Join the new world

Ο στρατηγός Νικόλαος Πλαστήρας είναι μια ιστορική προσωπικότητα που έζησε και έδρασε ολόκληρο το πρώτο μισό του ταραχώδους για όλη την Ευρώπη 20ου αιώνα. Τα πενήντα κρίσιμα και γεμάτα χρόνια της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας τα διέσχισε πάντα πιστός σε αρχές, αφοσιωμένος στην πατρίδα, αγωνιστής του δίκιου του λαού του.

Ανεξάρτητα από τις δυσκολίες που του επιφύλασσε η μοίρα, επιδίωξε τη δόξα και το δίκιο του ελληνισμού, υπερήφανος με το σπαθί του γαντζωμένο στο χέρι του καβάλα στο άλογό του τόσο στην ένδοξη στρατιωτική του πορεία όσο και στην πολιτική του δράση.

Ο Νικόλα ος Πλαστήρας, γιός του Χρήστου Πλαστήρα και της Στεργιανώς Καραγιώργου, γεννήθηκε στην Καρδίτσα το 1881 και μεγάλωσε μέσα σε μια αγραφιώτικη οικογένεια με πλούσια ιστορική παράδοση, αφού οι πρόγονοί του πολέμησαν με τον τότε αρχιστράτηγο των ελληνικών επαναστατικών δυνάμεων που επίσης καταγόταν από την περιοχή, Γεώργιο Καραϊσκάκη. Κατά τη νεανική του ηλικία, το παρουσιαστικό του προκαλούσε εντύπωση, ενώ διακρινόταν από τους άλλους συμμαθητές του για την εξυπνάδα και την τόλμη του.

Ένα γεγονός που δεν μπορεί να παραλειφθεί από την ιστορία του μετέπειτα ήρωα είναι ο καυγάς του με το γιό του Τούρκου πασά της περιοχής. Οι γονείς του για την καλύτερη ασφάλεια του παιδιού τους και για να αποφύγει η οικογένειά τους τυχόν αντίποινα αναγκάστηκαν να τον φυγαδεύσουν στην Αθήνα, στην έδρα του ελεύθερου ελληνισμού, καθώς η Θεσσαλία είχε καταληφθεί κατά τον Ατυχή Πόλεμο του 1897 από τους Τούρκους. Στην πόλη, ο Πλαστήρας φοίτησε στη Βαρβάκειο Σχολή και απέκτησε λαμπρά εφόδια και για πρώτη φορά το νεαρό χωριατόπαιδο ήρθε σε επαφή με τον τρόπο ζωής της μεγάλης πόλης και έδρας του ελληνισμού, για να ανταπεξέλθει αργότερα στη λαμπρή του πορεία. Αργότερα, μετά από την πάροδο αρκετών ετών και την ολοκλήρωση της προσωπικότητάς του, ο Πλαστήρας θα εκμυστηρευτεί ότι βοηθός του στην πορεία του σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ήταν η ταπεινή καταγωγή του και το γεγονός ότι δεν τη λησμόνησε ποτέ. Τελειώνοντας το ελληνικό σχολείο εισήλθε από τους πρώτους στο Γυμνάσιο Καρδίτσας το οποίο και τέλειωσε μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας οπότε και ξαναγύρισε στην Καρδίτσα.

ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ,ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ,ΜΑΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ

Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΛΑΣΤΗΡΑ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑ

Τον Δεκέμβριο του 1903, κατατάσσεται δεκανέας στο 5ο Σύνταγμα Πεζικού των Τρικάλων όπου εντός τεσσάρων μηνών προβιβάζεται σε λοχία.

Την ίδια εποχή, αρχίζει ο μακεδονικός αγώνας. Ο Πλαστήρας, νεαρός υπαξιωματικός που η ψυχή του λαχταρά την πρόοδο του έθνους, πράγμα που δεν θα σταματήσει να τον εφοδιάζει με κουράγιο ακόμα και όταν το τέλος της ζωής του πλησιάζει, κατατάσσεται στο σώμα του καπετάν Αγραφιώτη (Υπολοχαγός Χαράλαμπος Παπαγάκης) και κατευθύνεται στην περιοχή των Γρεβενών για να πάρει για πρώτη φορά το βάπτισμα του πυρός. Δυστυχώς, το αντάρτικο σώμα που μετέχει, παρά τις μεγάλες μάχες που θα δώσει, πέφτει σε ενέδρα των Τούρκων κι ο ίδιος, ο Καρδιτσιώτης λοχίας, σώζεται εκ θαύματος και περνώντας τα τότε σύνορα επιστρέφει στην Ελλάδα.

Κατά τη σύντομη εμπλοκή του στον μακεδονικό αγώνα, ο Πλαστήρας θα αποκομίσει τις απαραίτητες εμπειρίες, ώστε να καταφέρει να αντιμετωπίσει επιτυχώς σε μια αντιστροφή των ρόλων αντάρτη διώκτη σε εκείνη τη φάση της ιστορίας τα τουρκικά άτακτα τμήματα στα αρχαία χώματα της Ιωνίας που κλίθηκε από την πατρίδα να ελευθερώσει.

Το 1907, έρχεται η προαγωγή του σε επιλοχία και ορίζεται αποσπασματάρχης στην περιοχή της Καλαμπάκας επιφέροντας πλήγμα στις ληστρικές συμμορίες που λυμαίνονταν την περιοχή χρησιμοποιώντας, πολλές φορές, ως ορμητήριο το τότε τουρκικό έδαφος. Ο Πλαστήρας, χρησιμοποιώντας κι εδώ τα αντάρτικα διδάγματά του, διαλύει τις συμμορίες αυτές και δεν διστάζει να τις καταδιώξει και στο τουρκικό έδαφος για να εξουδετερώσει τελείως τη μάστιγα που αποτελούσαν για τους τοπικούς πληθυσμούς.

Το 1908, αποτυγχάνει να εισέλθει στο Σχολείο των Υπαξιωματικών της Κέρκυρας, καθώς υπάρχουν υπόνοιες από όλες τις πλευρές των πηγών της εποχής για την έλλειψη οποιασδήποτε αξιοκρατίας στα κριτήρια επιλογής των σπουδαστών της Σχολής.

Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΟ ΓΟΥΔΙ

Από τα τέλη του 1908, αξιωματικοί και υπαξιωματικοί σε όλη την Ελλάδα συσκέπτονται πυρετωδώς. Ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος που είχε σκοπό την αξιοκρατία και την εξυγίανση του Στρατού, απλώνεται σε όλη την επικράτεια. Ο Πλαστήρας που από την πρώτη στιγμή δείχνει με τις πρωτοβουλίες του ό τι πρόκειται για δραστήριο άτομο, συμμετέχει ενεργά στον Σύνδεσμο Υπαξιωματικών, μια κίνηση παράλληλη με αυτή των αξιωματικών που έκαναν το Κίνημα στο Γουδί το 1909. Η ελπίδα είναι ότι ο Σύνδεσμος θα φέρει την αλλαγή και την πρόοδο που αξίζει στη χώρα και στις θυσίες του λαού της. Ο Καρδιτσιώτης αγωνιστής δραστηριοποιείται και χάρη στην ορμητικότητα του χαρακτήρα του εκλέγεται πρόεδρος του Συνδέσμου στο Σύνταγμα των Τρικάλων, ενώ παράλληλα οργανώνει και τη δημιουργία και άλλων συλλόγων σε άλλα συντάγματα.

Τον Αύγουστο του 1909, ξεσπά η επανάσταση στο Γουδί υπό τον συνταγματάρχη Ζορμπά, ενώ λίγους μή νες αργότερα την πολιτική ηγεσία της επανάστασης αναλαμβάνει ο Κρητικός πολιτικός, Ελευθέριος Βενιζέλος. Η χώρα ανασυγκροτείται ταχύτατα για να προλάβει τον χρόνο που χάθηκε και να ετοιμαστεί για την καινούρια σύγκρουση που έρχεται να αλλάξει για μια ακόμα φορά τον χάρτη της Βαλκανικής. Ο Πλαστήρας κατατάσσεται στο σχολείο των Υπαξιωματικών με καθαρά αξιοκρατικά, αυτή την φορά, κριτήρια και εξέρχεται με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού τον Ιούλιο του 1912.

ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ

800px-Lahanas1913Τα χριστιανικά κράτη της Βαλκανικής ενώνονται στρατιωτικά, ύστερα απόσυνεννόηση, σε έναν αγώνα με κοινά κίνητρα ενάντια στον κοινό τους εχθρό, τους Τούρκους, έχοντας όμως η καθεμία χώρα διαφορετικές επιδιώξεις. Η σύγκρουση δεν θα αργήσει να γίνει αναπόφευκτη. Ο πόλεμος βρίσκει τον Πλαστήρα ανθυπολοχαγό στο 5ο σύνταγμα πεζικού της 1ης Μεραρχίας που κινείται εναντίον των Τούρκων που είχαν οχυρωθεί στην περιοχή της Ελασσόνας. Η περιοχή καταλαμβάνεται από τις ελληνικές δυνάμεις. Συνέχεια έχει η μάχη στο Σαραντάπορο και στα Γιαννιτσά, στις οποίες παίρνει πάλι μέρος. Η επίθεση των Ελλήνων είναι σαρωτική.

Στις 13 Οκτωβρίου, η 1η Μεραρχία βρίσκεται στο Βελβενδό, στις 24 περνά τον ποταμό και στις 28 εισέρχεται στην Θεσσαλονίκη υπό τους πανηγυρισμούς των κατοίκων της. Η πόλη είχε ελευθερωθεί νωρίτερα στις 26, ημέρα εορτής του πολιούχου και προστάτη της πρωτεύουσας της Μακεδονίας, Αγίου Δημητρίου, ύστερα από ένα αγώνα δρόμου με τους Βουλγάρους που εποφθαλμιούσαν κι αυτοί την πόλη. Ο αγώνας για την απελευθέρωση όλο και περισσότερου σκλαβωμένου εδάφους και την υπεράσπιση της Μακεδονίας από τους Βουλγάρους που προελαύνουν κι αυτοί για να καταλάβουν όλο και περισσότερα εδάφη είναι συνεχής. Στις 30, η Μεραρχία ξεκινά για την Έδεσσα και στις 6 Νοεμβρίου βρίσκεται στην περιοχή Ξινό Νερό, ενώ στη συνέχεια μετακινείται στη Θεσσαλονίκη καθώς οι Βούλγαροι έχουν υπογράψει ανακωχή με τους Τούρκους και κινούνται απειλητικά εναντίον της πόλης και των πρώην συμμάχων τους Ελλήνων και Σέρβων.

12-13-1--3-thumb-largeΗ ρήξη δεν αργεί να έρθει, με τους Βουλγάρους να επιτίθενται σε δύο κύρια μέτωπα εναντίον των Ελλήνων και εναντίον των Σέρβων. Ο Β΄Βαλκανικός έχει μόλις ξεκινήσει. Κατά τη μάχη του Κιλκίς – Λαχανά, τη φονικότερη του πολέμου, ο Πλαστήρας σαν υπασπιστής τάγματος περνά στην αντεπίθεση δίνοντας έφιππος στην πρώτη γραμμή διαταγές και κερδίζει ανέλπιστη νίκη. Στις 6 Ιουλίου, προσεγγίζονται τα στενά της Κρέσνας, οι αποκαλούμενες και πύλες του Στρυμόνα και καταλαμβάνονται. Ο Β΄Βαλκανικός πόλεμος λήγει με τη νίκη των ελληνικών όπλων και κρίνεται με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου. Η Ελλάδα με τις νίκες στο μέτωπο της Ηπείρου και της Μακεδονίας και τις επιτυχίες στον ναυτικό αγώνα υπό την ηγεσία του Π. Κουντουριώτη, που πετυχαίνει την απελευθέρωση της Κρήτης και των νησιών του Αιγαίου, εκτείνεται πλέον μέχρι τον Νέστο.

Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων, για πρώτη φορά, οι πολεμιστές του ξεχωρίζουν τον Πλαστήρα από τους συναδέλφους τους για την ασυναγώνιστη παλικαριά, το περίσσιο θάρροςτου και τη στρατηγική ιδιοφυία του και αρχίζουν να τον αποκαλούν «Μαύρο Καβαλάρη» λόγω του μελαψού χρώματος του δέρματός του.

Η ΛΗΞΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ Β. ΗΠΕΙΡΟΥ

Μετά τη λήξη των Βαλκανικών πολέμων, ο Πλαστήρας τοποθετείται στη Χίο σαν εκπαιδευτής κληρωτών. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο νησί, δένεται με τον ντόπιο πληθυσμό και προχωρεί στη χαρτογράφησή του. Την ίδια εποχή, ξεσπά το ελληνικό αυτονομιστικό κίνημα στη Βόρεια Ήπειρο που, παρά την απελευθέρωσή της από τον Ελληνικό Στρατό (ΕΣ) κατά τη διάρκεια του πολέμου και παρά το κυρίαρχο ελληνικό της στοιχείο, είχε αποδοθεί αυθαίρετα από τις Μεγάλες Δυνάμεις στο νεοσύστατο κράτος της Αλβανίας. Ο Πλαστήρας ζητά άδεια για τη γενέτειρά του, Καρδίτσα, αλλά κατευθύνεται στη Βόρεια Ήπειρο να πάρει μέρος στο κίνημα. Συλλαμβάνεται, ωστόσο, από τις αρχές στην Καλαμπάκα και οδηγείται πίσω στη Χίο.

Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ

Στις 15 Ιουνίου, δολοφονείται ο διάδοχος του θρόνου της Αυστροουγγαρίας Φραγκίσκος Φερδινάνδος και ξεσπά ο πρώτος μεγάλος πόλεμος που θα γνωρίσει η ανθρωπότητα. Θα επεκταθεί σε όλα σχεδόν τα μήκη και τα πλάτη της γης. Οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες μιμούμενες τα βαλκανικά κράτη που εξόρμησαν σε συνασπισμό εναντίον των Τούρκων έχουν οργανωθεί κι αυτά σε συνασπισμούς. Η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ρωσία αποτελούν την «Εγκάρδια Συνεννόηση» (Entente Cordiale ή Αντάντ), ενώ η Γερμανία, η Βουλγαρία, η Αυστροουγγαρία τις Κεντρικές Δυνάμεις. Ο πόλεμος απλώνεται παντού σε όλη την Ευρώπη και στις αποικίες των ευρωπαϊκών κρατών ενώ και νέα μέλη μπαίνουν στη σύγκρουση που κανείς πλέον δεν μπορεί να αποφύγει. French soldiers halt in Salonika, 1915.Η Τουρκία συντάσσεται με το πλευρό της Γερμανίας, η Ιταλία και η Ρουμανία με την Αντάντ. Ο πρωθυπουργός Βενιζέλος πιέζει για την είσοδο της Ελλάδας στον πόλεμο στο πλευρό της συνεννόησης, αλλά ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος που έχει διαδεχτεί τον δολοφονηθέντα στη Θεσσαλονίκη πατέρα του στηριζόμενος τόσο στη Γερμανίδα σύζυγό του, αδερφή του αυτοκράτορα της Γερμανίας, όσο και στο παλάτι αρνείται την είσοδο της χώρας στον πόλεμο για την ολοκλήρωση των εθνικών ιδεών επιμένοντας στην απόλυτη ουδετερότητα, πεπεισμένος για το αήττητο του γερμανικού στρατού και τη νίκη των Κεντρικών Δυνάμεων. Ο Βενιζέλος πιστεύοντας στα οφέλη της Ελλάδας από την νίκη της Αντάντ παραιτείται και θριαμβεύει στις επόμενες εκλογές. Τον Σεπτέμβρη, ο Βασιλιάς αρνείται να υπογράψει το διάταγμα της επιστρατεύσεως του Βενιζέλου και ο τελευταίος παραιτείται εκ νέου. Οι Βούλγαροι με τους Γερμανούς εισβάλλουν στην Ανατολική Μακεδονία, ενώ η νέα κυβέρνηση που έχει ήδη σχηματιστεί, αντίθετη στον Βενιζέλο και προσκείμενη στο παλάτι, αρνείται να προβάλλει καμμιά αντίσταση. Το Δ΄Σώμα Στρατού αιχμαλωτίζεται και αποστέλλεται στη Γερμανία. Η πολιτική της ουδετερότητας αποτυγχάνει. Κάτω από αυτές τις συνθήκες εκρήγνυται το κίνημα της Εθνικής Άμυνας στη Θεσσαλονίκη με σκοπό την υπεράσπιση της πατρίδας από τους εισβολείς και την είσοδο στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ.

Ο Νικόλαος Πλαστήρας,την ίδια εποχή, μετακινείται με το σύνταγμά του στη Μακεδονία, ενώ το 1916 μετατίθεται στο 15ο Σύνταγμα πεζικού με έδρα τη Λευκάδα. Κατά τη διάρκεια άδειάς του, επισκέπτεται τον Ελευθέριο Βενιζέλο που του προτείνει επιτελική θέση. Ο Πλαστήρας, μεγάλη προσωπικότητα του κινήματος που θα ονομαστεί αργότερα Βενιζελισμός, αν και οπαδός απλός σε αυτή την ιστορική περίοδο, επιλέγει την πορεία του, αυτή του απλού στρατιώτη, και την αρνείται. Προτιμά να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή δίπλα στους στρατιώτες του.

_Admiral Pavlos Koundouriotis (left) and General Maurice Sarrail (right).Με την έκρηξη του κινήματος της Εθνικής Άμυνας η Ελλάδα χωρίζεται στα δύο, στο κράτος της Θεσσαλονίκης που πρόσκειται φιλικά στην Αντάντ και κηρύσσει τον πόλεμο στις Κεντρικές Δυνάμεις και στο κράτος των Αθηνών που τηρεί την ευνοϊκή για τους Γερμανούς ουδετερότητα. Δυνάμεις τις Αντάντ αποβιβάζονται στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης και δημιουργούν το Μακεδονικό μέτωπο εναντίον των Γερμανών και των Βουλγάρων, ο στόλος τους αποκλείει το λιμάνι του Πειραιά και την Πελοπόννησο, ενώ οι Γερμανοί βομβαρδίζουν τη Θεσσαλονίκη. Οι Έλληνες χωρίζονται πολιτικά σε αυτούς που είναι μαζί με το Βενιζέλο και σε αυτούς που είναι με τον Κωνσταντίνο. Ο εθνικός διχασμός έχει αρχίσει και για πολλά χρόνια θα χωρίσει του Έλληνες σε δυο μεγάλα στρατόπεδα με καταστροφικές για τον ελληνισμό συνέπειες.

Ο Πλαστήρας μεταβαίνει με απόλυτη μυστικότητα στη Θεσσαλονίκη μαζί με άλλους αξιωματικούς με πλοίο από τον Βόλο και τίθεται στις υπηρεσίες τις επαναστατικής κυβέρνησης. Κατά την επιχείρηση κατάληψης της Κατερίνης, ο Καρδιτσιώτης στρατιωτικός αρνείται να συγκρουστεί όπως θέλουν οι διαταγές του με τους στρατιώτες που κρατούν την πόλη και πρόσκεινται στο κράτος των Αθηνών. Με ένα αστραπιαίο εγχείρημα καταλαμβάνει την πόλη χωρίς να χυθεί άσκοπα καθόλου ελληνικό αίμα δείχνοντας από τότε τον αποτροπιασμό του για τις διχόνοιες των Ελλήνων.

_Ελληνες στρατιώτες πυροβολικού παρουσιάζοντας μέρος του εξοπλισμού και των μέσων τους.Η Εθνική Άμυνα τον στέλνει στη Χίο.Οι σχέσεις του με τον τόπο θα βοηθήσουν στη στρατολόγηση των Χιωτών. Επιστρέφει με τη Μεραρχία Αρχιπελάγους. Για πέντε μήνες, μένει με τη Μεραρχία στον τομέα του Μοναστηρίου και αργότερα λαμβάνει μέρος στην πολύνεκρη μάχη του Σκρα. Η τοποθεσία είναι οχυρότατη και κάθε σημείο της είναι εκτεθειμένο από παντού. Παρόλα αυτά, κινείται ταχύτατα ηγούμενος ο ίδιος της επίθεσης και τρέπει τους Βουλγάρους σε άτακτη φυγή κερδίζοντας τα εύσημα από τον Γάλλο αρχιστράτηγο για την εφευρετικότητά του. Με το τέλος του πολέμου, η Μεραρχία Αρχιπελάγους μετακινείται στην Καβάλα. Για την γενναιότητα του ο Πλαστήρας προάγεται σε αντισυνταγματάρχη.

Η ΙΣΠΑΝΙΚΗ ΓΡΙΠΗ

Η πιο θανατηφόρα «πανδημία» των νεότερων χρόνων ήταν η «ισπανική γρίπη» του 1918-19. Τον Αύγουστο του 1918, η θανατηφόρα γρίπη είχε εξαπλωθεί σε όλο τον πλανήτη. Εμπορικά πλοία και στρατιωτικές μονάδες που γύριζαν στις πατρίδες τους τη μετέφεραν από την Αφρική μέχρι την Ινδία και από τα χαρακώματα του μετώπου στις μεγαλουπόλεις της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Αγγλίας, των ΗΠΑ. Η γρίπη ήταν ιδιαίτερα θανατηφόρα, ένα 2,5% με 3% όσων νοσούσαν πέθαναν σε λίγες μέρες, ενώ πολλοί που νόσησαν αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα για την υπόλοιπη ζωή τους. Οι νεκροί υπολογίζονται από 12 μέχρι 17 εκατομμύρια.

Η φροντίδα του Πλαστήρα για τους αρρώστους της γρίπης ήταν μεγάλη. Μέσα στην τραγικότητα της κατάστασης, μέσα σε δέκα μέρες, οι νεκροί στο νοσοκομείο της Καβάλας ανήλθαν στους 112. Ο Πλαστήρας, ευτυχώς, σταμάτησε τις διακομιδές από το σύνταγμά του στο νοσοκομείο περιορίζοντας τους αρρώστους στο αναρρωτήριο όπου οι συνθήκες ήταν καλύτερες, με συνέπεια, οι θάνατοι από τη γρίπη να σταματήσουν.

Η ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Η εκστρατεία στη Μεσημβρινή Ρωσία κατά τα 1919 αποφασίστηκε από τις δυνάμεις της Αντάντ με σκοπό την παρεμπόδιση της επέκτασης του κομμουνισμού Νότια και Δυτικά. Η Ελλάδα αποβλέποντας στην ολοκλήρωση των εθνικών διεκδικήσεων στη Μικρά Ασία συμμετείχε με το Α΄Σώμα Στρατού (Α΄ΣΣ) που αποτελούνταν από τη 2η και 12η Μεραρχία. Το Ελληνικό Εκστρατευτικό Σώμα (ΕΕΣ) αποτελούσε τμήμα της Α΄Ομάδας μεραρχιών με μονάδες Γάλλων, Πολωνών και τμήματα Λευκορώσων εθελοντών. Οι ελληνικές δυνάμεις αποτελούσαν τις πιο αξιόμαχες της εκστρατείας. Ο Πλαστήρας δεν γινόταν να μην συμμετάσχει και σε αυτό τον αγώνα που θα ολοκλήρωνε τις εθνικές ιδέες του ελληνισμού. Έτσι, τοποθετήθηκε στη 12η Μεραρχία και συγκεκριμένα στο ομολογουμένως απείθαρχο 5/42 ευζωνικό που προερχόταν από την Παλιά Ελλάδα.

Παρόλα αυτά, ο Πλαστήρας κέρδισε τον σεβασμό των ανδρών και εμπέδωσε την πειθαρχία καθιστώντας το 5/42 ευζωνικό κατά τη μικρασιατική εκστρατεία ως την πιο αξιόμαχη και μοναδική αήττητη μονάδα του Στρατού στην εκστρατεία αυτή.



Η 12η Μεραρχία στρατοπέδευσε πάνω από την Οδησσό. Οι επιθέσεις των Μπολσεβίκων αποκρούστηκαν από το 5/42 και το 3ο Σύνταγμα Πεζικού μετά από πολυήμερη μάχη, ενώ οι Γάλλοι σύμμαχοι τράπηκαν σε φυγή. Ο Πλαστήρας έσωσε πάλι την κατάσταση. Με αντεπίθεσή του, χρησιμοποιώντας τον σιδηρόδρομο για να φτάσει στο σημείο όπου γινόταν η μάχη, σταμάτησε την προέλαση των Μπολσεβίκων μετά από ηρωικό αγώνα κατά τον οποίο διέσπασε τον κλοιό που είχαν κάνει γύρω από το 5/42 δεκαπλάσιες δυνάμεις του εχθρού δίνοντας τον απαραίτητο χρόνο στους Γάλλους να συμπτυχτούν και να αποχωρήσουν από την Οδησσό στη Βεσσαραβία.

Οι απώλειες των ελληνικών δυνάμεων κατά την εκστρατεία της Ουκρανίας ανήλθαν σε 398 νεκρούς και 657 τραυματίες, ενώ οι ελληνικές κοινότητες της Νότιας Ρωσίας θεωρήθηκαν αμφιβόλου νομιμοφροσύνης από το νέο σοβιετικό καθεστώς και υπέστησαν διώξεις.

Κατά την εκστρατεία στην Ουκρανία, οι δύσκολες συνθήκες του αγώνα και οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης καταπονούν τον Πλαστήρα που επιπλέον κολλά και φυματίωση που θα τον ταλαιπωρεί για χρόνια. Μετά το τέλος της επιχείρησης εκείνης, μετακινήθηκε με τη μονάδα του στο Γαλάτσι της Ρουμανίας. Στη Βεσσαραβία, τόπο ανάπαυσης των στρατιωτών του, ο Πλαστήρας δημιούργησε ένα έφιππο τμήμα από άλογα που τους είχαν χαρίσει οι Ρώσοι της Ουκρανίας.

Τα συγκεκριμένα άλογα κατασχέθηκαν αυθαίρετα από έναν Γάλλο στρατηγό. Ο Πλαστήρας εξαγριωμένος κατέσχεσε ογδόντα άλογα από το πρώτο γαλλικό τμήμα που βρήκε μπροστά του και δεν τα επέστρεψε παρά μόνο όταν ο Γάλλος στρατηγός έδωσε πίσω τα άλογα του 5/42. Η Ελλάδα ήταν σύμμαχος χώρα και όχι αποικία υποστήριξε ο Πλαστήρας. Είχε ήδη συγκρουστεί με Τούρκους Βούλγαρους και Ρώσους. Δεν θα δίσταζε να συγκρουστεί και με τους Γάλλους. Ο Πλαστήρας προάγεται πάλι επ’ ανδραγαθία σε συνταγματάρχη. Είναι 36 χρονών, ο πιο νέος συνταγματάρχης του Ελληνικού Στρατού.

ΕΥΖΩΝΟΧΩΡΙΟΝ: Ο ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ
Η ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ

Η Ελλάδα εκτελώντας την απόφαση της Διάσκεψης Ειρήνης των Παρισίων, αποβιβάζει στρατεύματα στις αρχές Μαΐου 1919 στη Μικρά Ασία (ΜΑ) και συγκεκριμένα στη Σμύρνη στις 2 Μαΐου. Αποστολή του ΕΣ είναι η εξασφάλιση της τάξης και η επέκταση της ελληνικής κατοχής στην ενδοχώρα.