Κοντεύουν πάλι τα θρανία...

Day 2,099, 01:10 • Published in Greece Greece • by Eleanor 82


Σε λίγες ημέρες ανοίγουν πάλι τα σχολεία και οι σχολές και θα επιστρέψουμε στις δουλειές μας.
Άλλοι διδάσκοντας, άλλοι διδασκόμενοι, αλλά όλες και όλοι μαθαίνοντας' με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Στο δεύτερο άρθρο μου στην κοινότητα της e-Greece , που καταλαβαίνω ότι περιλαμβάνει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό από άτομα που σπουδάζουν, διάλεξα μια εγωιστική προσέγγιση - πράγμα που δε θα παραξένευε καθόλου όσους με ξέρουν real...

😃

Θέλω να σας παρουσιάσω ένα απόσπασμα από κάποιο αγαπημένο μου βιβλίο της Ε. Δασκαλάκη*, ένα από τα δύο που από πολύ μικρή ηλικία με προσανατόλισαν στο να γίνω δασκάλα.
Τώρα το πως κατάντησα να βρίσκομαι σε άλλη βαθμίδα και άλλη χώρα, είναι μεγάλη ιστορία.
Ας όψεται ο έρωτας...



"...
Για τούτα και για τούτα λέω, πως δεν μας φταίνε πάντα οι άλλοι. Φταίμε κι εμείς.
Ο πατέρας μου όλο μας δίδασκε. Αφότου ένοιωσα λιγουλάκι τον κόσμο, γνώρισα κι έναν πατέρα από πάνω μας να συμβουλεύει, να διδάσκει. Μας έλεγε:
"να διαβάζετε! να μορφώνεστε! Αυτά θα είναι μεθαύριο τα όπλα σας!"
Όλο για όπλα και οπλισμούς μας μιλούσε, μα δε μας ξεκαθάριζε με κανένα παράδειγμα, εναντίο τίνος θα χρειαστεί να τα στρέψομε αυτά τα όπλα. Κι' έπρεπε βέβαια να 'χαμε γνωρίσει λιγάκι, να μαντεύομε τουλάχιστο, σαν τι είδους δυνάμεις θα χρησιμοποιούσε αυτός ο αόρατος τότες εχθρός.
Αλλά είναι που κι' οι γονείς διαθέτουνε τη δική τους, τη λιγοστή τους πείρα. Τους ανακρίνουμε σαν ιεροεξεταστές, ναι! και ζητούμε το λόγο γιατί δε λογάριασαν τούτη την πιθανότητα και δεν διαφώτισαν το παιδί τους και δεν το προετοίμασαν και για τούτο το ενδεχόμενο. Τους ζητάμε ευθύνες' όλα τα φταίνε οι γονείς, σαν νάναι τίποτα όντα που με το νάναι γονείς διαφέρουνε από τον άλλο κόσμο.
Όμως κάθε άνθρωπος αποχτά ένα ορισμένο κύκλο γνώσης' μια περιορισμένη πείρα, που φτάνει από δω ως εκεί. Τον καημό που γνωρίσαμε και που βασάνισε τον τον καθένα μας αυτό νομίζομε για μοναδικό καημό της ανθρωπότητας, απ' αυτό τον καημό κοιτάμε να απαλλάξουμε τα παιδιά μας. Ότι έλειψε από μας, το νομίζομε πως αυτό ήτανε το μοναδικό μυστικό της ευτυχίας και μια φορά και γινόμαστε γονείς πετσοκοβόμαστε αυτό να προσπορίσομε αυτό να εξασφαλίσομε στα παιδιά μας.
Ο δικός μου πατέρας δεν κατάφερε να πάρει δίπλωμα, του λείπανε τα μέσα. Κι' έβλεπε σ' όλη του τη ζωή, άδικα μειωμένο το άτομό του ανάμεσα στους φίλους του. Είχε αυτό τον καημό, και κοίταζε όσο μπορούσε τα παιδιά του απ' αυτήν την πλευρά να τα κάμει άτρωτα... νόμιζε πως αυτό είναι το μυστικό... μα δεν είναι, δε φτάνει... όλες οι άλλες πλευρές μας έμειναν εκτεθειμένες... όλες οι άλλες.
...
Ναι η κάθε ζωή δεν μπορεί να μπει στο ίδιο καλούπι. Η ζωή είναι σαν το σκάκι. Ένα εκατομμύριο παρτίδες να παίξεις, ένα εκατομμύριο καινούργιους συνδυασμούς να φτιάξεις, - και το σκάκι είναι μια περιοχή τόση δα - ως να καταλήξεις στο ματ.
Μπορείς να στολίσεις όσο θέλεις το πιονάκι σου, να το κάμεις από φίλντισι και ξαμολώντας το να συνοδέψεις την εξόρμησή του, με λογής ευκές και ξόρκια... μα την παρτίδα δεν την παίζει μόνο του το πιονάκι, για να κανονίσει τις κινήσεις του κατά που θα του αρέσει.
Συμπαίχτες θάχει στα δεξιά του και αριστερά και μπρος και πίσω, που θα πασκίζουνε κι αυτοί με ίση όρεξη για τη δική τους ολοκλήρωση. Από αυτούς τους συμπαίχτες κι' απ' τη διάθεση ή την ικανότητά τους θα εξαρτηθεί το καλό ή το κακό του τέλος.
Εσύ ο πατέρας όπλισες το πιονάκι σου με όλα τα προσόντα, με όλα τα εφόδια για να μπορεί να βγει βασίλισσα, μα στο στίβο πρέπει να παλέψει να σπρώξει να εχτοπίσει άλλους.
Και δεν ξέρομε τη δυναμικότητα των άλλων. Και μιας και δε θάμαστε σε θέση ποτέ να την ξέρομε, θάμαστε καταδικασμένοι να πηγαίνομε λιγάκι στα στραβά.
Εξόν αν καμιά μέρα αλλάξουν οι άνθρωποι νοοτροπία και γλυτώσουνε, και ξεχάσουν το άτομό τους πασκίζοντας για το καλό των άλλων.



* Η Ε. Δασκαλάκη είναι πιο γνωστή με άλλο όνομα: Έλλη Αλεξίου.
Με το όνομα του συζύγου της, όπως επιβαλλόταν εκείνα τα χρόνια, εξέδωσε το βιβλίο της "Γ' Χριστιανικόν Παρθεναγωγείον" από όπου προέρχονται τα παραπάνω.
Είχα την τύχη να βρω στη βιβλιοθήκη του καλού μου μια πρώτη έκδοση του 1934, από τις Εκδόσεις "ΚΥΚΛΟΥ" του Γκοβόστη.
Πήρα το βιβλίο μαζί μου στην εκδρομή μας' και δεν άντεξα στον πειρασμό να διακινδυνεύσω μια τιμωρία, για να μοιραστώ μαζί σας αυτό τον υπέροχο λόγο...

😃