ΕΝΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΥΤΙΑ

Day 5,695, 00:33 • Published in Greece Greece • by Makrugiannis



Υπάρχουν στιγμές που διαπερνούν (από/προς) το μυαλό σκέψεις τόσο σύντομες,σαν αστραπή,φευγαλέες,σχεδόν απροσδιόριστες,που μόνο η στιγμιαία λάμψη τους προδίδει το πέρασμα τους.
Αισθάνεσαι ότι κάτι ασύλληπτο πέρασε που δεν πρόλαβες να φυλακίσεις,όχι απαραίτητα για να το κατανοήσεις,απλά για να το κάνεις κτήμα σου,όπως ορίζει η κτητική φύση σου
Με τη βεβαιότητα ότι ήταν κάτι το φωτεινό,προσπαθείς να καταλάβεις από που ήρθε,μήπως εκτοξεύθηκε από το έρεβος εντός σου κι απέδρασε προς άγνωστη κατεύθυνση ή μήπως ήταν κάτι που ήρθε από έξω κι απορροφήθηκε από μια εσωτερική μαύρη τρύπα.

Ό,τι κι αν ήταν πέρασε,έφυγε σαν αεράκι ή ήρθε και ρίζωσε σαν δεντράκι
Την επόμενη φορά,για να αποφύγεις παρόμοια περιστατικά που σε αποσπούν από πιο σοβαρές υποθέσεις που σε απασχολούν,θα πρέπει να κρατήσεις ερμητικά κλειστή κάθε δίοδο που θα επέτρεπε σε οτιδήποτε να εισβάλει εντός σου ή να εκβάλει εκτός σου ορμητικά

Κάτι όμως συνεχίζει να σε απασχολεί,όσο κι αν παριστάνεις τον αδιάφορο.
Κι αν αυτό το απροσδιόριστο που σε εγκατέλειψε σαν αεράκι,αφήσει ένα κενό εντός σου;
Γιατί άραγε να σε εγκαταλείψει,μήπως τελικά ήταν αυτό που έψαχνε,να γεμίσει τα κενά του κάπου άλλου;
Ένας μικρός θάνατος…

Στην αντίθετη περίπτωση, αν τελικά αυτό το απροσδιόριστο φως που εισέβαλε εντός σου και ρίζωσε σαν δεντράκι,έχει την απαίτηση να το ποτίζεις κάθε τόσο μέχρι να καρποφορήσει;
Μια μικρή γέννηση…

Συννεφιάζει,κάποιες ψιχάλες αρχίζουν να πέφτουν και σκάνε με θόρυβο.
Όσο το εξωτερικό φως λιγοστεύει,το εσωτερικό δυναμώνει,τις σκέψεις συνοδεύουν δάκρυα σαν μικρές ψιχάλες που κυλούν αργά και χαϊδεύουν απαλά τα μάγουλα.
Ο καιρός σιγοντάρει εσένα ή εσύ τον καιρό;
Σηκώνεις το βλέμμα προς τον ουρανό,το χαμηλώνεις προ τη γη
Το φως που έφυγε από μέσα σου απορροφήθηκε,το δεντράκι εντός σου ποτίστηκε
Φρόντισε να μην μαραθεί..