Τρέμω στη σκέψη...

Day 1,639, 03:07 Published in Greece Greece by Atbush

Ξέρω ότι ο τίτλος του άρθρου θα οδηγήσει αρκετούς αδιάφορους αναγνώστες στην εφημερίδα μου. Επίσης ξέρω πως πολύ από εσάς δεν θα ολοκληρώσετε κάν την ανάγνωση, λόγο της ανυπομονησίας που πλέων χαρακτηρίζει τη ζωή μας. Θα μείνουν λίγοι που θα αρθρώσουν την λέξη «ευχαριστώ» στο τέλος του λόγου μου και ακόμα λιγότεροι που θα το ψηφίσουν. Και τρέμω στην ιδέα πώς θα είναι μονοψήφιος ο αριθμός όσων θα εγγραφούν στην εφημερίδα για να ακούνε την φωνή, κάποιου που δεν ομοιάζει με το σύνολο. Και φοβάμαι διότι…

Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πεί ότι του μοιάζει. Και η πιθανή προέκταση του αξιώματος, είναι να συνηθίσουμε τη φρίκη. Να μας τρομάζει η ομορφιά. Ο Φρανκενστάιν, έγινε αφίσα και στολίζει το δωμάτιο ενός όμορφου αγοριού. Από την ώρα που ο Φρανκεστάιν γίνεται στόλισμα νεανικού δωματίου, ο κόσμος προχωράει μαθηματικά στην εκμηδένισή του. Γιατί δεν είναι που σταμάτησε να φοβάται, αλλά γιατί συνήθισε να φοβάται.

Ευχαριστώ… Γιάννης Μπ.