Democracy or Hypocrisy

Day 2,275, 06:06 • Published in Argentina Greece • by Cool Blood

Απλές σκέψεις για να μην κοροϊδευόμαστε.



Οι προεδρικές εκλογές , που ανέδειξαν τον poseidonsr CP είχαν βασικό θέμα αυτό των συμμαχιών. Οι απόψεις όλων των υποψηφίων ήταν απόλυτα ξεκάθαρες , αν μάλιστα προσθέσει κανείς τα ποσοστά των υποψηφίων που είχαν την ίδια περίπου αντίληψη, υπάρχει μια διακριτή πλειοψηφία. Συμπέρασμα πρώτο, η αντιπολίτευση κρύβεται πίσω από το δάκτυλο της, όταν θέτει εκ νέου θέμα συζήτησης τη συμμαχία.
Από την εκλογή και μετά αρχίζει ο σαματάς. Δεν συμμερίζομαι καθόλου τον τρόπο αντίδρασης συγκεκριμένων συμπαικτών –είμαι υπέρ του σεβασμού της όποιας πλειοψηφίας, ακόμα και αν δεν είναι σύμφωνη με την άποψη μου- αλλά δεν μένω εκεί. Αυτό που μου φαντάζει εντελώς υποκριτικό είναι το ζήτημα της –και καλά- δημοκρατικής νομιμοποίησης του προέδρου. Δεν εκλέχτηκε εν κενώ ο πρόεδρος και είναι εντελώς αστείο να θεωρείται προϋπόθεση για την οποιαδήποτε διαπραγμάτευση, σε οποιοδήποτε θέμα ή χώρο η διαρκής έγκριση από το «κοινοβούλιο» ή από δημοψήφισμα. Πολύ απλά, γιατί κάθε «και» ή κάθε «αλλά» που θα προστίθεται σε μια συμφωνία ή η κάθε αποτυχημένη τοποθέτηση ενός μέλους μιας άλλης κυβέρνησης, όπως στην περίπτωση μας, θα εγείρει θέμα για νέα ψηφοφορία, νέο γύρο διαλόγου και ούτω καθεξής. Αστεία επιχειρήματα, πρωτόγνωρα αιτήματα. Αυτά δεν συμβαίνουν, ούτε είναι δυνατόν να συμβούν πουθενά.

Για να μην κοροϊδευόμαστε, λοιπόν, από τη στιγμή που ο πρόεδρος εκλέχτηκε με τις συγκεκριμένες θέσεις, έχει πάρει την έγκριση για την βασική κατεύθυνση των διαπραγματεύσεων. Αν κάποιος κρίνει ότι, αποκλίνει από αυτή ή την αλλοιώνει, τότε ναι, έχει την ευκαιρία για πρόταση μομφής και εκεί θα κριθεί η πλειοψηφία ή μη.
Μπορεί ,επίσης, κάποιος να κάνει μομφή γενικώς. Μόνο που το «πάγωμα» των δυνατοτήτων ενός προέδρου στη διάρκεια μιας πρότασης μομφής είναι επίσης γνωστό και για αυτό το λόγο κρίνει αυτόν που την υποβάλλει, πόσω μάλλον αν γίνεται «για πλάκα» ή «από βίτσιο».



Ένα τελευταίο επειδή γίνεται πολύ κουβέντα περί Δημοκρατίας. Από την αρχέγονη μορφή της ως αρχή της πλειοψηφίας, η Δημοκρατία ως έννοια και σύστημα συμβίωσης διαρκώς εμπλουτίζεται και διευρύνεται. Στους τελευταίους αιώνες δε, της ταχείας αποδοχής και εξέλιξης της ανέπτυξε και άλλα σημαντικά χαρακτηριστικά, όπως αυτά του σεβασμού των μειοψηφιών, της διάκρισης των εξουσιών, της ανεξαρτησίας των θεσμών κ.λπ. Μέσα σε αυτά, ιδιαίτερα σοβαρό στοιχείο δημοκρατικής κουλτούρας θεωρείται και ο σεβασμός και ο μη ευτελισμός των εργαλείων και των διαδικασιών της ίδιας της Δημοκρατίας. Ελπίζω να γίνεται αντιληπτό γιατί το ξεχώρισα…