ΓΙΑ ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΜΟΝΟ

Day 1,814, 14:23 • Published in Greece Greece • by player4a
ΓΙΑ ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΜΟΝΟ

Καλησπέρα σε όλους και σε όλες.
Καταρχήν σας ευχαριστώ που διαβάζεται το άρθρο μου. Χαίρομαι και μαρέσει να μοιράζομαι τις ιδέες μου μαζί σας γιατί σας αισθάνομαι ως φίλους μου.Κάποιους περισσότερο και κάποιους λιγότερο. Σας ζητώ συγνώμη αν το άρθρο μου σας κουράσει αλλά δεν έχω συγγραφικό ταλέντο απλά μαρέσει να μοιράζομαι τα “πιστεύω” μου.

Εδώ καιρό παρακολουθώ κόσμο να εύχεται τον θάνατο για τους πολιτικούς, να τους καταριούνται για τα “εγκλήματα” εις βαρος του έθνους μας, της ένδοξης Ελλάδας μας. Αυτό σε τί θα οφελείσει ομως? Προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν θα κάνει τίποτα. Το μόνο που εύχομαι είναι να ζήσουν μία μέρα σαν όλους εμάς. Όχι παραπάνω αλλά μονάχα μία ημέρα. Σε έναν άνθρωπο της μεσαίας κοινωνικής τάξης που ρίχνεται καθημερινά στην πάλη της εργασίας για ένα κομμάτι ψωμί έτσι ώστε να θρέψει τη γυναίκα του και το παιδί του (και οι γυναίκες φυσικά ρίχνονται σε τέτοια σκληρή πάλη ίσως πιο σκληρά απο τους άνδρες μερικές φορες). Το μεγαλύτερο μέρος των πολιτικών μεγάλωσαν, έζησαν και άσκησαν την πολιτική καριέρα τους στην άνεση που αρχικά τους προσέφεραν οι πολιτικοί γονείς τους στη συνέχεια εξασφάλισαν μία άνετη ζωή που τους προσέφερε το κοινωνικό αξίωμα τους το οποίο τους διαχωρίζει απο τους υπόλοιπους Έλληνες δυστυχώς.

Φανταστείτε λοιπόν ένας πολιτικός να μπει στην θέση ενός ανθρώπου που ξυπνάει στις 7 το πρωί, χωρίς το πλούσιό του πρωινό, να πάει στη εργασία του με αυστηρό πρόγραμμα με το σαραβαλάκι του, να δουλεύει κανονικό οκτάωρο στην καλύτερη και στο πίσω μέρος του μυαλού του να αναρωτιέται εάν θα πληρωθεί για τις ώρες που εργάζεται, εάν τον επόμενο μήνα θα έχει τη δουλειά του, πως θα ανακοινώσει στη γυναίκα του πιθανή απόλυση, πως θα πει στη γυναίκα του πως απέτυχε στην εργασία του, πως θα γράψει το παιδί του σε κάποιο άθλημα όπως έκανε στον ίδιο ο δικός του πατέρας? Και το χειρότερο να βλέπει ότι για τη ζωή του λαμβάνονται αποφάσεις από πολιτικά πρόσωπα που κοιτούν την πάρτη τους. Στην συνέχεια να επιστρέφει εξουθενωμένος σπίτι του διασχίζοντας την πόλη και να πέφτει θύμα ληστείας από κάποιους απεγνωσμένους συμπολίτες του (και όχι μόνο),να του κλέβουν τα κοπιασμένα χρήματα που στάθηκε τυχερός άτυχος που τα πήρε, να πηγαίνει στο νοσοκομείο για τα τραύματα του από τα χτυπήματα της επίθεσης και να περιμένει πάνω από δύο ώρες για να τον φροντίσουν και στην συνέχεια να επιστρέψει κατάκοπος στο σπίτι να κοιμηθεί και να ετοιμαστεί για ακόμη μία σκληρή ημέρα. Πείτε μου. Μετά θα ήταν ο ίδιος άνθρωπος? Εύχομαι να γινόταν αυτό σε κάθε έναν ξεχωριστά. Τότε θα προχωράγαμε.Και αδέρφια θυμηθείτε δεν είναι ποτέ λύση να αφαιρούμε τη ζωή κάποιου συνανθρώπου μας.

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων που το διαβάσατε.Περιμένω απόψεις και αξιολόγηση. 🙂
Έρχονται νέα άρθρα έτσι ώστε να βελτιωθώ. 🙂