδει το έθνος ή την υπηκοότητά του ή/και καταπατά έναν όρκο αφοσίωσης, και με οποιονδήποτε ηθελημένο τρόπο συνεργάζεται με τον εχθρό, θεωρείται ότι είναι προδότης.
Επίσης προδότης μπορεί να σημαίνει ένα πρόσωπο που προδίδει (ή κατηγορείται ότι πρόδωσε) το πολιτικό κόμμα στο οποίο είναι μέλος, την οικογένειά του, τους φίλους του, την εθνότητά του, την θρησκεία του ή άλλη ομάδα στην οποία τυχόν ανήκει.

Η προδοσία – το να αθετήσει κάποιος την εμπιστοσύνη που του δείξαμε – είναι κάτι που τραυματίζει βαθιά τον ψυχικό μας κόσμο. Όταν μας προδώσουν, είναι πιθανό να αρχίσουμε ν' αμφιβάλλουμε γενικότερα για τους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να αποστασιοποιηθούμε από τους άλλους και να οχυρωθούμε γύρω από τον εαυτό μας.

Αυτό που είναι καλό να γνωρίζουμε, είναι ότι όταν κάποιος προδίδει σπάνια έχει συναίσθηση του τι κάνει. Την ώρα εκείνη, την ώρα που μέσα στην ψυχή του επιλέγει την προδοσία, ο νους του είναι σκοτισμένος και δυσκολεύεται να δει πιο μακριά από την ικανοποίηση των δικών του αναγκών, την άμβλυνση των δικών του φόβων. Ανώτερες αξίες – όπως η αφοσίωση, η γενναιότητα, η αυταπάρνηση –(αν τις είχαν ποτέ) έχουν χαθεί από το οπτικό τους πεδίο.
Και δεν θέλω ειλικρινά να δεχτώ ότι άλλο το παιχνίδι και άλλο η RL. Ο άνθρωπος δεν αλλάζει, το παιχνίδι είναι 1-1 απεικόνιση RL –γι αυτό και είναι το δημοφιλέστερο- συνειδητά μια και καλή πρέπει να απομονώσουμε τέτοια βλαβερά στοιχεία από την κοινότητα μας.
Λυπάμαι για την έκταση του άρθρου, αλλά έπρεπε να τεκμηριωθούν οι 2 αυτές έννοιες.