Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΧΑΡΑ

Day 2,144, 02:39 • Published in Greece Spain • by raoulito

Εχθές ξύπνησα το πρωί γνωρίζοντας πως θα έρθουν οι διοικητικοί προϊστάμενοι μου να "συζητήσουμε" λέει.
Ήμουνα σίγουρος πως αυτή η συζήτηση θα οδηγούσε σε απόλυση μου και θα έπρεπε να αντιμετωπίσω και πάλι την ανεργία.
Έχοντας μόλις 6 μήνες στη δουλειά αυτή και προερχόμενος από ένα βάρβαρο 17μηνο άνεργος μου ήταν πολύ δύσκολο να συνειδητοποιήσω πως θα μπω πάλι στην διαδικασία αναζήτησης δουλειάς την χρονική περίοδο που στην Ελλάδα αυτό φαντάζει ουτοπικό.



Λίγες ώρες μόλις μετά ήμουν και επισήμως άνεργος και έπρεπε να ανασυγκροτηθώ και να αρχίσω να αντιμετωπίζω την κατάσταση με ψυχραιμία και πάνω από όλα με ωριμότητα και σωφροσύνη.
Δεν είμαι ο μόνος, αλλά δεν είμαι και μόνος.
Για να λέμε και τα πράγματα με το όνομα τους η ψυχραιμία δεν μου περίσσεψε και όσο και αν ήθελα να φαίνομαι ψύχραιμος η αλήθεια είναι πως μάλλον δεν τα κατάφερα καλά.

Είχα όμως μπροστά μου μια ολόκληρη ημέρα ακόμη και μάλιστα στη διάρκεια αυτής της ημέρας, η οποία ξεκίνησε τόσο "στραβά", εκκρεμούσε ένα ραντεβού το οποίο μπορούσε να ανατρέψει τα πάντα.

Στις 4 το απόγευμα ήμασταν ήδη με την σύζυγο μου στην αίθουσα αναμονής ενός ιατρείου στο οποίο προσμονούσα πως αυτά που θα ακούσω θα μπορέσουν να ανατρέψουν τα πάντα. Θα μπορούσαν να με οπλίσουν με δύναμη και κουράγιο αλλά πάνω απο όλα με άπειρη χαρά.

Από τα μέσα περίπου της δεύτερης δεκαετίας της ζωής μου, θυμάμαι πως αυτό που θεώρησα απόλυτο στόχο ώστε να πω πως πέτυχα κάτι σημαντικό ήταν να δημιουργήσω οικογένεια. Την δική μου οικογένεια.
Τι ποιο σημαντικό από το να καταφέρει κάποιος να γίνει πρώτα σύζυγος έχοντας στο πλάι του έναν άνθρωπο που θα τον αγαπά, θα τον σέβεται και θα περάσει μαζί του/της το υπόλοιπο της ζωής του;

Η απάντηση είναι πάρα πολύ εύκολη.

Να μπορέσει να γίνει πατέρας.



Αυτό αποτελεί για μένα το απόλυτο επίτευγμα σε έναν άνθρωπο.

Από εκεί και πέρα βέβαια γεννούνται καινούριες υποχρεώσεις και δημιουργούνται πολλά περισσότερα βάρη που θα πρέπει να επωμιστείς αναλαμβάνοντας αυτό το ιερό καθήκον αλλά τι αξία έχουν μπροστά στην εικόνα ενός παιδιού που σε κοιτά στα μάτια και σε αποκαλεί “Μπαμπά”.

Ποιος λοιπόν λογαριάζει την πίκρα μιας απόλυσης μπροστά στην ανακοίνωση του γιατρού:
“Συγχαρητήρια, μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως το μωράκι σας είναι υγιέστατο”

Το χαμόγελο έφτασε μέχρι τα αφτιά μου και τα μάτια μου βούρκωσαν.
Κοίταξα την γυναίκα μου και αφού την ασπάστηκα της έσφιξα το χέρι ψελλίζοντας ένα μεγαλοπρεπές “ευχαριστώ”.

Μπορεί εκείνο το ίδιο πρωινό κάποιοι να μου στέρησαν το χαμόγελο για λίγες ώρες.
Μπορεί να μου φόρτωσαν άγχος και φόβο που δεν επιθυμούσα.
Μπορεί να μου κόψανε λίγο τα φτερά αλλά εγώ τους γράφω κανονικά και πλέον έχω ακόμη περισσότερη δύναμη και ακόμη μεγαλύτερη επιθυμία να πετάξω.

Γιατί;

ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΓΙΝΩ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΕΧΩ ΓΙΟ.





* Αυτή μου τη χαρά ήθελα να μοιραστώ με όλους σας και επειδή δεν μπορώ να κεράσω, ως είθισται κάτι άλλο, θα δώσω για κάθε σχόλιο παίκτη από Lvl 21 - 29 4 όπλα Q7.
(Λυπάμαι που δεν δύναμαι να δώσω και παραπάνω)

Το vote και το sub είναι προαιρετικά 🙂