Το δίλημμα.

Day 2,109, 04:43 • Published in Greece Greece • by Atbush


Επ’ αφορμή του πολυσυζητημένου πολέμου μεταξύ Ελλαδιτών και Κυπρίων Ελλήνων αποφάσισα να γράψω δυο λόγια.

Πρώτη σκέψη:
1) Από την μία υπάρχουν οι υπερασπιστές του e-πολέμου στα πλαίσια της λογικής του ότι συμφέρει την e-Ελλάδα να έχουμε τον έλεγχο δύο ακόμα περιοχών. Αυτό θα μας αποφέρει ακόμα γρηγορότερη e-ανάπτυξη. Εξ’ άλλου βρε παιδιά, μην τρελαίνεστε. Ένα απλό διαδικτυακό παιχνίδι είναι μόνο. Εμείς τα αγαπάμε τα αδέλφια μας τους Κύπριους. Ακούγεται λογικό και σωστό. Εδώ μάλλον θα τοποθετούσα τους παίχτες που δεν δίνουν και τόσο μεγάλη βαρύτητα στο παιχνίδι. Παίζουν βρέ αδελφέ για να ξεχαστούν και να διασκεδάσουν.

2) Από την άλλη είναι οι πολέμιοι του αυτού e-πολέμου. Δεν τους πάει η καρδιά να πατήσουν την e-σκανδάλη (κουμπί) και να κάνουν ζημιά στους συνέλληνες της Κύπρου. Παιχνίδι ή όχι είναι απαράδεκτο. Δεν έχει ίχνος σύμπνοιας και ομόνοιας. Και αυτή η άποψη είναι εύλογη. Εδώ μάλλον τοποθετούνται οι παίχτες που το πήραν κάπως ποιο σοβαρά το παιχνίδι.

Δεύτερη σκέψη:
1) Χμμμ… Σκέφτομαι όμως και αναρωτιέμαι. Αν για ένα όντως γελοίο παιχνίδι, ως είναι το e-republik (κατά τους παίχτες της 1ης ομάδας) γιατί να επιμείνω να κακοκαρδίζω τους παίχτες της 2ης ομάδας για τους οποίους είναι κάτι σημαντικότερο η e-ομόνοια ; Μπορεί να έχουμε μια πιο αργή ανάπτυξη όμως θα επικρατήσει σύμπλευση και ομόνοια. Γιατί να μη την αποφύγω λοιπόν;

2) Αν για κάτι τόσο αστείο δεν υποχωρώ τρέμω στην σκέψη αν μεθαύριο τεθεί σοβαρό δίλημμα, ακόμα και στην πραγματική ζωή.

3) Μειώνοντας σε ένα απλό παιχνιδάκι τον ρυθμό μου e-ανάπτυξης, αυξάνω σημαντικά τους δεσμούς μου στην πραγματική ζωή.

Εν κατακλείδι: Εν βαθύνω την σκέψη μου, γιατί… είμαι Έλληνας.