... kai to dikaiwma sthn kritikh

Day 1,594, 15:01 • Published in Greece Greece • by Fedias

Το άρθρο αυτό αποτελεί συνέχεια του “Η υποχρέωση στην ενημέρωση”. Το πλάνο ήταν να εκδωθεί λίγες μέρες μετά το προηγούμενο, μια μικρή καθυστέρηση όμως εκ μέρους μου και κάποια σημαντικά γεγονότα που ακολούθησαν στην e-Ελλάδα είχαν ως αποτέλεσμα να μείνει στα χαρτιά. Λίγες μέρες όμως πριν τις επόμενες προεδρικές εκλογές, στις οποίες η WorstNightmare μου έκανε την τιμή να με συμπεριλάβει στο προτεινόμενο κυβερνητικό σχήμα, νομίζω πως ξαναγίνεται επίκαιρο.


«Δε συμφωνώ ούτε με μια λέξη από όλα όσα λες, αλλά θα υπερασπίζω, και με το τίμημα της ζωής μου ακόμα, το δικαίωμά σου ελεύθερα να λες αυτά που πρεσβεύεις»...


Το πρόβλημα της ενημέρωσης το οποίο επισήμανα στο προηγούμενο άρθρο μου νομίζω πως έχει βάση στο ότι δεν αντέχουμε την κριτική. Σκέφτομαι και καταλαβαίνω απόλυτα τον τάδε υπουργό ή τον δείνα πρόεδρο να κάθεται το βράδυ μπροστά από τον υπολογιστή του, να κάνει μια εσωτερική ανασκόπηση των πεπραγμένων της ημέρας (βδομάδας, μήνα), να ανοίγει το word για να γράψει το αντίστοιχο ενημερωτικό άρθρο και εκείνη τη στιγμή να τον κατακλύζουν οι παρακάτω σκέψεις. “Ο Νι θα διαφωνήσει με τους χειρισμούς μου, ο Ψη θα υποστηρίξει πως τα πράγματα θα ήταν καλύτερα αν ακολουθούσα τις δικές του προτάσεις, ο Μυ θα τα βάλει με τον Νι και τον Ψη γιατί αυτός τράβηξε όλο το λούκι την ώρα που αυτοί έπιναν το καφεδάκι τους, ο Κλα θα αναρωτηθεί γιατί κάναμε αυτά που κάναμε και όχι τα ανάποδα, ο Αρ θα πει τι έτσι τι αλλιώς, ο άλλος θα μας μάθει πώς μαγειρεύονται τα κολοκυθάκια με τη ρίγανη, οι υπόλοιποι θα απομονωθούν ως πουθενάδες και τελικά θα βγει ο Αγαθοκλής να υποστηρίξει πως τα νούμερα του erep είναι λάθος και το δικό του κόμμα είναι πρώτο σε μέλη με μεγάλη διαφορά... Delete και ύπνο λοιπόν. Όποιος θέλει να μάθει κάτι ας μου στείλει προσωπικό μήνυμα ή ας με βρει στο teamspeak αύριο...”

Λογικό; Λογικότατο. Αλλά λάθος.

Όταν σου αναθέτουν μια δουλειά πρέπει και να είσαι έτοιμος να την υπερασπιστείς. Μπορεί να τονίσουν τα στραβά που έκανες, τα θετικά μπορεί να μείνουν στην αφάνεια, μπορεί να σου προσάψουν κακά κίνητρα, μπορεί να σε κατηγορήσουν ότι εκμεταλλεύτηκες την εξουσία σου, μπορεί χίλια δυο. Ε και; Είσαι εντάξει με τον εαυτό σου; Υπερασπίσου αυτόν και τη δουλειά σου. Έκανες κάποιο λάθος; Παραδέξου το. Διαφωνείς με την κριτική που σου ασκούν; Κατέρριψέ την με επιχειρήματα χωρίς να δίνεις μεγάλη σημασία στο ποιος είπε κάτι αλλά στο τι είπε. Δεν μπορείς να τα βάλεις με τον όχλο; Μείνε στο ύψος σου, αν είσαι εντάξει θα βρεις υποστηρικτές με λογική, την υποστήριξη αυτών θέλεις. Εξάλλου δεν είσαι εσύ ο Μεσσίας, έρμαιο στα χέρια της πλειοψηφίας είσαι. Αυτή αποφασίζει. Είτε έχει δίκαιο είτε άδικο, η δική της γνώμη είναι αυτή που μετράει.

Αυτός είναι ο λόγος που η κοινότητά μας είναι χωρισμένη σε ομάδες. Ομάδες που έχουν διαφορετικό τρόπο σκέψης, που πιστεύουν σε διαφορετικά πράγματα. Αυτό δεν θα ήταν από μόνο του πρόβλημα όμως. Το πρόβλημα εμφανίζεται όταν μια ομάδα αρνείται στην άλλη το δικαίωμα να εκφράσει τη γνώμη της...

Σε άλλους αρέσει το κόκκινο, σε άλλους το άσπρο κρασί. Ας πιει ο καθένας αυτό που προτιμά. Πού ξέρεις μπορεί να τα βρούμε στο ούζο!

Shout
... και το δικαίωμα στην κριτική.
http://www.erepublik.com/en/article/-kai-to-dikaiwma-sthn-kritikh-1999348/1/20