Join the new world

"Σε μια διαδικασία προσέγγισης της γνώσης, μπορούμε να διακρίνουμε 5 στάδια ή βαθμίδες - ίσως:

1. Εμπειρία' όπου διαισθανόμαστε, αισθανόμαστε και αντιλαμβανόμαστε κάποιο γεγονός ή θέμα.
2. Πειραματισμός' όπου επιχειρούμε να διερευνήσουμε ή (και) να αποδείξουμε τα προϊόντα της εμπειρίας.
3. Τεκμηρίωση' όπου καταγράφουμε, επιχειρηματολογούμε και συγκροτούμε τα αποτελέσματα του πειραματισμού.
4. Γνώση' όπου κατέχουμε πλέον ως ολοκληρωμένο και κατανοημένο υλικό όσα τεκμηριώσαμε.
5. Θέωση' όπου έχουμε άμεση και πλήρη πρόσβαση σε όλες τις παραμέτρους καθώς και στο σύνολο του γεγονότος ή του θέματος, χωρίς την ανάγκη προσφυγής στην αποθηκευμένη γνώση.
..."

4. Γνώση

Η ΑΝΑΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ, ΩΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗ

Η ανάκριση προσδιορίζεται, ως εκείνη η επιστήμη που δίνει την δυνατότητα στον υπηρέτη της να αποσπά από τους άλλους το σύνολο της Πληροφορίας που κατέχουν' είτε έχουν γνώση του γεγονότος ότι την κατέχουν είτε όχι.
Σε παλιότερες και όχι τόσο προοδευμένες εποχές, προσδιοριζόταν από την απλή εξάσκηση σωματικής βίας επί του υποκειμένου της.
Σε κάποιες νεώτερες, πλην όμως εξ ίσου λίγο προοδευμένες περιόδους, υπήρξαν μέθοδοι χρήσης της λεγόμενης «ψυχολογικής βίας». Έγιναν ακόμη και κάποιες προσπάθειες, με πενιχρά αποτελέσματα, συνδυασμού των δύο κατευθύνσεων.
Εκείνο που έλειπε, ήταν η σύγχρονη «ολιστική» προσέγγιση του προβλήματος.
Με απλά λόγια, το ζήτημα το διαχειρίζονταν είτε:
α) Σαδιστές που «απολάμβαναν τη δουλειά τους», ήτοι έχαναν την επαφή με το κύριο αντικείμενο' την απόσπαση της Πληροφορίας.
β) Οπαδοί της ανακρίνουσας πλευράς, οι οποίοι ενδιαφέρονταν απλά για ενδείξεις της «αμαρτίας» του ανακρινόμενου, ήτοι της μη πίστης του στην δική τους άποψη.
γ) Άτομα επιρρεπή στην χειρότερη για τον ανακριτή αδυναμία, ήτοι την ύπαρξη παντοειδών αναστολών σε ότι απαιτείται προκειμένου να εκτελεσθεί το έργο του ολοκληρωμένα.

Όπως σε κάθε επιστημονική εξέλιξη, η πρόοδος προκύπτει μέσω της «δοκιμής και του λάθους». Της πολύχρονης δοκιμής και του συχνού λάθους.
Με αυτόν τον τρόπο αναπτύχθηκαν πλέον αλάνθαστες μέθοδοι, με την χρήση των οποίων είναι αδύνατη η διαφυγή της οιασδήποτε Πληροφορίας, από οποιοδήποτε υποκείμενο.
Ως δείγμα, θα παρατεθεί στη συνέχεια περιγραφή μίας εξ αυτών.

Στην συγκεκριμένη μέθοδο δεν ασχολείται η ανάκριση με μεμονωμένους ανακρινόμενους. Ως ιδανικό, κατόπιν πολλών μετρήσεων, έχει αποδειχθεί να προσκαλούνται ομάδες των πέντε ατόμων.
Περισσότερα από αυτά, περισπούν την προσοχή του ανακριτή. Λιγότερα, δεν δίνουν στους ανακρινόμενους την επαρκή αίσθηση «βάθους», όπως θα περιγραφεί στη συνέχεια.

Σημαντική εναρκτήρια λεπτομέρεια, είναι να αφαιρείται από την αρχή κάθε είδους ένδυμα από τα υποκείμενα στην ανάκριση άτομα. Δεν υπάρχουν ψυχολογικοί λόγοι προς τούτο.
Το ζήτημα είναι καθαρά πρακτικό: Από τη στιγμή της έναρξης της διαδικασίας, δεν είναι επιτρεπτό να υπάρχει ο έστω ελάχιστος περισπασμός, που θα μπορούσε να δημιουργήσει κάποιο κουρέλι.

Μια άλλη λεπτομέρεια όπου χρειάζεται προσοχή: Μέχρι την κυρίως διαδικασία, την διαχείριση των υποκειμένων (δηλαδή την μεταφορά τους, την απέκδυσή τους και την προσαρμογή τους στα κατάλληλα βοηθήματα), καλό είναι να την αναλαμβάνουν βοηθοί. Από κει και πέρα όμως οι ανακρινόμενοι πρέπει να έχουν ως μόνη παράσταση τον ανακριτή. Δεν επιτρέπεται η παρουσία κανενός άλλου ατόμου οπτικά, ακουστικά, οσφρητικά, γευστικά, απτικά ή ακόμη και διαισθητικά.

Ως βοηθήματα, καλό είναι να χρησιμοποιούνται τα απλούστερα δυνατά.
Επί παραδείγματι, ένα τραπέζι ή ένας τοίχος, εφοδιασμένα με τα κατάλληλα εξαρτήματα ώστε να μην παρεμποδίζεται η πρόσβαση σε κάθε πλευρά του υποκειμένου ούτε να δημιουργούνται περισπασμοί κατά τις αναγκαίες περιστροφές.
Ιδανική θα ήταν μία μέθοδος, κατά την οποία τα χέρια των ανακρινομένων θα δένονταν στην οροφή και τα πόδια στο έδαφος, έτσι ώστε το σώμα να είναι μεν σταθερό και ακίνητο αλλά όχι τεντωμένο, ώστε να μην προκαλείται μούδιασμα.

Τα υποκείμενα, θα πρέπει να τοποθετούνται σε κύκλο ώστε το καθένα να έχει πλήρη θέαση των υπολοίπων.
Πρέπει όμως να υπάρχει μεταξύ τους αρκετή απόσταση, ώστε ο ανακριτής να κινείται ελεύθερα και να μπορεί να μεταφέρει όπου χρειάζεται τα εργαλεία του με άνεση.
Ο φωτισμός πρέπει να είναι πλούσιος και διαυγής, αλλά όχι εκτυφλωτικός.
Τα ρούχα του ανακριτή πρέπει να είναι άνετα και χαλαρά, απέριττα, χωρίς στολίδια ή εξαρτήματα στα οποία θα μπορούσε να εστιασθεί η προσοχή των ανακρινομένων.
Το χρώμα τους θα πρέπει να είναι ουδέτερο και να μην συγκρατεί λεκέδες.

Αφού ξεκαθαρίστηκαν αυτές οι προκαταρκτικές λεπτομέρειες, ιδού μία πρακτική περιγραφή αυτής της μεθόδου ανάκρισης.

Κατ’ αρχήν, επιλέγεται το άτομο για το οποίο ο ανακριτής πιστεύει ότι είναι το λιγότερο πιθανό να κατέχει τις αναζητούμενες Πληροφορίες. Στο άτομο αυτό, ο ανακριτής απευθύνει μία και μόνη ερώτηση. Εάν δεν λάβει απάντηση ή εάν η απάντηση είναι αρνητική, του σπάζει αργά και μεθοδικά όλα τα άκρα. Εάν το υποκείμενο είναι τοποθετημένο σε τραπέζι, ο ανακριτής μπορεί να χρησιμοποιήσει μια βαριοπούλα, βάρους τέτοιου που να μην δυσκολεύει τις κινήσεις του ή να του προξενεί πρόωρη κούραση.
Εάν πάλι έχει χρησιμοποιηθεί η μέθοδος που περιγράψαμε ανωτέρω, δηλαδή ο ανακρινόμενος έχει απλωθεί μεταξύ οροφής και εδάφους, θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί κάποιος μηχανισμός συμπίεσης.

Υπάρχουν δύο παγίδες τις οποίες πρέπει να αποφύγει ο ανακριτής.
Αυτές είναι η χρήση εργαλείων που προκαλούν αιμορραγία ή η χρήση των χεριών και των ποδιών του σε απευθείας επαφή με το υποκείμενο.
Στην πρώτη παγίδα δημιουργούνται δύο προβλήματα: Το υποκείμενο μπορεί να αδυνατίσει γρήγορα και να μην είναι σε θέση να αντιληφθεί τις επόμενες φάσεις της ανάκρισης. Ή πάλι, μπορεί να περισπασθεί η προσοχή των υπολοίπων υποκειμένων από το αίμα και να μην δίνουν την πρέπουσα σημασία στα υπόλοιπα γεγονότα.
Στην δεύτερη παγίδα, η σχέση ανακριτή και ανακρινόμενου γίνεται πλέον του δέοντος ατομική και προσωπική εάν τα σώματά τους έρθουν σε απευθείας επαφή. Και επειδή κανένα απλό σάρκινο μέλος του ανθρώπινου σώματός δεν μπορεί να είναι τόσο αποτελεσματικό όσο ένα κατάλληλο εργαλείο, οι ανακρινόμενοι χάνουν τον σεβασμό τους στον ανακριτή. Τελικά γίνεται αναποτελεσματική όλη η διαδικασία.
Για τον αντίστροφο λόγο, δεν χρησιμοποιούνται ηλεκτρισμός ή εξεζητημένα μηχανήματα. Με αυτά, η σχέση αποστασιοποιείται και χάνει τελείως τον χαρακτήρα της προσωπικής και ατομικής.

Αφού σπάσει τα άκρα του πρώτου υποκειμένου ο ανακριτής, προχωρά καταστρέφοντας τα γεννητικά του όργανα. Χρησιμοποιεί πάντοτε τα πλέον κατάλληλα εργαλεία, ανάλογα με το φύλλο του ανακρινόμενου. Κατόπιν, καταστρέφει με τη σειρά, τα οσφρητικά, γευστικά και ακουστικά του όργανα.
Μπορούν να χρησιμοποιηθούν τανάλιες, οξέα και κάθε άλλο υλικό το οποίο θεωρείται αποτελεσματικό, αλλά κάθε τραύμα θα πρέπει να καυτηριάζεται άμεσα. Στη συνέχεια, αλείφει το δέρμα του υποκειμένου με Βασιλικόν Ύδωρ, προκειμένου να χαθεί η απτική αίσθηση.
Τελικά καταστρέφει τα οπτικά του όργανα. Στο στάδιο αυτό και προς αποφυγήν όπως ειπώθηκε αιμορραγίας, μπορεί να χρησιμοποιηθεί λευκοπυρωμένος σίδηρος. Με την ολοκλήρωση της διαδικασίας, το ανακριθέν άτομο μεταφέρεται ταχύτατα σε νοσοκομείο ώστε να εξασφαλιστεί η επιβίωσή του.

Επόμενο βήμα, είναι η επιλογή του επομένου μέλους της ομάδας το οποίο θα ανακριθεί. Στην διαδικασία αυτή, δίδεται αρκετός χρόνος ώστε να συνειδητοποιήσουν οι ανακρινόμενοι την πραγματικότητα την οποία βιώνουν, αλλά όχι υπερβολικός ώστε να μην λησμονήσουν τις επί μέρους λεπτομέρειες.
Αφού οι βοηθοί προετοιμάσουν το δεύτερο υποκείμενο και απομακρυνθούν, ο ανακριτής σπάζει τα δάκτυλα των χεριών του, ΠΡΙΝ του απευθύνει την οποιαδήποτε λέξη. Ύστερα από αυτό, προχωρά στην κανονική λίστα των ερωτήσεων που έχει προετοιμάσει. Σε κάθε άρνηση, εφαρμόζει ένα από τα στάδια που αναπτύχθηκαν ανωτέρω. Όταν το υποκείμενο καταστεί ανίκανο να δίνει απαντήσεις, ολοκληρώνει την διαδικασία και το στέλνει στο νοσοκομείο. Η ίδια μεθοδολογία ακολουθήται και για τα επόμενα μέλη της ανακρινόμενης ομάδας. Είναι περίπου βέβαιο, ότι αν όχι από το τρίτο ή το τέταρτο θα ληφθούν οι αιτούμενες Πληροφορίες από το πέμπτο άτομο. Εκτός φυσικά, εάν δεν τις κατέχει κανένα από αυτά.

Σε αυτή την περίπτωση, καλείται μία νέα ομάδα, από αυτές που παρακολουθούν τη διαδικασία από το υπερώο. Καλό είναι σε κάθε ομάδα να διορίζεται νέος ανακριτής προκειμένου να μην είναι επηρεασμένος από όσα άκουσε από την προηγούμενη και να μπορεί να κρίνει αντικειμενικά εάν του παρέχεται Αληθής Πληροφορία.

Για την επόμενη εβδομάδα, θα πρέπει να ετοιμαστούν εργασίες για τους τρόπους θανάτωσης του Τζορντάνο Μπρούνο, του Σαβοναρόλα, του Γουίλιαμ Γουάλας και του Εδουάρδου Β’ της Αγγλίας.
Επίσης μία περίληψη του βίου του Τορκουεμάδα.
Τέλος, μία κριτική ανάλυση της νουβέλας του Piers Anthony, «Περί της Αποτελεσματικότητας των Βασανιστηρίων» (1985).